Tuesday, February 26, 2008

သန္းေခါင္ယံည၏စိတ္တေစၧ


နာရီလက္တံေလးမ်ားေရြ႕လ်ားသံကလြဲ အပ္က်သံပင္မၾကားရေသာ တိတ္ဆိတ္လွေသာ ညခင္းတစ္ခု .. ။

စိတ္၀င္စားေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ ကၽြန္မထိုင္ဖတ္ေနရင္း နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေတာ္ပင္ညဥ့္နက္ေနခဲ့ျပီ .. ။ ယခုရက္ပိုင္း အိမ္ေျပာင္းေနရေသာ ကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မမိဘမ်ား အလြန္ပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ မိဘမ်ားကေတာ့ ေျပာင္းရမည့္အိမ္အသစ္မွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေပျပီ .. ။ ညီမေလးႏွင့္ကၽြန္မသာလ်င္ အိမ္ေဟာင္းမွာ မျပီးစီးႏိုင္ေသးေသာ လက္က်န္ပစၥည္းမ်ားကိုသိမ္းဆည္းရင္း မိမိအခန္းေလးတြင္ သံေယာဇဥ္မျပတ္စြာ ဆက္လက္အိပ္ေနျမဲ .. ။ ေျခလက္ေဆး ၊ မ်က္ႏွာသစ္ ၊ သြားတိုက္အားလံုးျပီးစီးခဲ့ျပီမို႕ အိပ္ရန္ၾကံစည္လိုက္ကာမွ မိုးျခိမ္းသံအခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ တစ္ဆက္တည္းရြာခ်လာေသာ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားေၾကာင့္ အခန္းထဲမွ ကပ်ာကယာထြက္ရင္း မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္ အျခားအခန္းမ်ားအားလံုးမွ ျပတင္းေပါက္မ်ားကို လိုက္ပိတ္လိုက္သည္ .. ။ အနည္းငယ္ျပန္႕က်ဲေနေသာ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို လက္ျဖင့္ေကာက္သိမ္းေနစဥ္ လွ်ပ္သံ၀င္း၀င္းမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္မေက်ာထဲ စိမ့္ခနဲျဖစ္ရင္း ရင္ထဲမွအနည္းငယ္တုန္ယင္လာမိသည္။


တဆက္တည္း တိုက္ခတ္လာေသာ ေလခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေၾကာင့္ ဆံပင္ရွည္မ်ား ျဖာခနဲလြင့္ထြက္သြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအေတြးထဲ ၀ိုးတား၀ါးတားအရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္လာေနသည္ .. ။ မည္သည့္အရာကို ေၾကာက္လန္႕မွန္းမသိ .. ရင္ထဲမွ စိမ့္ေနခ်ိန္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးေပါက္ကို မပိတ္ရေသးမွန္း သတိရမိသည္ .. ။ တစ္အိမ္လံုးမီးမ်ားကို ဖြင့္လိုက္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ခပ္သြက္သြက္ေျပး၀င္ကာ တံခါးပိတ္မ်ားကို အလ်င္အျမန္ပိတ္ရင္း နံရံမွ မွန္ကို မၾကည့္ရဲစြာ ရင္ထဲမွာ လွပ္လွပ္ခါတုန္ေနမိသည္ .. ။ မိုးျခိမ္းသံမ်ား ၊ လွ်ပ္စီးလက္ျခင္းမ်ားက ကၽြန္မ၏ေျခလွမ္းမ်ားကို တုံ႕ေႏွာင္ထားသလို ကၽြန္မမ်က္လံုးထဲ ၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ ရုပ္ရွင္မ်ားထဲမွ ပံုရိပ္မ်ားကို တိုက္ဆုိင္စြာ ျမင္ေနမိသည္ .. ။ ေၾကာက္လန္႕စရာဇတ္ကားမ်ားကို ကၽြန္မ မၾကည့္ဘဲ ေနသည္မွာ အေတာ္ပင္ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီ .. ။ ရံဖန္ရံခါ တိတ္ဆိတ္မႈညေတြမွာ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္ကလြဲ တစ္ေယာက္တည္း ေနသားက်ခ်ိန္မွ ေၾကာက္ရြံ႕မႈစိတ္က တဖန္ျပန္လည္ႏိုးထလာေနသည္ .. ။

တိတ္ဆိတ္လွပအသက္၀င္ေသာ ညခင္းကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္ .. ။ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္ေသာ ကၽြန္မအတြက္ ညခင္း၏ေလေျပႏုႏုေလးမ်ား ၊ ညေမႊးရနံ႕ေလးမ်ား ၊ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းမႈမ်ားက ကၽြန္မႏွလံုးသားကို အလြန္အမင္းစြဲေဆာင္မႈျဖစ္ေစသည္။ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ညခင္း၏အသက္၀င္လွပမႈၾကားထဲမွာ ရံဖန္ရံခါ လာေႏွာင့္ယွက္တတ္သည္မွာ Horror ကားမ်ား ၾကည့္ျပီး တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ားခံစားရျခင္း ျဖစ္သည္ .. ။ ထိုအက်င့္ကပဲ ကၽြန္မကို ရံဖန္ရံခါ မေနတတ္ေအာင္ ဒုကၡေပးေလ့ရွိသည္။ ထိုအက်င့္ကို ၾကိဳးစားေဖ်ာက္ျပီး ထိတ္လန္႕စရာဇတ္ကားမ်ားကို ကၽြန္မ မၾကည့္ေတာ့သည္မွာ အလြန္ပင္ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီ .. ။ စိတ္ကူးထဲမွ ရုတ္တရက္ျမင္ေယာင္လာေသာ ပံုရိပ္မ်ားကို ၾကိဳးစားေဖ်ာက္ရင္း ေျခလွမ္းမ်ားကို ခပ္သြက္သြက္လွမ္းကာ ကၽြန္မအခန္းထဲသို႕ မေျပးရံုတမယ္ျပန္၀င္လာျပီး အခန္းတံခါးကိုပိတ္ထားလိုက္သည္ ... ။ အျပင္ဘက္စီမွ မိုးျခိမ္းသံမ်ား ၊ လွ်ပ္စီး၀င္း၀င္းမ်ားကေတာ့ ရန္သူကိုအျငိဳးျဖင့္ ျဖိဳခြင္းေနသဟန္ ျပင္းထန္စြာရြာသြန္းလ်က္ရွိသည္။

အိမ္ၾကီးတစ္ခုလံုးတြင္ တစ္ဖက္ခန္းမွာေတာ့ ညီမေလးက ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ကၽြန္မအခန္းမွာ ရြာသြန္းေနေသာ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းထက္ က်ယ္ေလာင္ေသာ မိုးျခိမ္းသံမ်ားကို တြန္႕ဆုတ္မိသည္။ ပစၥည္းအနည္းငယ္ႏွင့္ အထုပ္တစ္ခ်ိဳ႕သာ ရွိေတာ့ေသာ ကၽြန္မကုိယ္ပိုင္အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ရင္း ကၽြန္မအိပ္ဖို႕ အိပ္ယာ မျပင္ရေသးတာကို ရုတ္တရက္သတိရမိသည္။ ကုတင္မ်ားအားလံုး အိမ္အသစ္ဆီကို ေရႊ႕ေျပာင္းသြားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မအတြက္ အိပ္ယာေသးေသးေလးတစ္ခုသာ မိဘမ်ားအခန္းထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ေပးသည္။ အခန္းအျပင္သို႕ထြက္ရင္း ဧည့္ခန္းမွ မီးမ်ားအားလံုးကိုဖြင့္လိုက္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ဆင္းရင္း မိဘမ်ားအခန္းဆီမွ ကၽြန္မအတြက္ အိပ္ယာေလးကို ကပ်ာကယာဆြဲမလိုက္သည္။ အိပ္ယာလိပ္ကို ကၽြန္မအခန္းေထာင့္မွာ ခဏခ်ျပီးေနာက္ က်ယ္ေလာင္ျပင္းထန္ေသာမိုးျခိမ္းသံမ်ားကို ၾကိဳးစားလ်စ္လ်ဴရႈျပီး တစ္အိမ္လံုးမီးမ်ားကို လိုက္ပိတ္လိုက္သည္။

ကၽြန္မအခန္းေထာင့္တစ္ေနရာမွာ အိပ္ယာခင္းကိုခင္းလိုက္ျပီး အိပ္ရန္ျပင္ဆင္ခ်ိန္မွာ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလၾကမ္းမ်ား ၊ လွ်ပ္သံမ်ားေၾကာင့္ ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာမိသည္။ မီးပိတ္အိပ္ေနက် ကၽြန္မအက်င့္အတိုင္း ယခုညေတာ့ မီးပိတ္ရန္ မေတြး၀ံ့ေတာ့။ စာၾကည့္မီးေခ်ာင္းေလးကို ဖြင့္လိုက္ကာ က်န္ေသာမီးမ်ားကိုပိတ္ျပီး အိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္မွာ စိတ္၏ေတြးေတာမႈမ်ားက ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္လာမိသည္ .. ။ အေပၚထပ္အိမ္မွ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခဲတံက်သံကပင္ ကၽြန္မစိတ္ကို စိုးထိတ္ေစမိသည္ .. ။ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ေဘးနားဆြဲယူထားရင္း မ်က္၀န္းမ်ားကို ၾကိဳးစားမွိတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာ စိတ္မ်ားၾကားမွ ၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ ထိတ္လန္႕စရာပံုရိပ္မ်ားက ထင္ဟပ္လာျပန္သည္ .. ။

ေစာင္ထူထူကို ေသခ်ာျခံဳလိုက္ရင္း အေတြးထဲမွ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ား ၊ နားထဲမွာ ၾကားသည္ဟုထင္ရေသာ အသံမ်ား ၊ ျမင္ေယာင္ေနမိေသာ ထိတ္လန္႕စရာမ်ားအားလံုးက မိုးျခိမ္းသံမ်ား ... လွ်ပ္စီး၀င္း၀င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေရာေထြးကာ အနည္းငယ္လင္းေနေသာ မီးေရာင္ေအာက္မွာ မ်က္ခြံမ်ားေလးလံလာရင္း အရာအားလံုးကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါသည္ .. ။

6 comments:

Anonymous said...

nice esssay !

Htoo Myat said...

ေကာင္းတယ္ဗ်ာ... ဒီလိ္ုင္းကိုပဲ ဆက္ေရးသြားပါ။

MgThaJan said...

လာလည္ လာဖတ္တယ္ ညီမေရ။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ :)

ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းတယ္ said...

လင္းလက္ေရ..ဖတ္လို.ေကာင္းတယ္။တို.လဲ
သရဲကားျကည့္ျပီးသရဲေျကာက္တတ္တယ္ဟီးဟီး

ကုိေပါ said...

မေတာ္လုိ႔မ်ား က်ေနာ္မ်ား ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ သရဲတေစၦဘ၀ေရာက္ခဲ့ရင္ ကုိယ္သိကၽြမ္းတဲ့ လူေတြထဲက သရဲေၾကာက္တတ္တဲ့လူေတြကုိ လုိက္ၿပီး ေျခာက္ရရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ္လုိ႔ ေတြးမိတယ္..ဟဲ…ဟဲ။ (ဒါမွ ကုိယ္ျမန္ျမန္ကၽြတ္ေအာင္ သူတုိ႔ ကုသုိလ္လုပ္ၿပီး အမွ်ေ၀ေပးေဖာ္ရမယ္။ အႀကံမပုိင္ဘူးလား)

ကုိေပါ said...

သိပ္ၿပီး ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာေတာ့ မဟုုတ္ဘူးေပါ႔။

ဥပမာ….မီးဖုိထဲမွာ တေယာက္တည္း ပန္းကန္ေဆးေနတုန္း ဂုတ္ကုိ လက္ေအးစက္စက္ႀကီးနဲ႔ ထိလုိ္က္တာမ်ဳိးေလး။
အိပ္ခန္းတံခါးကုိ ဖြင့္လုိက္တဲ့အခါမွာ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ႀကီး ျဖတ္ကနဲ ေတြ႕လုိက္ ရတာမ်ဳိးေလး။
ညဘက္မွန္ၾကည့္ေနတုန္းမွာ ေနာက္ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန စိမ္းစိမ္းႀကီး ခဏတျဖဳတ္ စုိက္ၾကည့္ ေနတာမ်ဳိးေလး။
ညဘက္ တေယာက္တည္း ဓါတ္ေလွကားနဲ႕ တက္ေနတုန္း လမ္းတ၀က္ကေန အတူလုိက္စီး တာမ်ဳိးေလးေတြ။

အဲသည္ေလာက္ဘဲ လုပ္ခ်င္တာပါ။ ဟီး..ဟီး…ဟီး…ဟီး (အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ရယ္သံ)

Post a Comment

အၾကံျပဳ comment ၀င္ေရးေပးတဲ့အတြက္ လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ရွင္ ။ မဖြယ္မရာ စကားမ်ား ၊ ဆဲဆိုျခင္းမ်ား ၊ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္စကားမ်ား ၊ တစ္စံုတစ္ဦး၏ ကုိယ္က်င့္တရားသိကၡာကို ထိခိုက္ေစေသာ စကားမ်ား ျဖစ္ပါက ထို comment မ်ားကို လက္ခံမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္ ။ အလည္လာေရာက္ အၾကံျပဳေရးသားျခင္းမ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ စာမ်ား ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရဖုိ႕အတြက္ Space မ်ား ထည့္ရိုက္ေပးၾကပါရွင္။