Friday, October 31, 2008

လတ္တေလာဖတ္မိေသာ စာအုပ္မ်ားႏွင့္အေတြးမ်ား

ပန္နီဆူးလားမွာ ျမန္မာစာအုပ္ေတြသြား၀ယ္တိုင္း ကၽြန္မ ပထမဆံုးေျခလွမ္းေလ့ရွိေသာ ဆိုင္က `ဒ႑ာရီ´ဆိုင္ပါပဲ။ ဒီဆိုင္ကေလးဟာ စာအုပ္ေတြခ်ည္း သီးသန္႕ေရာင္းေသာဆိုင္ျဖစ္သလို စာေပျမတ္ႏိုးတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးက ဖြင့္ထားသလို အကူညီလိုရင္ လက္မွတ္ေကာက္ျခင္းကဲ့သို႕ ကိစၥမ်ားကို ေစတနာအျပည့္အ၀ျဖင့္ ကူညီေလ့ရွိတဲ့အတြက္ စာအုပ္မ်ားျပားေသာ ထိုဆိုင္ကိုပဲ ကၽြန္မ ထိပ္ဆံုးသြားေလ့ရွိပါတယ္။ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မၾကာခဏ ၀ယ္ေလ့ရွိတဲ့ ကၽြန္မႏွင့္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ပတ္သတ္ စာအုပ္မ်ားကို၀ယ္ေလ့ရွိတဲ့ သူ႕ကို ဒီဆိုင္ပိုင္ရွင္ကလည္း ခင္မင္ရင္းႏွီးေနခဲ့ပါျပီ။

စာအုပ္ေတြျမင္ရင္ ၀ါးစားသလို ၀ယ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ခါတစ္ေလ အခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြ စာၾကည့္တိုက္မွာ ငွားလို႕ရေၾကာင္းလည္း အၾကံျပဳေပးတတ္တဲ့အတြက္ ပိုမိုသေဘာက်မိပါတယ္။ စာအုပ္တစ္ခါသြားငွားရင္ ျပန္ပို႕ဖို႕ အခ်ိန္မရတာတစ္ခ်က္၊ ကုိယ္ပိုင္စာအုပ္အျဖစ္ သိမ္းထားတာကိုပဲ သေဘာက်မိတဲ့အခ်က္ေရာေၾကာင့္ စာအုပ္ငွားဖို႕ ကၽြန္မ တစ္ခါမွ စိတ္မကူးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မအခန္းက စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ျပီး အိမ္ေျပာင္းစဥ္က ကၽြန္မပစၥည္းအားလံုးက ကားၾကီးတစ္စီးစာ ရွိေနခဲ့တာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြကို လွဴဖို႕ ၊ အခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြကို လႊင့္ပစ္ဖို႕ ကၽြန္မမိဘေတြက မၾကာခဏ တိုက္တြန္းေလ့ရွိတဲ့အတြက္ ကၽြန္မစာအုပ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို သံေယာဇဥ္ေတြျဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။



အရင္လက ပန္နီဆူးလားကိုခဏေရာက္ခ်ိန္ ဖတ္ဖုိ႕စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒ႑ာရီဆိုင္ကပဲ ၀ယ္လာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပထမဆံုးဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္က စာေရးဆရာၾကီး ျမသန္းတင့္ဘာသာျပန္ခဲ့ေသာ `တဂိုး၀တၳဳတိုမ်ား´။ ယခင္ပို႕စ္ `သခင္ေလးျပန္လာျပီ´၀တၳဳတုိက ထိုစာအုပ္ထဲမွ ကူးယူေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းပါ။ တဂိုး၀တၳဳတိုအနည္းငယ္ကိုပဲ ဖတ္ဖူးတဲ့အတြက္ စာေရးဆရာၾကီးပါရဂူ ဘာသာျပန္စာအုပ္ကိုလည္း ၀ယ္ယူလာခဲ့တယ္။ ဆရာၾကီးပါရဂူ ဘာသာျပန္စာအုပ္ကိုေတာ့ မဖတ္ရေသးပါဘူး။ တဂိုး၀တၳဳတိုမ်ားကို ဖတ္ရင္း အေရးအသား ၊ အျဖစ္အပ်က္ ၊ ေနရာေဒသ ေခတ္စနစ္ေတြကို ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။ ၀ယ္ရက်ိဳးနပ္ေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ပါပဲ။


ဒုတိယ ကၽြန္မဖတ္ျဖစ္ေသာ စာအုပ္က ကၽြန္မ ေလးစားႏွစ္သက္ရပါေသာ `ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ´ စာအုပ္ေတြပါပဲ။ သမိုင္းရာဇ၀င္ေတြကို ေနာက္ခံထားျပီး စကားလံုးလွလွ ၊ ခံစားမႈနက္နက္မ်ားျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ေလ့ရွိေသာ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳစာေပေတြကို ကၽြန္မ သိပ္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳစာအုပ္မ်ားအားလံုးကို ကၽြန္မသိပ္ႏွစ္သက္သလို ကၽြန္မအသဲႏွလံုးကို အလႈပ္ကိုင္ႏိုင္ဆံုး စာအုပ္က ကၽြန္မသေဘာက်သည့္ မဏိစႏၵာမင္းသမီးအေၾကာင္းကို ေရးဖြဲ႕ထားေသာ `မဏိစႏၵာဥဒါန္း´စာအုပ္ပါပဲ။ `ႏွင္းေကသရာခ်စ္တဲ့ သူရဲေကာင္း´စာအုပ္ကို ဖတ္မိရင္း ရာဇ၀င္ထဲမွ သူရဲေကာင္းမ်ားဘ၀ႏွင့္ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ခ်စ္မိေသာ မိန္းမသားမ်ားဘ၀ ၊ ဘုရင္မ်ား၏ စစ္မက္မ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္မိပါတယ္။

ထိုစာအုပ္ထဲမွာ ကၽြန္မရင္ထဲစြဲသြားေသာ စကားလံုးက စစ္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာကို တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ျပီး အရြယ္ရလာခ်ိန္ စစ္သူၾကီးတစ္ဦး ေလးေလးနက္နက္ေတြးမိေသာ စစ္ႏွင့္ပတ္သတ္ အေတြးအေခၚတစ္ခုပါပဲ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ယခင္ေခတ္မွာ သစၥာေဖာက္ေတြေၾကာင့္ ၊ ဘုရင့္အမိန္႕အာဏာေၾကာင့္ ၊ မိမိႏိုင္ငံအတြက္ေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြဆင္ႏႊဲခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံတိုးတက္ေအးခ်မ္းသာယာေစရန္အတြက္ စစ္ပြဲေတြႏွင့္ ေျဖရွင္းေနရတာ ဘယ္လိုမွ မတတ္သာခဲ့တဲ့ စစ္သူၾကီးမ်ားဘ၀မွာ ေနာင္အနာဂတ္လူသားေတြရဲ႕ ပိုမိုတိုးတက္လာမည့္ အေတြးအေခၚ ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပံု ၊ ေခတ္စနစ္မ်ားေၾကာင့္ ပိုမိုေအးခ်မ္းသာယာ တိုးတက္လာမည့္ အနာဂတ္ေရွ႕ဘ၀မ်ားကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္အားကိုးေတာ့မည္ဆိုေသာ စကားတစ္ခြန္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးေနမိပါတယ္။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက ဘုရင့္လက္ေအာက္မွ စစ္သူၾကီးမ်ားဟာ ဒီအေတြးကို ေတြးရင္း ေနာင္အနာဂတ္လူသားမ်ားအေပၚမွာ အားကိုးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သိပၸံပညာေတြ ၊ စက္မႈစြမ္းအားေတြ တိုးတက္ထြန္းကားလာတဲ့ ယေန႕ေခတ္မွာ ရာဇ၀င္ထဲမွ သူရဲေကာင္းၾကီးမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ၾကိဳးစားခဲ့သလို အမွန္စင္စစ္ လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းသာယာေနပါရဲ႕လားဆိုတာ ကၽြန္မစဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ဘုရင္စနစ္ မကုန္ခမ္းေသးေသာ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အျပည့္အ၀ မျဖစ္ေျမာက္ေသးဘူးလို႕ ကၽြန္မ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။


တတိယ ကၽြန္မဖတ္ျဖစ္တာက ေ၀ဖန္ခံရျခင္းမ်ားေသာ ဆရာမဂ်ဴး၏ `သူမင္းကို .. ဘယ္ေတာ့မွ´ စာအုပ္ပါပဲ။ အေတြးအေခၚ ေရးသားဟန္ အနည္းငယ္ ဦးတည္ခ်က္ ေျပာင္းလဲလာျပီျဖစ္ေသာ ဆရာမဂ်ဴး၏ ကေလာင္သြားကို ကၽြန္မ နားလည္မိပါတယ္။ `မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္´လို စာအုပ္မ်ိဳးမ်ား ေရးသားခဲ့စဥ္က ဆရာမဂ်ဴး၏ ရင္တြင္းနက္ရိႈင္းမႈ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ ယေန႕ ဆရာမဂ်ဴးဟာ အခ်ိန္အေျခအေနေၾကာင့္ ပံုစံအသစ္တစ္ခု ျဖစ္သြားျပီလို႕ ကၽြန္မ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ ရင္ကိုမွန္ေသာ ျမွားခ်က္မ်ား ပစ္လႊတ္ေလ့ရွိေသာ ဆရာမဂ်ဴးရင္ထဲမွာ ယေန႕ေခတ္ လူငယ္မ်ားကို ပိုမိုတိုးတက္ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ ၊ လမ္းသစ္မ်ား ရွာေဖြေလ့လာသင္ယူစိတ္ ၊ မေၾကာက္မရြံ႕ ၾကိဳးစားလိုစိတ္တို႕ ကိန္း၀ပ္ရွင္သန္ေနတယ္လို႕ ကၽြန္မျမင္မိပါတယ္။


စတုတၳ ကၽြန္မဖတ္ျပီးေသာ စာအုပ္က ဆရာမၾကီး ခင္ႏွင္းယု၏ `ျမၾကာျဖဴ´စာအုပ္။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ျခင္း မရွိဘဲ အလိုဆႏၵႏွင့္ အႏိုင္ယူလိုစိတ္အတၱျဖင့္ ဖြဲ႕တည္လာေသာ တကၠသိုလ္မွ အလွပဆံုးမိန္းမတစ္ေယာက္၏ အိမ္ေထာင္ေရးဘ၀ ၊ မိမိအိမ္ေထာင္ဖက္ကို ထိမ္းျမားျပီး သားသမီးေတြရလာခ်ိန္ထိ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ရန္ စိတ္မကူးဘဲ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက်္ား ၊ ခ်စ္သူ၏ သစၥာမဲ့ျခင္းကို ခံရျပီး ေအးျမေသာအရိပ္ေအာက္မွာ တည္ျငိမ္သြားေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ျပီးတိုင္း သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ရသလို ျမၾကာျဖဴစာအုပ္ဟာလည္း လူဆိုေသာ သတၱ၀ါမ်ား သတိထားရမည့္ အခ်က္မ်ားကို ညႊန္ျပေပးတယ္လုိ႕ ယူဆမိပါတယ္။


ၾကည္ေအး၏ ၀တၳဳတုိမ်ားေပါင္းခ်ဳပ္ကို ေနာက္ဆံုးဖတ္ျပီးခဲ့ပါတယ္။ ၾကည္ေအးေရးေသာ `မီ´ဆိုေသာ ၀တၳဳရွည္တစ္ခုကိုလည္း ၾကိဳက္စာရင္းထဲ ထည့္ထားခဲ့ရင္း ၀တၳဳတိုမ်ားကိုလည္း သူ႕ေခတ္သူ႕အခ်ိန္ႏွင့္သူ ခံစားၾကည့္ခ်င္တဲ့အတြက္ ၀တၳဳတိုမ်ားကို ေသခ်ာဖတ္ရႈျဖစ္ပါတယ္။


စာအုပ္အခ်ိဳ႕ကို ဖတ္ျပီးသြားခ်ိန္ ရင္ထဲမွာ အေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိ ဖတ္ေနဆဲစာအုပ္က စာေရးဆရာၾကီး ျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ေသာ `လြမ္းေမာခဲ့ရေသာ တကၠသိုလ္ေႏြညမ်ား´။ ဟားဗတ္စ္တကၠသိုလ္မွ ဘ၀မ်ားကို စိတ္၀င္စား၍သာ ဖတ္ေနျခင္းပါ။ တကၠသိုလ္ေႏြညမ်ားအေၾကာင္းဖတ္ရင္း ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ လြမ္းေမာရေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ၾကီးကို တစ္ခါမွ အလည္တစ္ေခါက္ေတာင္ မေရာက္ခဲ့လိုက္ရတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္လည္း ရံဖန္ရံခါ စိတ္တိုမိပါတယ္။ ကၽြန္မ မိဘေတြက လြမ္းေမာစကားေတြေျပာတိုင္း ကၽြန္မမွာ ေလးေထာင့္ပံုသ႑ာန္ အေဆာက္အအံုေတြထဲ စားသုတ္သုတ္ လာသုတ္သုတ္ အေျပးအလႊား သြားေနရတဲ့ သံေယာဇဥ္တြယ္တာျခင္း သိပ္မရွိေသာ ၊ ခင္မင္မႈေပ်ာ္ရႊင္ရီေမာသံေတြ …. လြမ္းေမာစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ သိပ္မမ်ားျပားေသာ ျခေသၤ့ကၽြန္းေပၚက သက္၀င္ျခင္းမရွိ ေက်ာင္းကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနမိပါေတာ့တယ္ … ။

Read More...

Tuesday, October 28, 2008

ျမန္မာ့ရိုးရာ ကထိန္ပြဲ


စကၤာပူႏိုင္ငံ တိုပါးရိုးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ႏို၀င္ဘာလ (၂)ရက္ေန႕ မနက္(၈)နာရီမွ ေန႕လည္(၂)နာရီထိ ျမန္မာ့ရိုးရာကထိန္ပြဲကို နိဗၺာန္ေစ်းပြဲေတာ္ႏွင့္အတူ က်င္းပမည္ျဖစ္ပါ၍ စကၤာပူႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာမ်ား တက္ေရာက္ၾကပါရန္ ဖိတ္ၾကားပါတယ္ရွင္။ ပီနန္ဆရာေတာ္ၾကီးမွာ ျမန္မာ့ရိုးရာကထိန္ပြဲသို႕ တက္ေရာက္ရန္ ေအာက္တိုဘာလ (၂၈)ရက္ေန႕တြင္ စကၤာပူႏိုင္ငံသို႕ ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အခက္ခဲေတြရင္ဆိုင္ေနခဲ့ရသည့္ စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား တစ္ဖက္မွာ ေန႕စဥ္ဘ၀ေတြျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကခ်ိန္ ျပန္လည္စုေပါင္းေပးေသာ ရိုးရာပြဲတစ္ခုျဖစ္သည့္အတြက္ တက္ေရာက္ေပးၾကပါရန္ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ပါတယ္ရွင္။

Read More...

Wednesday, October 22, 2008

သခင္ေလးျပန္လာျပီ



စာေရးဆရာၾကီး ရာ၀ိျႏၵာရာနတ္ တဂိုး၏ ၀တၳဳတိုမ်ားထဲမွ ကၽြန္မႏွစ္သက္ေသာ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာၾကီး ျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ဆိုခဲ့ျခင္းမ်ားထဲမွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းပါ။

Read More...

Monday, October 20, 2008

ျဖစ္သလိုစား ..

ဒီအေၾကာင္းကို TAG ထားတာ နည္းနည္းၾကာေနပါျပီ။ ဒီတစ္ခါ ကၽြန္မကို TAG တာက (၂)ေယာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ေရးတာ ေနာက္က်သြားတာ ေဆာရီးပါရွင္။ TAG ေတြမ်ားေနေတာ့ အျခားအေၾကာင္းအရာေလးေတြ မေရးခင္ စုပံုေရးခ်လိုက္ရင္ စာဖတ္သူေတြကို အားနာတာေၾကာင့္ ေျဖးေျဖးမွ ေရးခဲ့ျခင္းပါရွင္။

စကၤာပူမွာ ကၽြန္မ မိသားစုႏွင့္အတူေနတယ္ဆုိေပမယ့္ အလုပ္မ်ားေသာ ေန႕စဥ္သဘာ၀မ်ားေၾကာင့္ အလုပ္ပိတ္ရက္ႏွင့္ မပင္ပန္းေသာေန႕ရက္မ်ားသာ အိမ္ထမင္းဟင္းကို ေကာင္းေကာင္းခ်က္စားႏုိင္ပါတယ္။ ပံုမွန္ဆိုရင္ မနက္ခင္း အိပ္ယာႏိုးလာၾကရင္ မိမိၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ မနက္စာတစ္ခုခုကုိ အိမ္သားေတြက ကိုယ္ၾကိဳက္သလို စားသြားၾကပါတယ္။

Myojo Thai Tom Yam ကို ကၽြန္မတို႕ေမာင္ႏွမေတြ ၾကိဳက္တဲ့အတြက္ အခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ ေခါက္ဆြဲစားလိုက္ၾကသလို အခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ ေကာ္ဖီႏွင့္ေပါင္မုန္႕ကို ျငီးေငြ႕စြာ စားျဖစ္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြမွာ ေခါက္ဆြဲသုပ္ ၊ နန္းၾကီးသုပ္ တစ္ခါတစ္ေလ လုပ္စားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရံဖန္ရံခါ အျပင္မွာ မနက္စာ သြားစားတတ္ၾကေပမယ့္ တရုပ္အစားအစာေတြလည္း အနံ႕ေတာင္သိပ္မခံခ်င္ေတာ့။ ဘာပဲစားစား အစားအေသာက္ေတြက မၾကာခဏ ထပ္ေနေတာ့ စိတ္ပ်က္ရပါတယ္။


ကၽြန္မတို႕အိမ္မွာ အိမ္သားအားလံုးက ခ်ဥ္ေရဟင္းတစ္ခြက္ပါမွ ထမင္းစားျမိန္တတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္မ အေမက ခ်ဥ္ေရဟင္း ႏွင့္ ငါးဟင္းခ်က္တာ အေတာ္ဆံုးပါပဲ။ အေဖကေတာ့ ဆီျပန္ဟင္းခ်က္ ေကာင္းပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အေမခ်က္ေသာ သီးစံုဟင္း ၊ ကန္စြန္းရြက္ခ်ဥ္ေရဟင္း ၊ ငါးေလးအိုးကပ္တို႕က သိပ္စားလို႕ေကာင္းပါတယ္။ ေန႕စဥ္မွာ ညေနစာေလာက္ကိုပဲ အိမ္မွာ ေသခ်ာခ်က္စားျဖစ္ၾကတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားျပီး ပင္ပန္းၾကတဲ့ ကၽြန္မ မိဘေတြကို သနားညွာတာမိရင္း မီးဖိုေခ်ာင္ကိစၥကို ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မကပဲ တာ၀န္ယူလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ခ်က္ေသာဟင္းေတြက အလြန္စားေကာင္းေလာက္ေအာင္ မျဖစ္ေသးတဲ့အတြက္ အိမ္သားေတြကို ျပန္အားနာမိပါတယ္။

ေက်ာင္းကိစၥေတြႏွင့္ အျမဲအလုပ္မ်ားေနၾကတဲ့ ကၽြန္မ ေမာင္ႏွမေတြက ေက်ာင္းမွာပဲ မနက္စာ ၊ ေန႕လည္စာ စားျဖစ္ၾကသလို ယခင္ ေက်ာင္းေတြ အလုပ္ေတြႏွင့္ အခ်ိန္မအားခဲ့ေသာ ကၽြန္မလည္း အျပင္မွာပဲ အဆင္ေျပသလို စားလိုက္ရတာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္မ အလြမ္းဆံုးကေတာ့ အျမဲတမ္း ဟင္းပြဲေသခ်ာစီမံျပီး ကၽြန္မတို႕ကို ေသခ်ာစားဖို႕အျမဲဂရုစိုက္တတ္တဲ့ ကၽြန္မ အဖြားရဲ႕ ထမင္း၀ိုင္းေလးပါပဲ။ ကၽြန္မ အဖြားက ဟင္းခ်က္သိပ္ေကာင္းသလို ကၽြန္မတို႕အားလံုး အၾကိဳက္ကိုလည္း သိပါတယ္။ ကၽြန္မ ရန္ကုန္မွာေနစဥ္က မနက္စာဆိုရင္ ကၽြန္မၾကိဳက္ေသာ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ ပဲျပဳတ္နံျပားကို အဖြားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာသြား၀ယ္ေပးျပီး အဆင္သင့္ျပင္ထားတတ္ပါတယ္။ မနက္စာစားျပီးမွ အဖြားႏွင့္ကၽြန္မ ေစ်းသြားရင္း ကၽြန္မကေတာ့ အဘြား၀ယ္သမွ် ေစ်းျခင္းေတာင္းဆြဲခဲ့သူေပါ့။ စကၤာပူမွာ ျမန္မာထမင္းဟင္း ခ်က္စားရတာ ပိုမိုလြယ္ကူေပမယ့္ အမိေျမမွာ စံုလင္သလို မရွိတာေၾကာင့္ ျမန္မာထမင္းဟင္းကို အမိေျမမွာ စားေသာက္ရတာက ပိုမိုေကာင္းမြန္စံုလင္ပါတယ္။


စကၤာပူမွာ အိမ္ထမင္းဟင္းကလြဲ ကၽြန္မမိဘေတြက အျပင္စာကို မစားၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ပန္နီဆူးလားမွာ ျမန္မာငါးႏွင့္အျခားအစားအေသာက္မ်ားကို အေမက ပံုမွန္သြား၀ယ္ရင္း ျမန္မာထမင္းဟင္းကိုပဲ မက္ေမာစြာ စားၾကတယ္။ ကၽြန္မတုိ႕ေမာင္ႏွမေတြက အေျခအေနေၾကာင့္ အဆင္ေျပသလို အျပင္မွာၾကံဳရာ စားတတ္ၾကပါတယ္။ အျပင္အစားအေသာက္အမ်ားအျပားထဲ ကၽြန္မ ႏွစ္သက္မိေသာ အစားအေသာက္ေတြ ရွိပါတယ္။ Swensens မွ အာလူးေၾကာ္ႏွင့္ စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္က ကၽြန္မ အျမဲတမ္းႏွစ္သက္ေသာ အစားအေသာက္ထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက ပါ၀င္ပါတယ္။ အျပင္ေရာက္တိုင္း ထမင္းစားခ်င္စိတ္မရွိရင္ Swensens မွာ ထိုအစားအေသာက္(၂)ခုကို ၀င္စားလိုက္တယ္။

နာမည္ၾကီး ပင္လယ္စာျဖစ္ေသာ ဂဏန္းႏွင့္ခရုမ်ားကို ကၽြန္မက လံုး၀မစားတာေၾကာင့္ ပင္လယ္စာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြက ကၽြန္မႏွင့္ သိပ္မသက္ဆိုင္သလို ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ စကၤာပူလူမ်ိဳးေတြက ဘယ္ပင္လယ္စာေကာင္းေၾကာင္း ကၽြန္မကိုေျပာၾကခ်ိန္ ပုဇြန္ေလာက္ပဲ စားတဲ့ကၽြန္မကို အံ့ၾသစြာနဲ႕ ခပ္အင္အင္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။


ပင္လယ္စာဆိုင္ေတြ ကၽြန္မေရာက္ျဖစ္ရင္ စားေလ့စားထရွိတာေတာ့ ထမင္းေၾကာ္ေလာက္ပါပဲ။ Bedok North St 4 မွာရွိေသာ House of Seafood မွ Thai Tom Yam Soup ကို လတ္တေလာ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ အျမဲအခက္ခဲျဖစ္ေလ့ရွိတာက တစ္ေယာက္စာ ထမင္းပြဲေတြကို ကုန္ေအာင္မစားႏိုင္ျခင္းပါပဲ။ ဆိုင္ေတြမွာ ထမင္းပြဲအေၾကာင္း ေသခ်ာေမးတိုင္း သူတို႕အျမင္အရ တစ္ေယာက္ပဲစားလို႕ရတယ္လို႕ ေျပာတဲ့အတြက္ ပထမအၾကိမ္သြားစားခ်ိန္မွာ အျမဲအပိုအလွ်ံေတြ အမ်ားၾကီးျဖစ္ရပါတယ္။ ထမင္းပြဲအေသးကို မွာျပီး အျခားဟင္းပြဲႏွင့္အတူ ႏွစ္ေယာက္ခြဲေ၀စားမွပဲ ကၽြန္မအတြက္ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။


Vivo City ကိုသေဘာက်ေသာ ကၽြန္မ Vivo City ေရာက္တိုင္း စားေလ့ရွိေသာ အစားအေသာက္က Burger King သို႕မဟုတ္ Food Republic မွ Chicken Rice Set ပါပဲ။ Korean Kimchi ကုိၾကိဳက္ေသာ ကၽြန္မ Korean Food ကိုလည္း ၾကိဳက္ႏွစ္သက္စြာ စားေလ့ရွိတယ္။ ဒီအစားအေသာက္ေတြကလြဲ က်န္ေသာ အစားအေသာက္ေတြကို သိပ္မၾကိဳက္တဲ့အတြက္ စားေနက်ေလာက္ကိုပဲ စားျဖစ္တယ္။ အရင္က ဘယ္အစားအေသာက္မွ အျပင္မွာ စားေလ့မရွိေသာ ကၽြန္မအက်င့္ကို `သူ´က ေစတနာျဖင့္ ျပဳျပင္ေပးခဲ့လို႕ အခုအခ်ိန္မွာ အျပင္ေရာက္တိုင္း အဆင္ေျပသလို စားတတ္တဲ့အက်င့္ကို ကၽြန္မရရွိခဲ့တယ္။

ျဖစ္သလိုစားေသာက္ရခ်ိန္မွာ ကၽြန္မႏွစ္သက္ေသာ ျမန္မာအစားအေသာက္အခ်ိဳ႕ကို လြမ္းဆြတ္မိသလို ေရာက္ရာေနရာမွာ အဆင္ေျပသလို စားတတ္ျပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ `အစားအေသာက္´ဆိုတာ စားမွပဲ အက်င့္ရတယ္လို႕ သတ္မွတ္ထားမိတယ္။ ဘယ္အစားအေသာက္မဆို အဆင္ေျပစြာစားတတ္ေပမယ့္ ျမန္မာထမင္းဟင္းကိုလည္း အျမဲစားခ်င္သူအတြက္ `ဟင္းခ်က္ျခင္းအတတ္ပညာ´ကို ေလ့လာသင္ၾကားေနခ်ိန္ လူတစ္ေယာက္စားေနက် အေျခခံသဘာ၀ဆိုတာ ေျပာင္းလဲလို႕မရပါလားဟု သေဘာေပါက္မိရင္း …… ။

Read More...

Friday, October 17, 2008

Jurong Medical Centre


ဒီေန႕မနက္ေစာေစာ Jurong Medical Centre ရွိ Dental Clinic ကို ကၽြန္မေရာက္သြားခဲ့တယ္။ မဂၤလာပြဲႏွင့္အၾကိဳဓါတ္ပံုရိုက္ကူးျခင္းအတြက္ အလုပ္ေတြက ပိုမ်ားရင္း တစ္ခ်ိဳ႕လုပ္ေနက် ကိစၥေတြမွာ ခဏေ၀းသြားတာကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးရန္ ကၽြန္မေတာင္းဆိုလိုပါတယ္။ လတ္တေလာမွာ က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွပကို ဂရုစိုက္ဖို႕ အခ်ိန္ပိုေပးလုပ္ေဆာင္ရင္း သြားမ်ားပိုမိုလွပ၀င္းလက္ေစရန္ ကၽြန္မသေဘာက်ေသာ Jurong Medical Centre ကိုပဲ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္။

NUH ( National University of Singapore) ေဆးရံုက ပိုမိုၾကီးမားစံုလင္ေပမယ့္ ကၽြန္မ သေဘာမက်ပါဘူး။ ရႈပ္ေထြးလွေသာ လူေတြ ၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာေစာင့္ဆိုင္းရမႈေတြအျပင္ ကၽြန္မအိမ္ႏွင့္လည္း အနည္းငယ္ေ၀းတာေၾကာင့္ Jurong Medical Centre က ကၽြန္မသေဘာက်ေသာ ေဆးကုသရာေနရာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ အေမ ခါးနာစဥ္ကလည္း Jurong Medical Centre မွာပဲ ေသခ်ာျပသေကာင္းမြန္သြားခဲ့ပါတယ္။

ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္မႈ ၊ ဆရာ၀န္မ်ားသေဘာေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကၽန္းမာေရးစစ္ေဆးရမည့္ကိစၥတိုင္း ကၽြန္မတို႕မိသားစု ပထမဆံုး ေရြးခ်ယ္ရာေနရာက Jurong Medical Centre ပါပဲ။ သြားဘက္ဆိုင္ရာေနရာမွာ ေစာင့္ဆိုင္းေနရင္း သန္႕ရွင္းျပီး လူေတာ္ေတာ္ရွင္းတာကို ကၽြန္မ ပိုမိုသေဘာက်ေနမိပါတယ္။ ေဆးရံုေတြသြားတိုင္း လူေတြမ်က္လံုးေနာက္ေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေနရင္ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရေလ့ရွိတယ္။ NUH မွာ ဆရာ၀န္ညႊန္းဆိုမႈေၾကာင့္ Emergency သြားျပတာေတာင္မွ အနည္းဆံုး ၃နာရီေလာက္ေစာင့္ဆိုင္းရျပီး ျပသစစ္ေဆးခ်ိန္ႏွင့္ ေပါင္းလိုက္ရင္ ေန႕တစ္၀က္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သြားတတ္ပါတယ္။ ထိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္ NUH ကို မလိုအပ္ဘဲ ကၽြန္မသြားခ်င္စိတ္မရွိ။



အေတြးမ်ားျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရင္း ကၽြန္မနာမည္ေခၚသံၾကားမွ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးလိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မနာမည္က အိုင္စီထဲမွာ ျမန္မာအသံုးအႏႈန္း `မ´ဆိုတာၾကီး ပါေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္မနာမည္ကို ရံုးေတြ ၊ ေဆးခန္းေတြကေခၚတိုင္း ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္အနည္းငယ္ျဖစ္ရပါတယ္။ နာမည္ျပင္ဆင္ရန္ သိပ္မလြယ္ကူတာေၾကာင့္ လက္မိႈင္ခ်ထားရေပမယ့္ ကၽြန္မနာမည္ေရွ႕က `မ´ဆိုတာၾကီးကို ျဖဳတ္ပစ္ခ်င္ေနပါတယ္။

သြားဆရာ၀န္ေမးျမန္းမႈကို ေသခ်ာေျဖဆိုေပးရင္း ပိုမုိသန္႕စင္၀င္းလက္လွပေစဖို႕ ကၽြန္မ လာခဲ့တာပါလို႕ ကၽြန္မေျဖလိုက္ေတာ့ သေဘာေကာင္းေသာ ဆရာ၀န္က စိတ္ခ်ပါလို႕ ေသခ်ာေျပာဆိုရင္း ကၽြန္မသြားေတြကို စတင္စစ္ေဆးပါေတာ့တယ္။ သြားစစ္ေဆးတိုင္း ပါးစပ္ကိုဟျပီး ထြက္ေပၚလာေသာ မီးအလင္းေရာင္ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္မနည္းနည္းလန္႕တတ္ပါတယ္။ ပစၥည္းကိရိယာေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခု ပါးစပ္ထဲ၀င္လာတိုင္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ က်လိက်လိျဖစ္ေနမိပါတယ္။ `ဘုရား ဘုရား မဆိုင္တဲ့ေနရာေတြသြားထိရင္ေတာ့ ငါေတာ့သြားပါျပီ´ဟု ကၽြန္မအက်င့္အတိုင္း ေတြးမိေသးသည္။ စစ္ေဆးေမးျမန္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ျပီးခ်ိန္ လိုအပ္ေသာအရာေတြ ျပဳလုပ္ဖို႕ စတင္ခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္က ကၽြန္မကို ထံုေဆးသံုးမလား ေမးပါတယ္။ ကၽြန္မက သြားႏွင့္ပတ္သတ္ အေတြ႕အၾကံဳမရွိတာေၾကာင့္ `အရမ္းနာမွာလား´လို႕ ဆရာ၀န္ကိုေမးပါတယ္။ ဆရာ၀န္က `နာက်င္ျခင္းရွိမည္´တဲ့။ သူရဲေကာင္းေသြးမပါေသာကၽြန္မ နာက်င္ျခင္းဆုိေသာအေျဖၾကားရခ်ိန္ ေက်ာရိုးထဲ တစ္ခ်က္ေတာ့ တြန္႕သြားပါတယ္။

`ငါေတာ့တစ္ေယာက္တည္းလာမိတာ မွားျပီလားမသိ´ဆုိျပီး ေတြးလိုက္မိပါေသးတယ္။ အေဖာ္ပါရင္ တိုင္ပင္ရန္ပိုေကာင္းမည္ဟု ေတြးလိုက္မိရင္း ကၽြန္မ ဘယ္သြားသြား အနားမွာ အျမဲလိုက္ပါေလ့ရွိေသာ `သူ´မရွိသည့္အတြက္လည္း စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္လ်က္။ စိတ္ကိုအားတင္းျပီး `ဘယ္ေလာက္နာမွာလည္း ေဒါက္တာ´လို႕ ေမးလိုက္ေတာ့ ဆရာ၀န္က `ဘယ္ေလာက္နာမွာလည္းဆုိတာ မင္းအေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္´တဲ့။ အဲဒါမွ ဒုကၡ .. ။ ဘယ္ေလာက္နာမွာလည္းမသိေတာ့ ကၽြန္မ အေျပးအလႊားစဥ္းစားေနရပါတယ္။ တျခားေနရာေတြနာမွာကို ကၽြန္မ သိပ္မေၾကာက္ေပမယ့္ မ်က္စိ ၊ နား ၊ ပါးစပ္ႏွင့္ အတြင္းအဂၤါတစ္စံုတစ္ခု ဘာမွမျဖစ္ဖူး၍ ကုသျခင္းမရွိခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္မ `သြားကုသနာက်င္ျခင္း´ ကို ခန္႕မွန္း၍မရခဲ့ .. ။

ဆရာ၀န္က ကၽြန္မစဥ္းစားေနပံုကို သေဘာေပါက္သြား၍လားမသိ။ အနီးမွ ကူညီေပးေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အား ေဆးထိုးအပ္ေတာင္းလိုက္သည္။ ေဆးထိုးအပ္အရွည္ကုိၾကည့္၍ ကၽြန္မပိုစိတ္ညစ္သြားသည္။ `အပ္ၾကီးကလည္း အရွည္ၾကီး´ဟု ကၽြန္မပါးစပ္မွ လႊတ္ခနဲထြက္သြားသည္။ `ကိုကုိေရ ကၽြန္မေတာ့ ေနမေကာင္းရင္ေတာင္ ေဆးမထိုးခ်င္တာ ၊ အခုေတာ့ ပိုလွခ်င္တာ ပါးစပ္ထဲေဆးထိုးခံရေတာ့မယ္´ဟု စိတ္ထဲမွ တလိုက္မိသည္။

`ေဆးထိုးရမွာဆိုေတာ့ ဒါလည္းနာမွာေနာ္´ဟု ဆရာ၀န္က ကၽြန္မကိုလွည့္ေျပာေတာ့ ကၽြန္မ ဒုတိယံမိ ဘုရားတမိသည္။ မ်က္လံုးပိုျပဴးသြားသလား ၊ ကၽြန္မမ်က္ႏွာ ဘာျဖစ္သြားသလဲေတာ့ ကၽြန္မ မသိ။ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ေဘးမွအမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္မကို ျပံဳးၾကည့္ရင္း `မင္းက အေတြ႕အၾကံဳမရွိေတာ့ ဟိုေတြး ဒီေတြးျဖစ္ေနတာပါ။ ငါအေကာင္းဆံုးအၾကံေပးခ်င္တာက ပထမဆံုး ငါတုိ႕မင္းကို အစိမ္းသက္သက္ စတင္စမ္းသပ္ၾကည့္မယ္။ မင္းတအားနာရင္လက္တစ္ဖက္ကို ေျမွာက္ျပလိုက္။ ေျခေထာက္ေတြဘာေတြလည္း ေျမွာက္ျပလို႕ရတယ္။ ငါတုိ႕ အဲဒီအခါက်မွ ေဆးထိုးအပ္ကိုသံုးတာေပါ့´ဟု ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖင့္ အၾကံေပးသည္။ ဆရာ၀န္အၾကံေပးခ်က္က သင့္ေလ်ာ္သည့္အတြက္ ကၽြန္မေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။

ထိုင္ခံုေပၚမွာ ခပ္ေျပေျပလွဲရင္း မ်က္ႏွာေပၚမိုးက်လာေသာ မီးအလင္းေရာင္ကို မခံရပ္ႏုိင္စြာ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။ ပါးစပ္ကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေပးလိုက္ရင္း ေရာက္လာေသာ ကိရိယာအားလံုးကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ျငိမ္သက္စြာေနေပးလိုက္သည္။ တကယ္တမ္း သြားမ်ားကို ထိေတြ႕ျပင္ဆင္ေပးခ်ိန္မွာ က်ဥ္ေသာခံစားမႈအနည္းငယ္သာရွိျပီး နာက်င္ျခင္းလံုး၀မရွိတာကို ကၽြန္မအံ့ၾသစြာ သတိထားမိသည္။ ၅မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ခဏရပ္ျပီး ေရခဏေဆးခိုင္းတာကို ပံုမွန္ပဲကၽြန္မလႈပ္ရွားခ်ိန္ `မင္းကခံႏုိင္ရည္ရွိပါတယ္။ ငါေတာ့ ေအာ္သံေတြ ညည္းသံေတြၾကားရမလား ထင္ေနတာ´ဟု ဆရာ၀န္က ရီ၍ေျပာသည္။

၂၅မိနစ္ခန္႕ၾကာျမင့္ေသာ ကုသမႈအတြက္ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားျပီး နာက်င္ျခင္းမရွိသည့္အတြက္ ထံုေဆးမထိုးခဲ့ျခင္းကိုပဲ ကၽြန္မကုိယ္ကၽြန္မ ေက်နပ္ေနမိသည္။ စိတ္ရွည္သေဘာေကာင္းေသာ ဆရာ၀န္ႏွင့္ အကူညီေပးသည့္အမ်ိဳးသမီးအား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာဆိုရင္း ကုသမႈအခ်ိန္တိုေလးတစ္ခု ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးဆံုးသြားခဲ့သည္။ `ငါတုိ႕ကိုသေဘာက်တယ္ဆိုရင္ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ဒီေဆးခန္းအေၾကာင္း ေျပာေပးပါ´ဟု အကူညီေပးသည့္အမ်ိဳးသမီးက ျပံဳး၍ေျပာသည္။ `Jurong Medical Centre မွာပဲ ငါတုိ႕မိသားစုက အျမဲျပေလ့ရွိတယ္။ အျခားအသိေတြကိုလည္း ေျပာျပေပးပါ့မယ္´ဟု ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆိုရင္း သြားအလွဆက္လက္ထိန္းသိမ္းရန္ ေနာက္ထပ္(၆)လအတြက္ Appointment တစ္ခု ထပ္ယူခဲ့ကာ ေက်းငွက္ကေလးမ်ား လွပသီဆိုေအးခ်မ္းေနေသာ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ကၽြန္မစိတ္ေက်နပ္မႈတစ္ခု တိုးသြားခဲ့ပါသည္။

Read More...

Tuesday, October 07, 2008

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရွိတကၠသိုလ္မ်ားသို႕ တက္ေရာက္ရန္ စိတ္၀င္စားေသာ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအတြက္

Read More...

Friday, October 03, 2008

ပထမဆံုးမ်ား

�™ Cuteberries.com - Cartoon Dolls, Cute Disney Graphics, Saniro Graphics, Myspace Pictures, Myspace Codes, Myspace Layouts, Myspace goodies, Myspace stuff and more ! �™

ေနာက္ထပ္ TAG တစ္ခုနာမည္က `ပထမဆံုးမ်ား´တဲ့။ အျခားဘေလာ့ခ္ဂါအသိေတြ ေရးထားတာ ဖတ္ျပီးကတည္းက သိေနေပမယ့္ ကုိယ့္ကို ဘယ္သူမွ TAG မလုပ္ေသးတာေရာ ၊ ကုိယ္တိုင္ကလည္း ေခါင္းနည္းနည္းေျခာက္ရမယ့္ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပမယ့္ ကုိမင္းမင္း TAG လိုက္ျပီဆိုေတာ့ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားျပီး မွတ္မိသေလာက္ေရးေပးလိုက္ပါတယ္ရွင္။

ပထမဆံုးေနခဲ့ဖူးသည့္အိမ္ - ရန္ကုန္ ေမာ္လျမိဳင္ အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီးေပၚမွာ တည္ရွိတဲ့ ပဲခူးတိုင္းရဲ႕ ဇာတိျမိဳ႕ကေလးတစ္ခုမွာပါ။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဇာတိေျမ (သို႕မဟုတ္)အိမ္ ပို႕စ္မွာ ဖတ္ရႈႏုိင္ပါတယ္ရွင္။

ပထမဆံုးတက္ခဲ့သည့္ေက်ာင္း - ဇာတိေျမမွာရွိသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီးမွာပါ။ ကၽြန္မအေမက ဇာတိေျမမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေတာ့ ကၽြန္မလည္း သူတာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ေက်ာင္းမွာပဲ သူငယ္တန္းကိုအစျပဳတက္ခဲ့ရပါတယ္။

ပထမဆံုး ဆရာမ - ကေလးဘ၀ မူၾကိဳမတက္ခင္ အိမ္မွာၾကိဳတင္စာသင္ေနခဲ့တာက ကၽြန္မအေမပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုးဆရာမက `အေမ´လို႕ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ဘေလာ့ခ္ဂါေတြထဲမွာ ကၽြန္မအေမရဲဲ႕ တပည့္အခ်ိဳ႕နဲ႕ စာဖတ္သူေတြ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ကၽြန္မအေမကိုသိသူႏွင့္ တပည့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတာမို႕ ကၽြန္မအေမ ဘယ္ေလာက္စာသင္လဲဆိုတာေတာ့ ေျပာျပစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။

ပထမဆံုး ရခဲ့ေသာဆု - သူငယ္တန္းမွာ ဘာဆုမွ ကၽြန္မ မရခဲ့ပါဘူး။ ပထမတန္းေရာက္မွ တတိယဆုခ်ိတ္ခဲ့ပါတယ္။

ပထမဆံုး ေက်နပ္ခဲ့ေသာဆု - (၅)ႏွစ္ဆက္တိုက္ ပထမဆုရွင္မ်ားအျဖစ္ ကၽြန္မဆဌၥမတန္းႏွွစ္အတြက္ ဆုယူခ်ိန္မွာ ထူးထူးျခားျခား ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ျခင္းပါ။ အရင္က အဲဒီလို ဆက္တုိက္ဆုရွင္ တစ္ခါမွ မေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ဆုရသူအားလံုး အံ့ၾသေက်နပ္ခဲ့ေသာႏွစ္။ ကၽြန္မအေမရဲ႕ စာသင္မႈ ၊ အားေပးမႈ ၊ စည္းကမ္းၾကီးမႈမ်ားေၾကာင့္ ရခဲ့ေသာဆုလည္းျဖစ္တဲ့အျပင္ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မအေဖထံက လက္ေဆာင္အျဖစ္ ပန္းေရာင္ဂါ၀န္လွလွေလး လက္ခံရရွိခဲ့တဲ့အတြက္ သိပ္ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။

ပထမဆံုး သူငယ္ခ်င္း - ကၽြန္မနဲ႕ တစ္လမ္းတည္းေနေသာ ကစားေဖာ္ ကစားဖက္ ျဖဴျဖဴသင္း။

ပထမဆံုးဖတ္ဖူးသည့္ စာအုပ္ - သူငယ္တန္းသင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာအုပ္က ကၽြန္မ ပထမဆံုးစာဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္လုိ႕ ယူဆလို႕ရပါတယ္။ ေက်ာင္းစာမဟုတ္ဘဲ အျပင္စာေပဆုိရင္ေတာ့ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြပါပဲ။


ပထမဆံုး နားေထာင္ခဲ့ဖူးေသာသီခ်င္း - အိမ္မွာ အျမဲေရဒီယုိဖြင့္တာေရာ ၊ သီခ်င္းၾကိဳက္တဲ့အေမမွာ အေခြေတြရွိတာေၾကာင့္ သီခ်င္းေတြကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက နားေထာင္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မ မွတ္မိသေလာက္ အဆိုေတာ္ေဇာ္၀င္းထြဋ္နဲ႕ ျမန္မာျပည္သိန္းတန္သီခ်င္းေတြကို အေမက အရမ္းဖြင့္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က အဲဒီသီခ်င္းေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလြတ္ရေနခဲ့ပါတယ္။ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ဆို စြဲစြဲလမ္းလမ္းၾကိဳက္တဲ့ အေမနဲ႕ တြံေတးသိန္းတန္သီခ်င္းေတြေလာက္ပဲ နားေထာင္တဲ့အေဖ ခဏခဏ စကားႏုိင္လုၾကတာေတာ့ မွတ္မိတယ္။ ကၽြန္မက အေဖၾကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေတြကို စိတ္မ၀င္စား အလြတ္မရဘဲ အေမနားေထာင္တဲ့သီခ်င္းေတြကိုပဲ အလြတ္ရေတာ့ အေဖ တစ္နယ္တေက်းကေန အိမ္ျပန္လာခါနီးဆို သူၾကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေတြကို နည္းနည္းပါးပါးရေအာင္ ၾကိဳတင္နားေထာင္ရေသးတာကလည္း တကယ့္ရီစရာ။

ပထမဆံုးအရိုက္ခံရျခင္း - ပထမတန္းတက္စဥ္က ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္ထဲမွာ ကၽြန္မလက္ေရးနဲ႕ သခ်ၤာေတြတြက္ေပးမိလို႕ သူငယ္ခ်င္းကိုကူညီတဲ့အမႈနဲ႕ အတန္းပိုင္ဆရာမက လက္ဖ၀ါးကို ရိုက္ခဲ့တာကို အခုထိ ကၽြန္မ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

ပထမဆံုးသေဘာက်ခဲ့သူ - သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္ ၊ စာျပိဳင္ဘက္လည္းျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း။ ကၽြန္မ (၅)တန္းမွာ ဘက္စံုထူးခၽြန္သူမ်ားကို ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကိုအလည္ပို႕ေသာ ဘက္စံုစာေမးပြဲ၀င္ေျဖရတဲ့ျပိဳင္ပြဲမွာပါ။ အဲဒီေန႕က သူႏွင့္ကၽြန္မတို႕မိသားစု(၂)စုလံုး ပဲခူးျမိဳ႕ေပၚကို အတူတူသြားျပီး စာေမးပြဲေျဖရတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စံုကို ျမန္မာအဆန္ဆံုး ေသခ်ာက်က်နန၀တ္ထားရင္း အဲဒီေန႕မွာ စတင္သေဘာက်စိတ္ေလး နည္းနည္းျဖစ္ခဲ့မိတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ရည္းစားေတြဘာေတြဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ အဲဒီအရြယ္က နားမလည္ခဲ့ေသးပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြအားလံုးမွာ သူက ကၽြန္မတုိ႕အတန္းအားလံုးရဲ႕ ေပၚျပဴလာအျဖစ္ဆံုး ေယာက်္ားေလး ျဖစ္လာခဲ့ပါရဲ႕။

ပထမဆံုး အေပးခံရသည့္ ရည္းစားစာ - (၇)တန္းႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာပါ။ အဲဒီေန႕က ေတာ္ေတာ္ရီရပါတယ္။ ကၽြန္မ သေဘာက်တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းက မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ဆို တခါတေလ ကၽြန္မဆီလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႕က သူက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႕ ကၽြန္မေရွ႕ကိုလာရပ္ျပီး အတန္းထဲမွာ လူလည္းသိပ္မရွိေတာ့ ကၽြန္မလည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရွက္တယ္ဆုိေသာ ခံစားမႈကို စတင္ခံစားမိျခင္းပါ။ အရင္က အျမဲေနာက္လိုက္ ကစားလိုက္ေနခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းကို အဲဒီေန႕မွာ သူက ကုိယ့္ေရွ႕လာရပ္ျပီး ၾကည့္ေနေတာ့ ေခါင္းကိုဟိုလွည့္ ဒီလွည့္နဲ႕ ဘာေျပာရမွန္းမသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက စာအုပ္လာေပးတာဆိုျပီး စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ထုတ္ေပးတယ္။ စာအုပ္က ကၽြန္မ က်ဴရွင္မသြားခဲ့တဲ့အတြက္ ျပန္ကူးရမယ့္စာအုပ္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အမူအရာက တစံုတခုထူးျခားေနေတာ့ ကၽြန္မလည္း အဲဒီအခ်ိန္က ရင္တုန္ေနမိတယ္။ သူျပန္ထြက္သြားခ်ိန္ စာအုပ္ထဲကို လွန္ၾကည့္ေတာ့ စာအိတ္ေလးနဲ႕ စာရြက္ကေလးတစ္ရြက္ကို ေတြ႕တယ္။ ဘုရား ဘုရား ငါ့ကုိမ်ား ရည္းစားစာ ေပးသလားဆိုျပီး ရင္ေတာင္ခုန္သြားခဲ့မိေသးတယ္။ စိတ္ကခပ္တုန္တုန္နဲ႕ တစ္ညေနလံုး စာေတာင္ေကာင္းေကာင္း သင္ခဲ့လုိ႕မရဘူး။ ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး အိမ္မွာ စာကိုခိုးဖြင့္ဖတ္မိေတာ့ ေဒါသေတြထြက္လိုက္ရတာ။ သူနဲ႕ေတာ္ေတာ္ေလးခင္တဲ့ ကၽြန္မ လံုး၀ၾကည့္မရေသာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္က သူ႕ကို စာေရးခိုင္းျပီး ကၽြန္မကိုေပးေသာ ရည္းစားစာ။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ကၽြန္မက ျမင္ရင္ လံုး၀မတည့္တာမို႕ သူက ၾကားကေန ေအာင္သြယ္လာလုပ္ေပးေနခဲ့တာ။ သူ႕လက္ေရးကို အလြတ္ရေနတဲ့ ကၽြန္မ သူ႕လက္ေရးမွန္းသိေပမယ့္ ေပးသူ ေနရာမွာ ကၽြန္မ ၾကည့္မရေသာ နာမည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ရင္ခုန္တာေတြေတာင္ ေပ်ာက္ျပီး ေဒါသေတြထြက္လိုက္တာ။ ေနာက္၂ပတ္ေလာက္ ကၽြန္မ သူ႕ကို ေက်ာင္းမွာေရာ ၊ က်ဴရွင္မွာပါ စိတ္တိုတုိနဲ႕ မေခၚခဲ့ဘဲ ေတာင္းပန္မွ စိတ္ေျပသြားခဲ့ရတယ္။

ပထမဆံုး ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ရီစရာလုပ္ရပ္ - အလယ္တန္းျပီးခါနီးမွာ ကၽြန္မတို႕အခင္ဆံုးအဖြဲ႕ထဲက သင္းအိက ကၽြန္မသေဘာက်ေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကို ၾကိဳက္တယ္လို႕ ရင္လာဖြင့္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္မငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ကၽြန္မကို ရည္းစားမျဖစ္ဘဲ အားလံုးက အတြဲလို႕ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ခိုးၾကည့္တာေတြ ၊ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္တာေတြ ၊ သူက ေခါင္းစည္းၾကိဳးနဲ႕ ေဘာပင္လက္ေဆာင္ေလးေတြ လစ္ရင္လစ္သလို လာေပးတာကို အေၾကာင္းသိသူငယ္ခ်င္းေတြက ေနာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သင္းအိက သူ႕ကိုၾကိဳက္တယ္ဆိုလို႕ ကၽြန္မက ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းအတြက္ ေနာက္ဆုတ္ေပးတယ္ဆုိျပီး သူ႕ကိုျမင္ရင္ မျပံဳးျပေတာ့တာ ၊ ေရွာင္တာ ၊ မပတ္သတ္ေတာ့တာ ၊ ခါတိုင္းလို သူက ေခါင္းစည္းၾကိဳးေတြ လက္ေဆာင္လာေပးရင္ မယူေတာ့တာေတြကို လုပ္ေပးခဲ့ရင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ `ေနာက္ဆုတ္ေပးသူ´ဆိုျပီး အဟုတ္ၾကီးထင္ခဲ့မိခ်ိန္ေလ။

ပထမဆံုး ထားခဲ့ဖူးသည့္ရည္းစား - စကၤာပူေရာက္ျပီး ေလလိႈင္းေပၚမွာ ကၽြန္မနဲ႕ခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ပါ။ အဲဒီတုန္းက တစ္ေယာက္တစ္ႏိုင္ငံဆီဆိုေတာ့ ဖုန္းခ်ည္းဆက္ေနရတာ ဖုန္းေဘလ္ေတြ ႏွစ္ေယာက္လံုးတက္ခဲ့ရေသာႏွစ္ပါ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ကၽြန္မရဲ႕ ရင့္က်က္မႈတိုးလာတာေရာ ၊ စိတ္မ၀င္စားေတာ့တာေရာေပါင္းျပီး အရာအားလံုးျပီးဆံုး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲေနလာခဲ့ပါတယ္။

ပထမဆံုး ခ်စ္သူ - `ဘ၀လက္တြဲေဖာ္´ထဲက ခ်စ္သူကိုကုိေပါ့။ ကၽြန္မဘ၀မွာ တရား၀င္ခ်စ္သူလည္းျဖစ္ ၊ သေဘာက်ဆံုးလည္းျဖစ္ျပီး လက္တြဲဖို႕ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာ ပထမဆံုးေသာ ခ်စ္သူ .. ။ ေနာက္ဆံုးခ်စ္သူလို႕လည္း ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ေတာ္ၾကာ လာေမးေနမွာစိုးလို႕ :P ။

ပထမဆံုးေရာက္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံျခား - လက္ရွိေနထိုင္ေနေသာ ကၽြန္းကေလး။

ပထမဆံုး ခ်က္ဖူးေသာဟင္း - ကၽြန္မအသက္၁၈ႏွစ္ေက်ာ္မွ ဟင္းစခ်က္ဖူးတယ္လို႕ေျပာရင္ လူေတြေလွာင္မွာလားမသိ။ ခ်စ္သူရျပီးခ်ိန္ သူစားခ်င္တယ္ဆိုေသာ ကၽြန္မလက္ရာအတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ခ်ိန္ပါ။ မႏွစ္က သူ႕ေမြးေန႕မွာ ကၽြန္မ ေကာင္းေကာင္းခ်က္ေကၽြးခ်င္တဲ့အတြက္ ေမြးေန႕မေရာက္ခင္ အေ၀းကတည္းက အိမ္မွာ ဟင္းခ်က္စာအုပ္ၾကီးဖြင့္ျပီး တစ္ေယာက္တည္း စမ္းသပ္ခဲ့ခ်ိန္ပါ။ ပထမဆံုးျပင္ဆင္ခ်က္ခဲ့ေသာ ဟင္းမ်ားက ကန္စြန္းရြက္ခ်ဥ္ေရဟင္း ၊ ၾကက္သားသုပ္ႏွင့္ ပုဇြန္ေၾကာ္။

ပထမဆံုး အျပင္းအထန္ မေမွ်ာ္လင့္စြာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရခ်ိန္ - ကၽြန္မငယ္စဥ္ကတည္းက အျပင္းအထန္ တစ္ခါမွ မတုန္လႈပ္ဖူးခဲ့။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ အစည္းအေ၀းတစ္ခုမွအျပန္ လမ္းၾကံဳသူေတြကို မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ကားနဲ႕ျပန္လိုက္ပို႕ေပးခ်ိန္ .. ကၽြန္မ ရင္ထဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး ဒြိဟျဖစ္ေနေသာအရာတစ္ခုကို ထိုမိတ္ေဆြက ရွင္းျပေျပာဆိုေပးခဲ့ေသာ ေန႕ရက္ .. ။ အဲဒီစကားေလးတစ္ခြန္းက ကၽြန္မဘ၀တစ္ခုလံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး တုန္လႈပ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။

ပထမဆံုး အရံႈးေပးလိုက္ရေသာ အရာ - တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ကံၾကမၼာ။

ပထမဆံုး ဘုရားေပးသည့္ အျမတ္တႏိုးလက္ေဆာင္ - ကၽြန္မရင္ထဲက ခံစားမႈ ၊ နာက်င္မႈ ၊ ေၾကကြဲမႈ အားလံုးကို သိရွိနားလည္ေပးခဲ့ေသာ ခ်စ္သူ .. ။ ဘ၀၏ဘယ္လိုအေျခအေနမွာမဆို ကၽြန္မနားမွာ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲရပ္တည္ေပးေနခဲ့သူ။ ဒါေတြေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မႏွလံုးသားဗီဇဟာ အမ်ားၾကီး စိတ္ေလွ်ာ့ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ပထမဆံုးေသာက္ဖူးသည့္ ေဆးလိပ္၊အရက္ - ကၽြန္မအဖြားက ေဆးေပါ့လိပ္ေတြ ေသာက္တဲ့အတြက္ တစ္ရက္မွာ သူက ကၽြန္မကို မီးသြားတုိ႕ခိုင္းခ်ိန္ ေဆးေပါ့လိပ္ေသာက္ရင္ ဘာအရသာရွိလည္းဆုိျပီး ကၽြန္မစမ္းျပီး ေသာက္ၾကည့္လိုက္တာ ေခ်ာင္းေတြဆိုး ၊ လည္ေခ်ာင္းေတြသီးျပီး မႊန္သြားတာပဲ သိလိုက္ပါတယ္။ အရက္ႏွင့္ပတ္သတ္ျပီးက .. ကၽြန္မငယ္ငယ္ေလးတုန္းက အေဖ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္လာစဥ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အေပ်ာ္တမ္း ေသာက္ေနခိ်န္မွာ ကၽြန္မ အေအးခြက္နဲ႕သူတို႕အရက္ခြက္ကို မွားျပီးေသာက္ခ်လိုက္မိတာ လည္ေခ်ာင္းေတြပူျပီး ေခါင္းေတာ္ေတာ္မူးသြားတာပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။ ကေလးပဲရွိေသးတဲ့အတြက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

ပထမဆံုးလိမ္ညာလွည့္စားခံရမႈ - ကၽြန္မအျမဲတမ္းကူညီေနခဲ့ရတဲ့ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ျမန္မာေငြ(၅)သိန္းေက်ာ္ ခဏယူျပီး ယံုၾကည္ခင္မင္မႈေတြကို တန္ဖိုးျဖတ္အလြဲသံုးစားလုပ္ကာ အဆက္သြယ္မလုပ္ ၊ ေရွာင္ဖယ္ထြက္ေျပးသြားခ်ိန္ .. ။

ပထမဆံုး ဖတ္ဖူးေသာ ဘေလာ့ခ္မ်ား - ဘယ္ဘေလာ့ခ္ကို အရင္စဖတ္ခဲ့သလဲ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ပထမဆံုးဖတ္ခဲ့ ၊ သိခဲ့ေသာ ဘေလာ့ခ္ဂါမ်ားကေတာ့ ကုိညီလင္းဆက္ ၊ ကိုဒႆန ၊ ေမာင္ေလးထူးျမတ္ ၊ ကိုခ်မ္းျမစိုး ၊ Myanmar Blues တို႕ျဖစ္ပါတယ္။

ပထမဆံုး ေရးခဲ့ဖူးေသာ ကဗ်ာ - ေလွာင္အိမ္ထဲက ငွက္ငယ္ ဆိုေသာ ကဗ်ာေလးပါ။

ပထမဆံုး ေရးခဲ့ဖူးေသာ ၀တၳဳတို - `အခ်စ္လို႕မထင္ခဲ့တဲ့အခ်စ္´ ၀တၳဳတိုေလးပါ။ ပလန္းနက္မွာ တင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ပလန္းနက္၀ဘ္ဆိုဒ္ၾကီး ေရစုန္ေမ်ာသြားေတာ့ အဲဒီတစ္ပုဒ္ကို မကူးထားခဲ့မိတဲ့အတြက္ ျပန္ရွာမရေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ခ်ယ္ရီသစၥာ ႏွင့္ သံလြင္အိပ္မက္က စာမူေတြေတာ့ လက္၀ယ္ရွိေနဆဲ .. ။

အေကာင္းဆံုးကို မွတ္မိသေလာက္ ၾကိဳးစားျပီး ေရးေပးလိုက္ပါတယ္ အကိုမင္းမင္းေရ။ ပထမဆံုးဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ေလးက အရမ္းကိုနက္နဲသိမ္ေမြ႕ပါတယ္။ မိမိေရးရင္ေရးသေလာက္ ျဖစ္လာတာမို႕ ကုိယ္ေရးရာဇ၀င္ေတာင္ ျဖစ္လာႏုိင္ပါေသးတယ္။ မိမိစိတ္ကူးထဲမွ မွတ္မိသေလာက္ ပထမဆံုးမ်ားကို ေရးေပးဖို႕အတြက္ ကၽြန္မTAG မည့္ အသိမ်ားက

၁) ေမာင္ေလးထူးျမတ္

၂) ကုိဗမာျပည္သား

၃) ကိုညီလင္းသစ္

၄) ကိုေပါ

၅) Green Girl

၆) သံလြင္ Hero တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။

Read More...