ရင္ဘတ္ထဲကစကားမ်ား (၂)

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကၽြန္မတို႕အေဖလက္ထက္တုန္းက အခ်ိန္ေလးတစ္ခုကို စာေတြဖတ္ သူတို႕ေျပာတာ နားေထာင္ရင္း ျပန္လည္ေတြးမိပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ျမန္မာႏိုင္ငံက အလြန္ကို သယံဇာတေပါၾကြယ္၀ျပီး ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ပါတယ္… အလွဴအတန္းေတြ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲေအာင္က်င္းပျပီး အစာေရစာေပါၾကြယ္၀တဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာကုိယ္ခ်မ္းသာ လူတိုင္းေနႏိုင္တဲ့ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံပါ.. အခုအေျခအေနနဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ့္ကို မိုးနဲ႕ေျမပါပဲရွင္… လြတ္လပ္ေရးကို တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တုန္းက ျမန္မာ ဗမာလူမ်ိဳးေတြက သိပ္ကုိေသြးစည္းညီညြတ္ခဲ့ၾကတယ္… ေသြးမ်က္ရည္နဲ႕ အသက္ေသြးေတြသာ ေျမေပၚ က်ခဲ့တယ္.. ဒူးမေထာက္ခဲ့တဲ့ သတၱိရွင္ေတြပါ… အခုအေျခအေနနဲ႕ ႏိႈင္းမယ္ဆိုရင္ နအဖက ဖ်က္ဆီးခဲ့လို႕ အက်င့္စာရိတၱေတြလည္း ခ်ိဳ႕ယြင္း ၊ လူေတြလည္း အကုန္အလဲလဲျဖစ္ခဲ့ရတယ္… ဂုတ္ေသြးအခ်င္းခ်င္း ျပန္စုပ္ေနၾကတာေတြကို ျမင္ေယာင္ေနရတိုင္း စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ခဲ့၇တယ္… ဘာသာတရား ကိုင္းရိႈင္းတဲ့ မႏၱေလးျမိဳ႕ေတာ္က အခုဆိုရင္ မတရားေသာနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳေနတဲ့ တိုင္းတပါးသားမ်ားက လက္၀ါးၾကီးအုပ္ထားျပီး ျမန္မာလူမ်ိဳးနဲ႕ ဘုန္းၾကီးအမ်ားစုက ေဘးေရာက္ေနၾကပါတယ္.. ျမန္မာနိုင္ငံက ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားျပီး ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းေသာ ဓေလ့မ်ားပိုင္ဆုိင္ထားေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံပါ… ေရွ႕ေဆာင္ႏြားလားေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားမွ ေနာက္ကနြားလားေျဖာင့္ေျဖာင့္လိုက္မယ္ဆိုတဲ့အတိုင္း အေရွ႕က လူၾကီးေတြက လူမဆန္ေအာင္က်င့္သံုးေနေတာ့ ျပည္သူေတြစိတ္ေတြလည္း ညစ္ႏြမ္းခဲ့ရပါတယ္… အရင္က ပြဲလမ္းသဘင္ေတြဆိုရင္ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာက်င္းပေလ့ရွိၾကပါတယ္.. အခုေတာ့ ဘယ္ပြဲေတာ္မွ စည္ကားျခင္းမရွိသလို အားလံဳးကလည္း က်င္းပႏိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ဘူး.. သၾကၤန္ဆိုရင္ ေရေလာင္းဖို႕ေနေနသာသာ ကိုယ့္အိမ္ထဲက ေရစည္မွာ ေရျပည့္ဖုိ႕ပဲၾကိဳးစားေနရတယ္.. သီတင္းကၽြတ္မွာ သူ႕အိမ္ငါ့အိမ္အျပိဳင္အဆိုင္ မိဘေတြကို မကန္ေတာ့ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး.. စပါးေပၚလို႕ ေရႊေငြသီးေအာင္ ေက်းလက္ေတာသားေတြ မ၀တ္ဆင္နိုင္ေတာ့ပါဘူး… စီးပြားေရးက သုညထိ ဆိုးရြားလာေတာ့ ဘာသာေရးဘက္မွာလည္း အားနည္းလာၾကတယ္.. စီးပြားကုိပဲ ကုန္းရုန္းရွာေနရေတာ့ က်န္တဲ့ဘက္ေတြ အားနည္းလာတယ္.. စစ္အာဏာရွင္က ထမင္း၀ေအာင္မေကၽြးထားဘဲ ျပည္သူေတြကို ေခြးျဖစ္ေအာင္ အာဏာမဖီဆန္ႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ျခင္းပါပဲ… ျပည္တြင္းမွာ မေနႏိုင္လို႕ ျပည္ပထြက္ ၀မ္းေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ ပညာသင္ၾကားေတာ့ ျပန္လည္ေခါင္းပံဳျဖတ္ပါတယ္.. နဖူးကေခၽြး ေျမၾကီးေပၚက်ျပီး သူမ်ား မ်က္ႏွာၾကည့္ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ျပည္ပက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဘ၀ကိုမစာမနာ ၊ အျမတ္ေတာ္ပံုထုတ္လိုက္ရင္လည္း တနင့္တပိုးၾကီးပါပဲ.. ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြဘ၀ကို ျပည့္တန္ဆာျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေနၾကတဲ့အျပင္ ေခတ္လူငယ္ေတြစိတ္ဓါတ္ကိုလညး္ ဖ်က္ဆီးေနၾကတာေတာ့ ဘ၀ဆက္တိုင္း ဘယ္ဘုရားကမွ ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး… ကုိရီးယား ျမန္မာခ်စ္ၾကည္ေရး ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ေလးကို ၾကည့္လုိက္ရပါတယ္.. ကစားနည္းေတြနဲ႕ ရန္ပံုေငြရွာတယ္ဆိုလုိ႕ ဘာမ်ားလည္း ၾကည့္လုိက္မိပါတယ္.. ေယာက်္ားၾကီးတစ္ေယာက္က ပူေဖာင္းေတြကို သူ႕ေပါင္ေပၚတင္ထားျပီး အသက္၁၈ႏွစ္ ၂၀ႏွစ္ခန္႕ရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို အဲဒိပူေဖာင္းေပါက္ေအာင္ သူ႕ေပါင္ေပၚကုိဖင္နဲ႕တက္ဖိခို္င္းပါတယ္.. ၾကည့္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက အေတာ္ရုပ္ဆိုးတဲ့အျပင္ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ဒါကိုမေတြးဘဲ ရီေမာေနတာကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိပါတယ္.. ကစားစရာရွားလို႕ ေယာက်္ားေပါင္ေပၚ မိန္းကေလးကေနာက္ျပန္တက္ရလား… ကၽြန္မ အထက္တန္းတက္တုန္းက ေခတ္ဆန္ဆန္ေတာ့၀တ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားသားေတြနဲ႕ လမ္းေတာင္ ၂ေယာက္တည္းယွဥ္မသြားဘူး.. ကုိယ္ကလိပ္ျပာသန္႕ရင္ေတာင ္သူမ်ားက တမ်ိဳးထင္မွာပဲ.. အခုလည္း ျပည္ပေရာက္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ… အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ျမင္ကြင္းေတြကိုၾကည့္ရင္း ပါးစပ္ပါ ပိတ္မရေအာင ္အံ့ၾသမိပါတယ္… ကာရာအုိေကခန္းမေတြမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ မိန္းကေလးဦးေရ မ်ားလာတယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကို မီးေမာင္းထုိးျပေနသလိုပါပဲ… ေနာက္ ကေလးေတြကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ကုိယ္ပိုင္အေတြးအေခၚေတြ ေပ်ာက္ဆံဳးေအာင ္၊ တီထြင္ၾကံဆစိတ္ေတြ မရွိေအာင္ ရိုက္ခ်ိဳးခဲ့တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကလည္း သိပ္ကိုစိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းပါတယ္.. ေခတ္ဆိုတာ ေရစီးေၾကာင္းအတိုင္း သြားတယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေခတ္မွီတာမဟုတ္ဘဲ ေခတ္ပ်က္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႕ သိပ္ခ်စ္ရေသာ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေ၀ဖန္ၾကိဳးစားဖုိ႕ ဒီတစ္ေခတ္မွာမွ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္သူက ထမ္းေဆာင္မွာလည္း.. ကၽြန္မတုိ႕ေခတ္မွာ ေျပာင္းကိုေျပာင္းရမယ္ဆုိတာ လူငယ္အားလံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားသင့္ပါတယ္..