လတ္တေလာဖတ္မိေသာ စာအုပ္မ်ားႏွင့္အေတြးမ်ား

ပန္နီဆူးလားမွာ ျမန္မာစာအုပ္ေတြသြား၀ယ္တိုင္း ကၽြန္မ ပထမဆံုးေျခလွမ္းေလ့ရွိေသာ ဆိုင္က `ဒ႑ာရီ´ဆိုင္ပါပဲ။ ဒီဆိုင္ကေလးဟာ စာအုပ္ေတြခ်ည္း သီးသန္႕ေရာင္းေသာဆိုင္ျဖစ္သလို စာေပျမတ္ႏိုးတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးက ဖြင့္ထားသလို အကူညီလိုရင္ လက္မွတ္ေကာက္ျခင္းကဲ့သို႕ ကိစၥမ်ားကို ေစတနာအျပည့္အ၀ျဖင့္ ကူညီေလ့ရွိတဲ့အတြက္ စာအုပ္မ်ားျပားေသာ ထိုဆိုင္ကိုပဲ ကၽြန္မ ထိပ္ဆံုးသြားေလ့ရွိပါတယ္။ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မၾကာခဏ ၀ယ္ေလ့ရွိတဲ့ ကၽြန္မႏွင့္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ပတ္သတ္ စာအုပ္မ်ားကို၀ယ္ေလ့ရွိတဲ့ သူ႕ကို ဒီဆိုင္ပိုင္ရွင္ကလည္း ခင္မင္ရင္းႏွီးေနခဲ့ပါျပီ။

စာအုပ္ေတြျမင္ရင္ ၀ါးစားသလို ၀ယ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ခါတစ္ေလ အခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြ စာၾကည့္တိုက္မွာ ငွားလို႕ရေၾကာင္းလည္း အၾကံျပဳေပးတတ္တဲ့အတြက္ ပိုမိုသေဘာက်မိပါတယ္။ စာအုပ္တစ္ခါသြားငွားရင္ ျပန္ပို႕ဖို႕ အခ်ိန္မရတာတစ္ခ်က္၊ ကုိယ္ပိုင္စာအုပ္အျဖစ္ သိမ္းထားတာကိုပဲ သေဘာက်မိတဲ့အခ်က္ေရာေၾကာင့္ စာအုပ္ငွားဖို႕ ကၽြန္မ တစ္ခါမွ စိတ္မကူးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မအခန္းက စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ျပီး အိမ္ေျပာင္းစဥ္က ကၽြန္မပစၥည္းအားလံုးက ကားၾကီးတစ္စီးစာ ရွိေနခဲ့တာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြကို လွဴဖို႕ ၊ အခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြကို လႊင့္ပစ္ဖို႕ ကၽြန္မမိဘေတြက မၾကာခဏ တိုက္တြန္းေလ့ရွိတဲ့အတြက္ ကၽြန္မစာအုပ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို သံေယာဇဥ္ေတြျဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။


အရင္လက ပန္နီဆူးလားကိုခဏေရာက္ခ်ိန္ ဖတ္ဖုိ႕စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒ႑ာရီဆိုင္ကပဲ ၀ယ္လာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပထမဆံုးဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္က စာေရးဆရာၾကီး ျမသန္းတင့္ဘာသာျပန္ခဲ့ေသာ `တဂိုး၀တၳဳတိုမ်ား´။ ယခင္ပို႕စ္ `သခင္ေလးျပန္လာျပီ´၀တၳဳတုိက ထိုစာအုပ္ထဲမွ ကူးယူေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းပါ။ တဂိုး၀တၳဳတိုအနည္းငယ္ကိုပဲ ဖတ္ဖူးတဲ့အတြက္ စာေရးဆရာၾကီးပါရဂူ ဘာသာျပန္စာအုပ္ကိုလည္း ၀ယ္ယူလာခဲ့တယ္။ ဆရာၾကီးပါရဂူ ဘာသာျပန္စာအုပ္ကိုေတာ့ မဖတ္ရေသးပါဘူး။ တဂိုး၀တၳဳတိုမ်ားကို ဖတ္ရင္း အေရးအသား ၊ အျဖစ္အပ်က္ ၊ ေနရာေဒသ ေခတ္စနစ္ေတြကို ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။ ၀ယ္ရက်ိဳးနပ္ေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ပါပဲ။


ဒုတိယ ကၽြန္မဖတ္ျဖစ္ေသာ စာအုပ္က ကၽြန္မ ေလးစားႏွစ္သက္ရပါေသာ `ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ´ စာအုပ္ေတြပါပဲ။ သမိုင္းရာဇ၀င္ေတြကို ေနာက္ခံထားျပီး စကားလံုးလွလွ ၊ ခံစားမႈနက္နက္မ်ားျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ေလ့ရွိေသာ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳစာေပေတြကို ကၽြန္မ သိပ္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳစာအုပ္မ်ားအားလံုးကို ကၽြန္မသိပ္ႏွစ္သက္သလို ကၽြန္မအသဲႏွလံုးကို အလႈပ္ကိုင္ႏိုင္ဆံုး စာအုပ္က ကၽြန္မသေဘာက်သည့္ မဏိစႏၵာမင္းသမီးအေၾကာင္းကို ေရးဖြဲ႕ထားေသာ `မဏိစႏၵာဥဒါန္း´စာအုပ္ပါပဲ။ `ႏွင္းေကသရာခ်စ္တဲ့ သူရဲေကာင္း´စာအုပ္ကို ဖတ္မိရင္း ရာဇ၀င္ထဲမွ သူရဲေကာင္းမ်ားဘ၀ႏွင့္ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ခ်စ္မိေသာ မိန္းမသားမ်ားဘ၀ ၊ ဘုရင္မ်ား၏ စစ္မက္မ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္မိပါတယ္။

ထိုစာအုပ္ထဲမွာ ကၽြန္မရင္ထဲစြဲသြားေသာ စကားလံုးက စစ္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာကို တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ျပီး အရြယ္ရလာခ်ိန္ စစ္သူၾကီးတစ္ဦး ေလးေလးနက္နက္ေတြးမိေသာ စစ္ႏွင့္ပတ္သတ္ အေတြးအေခၚတစ္ခုပါပဲ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ယခင္ေခတ္မွာ သစၥာေဖာက္ေတြေၾကာင့္ ၊ ဘုရင့္အမိန္႕အာဏာေၾကာင့္ ၊ မိမိႏိုင္ငံအတြက္ေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြဆင္ႏႊဲခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံတိုးတက္ေအးခ်မ္းသာယာေစရန္အတြက္ စစ္ပြဲေတြႏွင့္ ေျဖရွင္းေနရတာ ဘယ္လိုမွ မတတ္သာခဲ့တဲ့ စစ္သူၾကီးမ်ားဘ၀မွာ ေနာင္အနာဂတ္လူသားေတြရဲ႕ ပိုမိုတိုးတက္လာမည့္ အေတြးအေခၚ ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပံု ၊ ေခတ္စနစ္မ်ားေၾကာင့္ ပိုမိုေအးခ်မ္းသာယာ တိုးတက္လာမည့္ အနာဂတ္ေရွ႕ဘ၀မ်ားကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္အားကိုးေတာ့မည္ဆိုေသာ စကားတစ္ခြန္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးေနမိပါတယ္။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက ဘုရင့္လက္ေအာက္မွ စစ္သူၾကီးမ်ားဟာ ဒီအေတြးကို ေတြးရင္း ေနာင္အနာဂတ္လူသားမ်ားအေပၚမွာ အားကိုးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သိပၸံပညာေတြ ၊ စက္မႈစြမ္းအားေတြ တိုးတက္ထြန္းကားလာတဲ့ ယေန႕ေခတ္မွာ ရာဇ၀င္ထဲမွ သူရဲေကာင္းၾကီးမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ၾကိဳးစားခဲ့သလို အမွန္စင္စစ္ လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းသာယာေနပါရဲ႕လားဆိုတာ ကၽြန္မစဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ဘုရင္စနစ္ မကုန္ခမ္းေသးေသာ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အျပည့္အ၀ မျဖစ္ေျမာက္ေသးဘူးလို႕ ကၽြန္မ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။


တတိယ ကၽြန္မဖတ္ျဖစ္တာက ေ၀ဖန္ခံရျခင္းမ်ားေသာ ဆရာမဂ်ဴး၏ `သူမင္းကို .. ဘယ္ေတာ့မွ´ စာအုပ္ပါပဲ။ အေတြးအေခၚ ေရးသားဟန္ အနည္းငယ္ ဦးတည္ခ်က္ ေျပာင္းလဲလာျပီျဖစ္ေသာ ဆရာမဂ်ဴး၏ ကေလာင္သြားကို ကၽြန္မ နားလည္မိပါတယ္။ `မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္´လို စာအုပ္မ်ိဳးမ်ား ေရးသားခဲ့စဥ္က ဆရာမဂ်ဴး၏ ရင္တြင္းနက္ရိႈင္းမႈ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ ယေန႕ ဆရာမဂ်ဴးဟာ အခ်ိန္အေျခအေနေၾကာင့္ ပံုစံအသစ္တစ္ခု ျဖစ္သြားျပီလို႕ ကၽြန္မ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ ရင္ကိုမွန္ေသာ ျမွားခ်က္မ်ား ပစ္လႊတ္ေလ့ရွိေသာ ဆရာမဂ်ဴးရင္ထဲမွာ ယေန႕ေခတ္ လူငယ္မ်ားကို ပိုမိုတိုးတက္ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ ၊ လမ္းသစ္မ်ား ရွာေဖြေလ့လာသင္ယူစိတ္ ၊ မေၾကာက္မရြံ႕ ၾကိဳးစားလိုစိတ္တို႕ ကိန္း၀ပ္ရွင္သန္ေနတယ္လို႕ ကၽြန္မျမင္မိပါတယ္။


စတုတၳ ကၽြန္မဖတ္ျပီးေသာ စာအုပ္က ဆရာမၾကီး ခင္ႏွင္းယု၏ `ျမၾကာျဖဴ´စာအုပ္။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ျခင္း မရွိဘဲ အလိုဆႏၵႏွင့္ အႏိုင္ယူလိုစိတ္အတၱျဖင့္ ဖြဲ႕တည္လာေသာ တကၠသိုလ္မွ အလွပဆံုးမိန္းမတစ္ေယာက္၏ အိမ္ေထာင္ေရးဘ၀ ၊ မိမိအိမ္ေထာင္ဖက္ကို ထိမ္းျမားျပီး သားသမီးေတြရလာခ်ိန္ထိ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ရန္ စိတ္မကူးဘဲ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက်္ား ၊ ခ်စ္သူ၏ သစၥာမဲ့ျခင္းကို ခံရျပီး ေအးျမေသာအရိပ္ေအာက္မွာ တည္ျငိမ္သြားေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ျပီးတိုင္း သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ရသလို ျမၾကာျဖဴစာအုပ္ဟာလည္း လူဆိုေသာ သတၱ၀ါမ်ား သတိထားရမည့္ အခ်က္မ်ားကို ညႊန္ျပေပးတယ္လုိ႕ ယူဆမိပါတယ္။


ၾကည္ေအး၏ ၀တၳဳတုိမ်ားေပါင္းခ်ဳပ္ကို ေနာက္ဆံုးဖတ္ျပီးခဲ့ပါတယ္။ ၾကည္ေအးေရးေသာ `မီ´ဆိုေသာ ၀တၳဳရွည္တစ္ခုကိုလည္း ၾကိဳက္စာရင္းထဲ ထည့္ထားခဲ့ရင္း ၀တၳဳတိုမ်ားကိုလည္း သူ႕ေခတ္သူ႕အခ်ိန္ႏွင့္သူ ခံစားၾကည့္ခ်င္တဲ့အတြက္ ၀တၳဳတိုမ်ားကို ေသခ်ာဖတ္ရႈျဖစ္ပါတယ္။


စာအုပ္အခ်ိဳ႕ကို ဖတ္ျပီးသြားခ်ိန္ ရင္ထဲမွာ အေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိ ဖတ္ေနဆဲစာအုပ္က စာေရးဆရာၾကီး ျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ေသာ `လြမ္းေမာခဲ့ရေသာ တကၠသိုလ္ေႏြညမ်ား´။ ဟားဗတ္စ္တကၠသိုလ္မွ ဘ၀မ်ားကို စိတ္၀င္စား၍သာ ဖတ္ေနျခင္းပါ။ တကၠသိုလ္ေႏြညမ်ားအေၾကာင္းဖတ္ရင္း ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ လြမ္းေမာရေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ၾကီးကို တစ္ခါမွ အလည္တစ္ေခါက္ေတာင္ မေရာက္ခဲ့လိုက္ရတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္လည္း ရံဖန္ရံခါ စိတ္တိုမိပါတယ္။ ကၽြန္မ မိဘေတြက လြမ္းေမာစကားေတြေျပာတိုင္း ကၽြန္မမွာ ေလးေထာင့္ပံုသ႑ာန္ အေဆာက္အအံုေတြထဲ စားသုတ္သုတ္ လာသုတ္သုတ္ အေျပးအလႊား သြားေနရတဲ့ သံေယာဇဥ္တြယ္တာျခင္း သိပ္မရွိေသာ ၊ ခင္မင္မႈေပ်ာ္ရႊင္ရီေမာသံေတြ …. လြမ္းေမာစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ သိပ္မမ်ားျပားေသာ ျခေသၤ့ကၽြန္းေပၚက သက္၀င္ျခင္းမရွိ ေက်ာင္းကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနမိပါေတာ့တယ္ … ။