Jurong Medical Centre

ဒီေန႕မနက္ေစာေစာ Jurong Medical Centre ရွိ Dental Clinic ကို ကၽြန္မေရာက္သြားခဲ့တယ္။ မဂၤလာပြဲႏွင့္အၾကိဳဓါတ္ပံုရိုက္ကူးျခင္းအတြက္ အလုပ္ေတြက ပိုမ်ားရင္း တစ္ခ်ိဳ႕လုပ္ေနက် ကိစၥေတြမွာ ခဏေ၀းသြားတာကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးရန္ ကၽြန္မေတာင္းဆိုလိုပါတယ္။ လတ္တေလာမွာ က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွပကို ဂရုစိုက္ဖို႕ အခ်ိန္ပိုေပးလုပ္ေဆာင္ရင္း သြားမ်ားပိုမိုလွပ၀င္းလက္ေစရန္ ကၽြန္မသေဘာက်ေသာ Jurong Medical Centre ကိုပဲ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္။

NUH ( National University of Singapore) ေဆးရံုက ပိုမိုၾကီးမားစံုလင္ေပမယ့္ ကၽြန္မ သေဘာမက်ပါဘူး။ ရႈပ္ေထြးလွေသာ လူေတြ ၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာေစာင့္ဆိုင္းရမႈေတြအျပင္ ကၽြန္မအိမ္ႏွင့္လည္း အနည္းငယ္ေ၀းတာေၾကာင့္ Jurong Medical Centre က ကၽြန္မသေဘာက်ေသာ ေဆးကုသရာေနရာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ အေမ ခါးနာစဥ္ကလည္း Jurong Medical Centre မွာပဲ ေသခ်ာျပသေကာင္းမြန္သြားခဲ့ပါတယ္။

ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္မႈ ၊ ဆရာ၀န္မ်ားသေဘာေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကၽန္းမာေရးစစ္ေဆးရမည့္ကိစၥတိုင္း ကၽြန္မတို႕မိသားစု ပထမဆံုး ေရြးခ်ယ္ရာေနရာက Jurong Medical Centre ပါပဲ။ သြားဘက္ဆိုင္ရာေနရာမွာ ေစာင့္ဆိုင္းေနရင္း သန္႕ရွင္းျပီး လူေတာ္ေတာ္ရွင္းတာကို ကၽြန္မ ပိုမိုသေဘာက်ေနမိပါတယ္။ ေဆးရံုေတြသြားတိုင္း လူေတြမ်က္လံုးေနာက္ေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေနရင္ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရေလ့ရွိတယ္။ NUH မွာ ဆရာ၀န္ညႊန္းဆိုမႈေၾကာင့္ Emergency သြားျပတာေတာင္မွ အနည္းဆံုး ၃နာရီေလာက္ေစာင့္ဆိုင္းရျပီး ျပသစစ္ေဆးခ်ိန္ႏွင့္ ေပါင္းလိုက္ရင္ ေန႕တစ္၀က္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သြားတတ္ပါတယ္။ ထိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္ NUH ကို မလိုအပ္ဘဲ ကၽြန္မသြားခ်င္စိတ္မရွိ။


အေတြးမ်ားျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရင္း ကၽြန္မနာမည္ေခၚသံၾကားမွ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးလိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မနာမည္က အိုင္စီထဲမွာ ျမန္မာအသံုးအႏႈန္း `မ´ဆိုတာၾကီး ပါေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္မနာမည္ကို ရံုးေတြ ၊ ေဆးခန္းေတြကေခၚတိုင္း ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္အနည္းငယ္ျဖစ္ရပါတယ္။ နာမည္ျပင္ဆင္ရန္ သိပ္မလြယ္ကူတာေၾကာင့္ လက္မိႈင္ခ်ထားရေပမယ့္ ကၽြန္မနာမည္ေရွ႕က `မ´ဆိုတာၾကီးကို ျဖဳတ္ပစ္ခ်င္ေနပါတယ္။

သြားဆရာ၀န္ေမးျမန္းမႈကို ေသခ်ာေျဖဆိုေပးရင္း ပိုမုိသန္႕စင္၀င္းလက္လွပေစဖို႕ ကၽြန္မ လာခဲ့တာပါလို႕ ကၽြန္မေျဖလိုက္ေတာ့ သေဘာေကာင္းေသာ ဆရာ၀န္က စိတ္ခ်ပါလို႕ ေသခ်ာေျပာဆိုရင္း ကၽြန္မသြားေတြကို စတင္စစ္ေဆးပါေတာ့တယ္။ သြားစစ္ေဆးတိုင္း ပါးစပ္ကိုဟျပီး ထြက္ေပၚလာေသာ မီးအလင္းေရာင္ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္မနည္းနည္းလန္႕တတ္ပါတယ္။ ပစၥည္းကိရိယာေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခု ပါးစပ္ထဲ၀င္လာတိုင္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ က်လိက်လိျဖစ္ေနမိပါတယ္။ `ဘုရား ဘုရား မဆိုင္တဲ့ေနရာေတြသြားထိရင္ေတာ့ ငါေတာ့သြားပါျပီ´ဟု ကၽြန္မအက်င့္အတိုင္း ေတြးမိေသးသည္။ စစ္ေဆးေမးျမန္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ျပီးခ်ိန္ လိုအပ္ေသာအရာေတြ ျပဳလုပ္ဖို႕ စတင္ခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္က ကၽြန္မကို ထံုေဆးသံုးမလား ေမးပါတယ္။ ကၽြန္မက သြားႏွင့္ပတ္သတ္ အေတြ႕အၾကံဳမရွိတာေၾကာင့္ `အရမ္းနာမွာလား´လို႕ ဆရာ၀န္ကိုေမးပါတယ္။ ဆရာ၀န္က `နာက်င္ျခင္းရွိမည္´တဲ့။ သူရဲေကာင္းေသြးမပါေသာကၽြန္မ နာက်င္ျခင္းဆုိေသာအေျဖၾကားရခ်ိန္ ေက်ာရိုးထဲ တစ္ခ်က္ေတာ့ တြန္႕သြားပါတယ္။

`ငါေတာ့တစ္ေယာက္တည္းလာမိတာ မွားျပီလားမသိ´ဆုိျပီး ေတြးလိုက္မိပါေသးတယ္။ အေဖာ္ပါရင္ တိုင္ပင္ရန္ပိုေကာင္းမည္ဟု ေတြးလိုက္မိရင္း ကၽြန္မ ဘယ္သြားသြား အနားမွာ အျမဲလိုက္ပါေလ့ရွိေသာ `သူ´မရွိသည့္အတြက္လည္း စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္လ်က္။ စိတ္ကိုအားတင္းျပီး `ဘယ္ေလာက္နာမွာလည္း ေဒါက္တာ´လို႕ ေမးလိုက္ေတာ့ ဆရာ၀န္က `ဘယ္ေလာက္နာမွာလည္းဆုိတာ မင္းအေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္´တဲ့။ အဲဒါမွ ဒုကၡ .. ။ ဘယ္ေလာက္နာမွာလည္းမသိေတာ့ ကၽြန္မ အေျပးအလႊားစဥ္းစားေနရပါတယ္။ တျခားေနရာေတြနာမွာကို ကၽြန္မ သိပ္မေၾကာက္ေပမယ့္ မ်က္စိ ၊ နား ၊ ပါးစပ္ႏွင့္ အတြင္းအဂၤါတစ္စံုတစ္ခု ဘာမွမျဖစ္ဖူး၍ ကုသျခင္းမရွိခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္မ `သြားကုသနာက်င္ျခင္း´ ကို ခန္႕မွန္း၍မရခဲ့ .. ။

ဆရာ၀န္က ကၽြန္မစဥ္းစားေနပံုကို သေဘာေပါက္သြား၍လားမသိ။ အနီးမွ ကူညီေပးေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အား ေဆးထိုးအပ္ေတာင္းလိုက္သည္။ ေဆးထိုးအပ္အရွည္ကုိၾကည့္၍ ကၽြန္မပိုစိတ္ညစ္သြားသည္။ `အပ္ၾကီးကလည္း အရွည္ၾကီး´ဟု ကၽြန္မပါးစပ္မွ လႊတ္ခနဲထြက္သြားသည္။ `ကိုကုိေရ ကၽြန္မေတာ့ ေနမေကာင္းရင္ေတာင္ ေဆးမထိုးခ်င္တာ ၊ အခုေတာ့ ပိုလွခ်င္တာ ပါးစပ္ထဲေဆးထိုးခံရေတာ့မယ္´ဟု စိတ္ထဲမွ တလိုက္မိသည္။

`ေဆးထိုးရမွာဆိုေတာ့ ဒါလည္းနာမွာေနာ္´ဟု ဆရာ၀န္က ကၽြန္မကိုလွည့္ေျပာေတာ့ ကၽြန္မ ဒုတိယံမိ ဘုရားတမိသည္။ မ်က္လံုးပိုျပဴးသြားသလား ၊ ကၽြန္မမ်က္ႏွာ ဘာျဖစ္သြားသလဲေတာ့ ကၽြန္မ မသိ။ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ေဘးမွအမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္မကို ျပံဳးၾကည့္ရင္း `မင္းက အေတြ႕အၾကံဳမရွိေတာ့ ဟိုေတြး ဒီေတြးျဖစ္ေနတာပါ။ ငါအေကာင္းဆံုးအၾကံေပးခ်င္တာက ပထမဆံုး ငါတုိ႕မင္းကို အစိမ္းသက္သက္ စတင္စမ္းသပ္ၾကည့္မယ္။ မင္းတအားနာရင္လက္တစ္ဖက္ကို ေျမွာက္ျပလိုက္။ ေျခေထာက္ေတြဘာေတြလည္း ေျမွာက္ျပလို႕ရတယ္။ ငါတုိ႕ အဲဒီအခါက်မွ ေဆးထိုးအပ္ကိုသံုးတာေပါ့´ဟု ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖင့္ အၾကံေပးသည္။ ဆရာ၀န္အၾကံေပးခ်က္က သင့္ေလ်ာ္သည့္အတြက္ ကၽြန္မေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။

ထိုင္ခံုေပၚမွာ ခပ္ေျပေျပလွဲရင္း မ်က္ႏွာေပၚမိုးက်လာေသာ မီးအလင္းေရာင္ကို မခံရပ္ႏုိင္စြာ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။ ပါးစပ္ကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေပးလိုက္ရင္း ေရာက္လာေသာ ကိရိယာအားလံုးကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ျငိမ္သက္စြာေနေပးလိုက္သည္။ တကယ္တမ္း သြားမ်ားကို ထိေတြ႕ျပင္ဆင္ေပးခ်ိန္မွာ က်ဥ္ေသာခံစားမႈအနည္းငယ္သာရွိျပီး နာက်င္ျခင္းလံုး၀မရွိတာကို ကၽြန္မအံ့ၾသစြာ သတိထားမိသည္။ ၅မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ခဏရပ္ျပီး ေရခဏေဆးခိုင္းတာကို ပံုမွန္ပဲကၽြန္မလႈပ္ရွားခ်ိန္ `မင္းကခံႏုိင္ရည္ရွိပါတယ္။ ငါေတာ့ ေအာ္သံေတြ ညည္းသံေတြၾကားရမလား ထင္ေနတာ´ဟု ဆရာ၀န္က ရီ၍ေျပာသည္။

၂၅မိနစ္ခန္႕ၾကာျမင့္ေသာ ကုသမႈအတြက္ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားျပီး နာက်င္ျခင္းမရွိသည့္အတြက္ ထံုေဆးမထိုးခဲ့ျခင္းကိုပဲ ကၽြန္မကုိယ္ကၽြန္မ ေက်နပ္ေနမိသည္။ စိတ္ရွည္သေဘာေကာင္းေသာ ဆရာ၀န္ႏွင့္ အကူညီေပးသည့္အမ်ိဳးသမီးအား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာဆိုရင္း ကုသမႈအခ်ိန္တိုေလးတစ္ခု ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးဆံုးသြားခဲ့သည္။ `ငါတုိ႕ကိုသေဘာက်တယ္ဆိုရင္ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ဒီေဆးခန္းအေၾကာင္း ေျပာေပးပါ´ဟု အကူညီေပးသည့္အမ်ိဳးသမီးက ျပံဳး၍ေျပာသည္။ `Jurong Medical Centre မွာပဲ ငါတုိ႕မိသားစုက အျမဲျပေလ့ရွိတယ္။ အျခားအသိေတြကိုလည္း ေျပာျပေပးပါ့မယ္´ဟု ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆိုရင္း သြားအလွဆက္လက္ထိန္းသိမ္းရန္ ေနာက္ထပ္(၆)လအတြက္ Appointment တစ္ခု ထပ္ယူခဲ့ကာ ေက်းငွက္ကေလးမ်ား လွပသီဆိုေအးခ်မ္းေနေသာ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ကၽြန္မစိတ္ေက်နပ္မႈတစ္ခု တိုးသြားခဲ့ပါသည္။