Citizenship

မၾကာခင္မွာ ထြက္ရွိမယ့္ သံလြင္အိပ္မက္ issue 8 မွာ ေဆြးေႏြးထားတဲ့ ` ျမန္မာေတြ အျခားႏို္င္ငံသား ခံယူသင့္ ၊ မသင့္´ ေခါင္းစဥ္ကို စဥ္းစားမိပါတယ္..

က်မေတာ့ ႏိုင္ငံသား မျဖစ္ေသးဘူး.. ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္လာႏိုင္ဘူးလို႕လည္း မေျပာခ်င္ဘူး… ေတာ္ၾကာ အေျခအေနတစ္ခုေၾကာင့္ဆုိရင္ အရွက္ကြဲမွာစိုးလုိ႕..

တစ္ကယ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္က ဘယ္ႏိုင္ငံသားကုိပဲ ခံယူထားသည္ျဖစ္ေစ ၊ သူ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ၊ အေရးၾကံဳရင္ စြန္႕လႊတ္မယ့္သူ႕လုပ္ရပ္ေတြကသာ ပိုအေရးၾကီးတယ္လို႕ျမင္ပါတယ္.. ဥပမာ - ႏိုင္ငံေတာ္အေရးေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား မိသားစုေတြ ျပည္ပကုိထြက္လာရတယ္.. အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကုိယ့္ျမန္မာျပည္ပါ့စ္ပုိ႕ကို cancel လုပ္လိုက္ရတယ္.. သူတို႕ဘက္ကၾကည့္ေတာ့လညး္ သူတို႕အေၾကာင္းနဲ႕သူတုိ႕ပဲ.. Myanmar passport ေတာ့ကိုင္ေဆာင္ထားျပီး စိတ္ဓါတ္က နအဖဘက္ကဆိုရင္ေတာ့ ေဆာရီးေပါ့ … တျခားႏိုင္ငံသား ပါ့စ္ပို႕ကိုင္ေဆာင္ထားျပီး ျမန္မာျပည္အတြက္ အမ်ားၾကီးလုပ္ေပးေနသူေတြရွိသလို ျမန္မာျပည္အေရးကိုေမ့ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ျမန္မာမွန္းေတာင္ ေပးမသိခံေတာ့တဲ့ သူေတြလည္းရွိပါတယ္… လူတစ္ကိုယ္စိတ္တစ္မ်ိဳးပါ.. သိပ္ေတာ့လည္း ေျပာလို႕မရဘူး.. အဲဒါေၾကာင့္ ဘယ္ႏိုင္ငံသားကုိပဲ ခံယူထားသည္ျဖစ္ေစ ၊ မိမိသည္ တိုင္းျပည္အေရးၾကံဳလာလ်င္ ႏိုင္ရာဘက္က ၀င္ေရာက္ထမ္းေဆာင္ဖို႕ ၊ ကူညီႏိုင္ဖုိ႕ ၊ မေမ့ၾကဖို႕ဆုိတာပဲ အေရးၾကီးပါတယ္.. အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားကေတာ့ `မင္းတို႕က တိုင္းျပည္ကိုေမ့ျပီး အျခားႏိုင္ငံသားခံယူထားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားကုိကုိးကြယ္သူေတြပါ´လုိ႕ ကဲ့ရဲ႕ခ်င္ၾကတယ္.. အဲဒိလိုစကားမ်ိဳးေတြကို က်မ မၾကိဳက္ပါဘူး.. လူတစ္ေယာက္ဘ၀မွာ အျခားသူ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အခက္ခဲေတြအမ်ားၾကီး ရွိခ်င္ရွိမယ္.. သူ ဘယ္ႏိုင္ငံသားဆုိတာထက္ သူဘယ္လိုရွင္သန္တယ္ ၊ ဘာေတြလုပ္တယ္ဆုိတာက ပုိအေရးၾကီးပါတယ္…. စာအုပ္ေပၚမွာပဲ နာမည္ေလးသာ ေျပာင္းသြားၾကတာပါ.. အားလံုးက ျမန္မာပါပဲ..