က်မ ခံစားႏွစ္သက္တဲ့ က်မ သိပ္ေလးစားရေသာ ေမြးစားေဖေဖ ေရးခဲ့သာ ဇတ္လမ္းေလးတစ္ခုပါ.. ေတာ္လွန္ေရးသမားတို႕၏ ေတာေတာင္ထဲက ျပည္သူတို႕အတြက္ ေပးဆပ္ထားေသာ ဘ၀ေတြကို ပီျပင္စြာ ေရးသားခဲ့တာပါ… ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ အျမဲတမ္းဒြန္တြဲေနပါတယ္…. တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားဆိုရင္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ က်မတစ္ခ်ိန္က အြန္လိုင္းေပၚက သိပ္ကုိခ်စ္လွပါတယ္ဆုိေသာ ေမာင္ႏွမတစ္ခ်ိုဳ႕ကေတာင္ ေနာက္ေက်ာဓါးနဲ႕ထိုးခဲ့ပါတယ္.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးကမွ သိပ္မထူးဆန္းေတာ့ဘးူ.. အမွန္ကို အမွန္အတိုင္းေဖာ္ျပမယ္… မ်က္စိ နားေတြမပြင့္သူကုိ ၾကိဳးစားေျပာျပေပးမယ္.. မဟုတ္မခံ မတရားတာကို လက္ပိုက္မၾကည့္ေနႏိုင္ေတာ့ ႏိုင္တဲ့စာေပဘက္က ေရးေပးခဲ့တယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါကို အြန္လိုင္းေပၚကေန က်ယ္တယ္လို႕ ပက္ပက္စက္စက္လာဆဲသူေတြလည္းရွိတယ္.. ျပႆနာမရွိပါဘူး.. အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္ရင္ တစ္စံုတစ္ခုဆုိတာ လုပ္ေဆာင္ေပးရမွာပဲ…. သူတို႕ေျပာပံုအရဆို လူမိုက္တိုင္ကို လက္သီးနဲ႕ေျပးထိုးသလို ေနျပည္ေတာ္မွာ သြားေအာ္ေပးရမွာလား.. လြတ္လပ္ေရးေတာ့မရဘူး ေထာင္နန္းစံျပီး ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုေတာ့ က်မ မလုပ္ဘူးေလ… ကိုယ္မွန္းတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္သာလ်င္ အဓိကပါပဲ.. ထပ္ေျပာမယ္.. က်မက ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ဘူး… ကိုယ့္ထမင္းကုိယ္စားျပီး ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္ျပီး မတရားတာကို မတရားလိုေျပာမယ္.. အခ်ိန္က်ရင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ကူညီရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျမဲတမ္း အသင့္ပါပဲ…. ပါးစပ္တစ္ခု လက္၂ဖက္နဲ႕တင္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ သေဘာေပါက္ထား ကုိယ့္လူတို႕… မီဒီယာဆိုတာ မရွိရင္ နားေတြကန္းေနမယ္ဆုိတာ စဥ္းစားပါလား.. ႏိုင္ငံေရးဆိုတာထက္ လူယုတ္မာကို ေတာ္လွန္တဲ့ ေတာ္လွန္သူလို႕ေျပာရင္ လက္ခံပါတယ္.. အခု က်မေလးစားခ်စ္ခင္ရတဲ့ ေမြးစားေဖေဖကုိေ၀း ေရးထားေသာ စာထဲကေန ေသြးထဲကို ခံစားခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ေပ်ာ္၀င္ေနမယ္လုိ႕ က်မယံုၾကည္ပါတယ္… တိုင္းျပည္အတြက္ မိမိရဲ႕ပိ်ဳမ်စ္ေသာ လူငယ္ဘ၀ ၊ စည္းစိမ္သုခ ၊ ခ်မ္းသာမႈအားလံုး အနာဂတ္အားလံဳးကုိ စြန္႕ျပီး ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြအားလံဳးကို အမ်ားျပည္သူအေပါင္းက ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္ပါ ေဖေဖ…. မိမိတစ္ဘို႕တည္းပဲၾကည့္ျပီး သူတပါးလုပ္ရပ္ကို လိုက္ရႈံ႕ခ်ေနေသာ လူေတြအမ်ားၾကီးၾကားမွာ ဒီလို ေတာ္လွန္သူေတြက ဆီနဲ႕ေရလုိ သိပ္ကြာျခားလြန္းလွပါတယ္.. အျမဲေလးစားလ်က္ပါပဲ…
မခ်ဳပ္ေပးလိုက္ရေသာဖိနပ္ကေလး
ကင္းလိုက္ေတာင္ေၾကာတစ္ခုလံုးျငိမ္သက္ေနသည္မွာျငိမ္သက္မႈလိႈင္းမ်ားပဲ့တင္ထပ္ေနသည္မွလြဲ၍တိတ္ဆိတ္ေ
ျခာက္ေသြ့လွ်က္..
တခါတခါသက္ရြက္ေၾကြတို့အားေလညွင္းသယ္ေဆာင္ေျပးလႊားသည့္အသံမွလြဲ၍...ပကတိျငိမ္သက္စြာ...။
က်ေနာ့္တပ္ခြဲ၏တာ၀န္ကေခ်မႈန္းေရးတာ၀န္...အီေကြ့မင့္ဘယ္ဘက္ပုခုန္းသိုင္းၾကိဳးတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ စကားေျပာစက္ငယ္မွအသံသည္လဲတိတ္ဆိတ္စြာ...၊က်ေနာ့္ရဲေဘာ္မ်ားအားေနရာခ်ျပီးသည့္ေနာက္..က်ေနာ္လည္းအသင့္အေနအထားျဖင့္ရန္သူလာမည့္အခ်ိန္ကို မ်က္လံုးမခတ္တမ္းအာရံုစိုက္လွ်က္ ေတာင္ကုန္းဆင္ေျခေလွ်ာအတက္လမ္းေလးအား စူးစိုက္ၾကည့္လွ်က္....။
လမ္းကေလး၏ညာဘက္ေတာင္ေၾကာေလးတစ္ခုလံုးက်ေနာ့္တပ္ခြဲေနရာယူထားျပီးျဖစ္သည္..။
ေရမခ်ိဳးရသည္မွာတစ္ပတ္ေက်ာ္ျပီ...ထမင္းမစားရသည္မွာနွစ္ရက္ေျမာက္ေတာ့မည္...ကိစၥမရွိပါ...။
ငတ္ျပတ္ျခင္း..ေပေတညစ္ႏြမ္းျခင္းတို့သည္..က်ေနာ္တု့ိအဖို့
ေတာ့ေနသားက်ေနေသာရပ္ကြက္တစ္ခုမွအပ်ိဳမမ်ား၏မ်က္နွာကဲ့သို့မစိမ္းေတာ့ပါ...။
က်ေနာ့္လက္မွလက္ပတ္နာရီေလးကိုက်ေနာ္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ညေန၁၆၀၀နာရီရွိျပီ...၊
အင္း...ဒင္းတို့ဒီေန့အဲဒီရြာကေလးကထြက္မွထြက္ပါ့မလား..ရန္သူမလာမွာ
ကိုစိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ဆက္လက္ေစာင့္ေနမိေတာ့သည္..။အားလံုုးေသာရဲေဘာ္မ်ားကေတာ့စိတ္မရွည္ေတာ့မွန္း က်ေနာ္ရိပ္မိပါသည္..။
၂။
က်ေနာ္တို့ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သည္..မည္သည့္အခါတြင္မွရြာတြင္းတြင္တိုက္ပဲြျဖစ္ေလ့မရွိ..။
ရြာတြင္းတြင္တိုက္ပြဲျဖစ္ပါက..ရန္သူတပ္ဖြဲ့မ်ားသည္မညွာမတာစြာျဖင့္ရြာတစ္ရြာလံုးကိုစိစိညက္ညက္ေၾကေအာင္ပစ္ေခ်ေနၾက..။
အၾကင္နာမဲ့စြာေတြ့ေတြ့သမွ်..လႈပ္ရွားမႈရွိရာတိုင္းကိုထိုးပစ္ေလ့ရိွရာအျပစ္မဲ့ရြာသူရြာသားတို့ေသေၾကၾကရမည္ကိုက်ေနာ္တို့မလိုလား..။
က်ေနာ္တို့၏လူထုေပၚေလးစားခ်စ္ျမတ္နိုးမႈကိုလဲရန္သူတပ္ဖြဲ့မ်ားမွအရာရွိမ်ားက..အားနည္းခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ အျမဲအသံုးခ်ၾကသည္။
လြန္ခဲ့ေသာရက္က..က်ေနာ္တို့တပ္ရင္းပ်ဥ္ေဆာင္ေက်းရြာသခ်ႋဳင္းကုန္း၌စခန္းခ်အနားယူေနၾက၏။
က်ေနာ္က..က်ေနာ့္ပုဆိုးအစုတ္ေလးကိုျပန္၍အပ္ခ်ည္ျဖင့္ဖာေထးျပင္ဆင္ေန၏
က်ေနာ့္စစ္ဖိနပ္ေလးေလွ်ာ္ထားသည္ကေျခာက္လွ်င္..ေျခသန္းေနရာေလးေတြေပါက္ေနေသာ ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ေလးကိုျပန္ဖာရဦးမည္..။
က်ေနာ္တို့ဖိနပ္မ၀ယ္နိုင္သည္မွာ..ေျခာက္လပတ္တစ္ပတ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ..။
ေနာက္တန္းဗဟိုဌာနခ်ဳပ္မွလဲ..ဘာဆိုဘာမွေထာက္ပံ့ေရးမလိုက္နိုင္..။
ေက်းရြာတိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုမွသာမေက်ြးေမြးမေစာင့္ေရွာက္လွ်င္.က်ေနာ္တို့ရန္သူနွင့္
တိုက္ပြဲတြင္ေသနတ္ထိ၍မက်ဆံုးပဲငတ္ျပီးေသဖြယ္ရာရွိ၏...။
ျပည္သူလူထု၏ခ်စ္ျမတ္နိုးကာကြယ္မႈျဖင့္က်ေနာ္တို့ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သားရဲေဘာ္တို့လံုျခံဳ၏ေႏြးေထြး၏..။
မိဘေ၀းကြာေနေသာက်ေနာ္တို့အတြက္ျပည္သူသာအမိျပည္သူသာအဖ..။လြန္ခဲ့ေသာကာလတစ္ခုက..
က်ေနာ္တို့ရဲေဘာ္တစ္ဦးအျပင္းဖ်ားျပီးတပ္ရင္းစစ္ဆင္ေရးထိုးရာဆက္လက္မလိုက္နိုင္သျဖင့္.၊
မဲနယ္ေတာင္တန္းေပၚမွပအို၀္းရြာတစ္ရြာတြင္ထားခဲ့ရ၏။
က်ေနာ္တို့ထြက္သြားျပီးရက္မ်ားစြာမၾကာမွီမွာပင္..ရန္သူစစ္ဆင္ေရးတပ္ရင္းတို့ထိုနယ္ေျမသို့၀င္ေရာက္စစ္ေၾကာင္းထိုးရင္း
က်ေနာ္တို့ရဲေဘာ္အားေတြ့ရွိသြားကာမသကၤာျဖစ္ျပီးစစ္ေဆးသည္တြင္
တစ္ရြာလံုးဘုန္းၾကီးမွစ၍ကေလးအဆံုးစစ္ေဆးရိုက္နွက္မႈကိုအံၾကိတ္ခံကာ..
က်ေနာ္တို့ရဲေဘာ္သည္...ရြာခံရြာသားျဖစ္ျပီးသူေနထုိင္တည္းခိုေသာအိမ္မွမိသားစု၏သားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း
၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ကာကယ္ဆယ္ရွာၾကသျဖင့္က်ေနာ္တို့ရဲေဘာ္မွာရန္သူဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္မည့္ေဘးမွသီသီေလးလြတ္ခဲ့၏..။
၃။
၁၉၉၃ခုနွစ္ဘုန္းေမာ္က်ဆံုးျခင္းနွစ္ပါတ္လည္ေန့တြင္ မိုင္းပြန္ကားလမ္း၌ ရန္သူတပ္မွစစ္ေၾကာင္းေကာင္ဗိြဳင္တန္းကို
က်ေနာ္တို့ၾကားျဖတ္တိုက္ခိုက္ျပီးအျပန္တြင္.. ရန္သူမွမဲနယ္ေတာင္တန္းတစ္ခုလံုး တပ္ရင္း၁၅ရင္းျဖင့္
က်ေနာ္တုိ့တပ္ရင္းကိုေခြးလိုက္သလိုလိုက္ကာ ပိတ္၀ိုင္းစစ္ဆင္ေရးလုပ္သည့္ကာလတြင္လဲ..
ပအို၀္းမိန္းမပ်ိဳမ်ား.. ပအို၀္းမိခင္မ်ားသည္ က်ေနာ္တို့..တပ္သတင္းေဖ်ာက္ခိုေအာင္းေသာ ေနရာထိတိုင္လာေရာက္ကာ..
ဆန္မ်ားပဲပုတ္မ်ားကို.. ရြာမွေရခပ္ထြက္ဟန္ေဆာင္ျပီး
ဘူးသီးေျခာက္ေရဘူးမ်ား ၀ါးက်ည္ေတာက္မ်ားထဲတြင္ထည့္ကာ လာေပးရွာေက်ြးရွာၾက၏။
က်ေနာ္တို့တြင္ေမြးသမိခင္နွင့္မျခားေမြးမထုတ္သည္မွလြဲ၍ သားအရင္းအခ်ာမ်ားကဲ့သုိ့ က်ေနာ္တို့အေပၚေကာင္းမြန္ေသာ..
ခ်စ္ခင္ေသာ. ေစတနာျပည့္၀ေသာမိခင္မ်ားစြာရွိ၏ ထိုမိခင္မ်ားသည္ကား. .ျပည္သူတြင္းမွမိန္းမသားမ်ားျဖစ္ေပ၏..။
အေမတို့၏ေမတၲာနွင့္ေစတနာကိ ုျပန္ေတြးတိုင္းပီတိျဖစ္ရသကဲ့သုိ့ အေမတို့ဘ၀ညိႈးႏြမ္းပင္ပန္းကာ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္နွင့္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာအားမတရားလုယူထားေသာ
စစ္အာဏာရွင္တို့၏ ရက္စက္ဆိုးသြမ္းမႈဒဏ္အားခါးဆီးခံေနၾကရသည္က ိုေၾကကြဲနာက်င္မိ၏..။
က်ေနာ့္အေတြးတို့သည္ဟုိေရာက္လိုက္သည္ေရာက္လိုက္နွင့္က်ေနာ္ထိုင္ေသာေနေသာကက္သလစ္မယ္သီလရွင္ေလးတစ္ဦး၏
ေျမပံုမို့မို့ေလးေဘးရွိ၀ါးက်ည္ေတာက္ေရေႏြးခြက္ကေလးထဲမွအခါးေရတို့သည္ပင္ေအးစက္ေနေပျပီ..။
၄။
က်ေနာ့္လက္မွခ်ဳပ္ျပီးသြားေသာ.. ပုဆိုးစုတ္ကေလးကိုေခါက္ကာ က်ေနာ့္ေပါင္ေပၚတြင္ ေသခ်ာတင္လိုက္ျပီးေနာက္ခါးကိုင္းကာ..
အခါးေရခြက္ေလးအား ခႏၶကုိယ္ကိုင္းကာညာဘက္လက္ျဖင့္ လွမ္းယူလိုက္ျပီး..
ပါးစပ္တြင္ေတ့ကာ ေအးေအးေဆးေဆးေသာက္မည္လုပ္စဥ္....။
ရဲေဘာ္ေဇာ္ေအာင္၏ေခၚသံကိုၾကားလုိက္ရ၏] အကို..အကို..တပ္ရင္းမႈးေခၚခိုင္းတယ္..ေဆြးေႏြးပြဲရွိတယ္တဲ့..။
}က်ေနာ္က..}ဘာလဲဟညီေလးရ..အပါတ္စဥ္တပ္မႈးေဆြးေႏြးပြဲျပီးတာမေန့ကမွေလကြာ}ဟုျပန္ေျပာလိုက္၏..။
ရဲေဘာ္ေဇာ္ေအာင္က]မဟုတ္ဘူးအကို..အခုအေရးေပၚေဆြးေႏြးပြဲေစာေစာကေက်းကေတာ့ရြာကရြာသားတစ္ေယာက္ေရာက္လာလို့
}ေဇာ္ေအာင္ကစကားဆံုးသည္နွင့္အနည္းငယ္ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ဟန္ျဖင့္ျပံဳးျပီး..က်ေနာ့္အားထပ္မံကာေခၚ၏]အကို..၊}
`က်ေနာ္က]ဘာလဲကြမင္းေဆးလိပ္ကုန္လို့ငါ့ဆီမွာလာရွယ္ယာခြဲတာလားမရဘူးေဟ့ေကာင္´
`လခြီးတစ္ရက္ေလးလိပ္ပဲငါေတာင္မေလာက္ဘူးမင္းမွာရွိေသးရင္ငါ့ကုိျပန္ေခ်းပါလားတစ္လိပ္ေလာက္၊´ ေဇာ္ေအာင္ကျပံဳးစိစိျဖင့္..`မဟုတ္ဘူးအကို..အဟဲ..က်ေနာ့္ဖိနပ္ကိုလဲေလွ်ာ္ထားတယ္..အဲဒါအကို့
ဖိနပ္ခ်ဳပ္ရင္းတခါတည္းခ်ဳပ္ေပးပါလား´..။
သူ့စကားဆံုးေတာ့က်ေနာ္ကမ်က္ခံုးတစ္ဖက္ကိုပင့္ျပီးသူ့ကိုၾကည့္ရင္း
အမ္မင္းဘိုးေအ..အရင္တစ္ခါငါသင္ေပးထားတယ္ေလ..ေနာက္ျပီးမင္းကို
ဖိနပ္ခ်ဳပ္အပ္တစ္ေခ်ာင္းလဲငါလုပ္ေပးထားတယ္.. မင္းးလူလည္မက်နဲ့ဟေကာင္..၊]
]လုပ္ပါအကိုရာက်ေနာ္မခ်ဳပ္တတ္ေသးလို့ပါအခုတခါအကိုခ်ဳပ္တာကိုအေသအခ်ာထိုင္ၾကည့္ထားမယ္..ေနာ္
ေနာက္တစ္ခါအကိုခ်ဳပ္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးသိလားေနာ္..အကိုကလိမ္မာပါတယ္..၊}
အေတြးေတြကေတာ့တသီၾကီး..ခ်စ္သူကေလးမ..ပညာေရး..ေမေမေဖေဖနွင့္ေမာင္နွမမ်ား..သူငယ္ခ်င္းမ်ား..ေဘာလံုး..
ကဗ်ာ..ဂစ္တာ....ပ်ိဳမ်စ္နုနယ္မႈ..ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာလူငယ္တစ္ေယာက္၏ရင္ခုန္သံနွင့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ..ပြဲလန္းသဘင္...
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈနဲ့သီခ်င္းမ်ား...ေအာ္...............အရာရာကိုတိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ့ငါတို့ေတြအားလံုးစေတးခဲ့ၾကရတာပါလား....။
၅၊
တပ္ရင္းမႈး၏ယာယီရံုးမိုးကာတဲေလးထဲေရာက္ေတာ့.. သက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ခန့္ရြာသား ဖိုးၾကီးတစ္ဦးကေလးငယ္တစ္ေယာက္
မိခင္ေပ်ာက္သကဲ့သ ု့ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုေနဆဲ.. ဘးတြင္၀ိုင္းထိုင္ေနၾကေသာတပ္ခြဲမႈးမ်ားနွင့္တပ္ရင္းမႈး၏မ်က္နွာသည္လဲမိခင္ေသဆံုးသည့္ကေလးငယ္မ်ားကဲ့သို့..
အားလံုးက်ေနာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ျပီးတပ္ရင္းမႈးက..စကား၀ိုင္းကိုစလိုက္၏
]ကဲ..ေ၀းလဲေရာက္လာျပီ..တပ္ခြဲမႈးေတြအားလံုးစံုျပီက်ေနာ္တို့ေဆြးေႏြးပြဲစမယ္..
အခုဒီေဆြးေနြးပြဲျပီးတာနဲ့.. ွစ္နာရီအတြင္းက်ေနာ္တို့ခရီးထြက္မယ္..ျဖစ္ပံုကေတာ့အခုလာတဲ့ေက်းကေတာ့ရြာက..
ဦးျမားနိုပဲရွင္းျပပါ..အလံုးစံုကို..ျပီးေတာ့က်ေနာ္တို့ဘယ္လိုတုန့္ျပန္ၾကမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ်ေနာ္တို့တပ္မႈးေတြဆက္ေဆြးေႏြးပါ့မယ္..}။
အိုေဟာင္းေသဆံုးေနေသာသစ္ေျခာက္ပင္ေလတိုးသံကဲ့သို့ေသာအသံျဖင့္ဦးျမားနိုငိုယုိတိုင္ၾကားလာသည္ကား
]ရဲေဘာ္တို့ရယ္..က်ဳပ္က..ေတာင္ငူသြားေစ်း၀ယ္တယ္..ဖာလာေလးေတြေရာင္းခ်ျပီး..ဟိုမွာနွစ္ရက္ၾကာတယ္ေလ..ျပီးေတာ့က်ေနာ္ရြာျပန္လာေတာ့တစ္ရြာလံုးတိတ္ဆိတ္ေနတယ္..
က်ေနာ္လဲမသကၤာတာနဲ့ရြာထဲကိုတိုက္ရိုက္မ၀င္ရဲပဲရြာကိုပတ္ျပီးေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္..
ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေနာက္ဖက္လွ်ဴိကေနက်ေနာ္ပတ္ေခ်ာင္းေတာ့.........
]ေျပာျပီးဆက္လက္မေျပာနိုင္ပဲဦးျမားနိုမွာကေလးငယ္တစ္ဦးသဖြယ္ဆက္လက္ရိႈက္ငင္ငိုေၾကြးျပန္ပါေတာ့သည္..။
က်ေနာ္က}ဦးေလး..မငိုပါနဲ့ဗ်ာဆက္သာေျပာပါ..က်ေနာ္တို့ဘာလုပ္ရမယ္..ဆိုတာဦးေလးရဲ့ရြာမွာဘာျဖစ္တယ္ဆိုတာသိမွေပါ့ေနာ
္ဦးေလးဆက္ေျပာပါဗ်ာ..၊}ဦးျမားနိုကက်ေနာ္နွင့္တပ္ရင္းမႈးမ်က္နွာကိုတလွည့္စီၾကည့္ရင္း
}က်ေနာ္ပတ္ေခ်ာင္းေတာ့..က်ေနာ့္သမီးေလးဗ်ာ..၁၄နွစ္ျပည့္ယံုေလးပါဗ်ာ..အဲဒီက်ေနာ့္သမီးေလးကိုေသနတ္နဲ့ခ်ိန္ျပီး
ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းထဲကိုသြင္းလိုက္တာေတြ့တယ္..ျပီးေတာ့က်ေနာ့္သမီးေလးငိုသံကိုၾကားတာပါပဲ...။
က်ေနာ့္ေခါင္းကိုမိုးၾကိဳးပစ္သလိုပါငါ့တူတို့ရယ္.........တစ္ရြာလံုးလဲတိတ္ဆိတ္ျပီးက်ေနာ့္သမီးေလးေအာ္သံကလြဲလို့ဘာမွမၾကားရဘူး..
က်ေနာ္လဲအဲဒါျမင္တာနဲ့တခါတည္းရဲေဘာ္တို့ရွိမယ့္ေနရာရြာေတြမွာေမးစမ္းျပီးမနားတမ္းေျပးလာေခၚတာပါ...၊] ဦးျမားနိုစကားဆံုးသည္နွင့္..က်ေနာ္တို့ဆက္လက္၍ရန္သူတပ္ရင္းနံပါတ္လူအင္အားနွင့္
ရန္သူ့အရာရွိစာရင္းအားၾကားျဖတ္ဆက္သြယ္ေရးသမားထံမွရယူကာတိုက္ပြဲစီမံကိန္းနွင့္နည္းဗ်ဴဟာခ်မွတ္ကာတာ၀န္ခြဲပါေတာ့သည္..။
၆။
က်ေနာ္လဲေဆြးေႏြးပြဲျပီးဆံုးသည္နွင့္က်ေနာ့္ဖိနပ္ကေလးကိုလဲကမန္းကတန္းခ်ဳပ္ခ်ိန္ေလးအတြင္းခ်ဳပ္ရိုးက်ဲက်ဲျဖင့္
အျပီးခ်ဳပ္ျပီး့္က်ေနာ့္တပ္ခြဲအားလူေခၚတန္းစီကာပစၥည္းျပင္ပါေတာ့သည္..။
ရဲေဘာ္ေဇာ္ေအာင့္ဖိနပ္ေလးကိုက်ေနာ္ခ်ဳပ္မေပးလိုက္ရေတာ့..။
၇။
က်ေနာ္တို့တပ္ရင္း...ဦးျမားနိုနွင့္အတူေက်းကေတာ့ရြာသို့ခ်ီတက္လာရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္က်ေနာ့္တပ္ခြဲသည္ပိြဳင့္တပ္ခြဲ...
ရဲေဘာ္ေက်ာ္မိုးနိုင္တပ္စိတ္မွပိြဳင့္တပ္စိတ္..က်ေနာ္က.ပိြဳင့္တပ္စိတ္နွင့္အတူ..။
ေလးနာရီခန့္ခ်ီတက္ျပီး..က်ေနာ္တို့..တပ္ခြဲေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚအေရာက္၌က်ေနာ္ကတပ္ရင္းမႈးအား
နားခြင့္ေတာင္းလိုက္ျပီးေခတၲနားလိုက္ၾက၏။ေက်ာ္မိုးနိုင္နွင့္ရဲေဘာ္နွစ္ေယာက္က.ပိြဳင့္ကင္းထိုးကာအနားယူေနၾကစဥ္..လူတစ္ေယာက္ေတာင္ကုန္းေလး၏အျခားတက္ဖက္မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွတက္လာေၾကာင္းက်ေနာ့္အားသတင္းပို့၏။
မၾကာခင္ပင္..ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္နွင့္အတူထိုရြာသားက်ေနာ့္ထံေရာက္လာေတာ့သည္.။
က်ေနာ္တို့တပ္နွင့္ရင္းနွီးေသာေက်းကေတာ့ရြာသား..က်ေနာ္တို့နွင့္အျမဲေဘာလံုးကန္ေဘာ္လီေပါပုတ္ေသာ..
ဇာကမိုဆိုေသာသူ..။က်ေနာ့္ကိုျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း၀မ္းသာ၀မ္းနည္းျခင္းတို့လွ်ပ္တျပက္..သုတ္ျဖဴးသြားေသာမ်က္နွာျဖင့္
]ကိုေ၀းေရ..ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ..ကယ္ၾကပါဦး..က်ေနာ္တို့တစ္ရြာလံုးကို..စစ္တပ္က.မုဒိန္းက်င့္လိုက္ျပီဗ်...
မုဒိန္းက်င့္လိုက္ျပီ..က်ေနာ္လဲအတင္းလစ္တာနဲ့ထြက္ေျပးလာတာ..က်ေနာ့္ကိုလဲေသနတ္နဲ့လိုက္ပစ္ေသးတယ္ဗ်.၊}
စကားဆံုးသည္နွင့္က်ေနာ့္ကို..မိခင္ေသဆံုးသည္ကိုအသက္မမွီပဲခရီးလြန္ေနေသာညီတစ္ေယာက္ကိုေတြ့သည႔္
အကိုတစ္ဦးကဲ့သုိ့ဖက္ကာငိုပါေတာ့သည္..။
ရဲေဘာ္ေဇာ္ေအာင္ကက်ေနာ္နွင့္ကိုဇာကမိုနားတိုးလာကာေသြးမရွိေတာ့ေသာမ်က္နွာေလးနွင့္...ကိုဇာကမိုအား
]အကို..အကို...တစ္ေယာက္မက်န္မုဒိန္းက်င့္ခံရတာလားဗ်ာ..ဟိုဟုိ..လားခ်ယ္ရီေလးေရာပါသြားလားဟင္.
အကိုေျဖပါဗ်ာ....၊}ကိုဇာကမိုမွာစကားမေျပာနိုင္ပဲမ်က္ရည္မ်ားရစ္၀ဲေနေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင္႔
ေခါင္းကိုသာတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္အေျဖေပးရင္းေမးဖ်ားမ်ားတုန္ယင္ေနပါေတာ့သည္..။
က်ေနာ္လဲလမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ကိုဖြင့္ကာတပ္ရင္းမႈးထံသတင္းပို့ျပီးကိုဇာကမိုအားရဲေဘာ္ေဇာ္ေအာင္ ကိုတပ္ရင္းရံုးသို့လိုက္ပို့ခိုင္းလိုက္ကာသစ္ရြက္တို့ၾကားမွမေပၚ့တေပၚျပာလြင္ၾကည္စင္ေနေသာေကာင္းကင္ၾကီးကို ေျဖသာဖြယ္ရာမ်ားရွိလိုရွိျငားေငးေမာေခါင္းေမာ့ၾကည့္ရင္း..။
ေအာ္..ရက္စက္လိုက္ၾကတာ..သူတို့သားပ်ိဳသမီးပ်ိဳေလးေတြက်ေတာ့..အိုးမကြာအိမ္မကြာ..ယင္ဖိုေတာင္မသမ္းေစပဲ..
ေက်ြးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကျပီးသူမ်ားသားပ်ိဳသမီးပ်ိဳေလးေတြကိုေတာ့မညွာမတာ
ရက္စက္ယုတ္မာစြာအုပ္စုလိုက္လက္နက္နဲ့ဖမ္းဆီးအနိုင္က်င့္သားမယားျပဳရက္လိုက္ၾကတာ..
ဒါလားတိုင္းျပည္ကိုကာကြယ္တဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့တပ္မေတာ္ဆိုတာ..........။
က်ေနာ့္ရင္ထဲကေမးခြန္းကေတာ့ရင္ထဲမွာတင္ပဲ့တင္ထပ္လွ်က္..။
လားခ်ယ္ရီ..၁၇ႏွစ္သာသာ..လွပေခ်ာေမာေသာကေလးမေလး..
ထိုကေလးမေလးနွင့္က်ေနာ့္ရဲေဘာ္ေလးေဇာ္ေအာင္ တို့ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကသည္ကိုက်ေနာ္သိသည္..။
က်ေနာ့္ကိုေတာင္းရမ္းေပးရန္လဲပူဆာဖူးသည္..ေဇာ္ေအာင့္အတြက္တပ္ရင္းမႈးနွင့္တိုင္ပင္ထားကာ..
က်ေနာ္တို့တပ္ေနာက္တန္းျပန္မည့္အခ်ိန္..ကေလးမေလးမိဘကလဲထည့္လိုက္မည္ဆိုလွ်င္
္က်ေနာ္တို့ေပးစားဖို့အတြက္လဲဆံုးျဖတ္ခ်က္က်ျပီးျပီျဖစ္သည္..။
ေအာ္..ကံဆိုးလိုက္တာကေလးမရယ္..ကံဆိုးလိုက္တာငါ့ညီရယ္...ရင္ထဲမွာမေျဖသာေတာ့.......။
ေဇာ္ေအာင္က်ေနာ့္အနားကိုျပန္ေရာက္လာေတာ့မ်က္နွာေသေလးနွင့္မ်က္နွာတစ္ခုလံုးနီရဲေနကာ..
အံၾကိတ္ရင္းမ်က္ရည္တို့သူ့မ်က္နွာေလးေပၚတြင္စီးဆင္းေန၏..က်ေနာ္မျမင္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္ရက္ပါ..။
က်ေနာ္က..]ညီေလး..တို့ျပန္ျပီးေသြးေၾကြးဆပ္ရေတာ့မွာပါ..မပူနဲ့ေနာ္သိလားစိတ္ေအးေအးထား..မခံစားနဲ့ခနေမ့ထားသိလား..
အလုပ္ကိုအလုပ္နဲ့တူေအာင္လုပ္ၾကမယ္သိလား..စိတ္မလႈပ္ရွားေစနဲ့ေနာ္ညီေလး..ကဲဒို့စစ္ေၾကာင္းခရီးျပန္ဆက္မမယ္..ဟုတ္လား..}
သူ့ကိုေျပာျပီးတပ္ရင္းမႈးကိုလမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ျဖင့္ခရီးစထြက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္းသတင္းပို့ျပီးပိြဳင့္တပ္စိတ္ကိုအမိန့္ေပးလိုက္၏..။
က်ေနာ္လဲက်ေနာ့္ေသနတ္ကိုပိုက္လွ်က္..က်ေနာ္တို့စစ္ေၾကာင္းခပ္က်ဲက်ဲျဖင့္တစ္လွမ္းခ်င္းေက်းကေတာ့ရြာအနီးမွ ေတာင္တန္းျပာၾကီးေပၚသို့ခ်ည္းကပ္လာခဲ့ေတာ့၏..။
၈။
ရန္သူျပန္ထြက္မည့္လမ္းခုလတ္ေတာင္ေၾကာတစ္ခုလံုးကိုက်ေနာ္တို့တပ္ရင္းေနရာယူထားကာစိုးမိုးကုန္းေပၚတြင္လက္နက္ၾကီးတပ္ခြဲေနရာယူထားေတာ့၏၊
က်ေနာ့္တပ္ခြဲကေတာ့ရန္သူနွင့္ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရမည့္ေနရာေခ်မႈန္းေရးတပ္ခြဲ..။
က်ေနာ္တို့ရန္သူကိုေစာင့္ေနသည္..မွာနွစ္ညရွိျပီ..ရန္သူတပ္သည္လဲသူတို့အျပစ္ကိုသူတို့သိသည္..။
သူတို့တပ္မ်ားရက္စက္ယုတ္မာမႈၾကီးမ်ားက်ဴးလြန္တိုင္းနွင့္...၈၈၈၈နွစ္ပါတ္လည္ေန့ဘုန္းေမာ္နွစ္ပါတ္လည္ေန့၊
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္နွစ္ပါတ္လည္ေန့ႏွင့္အျခားနွစ္ပါတ္လည္ေန့မ်ားတြင္က်ေနာ္တို့ေတြ့မေရွာင္တြယ္တတ္သည္ကိုသူတို့သိၾကသည္..။
က်ေနာ့္လက္မွနာရီေလးကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..၁၆၂၀နာရီ...က်ေနာ့္အေတြးမွ်င္တန္းလဲျပတ္ေတာက္သြားကာ..
ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္စိတ္ကိုျမိဳသိပ္ေနရင္းအသက္ကိုဖြဖြေလးရႈလွ်က္..
က်ေနာ့္ေသနတ္ေမာင္းကြင္းထဲ၌ရွိေသာခလုတ္အားလက္ညိဳးနွင့္ပြတ္သပ္ကစားရင္းလမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္မွအသံအားနားစြင့္ေန၏၊
ေဟာ..ရန္သူတက္လာျပီ...က်ေနာ္တို့ေစာင့္ေသာလမ္းအတိုင္း..ေတြ့ျပီ..ပြဲၾကီးပြဲေကာင္း..။
က်ေနာ္တို့..ေရွ့တြင္ျဖတ္သြားေနေသာရန္သူပိြဳင့္တပ္ခြဲအားေပးျဖတ္ေန၏၊က်ေနာ္တို့အသက္ေတာင္ရႈမိသလားမသိေတာ့..။
ရန္သူသည္...သူတို့မုဒိန္းက်င့္ေသာအမိ်ဳးသမီးမ်ားအားလံုးကိုဖမ္းကာေပၚတာအထမ္းသမားအျဖစ္ပါေခၚေဆာင္လာသည္ကိုေတြ့လိုက္ရ၏၊
ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာေကာက္က်စ္ေသာရန္သူအရာရွိမ်ားပါလား..။
က်ေနာ္တု့ိတပ္ခြဲေနရာယူထားရာေနရာသို့..ရန္သူ့တပ္ရင္းရံုးအဖြဲ့ေရာက္သည္နွင့္က်ေနာ္လည္း..ေသနတ္ေမာင္းခလုတ္ကိုစတင္ျဖဳတ္ကာ..
တိုက္ပြဲစတင္လိုက္ပါေတာ့သည္..။
က်ေနာ္ကပစ္ရင္း..မုဒိန္းက်င့္ခံရကာေပၚတာအျဖစ္အဖမ္းခံလာရေသာရြာသူမိန္းကေလးမ်ားနွင့္အဖြားၾကီးမ်ားအား..
}အေမတို့ညီမတို့..ေျမၾကီးေပၚမွာ၀ပ္ေနၾက.........လံုး၀မထပါနဲ့လံုး၀မထပါနဲ့..}က်ေနာ္ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာအသံသည္
ေသနတ္သံမ်ားၾကားမွဟိိန္းကာထြက္လာျပီး..က်ေနာ္တို့က်ည္ဆံမ်ားသည္.မိုးသီးမိုးေပါက္မ်ားသဖြယ္ရန္သူစစ္ေၾကာင္းေပၚတြင္..။
စိုးမိုးကုန္းေပၚမွလက္နက္ၾကီးတပ္ခြဲမွလက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ရန္သူ့စစ္ေၾကာင္းအျမီးေနရာနွင့္..ေခါင္းေနရာကိုပစ္ေျခေနေတာ့သည္..။
က်ေနာ့္တပ္ခြဲအားက်ေနာ္လွံစြပ္တပ္ရန္အမိန့္ေပးျပီး...ခရာမႈတ္ကာ..}က်ား.....................က်ား...........က်ား..........က်ား........}
မိုးလံုးဟိန္းမွ်က်ေနာ္တို့ေခ်မႈန္းေရးတပ္ခြဲ၏က်ားထိုးသံနွင့္အတူ...တစ္ေတာလံုးအနွံ့တိုက္ပြဲကေတာ့.......၁၀မိနစ္ခန့္အၾကာတြင္
ရန္သူ့ဆုတ္မိန့္ေပးသံႏွင့္အတူေသနတ္သံမ်ားၾကဲသြားေတာ့ကာေနာက္ဆံုးလက္နက္ၾကီးတစ္လံုးက်ေနာ့္အနားက်ကြဲသံၾကားရျပီး..
က်ေနာ္လဲ...ေျခေထာက္တစ္ဖက္လႈပ္မရေတာ့.........။က်ေနာ့္ညာဘက္ေျခေထာက္တစ္ခုလံုးပူေနသလိုခံစားရျပီး...
ခနအၾကာတြင္က်ေနာ့္တစ္ကုိယ္လံုးေအးစက္လာကာ..ေမွာင္အတိက်သြားပါေတာ့သည္..။
က်ေနာ္သတိျပန္လည္လာေတာ့...ေရဆာသည္နွင့္တကြ..ေျခေထာက္မွကိုက္ခဲနာက်င္သည္ကိုခံစားရေတာ့၏..။
၉။
က်ေနာ့္ေျခေထာက္ကိုက်ေနာ္စိုးရိမ္ၾကီးစြာကမန္းကတန္းၾကိဳးစားထျပီးၾကည့္မယ္ၾကံေတာ့..ရဲေဘာ္ေက်ာ္မိုးနိုင္က
]သူငယ္ခ်င္း..သူငယ္ခ်င္းမစိုးရိမ္ပါနဲ့..မင္းေျခေထာက္မျဖတ္ရပါဘူးကြာ..ေဆးမႈးေျပာတယ္သိလား..မစိုးရိမ္နဲ့ေနာ္..။}
က်ေနာ့္ကိုျပံဳးျပျပီး..သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္ကိုက်ေနာ္သိလိုက္သည္..။}ေက်ာ္မိုး..ဘယ္မွာလဲကြ..ေဇာ္ေအာင္}
ငါေမွာက္ေနတာကိုဒီေကာင္ေလးထမ္းလာတာလားကြ..}
က်ေနာ့္စကားဆံုးေတာ့..ေက်ာ္မိုးကမ်က္နွာကိုေမာ့ကာျပံဳးရင္းမ်က္လံုးကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ
}သူငယ္ခ်င္း..ေဇာ္ေအာင္ေလး..တိုက္ပြဲက်သြားျပီ...အဲဒီလက္နက္ၾကီးတစ္လံုးနဲ့တင္..
မင္းေရာေဇာ္ေအာင္ေရ..ေနာက္ေတာ့ကြာ...သူ့ေကာင္မေလးေရာ..အကုန္ထိတာ..
သူ့ေကာင္မေလးကိုရန္သူတပ္ရင္းရံုးကေပၚတာထမ္းခိုင္းလာတာကြအခုေတာ့သူတို့နွစ္ေယာက္လံုးမရွိေတာ့ဘူး.
}ေျပာရင္းမ်က္နွာကိုလက္၀ါးနွင့္အုပ္ကာ..ေက်ာ္မိုးနိုင္ငိုပါေတာ့သည္..။က်ေနာ္ကေတာ့ဘာမွဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့ပဲ...
က်ေနာ့္အနီးေရာက္လာေသာတပ္ရင္းမႈးအား
}သူငယ္ခ်င္းရန္သူဘယ္နွစ္ေယာက္က်လဲေသနတ္ဘယ္နွစ္လက္ရလဲငါတို့ဘက္ကဘယ္နွစ္ေယာက္က်လဲ
ဒဏ္ရာရတာဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ..}
က်ေနာ့္အေမးဆံုးေတာ့..သူက}ငါတို့ဘက္က..ေဇာ္ေအာင္တစ္ေယာက္နဲ့ရြာသူတစ္ေယာက္က်တယ္.
ဒဏ္ရာရတာကေတာ့မင္းတစ္ေယာက္ပဲရန္သူဖက္က..ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္သူ့အရာရွိသံုးေယာက္အပါအ၀င္က်တယ္..ကြာ}
သူ့စကားဆံုးေတာ့၀မ္းနည္းရိပ္သန္းေသာသူ့မ်က္နွာအားသူ့ေဆးလိပ္ကိုဖြာရႈိက္လိုက္ေသာမီးအလင္းေရာင္နီရဲရဲၾကားမွက်ေနာ္
ျမင္လိုက္ရ၏..။}တကယ္ေတာ့က်ေနာ္တို့တစ္ေယာက္က်သည္ဆိုလွ်င္ပင္က်ေနာ္တို့ရံႈးခဲ့ျပီျဖစ္သည္..။
ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုတာေၾကးစားမဟုတ္..
တိုင္းျပည္ကုိခ်စ္လြန္းသည့္အတြက္သာအသက္ကိုစြန့္ျပီးတိုက္ခိုက္ခုခံျခင္းျဖစ္၏။
တေပါင္းည၏သစ္ရြက္ေၾကြတို့နွင့္အတူ..ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းေတာင္တန္းၾကီးေပၚမွာေတာမီးမ်ားေလာင္ေနလွ်က္..
မီးေစာင္းတန္းၾကီးျဖစ္ေနသည့္အလင္းေရာင္မ်ားယိမ္းထိုးေနၾကသည္..။
က်ေနာ့္ရင္ထဲတြင္ေမးခြန္းမ်ားစြာ..နာက်င္မႈမ်ားစြာ..နွင့္..လိမ့္ဆင္းလာလုမ်က္ရည္ဥတို့အား..
အံၾကိတ္ကာထိမ္းရင္း..။ေလတိုးလိုက္တိုင္းဘယ္ညာယိမ္းထိုးေနေသာသစ္ပင္သစ္ခက္တို့အား
ပက္လက္ေမာ့ၾကည့္ေနလွ်က္မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ဘာမွမျမင္..။
နာက်င္ေသာရင္ႏွင့္အတူက်ေနာ့္..ဘယ္ဘက္ေဘးမွလင္းထိန္ေနေသာဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္မ်ားကိုသတိထားမိေတာ့.........
ေစာင္ပါးအစိမ္းေလးေျခဆံုးေခါင္းဆံုးအုပ္ထားေသာ..ခႏၶာကုိယ္ေလးနွစ္ခုကိုေတြ့လိုက္ရပါေတာ့သည္..။
တစ္ခုေသာခႏၶာကိုယ္ေလးမွေစာင္အျပင္ထြက္ေနေသာေသြးမ်ားစြန္းေပေနသည့္စစ္ဖိနပ္အျပဲေလးတစ္ရံကို
က်ေနာ့္အၾကည့္ေရာက္သြားေတာ့......။
ေ၀း
Read More...
Collapse...
