ခင္မင္မႈ ႏွင့္ လိမ္လည္ခံရျခင္း

(ဓာတ္ပံုကို ဤေနရာမွ ရယူပါသည္)

ဘ၀မွာ “သူငယ္ခ်င္း”ဆိုတာ လူ႕အသိုင္း၀ိုင္းရဲ႕ အစိတ္ပိုင္းေလး တစ္ခုပါပဲ။ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ပတ္သတ္ လိုအပ္လာတိုင္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္မဘ၀မွာ တစ္သက္တာ မေမ့ႏိုင္တဲ့ အျဖစ္တစ္ခုကို မၾကာမီေသးခင္ကပဲ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္။

လြန္ခဲ့ေသာ (၃)ႏွစ္ခန္႕ေလာက္က ဖုိရမ္ေတြ ၊ ခ်တ္ရြန္းေတြကို မၾကာခဏလိုလို ကၽြန္မအခ်ိန္အားတိုင္း သြားေလ့ရွိတယ္။ Planet ဆိုဒ္ၾကီးမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ က်င္လည္ေနခဲ့ခ်ိန္ေပါ့။ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ စိတ္တူကုိယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရလိုက္သလို ကၽြန္မကို ညီမရင္းတစ္ေယာက္လို သိပ္ခင္တဲ့ ေမာင္ႏွမလို မိတ္ေဆြေတြလည္း ရလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က Planet Teashop မွာ ကၽြန္မတုိ႕ အဖြဲ႕ဆို မသိသူ မရွိေလာက္ေအာင္ ေန႕တိုင္း ေတြ႕ဆံုၾက ၊ စကားေျပာၾကနဲ႕ သိပ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ လတိုင္း လတိုင္း ရန္ကုန္မွာ ေတြ႕ဆံုပြဲေတြရွိေတာ့ အဲဒီေတြ႕ဆံုပြဲကို ကၽြန္မ သိပ္သြားခ်င္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခ်တ္ရြန္းထဲတင္မဟုတ္ဘဲ အျပင္မွာထိ အားလံုးက နာမည္နဲ႕လူနဲ႕တြဲခင္ေနၾက ၊ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိေနၾကေတာ့ အြန္လိုင္းေလာကနဲ႕မတူဘဲ သိပ္ေႏြးေထြးၾကတယ္။ အလွဴအတန္းေတြဆုိလည္း တက္ညီလက္ညီျဖစ္ၾကသလို ျမန္မာျပည္မွာ အုပ္စုေတြလိုက္ ဘုရားဖူးထြက္ၾကတဲ့ထိ အားလံုးခင္မင္ခဲ့ၾကတယ္။

အြန္လိုင္းေပၚကေန ကၽြန္မနဲ႕ရြယ္တူ ခင္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ကၽြန္မ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့တယ္။ စကၤာပူမွာေနရတဲ့ သူမရဲ႕အခက္ခဲေတြကို ကၽြန္မကို ရင္ဖြင့္အျမဲေျပာျပတဲ့အတြက္ မိဘႏွင့္အတူ ေအးခ်မ္းစြာေနရတဲ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲ သူမဘ၀ကို မ်ားစြာသနားခဲ့မိတယ္။ ကၽြန္မအိမ္နဲ႕ သူမအိမ္ကလည္း သိပ္မေ၀းေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕ အျပင္မွာထိ သိကၽြမ္းခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ညီမေတြလို တတြဲတြဲျဖစ္လာျပီး ကၽြန္မအိမ္ဟာ သူမအတြက္ ၀င္ထြက္သြားလာႏိုင္ရာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူမ မိခင္က စကၤာပူက လူၾကီးပိုင္းအင္ဂ်င္နီယာေလာကမွာ နာမည္ပ်က္မ်ားရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ သူမရဲ႕မိခင္အေၾကာင္းကို ကၽြန္မ မိဘေတြက ေကာင္းေကာင္းသိေနခဲ့တယ္။ အက်င့္စာရိတၱလြန္စြာမေကာင္းတဲ့ သူမ မိခင္စရိုက္ေၾကာင့္ ကၽြန္မ မိဘေတြက သူမႏွင့္မေပါင္းဖို႕ ကၽြန္မကို အျမဲတမ္း သတိေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ သနားစိတ္ေတြပဲ လွ်ံေနတာမို႕ ကၽြန္မမိဘေတြကို စိတ္ပူရန္မလိုေၾကာင္း ၊ သူမဟာ သနားဖို႕ေကာင္းေၾကာင္းေတြပဲ ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႕ သူမလိုအပ္တဲ့ ကိစၥေတြတိုင္းမွာ အျမဲတမ္း ကၽြန္မကူညီေနခဲ့ရင္း ကၽြန္မရသမွ်မုန္႕ဖိုးေတြလည္း အရင္လို မစုႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မိတကြဲ ၊ ဖတကြဲနဲ႕ စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္း ရုန္းကန္ေနရတယ္လို႕ ကၽြန္မက သူမကိုသနားေနမိတာေၾကာင့္ မႏွေျမာခဲ့မိပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူမငွားေနတဲ့ အိမ္ခန္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ မတည့္လို႕ ကၽြန္မအိမ္ကို သူေျပာင္းလာပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕မိသားစုအိမ္က က်ယ္ေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕ လူငွားမတင္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႕ညီိမေတြနဲ႕မိဘ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တာေၾကာင့္ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းမွာ အနည္းဆံုးလူ(၂)ေယာက္ေလာက္ တင္ထားျပီး ကၽြန္မတို႕ညီမေတြက တစ္ခန္းမွာ သူမ်ားေတြလို စုေနေလ့ရေပမယ့္ ကၽြန္မတုိ႕ မလုပ္ခဲ့ဘူး။

အိမ္မွာ ကုိယ့္မိသားစုခ်ည္း ေနခ်င္တာေၾကာင့္ အရမ္းခင္မင္သူေတြက လာေနခ်င္ခဲ့ရင္ေတာင္ အျခားအိမ္ခန္းကိုပဲ ကၽြန္မတို႕ငွားေပးေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူမ ကၽြန္မအိမ္ကို ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕တစ္ေယာက္အိပ္ ခုတင္ေလးမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူစုအိပ္ရင္း ကြန္ျပဴတာတစ္လံုးတည္း အတူသံုးသူေတြ ျဖစ္လာတယ္။ စားအတူ ၊ သြားအတူနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ ပိုမိုခင္မင္လာခဲ့တယ္။ သူမအတြက္ လိုအပ္သမွ် အသံုးစရိတ္ေလးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကၽြန္မေပးခဲ့တယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႕ သူမ ေက်ာင္းမသြားတာကို ကၽြန္မ သတိထားမိလာတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ျပႆနာတစ္ခုတက္ထားတာကို ကၽြန္မသတိျပဳမိတယ္။ အေသးစိပ္ကို ကၽြန္မ မစပ္စုခ်င္တာေၾကာင့္ မေမးခဲ့ဘူး။ သူမေကာင္ေလးကလည္း သူမကိုေတြ႕ခ်င္တိုင္း ကၽြန္မအိမ္ကိုပဲ လာေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္မ အေမနဲ႕ ခင္မင္သြားတယ္။

ရန္ကုန္အိမ္က သူမမိသားစုက ကၽြန္မထံကိုပါ ဖုန္းဆက္ျပီး သူမကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ မွာၾကားတဲ့အတြက္ ကၽြန္မ သူမကို ပိုမိုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ သူမ ကၽြန္မအိမ္မွာေနတဲ့ကာလအတြင္း ကၽြန္မ မိသားစုနဲ႕ ကၽြန္မ မၾကာခဏ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ျပႆနာတက္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မ မရွိခ်ိန္ ေန႕တစ္ရက္မွာ သူမ ခ်စ္သူနဲ႕ ဖုန္းထဲမွာ ရန္ျဖစ္ေနခ်ိန္ ၾကမ္းတမ္းလြန္းတဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မ ညီမေတြက အရမ္းစိတ္ညစ္ခဲ့တယ္။ သူမ စကားေျပာနည္းနည္းၾကမ္းတာ ကၽြန္မ သိေပမယ့္ ကုိယ္တိုင္မၾကားခဲ့ရေတာ့ ေသခ်ာမသိခဲ့မိဘူး။

တစ္ရက္မွာ .. မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေတြေၾကာင့္ သူမ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္သြားတယ္။ မျပန္ခင္ သူမလိုအပ္သမွ် အကူညီအားလံုးကို တစ္ေနကုန္ ကၽြန္မ လိုက္ကူညီေပးေနခဲ့တယ္။ သူမ ေလယဥ္လက္မွတ္အတြက္ လိုအပ္သမွ် ေငြအနည္းငယ္ကိုလည္း ကၽြန္မပဲ ထပ္စိုက္ေပးလိုက္တယ္။ ျမန္မာျပည္ကို သူမ အရင္ျပန္သြားျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ သူမနဲ႕သူမခ်စ္သူ ျမန္မာျပည္မွာ လက္ထပ္လိုက္ၾကတယ္။ သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးလာတဲ့အခ်ိန္ထိ ကၽြန္မနဲ႕သူမ ညီမေတြလို ခင္မင္မင္မင္ျဖစ္လ်က္ပါပဲ။ တဇြတ္ထိုးဆန္ျပီး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္တတ္တဲ့ သူမအက်င့္ကို ကၽြန္မေဘးကေန အမတစ္ေယာက္လို အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုးကို အၾကံေပးခဲ့တယ္။ စိတ္ပ်က္စျပဳလာတဲ့ အေ၀းေရာက္ သူမခင္ပြန္းကိုလည္း မိသားစုရဲ႕ေပ်ာ္စရာအနာဂတ္အေၾကာင္း ၊ သူမရင္ဖြင့္သမွ် အခ်စ္ေတြအေၾကာင္း ၊ သူမကို ပိုမိုစာနာ နားလည္ေပးေစဖို႕ စာပို႕ျပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုးလုပ္ေပးခဲ့တယ္။

သူမ စကၤာပူကို ျပန္လာခ်င္တဲ့အတြက္ သူမအတြက္ လိုအပ္သမွ်ကို ကၽြန္မ အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ သူမ စကၤာပူမွာ လုပ္သြားတာေတြက အနည္းငယ္ဆိုးရြားတာေၾကာင့္ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ကို ျပန္မရခဲ့ဘူး။ သူမအတြက္ အျခားေက်ာင္း၀င္ခြင့္ေတြကို ကၽြန္မ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးျပီး ၾကိဳးစားလုပ္ေပးေနခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ေယာကၡမေတြဆီကေန သူမေတာင္းသမွ် ေငြကိုလည္း ကၽြန္မကပဲ တစ္ဆင့္ေငြျပန္လႊဲေပးခဲ့တယ္။ သူမခ်က္ခ်င္းလိုအပ္ရင္ ကၽြန္မေန႕မကူးဘဲ ခ်က္ခ်င္းကူညီေပးျပီး သူမေျပာသမွ် အခက္ခဲေတြကိုပဲ အဟုတ္ၾကီးထင္ေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္မအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိျပီး ယံုၾကည္ခင္မင္ေနတဲ့ သူမေယာကၡမေတြဟာ ကၽြန္မကိုသာ အျမဲလာေမးတယ္။ အမွန္ေတြထင္ေနတဲ့ ကၽြန္မကလည္း သူမ တကယ္လိုအပ္ေၾကာင္းေတြခ်ည္း ထပ္တလဲလဲေျပာေပးခဲ့တယ္။

တေျဖးေျဖးနဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္လာျပီး ကၽြန္မ လက္ထပ္ဖို႕ အခ်ိန္တစ္ခု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီးခ်ိန္ ကၽြန္မ သူမကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ ျမန္မာ၀တ္စံု၀တ္ျပီး ပဲြေလးတစ္ခု လုပ္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္မဆႏၵကို သူမကို ေျပာျပမိတယ္။ သူမက ရန္ကုန္မွာ က်င္လည္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္မ သူမကို ေမးျမန္းခဲ့တယ္။ ကၽြန္မလိုခ်င္တဲ့ ပိုးထည္ဒီဇိုင္းကို သူမကို ေျပာျပတယ္။ သူမက ကၽြန္မလိုခ်င္တဲ့ပိုးထည္ကို ရွာေတြ႕ျပီေျပာျပီး ပိုးထည္စေလးကို ေျပာျပတယ္။ သိပ္ၾကိဳက္ေနမိတဲ့ ကၽြန္မ ခ်က္ခ်င္းပဲ သူမကို ေငြ(၅)သိန္းေက်ာ္ အရင္လႊဲေပးလိုက္တယ္။ ပံုေတာ္ဖိနပ္အလွနဲ႕ပု၀ါေတြကိုပါ ကၽြန္မကို သူမက ၀ယ္ေပးမယ္ေျပာတဲ့အတြက္ ကၽြန္မ သူမကို သိပ္ေက်းဇူးတင္ခဲ့မိတယ္။ ရက္ကေလးေတြ တေျဖးေျဖးကုန္လြန္လာျပီး သူမလည္း ေပ်ာက္တစ္ခ်က္ ၊ ေပၚလာတစ္ခ်က္နဲ႕ ျဖစ္လာတယ္။ ကၽြန္မ သူမအိမ္ကိုဖုန္းဆက္တိုင္း သူမ အိမ္မွာ မရွိေနတာမ်ားတယ္။ သူမ အဘြားေတြ ၊ အေဒၚေတြကို ေမးတိုင္း သူမ အိမ္ကို သိပ္ျပန္မလာေၾကာင္း ၊ ဘယ္ေတြသြားလို႕သြားေနမွန္း တကယ္မသိေၾကာင္း ၊ သူမသားကိုလည္း သူတို႕ကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ထားရတာေတြ ကၽြန္မကိုေျပာျပတယ္။ အခ်ိန္ေတြ လေတြၾကာလာသည့္တိုင္ သူမ ကၽြန္မကို ဆက္သြယ္တာေတြ နည္းလာတယ္။ ဆိုးရြားစြာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သူမ အေျခအေနေတြကို ကၽြန္မ ေနာက္ပိုင္းမွ ေသခ်ာသိလိုက္ရတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္မိတာေတြ ကၽြန္မ ၾကားသိရျပီး အေ၀းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူမခင္ပြန္းနဲ႕ သူမေယာကၡမေတြကို ကၽြန္မ သိပ္မ်က္ႏွာပူမိသြားတယ္။ ကၽြန္မ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလသြားရင္း သူမ ကၽြန္မကို လိမ္ခဲ့တာေတြအားလံုးကို စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့မိတယ္။

“အေမထက္ ဆယ္ျပန္ဆိုးေနတယ္”လို႕ ဖုန္းထဲကေန ငိုသံပါၾကီးနဲ႕ ေျပာေနတဲ့ သူမ အဘြားေတြကုိယ္စား ကၽြန္မစိတ္မေကာင္းသိပ္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူမရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြအားလံုးကို သူမအဘြားေတြ အေဒၚေတြကပါ သိသြားၾကျပီး ကၽြန္မကို ေတာင္းပန္ၾကခ်ိန္ ကၽြန္မ သူမကို စိတ္ပိုမ်က္ခဲ့မိတယ္။ သူမ ကၽြန္မကို ေတြ႕တိုင္း ပစၥည္းေတြပို႕ေတာ့မယ္ ၊ ပို႕ေတာ့မယ္ ဆုိေသာ သတင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မ သူမကို သိပ္မယံုေတာ့ေပမယ့္ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဇာတ္လမ္းေတြဆင္ျပီး သူမေျပာေနတာကို ကၽြန္မရိပ္မိလာေနေပမယ့္ ကၽြန္မကုိယ္တိုင္ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး ၀ယ္ျခမ္းဖုိ႕ မျဖစ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ သူမကိုပဲ ေလေျပေလးနဲ႕ အေကာင္းဆံုးေျပာခဲ့ရတယ္။ တစ္စံုတစ္ရာ ရွင္းျပျခင္းမရွိဘဲ သူမႏွင့္ အဆက္သြယ္အားလံုးမရေတာ့ခ်ိန္ အလုပ္ေတြမ်ားရင္း စိတ္လည္းပ်က္သြားတဲ့ ကၽြန္မ ျမန္မာသတို႕သမီး၀တ္စံုကို စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့ခဲ့တယ္။ မဂၤလာအခမ္းအနားမတိုင္ခင္ မိသားစုေလာက္ႏွင့္အတူ ျမန္မာဆန္ဆန္ မဂၤလာဆြမ္းကပ္ရန္ အစီစဥ္ကို ကၽြန္မ စိတ္ပင္ပန္း ၊ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႕ လက္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ အဓိက မဂၤလာအခမ္းအနားအတြက္ပဲ ဆက္လက္စီစဥ္ေနခဲ့ရင္း အလိမ္ခံရျခင္းျပႆနာ ၊ စကၤာပူႏုိင္ငံႏွင့္ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ျပႆနာ အစရွိတာေတြနဲ႕ပဲ စိတ္တစ္ခုလံုး ရႈပ္ေထြးေနခဲ့ရတယ္။

ဘ၀မွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ မိမိတန္ဖိုးကို မိမိလုပ္ရပ္နဲ႕ပဲ တိုင္းတာသတ္မွတ္ရတယ္။ ေငြတန္ဖိုးသိပ္မမ်ားေပမယ့္ အလကားထိုင္ေနရင္း ရလာတဲ့ေငြမဟုတ္တဲ့အတြက္ ႏွေျမာမိသလို ႏွစ္ေတြနဲ႕ခ်ီ ခင္မင္ရင္းႏွီးျပီး အျမဲတမ္းအေကာင္းဆံုးလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ခင္မင္မႈတန္ဖိုးေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရတဲ့အတြက္ စိတ္တကယ္နာမိပါတယ္။ မဂၤလာကိစၥျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္ထဲမွာ ပိုမိုခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ ထိခိုက္သြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကို တစ္စက္မွ မဆူဘဲ သင္ခန္းစာယူဖို႕ပဲေျပာတဲ့ ခ်စ္သူကို ကၽြန္မ တကယ္ပဲေက်းဇူးတင္မိတယ္။ မိဘေတြက ကၽြန္မကို အားမလိုအားမရျဖစ္စြာနဲ႕ ေလးေလးနက္နက္ အၾကံျပဳခဲ့တယ္။ ဘ၀သင္ခန္းစာဆုိတာ ခံရျပီးခ်ိန္ ပိုမိုမွတ္မိသြားတယ္။ ခင္မင္မႈနဲ႕ယံုၾကည္မႈဆုိတာ တစ္ကန္႕စီရွိေနျခင္းကိုလည္း ကၽြန္မ ပိုမိုသေဘာေပါက္မိသြားတယ္။ လူဆိုတာ အမွားမကင္းေပမယ့္ လူတိုင္းမွာ မိမိဘ၀ကို လွလွပပျခယ္မႈန္းပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာ မိမိလုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာပဲ ၾကည့္ရႈအကဲခတ္သြားမွာပါပဲ။ ဘ၀မွာ အေရးၾကီးဆံုးက မိမိလိပ္ျပာမိမိလံုရင္း ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနႏိုင္ဖို႕ပါပဲ။ မိမိတန္ဖိုးကို မိမိသတ္မွတ္လိုက္တဲ့ ၊ အမွားေတြထဲကေန ရုန္းထြက္ဖို႕ မၾကိဳးစားဘဲ မိုက္မဲေသာ အေမွာင္ေလာကထဲမွာပဲ က်င္လည္ခ်င္ရင္း နစ္သထက္ နစ္ေနတဲ့ “ယဥ္ယဥ္လင္း” လို သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ေစာေစာစီးစီး ကၽြန္မဘ၀ထဲက ထြက္ခြာသြားတဲ့အတြက္ ကံတရားကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ရမွာေပါ့ ..... ။

အျခားလိမ္လည္ခံရျခင္းပို႕စ္မ်ား

ကိုေပါအလိမ္ခံရျခင္း