ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာအသံ

I'm tired of being what you want me to be ~~~ feeling so faithless ~~~ lost under the surface ~~~ I don't know what you're expecting of me ~~~ put under the pressure ~~ of walking in your shoes ~~ [caught in the undertow, just caught in the undertow] ~~~ every step that I take is another mistake to you ~~~ [caught in the undertow, just caught in the undertow] ~~

၁)
သီခ်င္းက ကၽြန္မအၾကိဳက္သီခ်င္းျဖစ္သလို ခံစားခ်က္ႏွင့္တူညီေသာသီခ်င္းကို ဖုန္းသံအျဖစ္လုပ္ထားရင္း ထိုအသံၾကားတိုင္း စိတ္ကမႈန္မိႈင္းသြားသည္။ ျမည္ေနေသာဖုန္းကိုၾကည့္ရင္း လက္ရွိအေျခအေနက ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာမို႕ ဖုန္းကိုင္၍လံုး၀မျဖစ္ .. ။ အျပင္ဘက္ကိုအျမန္ထြက္ျပီး ဖုန္းကိုင္လိုက္မွ

`ဘယ္ေရာက္ေနလဲ´

`သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ရုပ္ရွင္ခဏၾကည့္ေနလို႕ပါ´

`ဘာမွ မၾကည့္နဲ႕ ။ ခ်က္ခ်င္းအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့´

သက္ျပင္းေမာေမာသာခ်လိုက္ျပီး အတန္းထဲမွသူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုသာ ေဆာရီးေျပာျပီး ၾကည့္လက္စရုပ္ရွင္ကို ေက်ာခိုင္းကာ ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွ ကၽြန္မ ေလးကန္စြာထြက္လာခဲ့ရသည္။

၂)
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေမြးေန႕မို႕ လက္ေဆာင္ေလးအျမန္ေပးျပီး မ်က္ႏွာျပေလးသြားဖို႕အတြက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ကၽြန္မ ထြက္လာခဲ့သည္ .. ။ အိမ္မွထြက္လာတာ ၁၅မိနစ္ခန္႕ရွိေနျပီ .. ။ အေရးထဲ ဘတ္စ္ကားက လံုး၀မလာေသး။ စိတ္မရွည္မႈမ်ားစြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ ၄မွတ္တိုင္ခန္႕ေ၀းေသာ ရထားဆီသို႕ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးလမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္သည္ .. ။ ရထားေပၚသို႕ေရာက္ျပီး ရထားအျမန္စထြက္မွပဲ စိတ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေအးသြားသည္။ တစ္ဘူတာျပီးတစ္ဘူတာေက်ာ္လြန္သြားကာ လမ္းတစ္၀က္ခန္႕ေရာက္ခ်ိန္မွာ သီခ်င္းသံႏွင့္အတူ ျမည္လာေသာဖုန္းသံေၾကာင့္ ၾကည္လင္ေနေသာ စိတ္အားလံုး ေနာက္က်ိသြားရသည္။

`ဟုတ္ .. အခုပဲ ေရာက္ပါေတာ့မယ္ .. ျပီးတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္ ... အခုကလမ္းမွာပဲရွိေသးလို႕ပါ ... ´ အစရွိေသာ ရွင္းျပခ်က္တစ္ေထြၾကီးမ်ားႏွင့္အတူ ထိုဘ၀ကို မုန္းတီးလာမိသည္။

၃)
အျပင္ကိုမလိုအပ္ဘဲ သြားရမွာ ၀ါသနာမပါေသာ ကၽြန္မအတြက္ အျမဲလိုလိုေရာက္ျဖစ္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာေနရာမွာ စာၾကည့္တိုက္သာျဖစ္သည္ .. ။ Jurong Regional Library က ကၽြန္မအိမ္ႏွင့္နီးသလို ကၽြန္မစိတ္ၾကိဳက္စာအုပ္မ်ား ငွားယူရာေနရာလည္း ျဖစ္သည္။ အဲကြန္းျဖင့္ ေအးစက္ကာ အလြန္အမင္းတိတ္ဆိတ္ေနေသာ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ သက္ေတာင့္သက္သာခံုမ်ားျဖင့္ စာဖတ္ရတာကို ကၽြန္မ သိပ္ႏွစ္သက္သည္။ အိမ္တြင္စာဖတ္ရတာ ပိုမိုလြတ္လပ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ ဆူညံမႈမ်ားက ကၽြန္မစိတ္ကိုေနာက္က်ိေစသည္ .. ။ စကားေျပာသံပင္မၾကားရေသာ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ စာၾကည့္တိုက္သို႕ လာရင္း လိုခ်င္ေသာစာအုပ္မ်ားကိုယူကာ ခံုမွာ၀င္ထိုင္ရင္း စာအုပ္ထဲမွာ စိတ္၀င္သြားသည္မွာ မည္မွ်ပင္ၾကာသြားသည္မသိ .. ။ Vibration Mode ေျပာင္းထားေသာ ဖုန္းက အိတ္ထဲမွ တတူတူျဖစ္ေနမွ သတိထားမိေတာ့သည္။

စာအုပ္မ်ားကို ကပ်ာကယာ ခံုေပၚတင္ထားခဲ့ရင္း ဖုန္းေျပာလို႕ရသည့္ သန္႕စင္ခန္းထဲသို႕ အျမန္ေျပးသြားရသည္။ ထိုဖုန္းလာတိုင္း စိတ္ေမာေမာျဖင့္သာ

`ဟုတ္ .. စာၾကည့္တိုက္မွာ စာဖတ္ေနလို႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္မေရာက္တာပါ .. ခ်က္ခ်င္းျပန္မလာခ်င္ေသးလို႕ပါ .. အိမ္မွာစာဖတ္ရတာဆူတယ္´ အစရွိေသာ ရွင္းလင္းခ်က္ၾကီးမ်ားကို တေထြၾကီးရွင္းျပေသာ္လည္း ဆူပူမႈကလြဲ ဘာမွမရသည့္အတြက္ စိတ္ေလးကန္စြာျဖင့္သာ စာၾကည့္တိုက္မွ လိုခ်င္ေသာစာအုပ္ကိုသာ ေသခ်ာပင္မေရြးႏိုင္ ၊ ေတြ႕ရာသာေကာက္ဆြဲကာ အျမန္ျပန္လာခဲ့ရေတာ့သည္ .. ။

ဆက္သြယ္ေရးပစၥည္းတစ္ခုအျဖစ္ မရွိမျဖစ္ အသံုး၀င္လိုအပ္ေသာ `ဖုန္း´ႏွင့္ပတ္သတ္ျပီး စိတ္ေက်နပ္မႈ ၊ မေက်နပ္မႈမ်ားက ကၽြန္မအတြက္ အစဥ္အျမဲဒြန္တြဲေနလ်က္ရွိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဖုန္းမ်ားလာလ်င္ မ်က္လံုးမ်ားက ျပံဳးလဲ့သြားတတ္ျပီး အခ်ိဳ႕ဖုန္းမ်ားလာလ်င္ေတာ့ ေခါင္းကိုက္ရခ်ိန္မ်ားလည္းရွိသည္။ ျမန္မာျပည္မွာေနစဥ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ား လက္ကိုင္ဖုန္းေလးမ်ား ကိုင္ထားလ်င္ ကိုယ္တိုင္လည္း လိုခ်င္ခဲ့ဖူးသည္။ ျပည္ပသို႕ေရာက္ခ်ိန္ ျမန္မာျပည္ထက္ ေစ်းႏႈန္းပိုသက္သာစြာ ကိုယ္ပိုင္လက္ကိုင္ဖုန္းေလးရွိလာခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားႏွင့္အတူ စိတ္ညစ္မႈမ်ားကိုပါ ေတြ႕လာခဲ့ရသည္။

လက္ကိုင္ဖုန္းတစ္ခုကိုင္ေဆာင္ထားသည့္အတြက္ အျပင္သို႕သြားခ်ိန္မ်ားမွာ မိမိကိုအခ်ိန္ျပည့္ စစ္ေဆးေထာက္လွမ္းေနမည့္ ကိရိယာတစ္ခု တပ္ဆင္ထားသလို ခံစားရသည္ .. ။ ရံဖန္ရံခါ အိမ္မွထြက္ျပီး အျပင္သို႕ တစ္နာရီေလာက္ပဲေရာက္ေနခ်ိန္ ထိုဖုန္းသံျမည္လာတိုင္း စိတ္ေမာရသည္ .. ။ လြတ္လပ္မႈအျပည့္အ၀ကို မခံစားရသလို ထိုဖုန္းကို ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ .. ။ ဖုန္းလာတိုင္း မကိုင္ခ်င္လ်င္ရေပမယ့္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္မၾကားခ်င္၍ ခ်က္ခ်င္းကိုင္လုိက္ရသည္က မ်ားသည္ .. ။ ၾကာလာေတာ့ လူက ထိုကိရိယာကို မျဖစ္မေနတပ္ဆင္ထားရမည္ဆိုေသာ ဥပေဒေအာက္မွာ ေနေနရသလို ခံစားလာရသည္။တစ္ခါတစ္ေလ မအား၍ျဖစ္ေစ ၊ မၾကား၍ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဖုန္းမကိုင္လိုက္မိလ်င္ မိုးျပိဳတာထက္ဆိုးရြားသြားႏိုင္ေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ ကၽြန္မႏွလံုးသားက ေမာပန္းရသည္ . ။ မြန္းက်ပ္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္က်ပ္ေနေသာ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲမွာ မ်က္ရည္စိုလဲ့လဲ့ျဖင့္ အနာအားလံုးကိုမ်ိဳသိပ္ရံုမွတစ္ပါး ထိုဆက္သြယ္ေရးကိရိယာကို ဘာမွ်လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိ .. ။ အလြန္အကၽြံစိတ္ညစ္မႈမ်ား ျပည့္က်ပ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုဆက္သြယ္ေရးကိရိယာကို ၂၄နာရီလံုးပိတ္ျပီး အရာအားလံုးကိုေမ့ပစ္ထားလိုက္သည္။ ထိုသို႕လုပ္မိတိုင္း ရလဒ္မ်ားကေတာ့ တစ္ခါမွ်သက္သာဖြယ္မရွိခဲ့ .. ။

ရန္ကုန္မွာေနစဥ္က ကၽြန္မစိတ္ထဲ အျပင္သြားတိုင္း လြတ္လပ္မႈကိုပိုခံစားရသည္ .. ။ ကၽြန္မအေၾကာင္းကိုသိျပီး ယံုၾကည္ေသာ မာမီႏွင့္ ကၽြန္မၾကားမွာ ဘာျပႆနာမွ မရွိခဲ့ .. ။ ကစားကြင္းမ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအိမ္ကို သြားတိုင္း တဂြမ္ဂြမ္ျမည္ေနတတ္ေသာ ဖုန္းတစ္ခုမရွိခဲ့ေသာအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မစိတ္ထဲ မည္မွ်အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းခဲ့လဲ စဥ္းစားမိလိုက္တိုင္း ပိုမိုနားလည္သေဘာေပါက္လာခဲ့ရသည္ .. ။ ေျပာထားသည့္အခ်ိန္ႏွင့္ကြက္တိျပန္ေရာက္ျပီး သြားခ်င္ေသာ ေနရာမ်ားကိုလည္း သြားခဲ့ျပီး၍ ရန္ကုန္မွာေနခဲ့စဥ္က စိတ္လြတ္လပ္မႈပိုမ်ားခဲ့သည္.. ။ ပိုမုိေခတ္မွီတိုးတက္ေသာ ျခေသၤ့ကၽြန္းကိုေရာက္ျပီးခါမွ ကၽြန္မအတြက္ အခ်ဳပ္က်ရေတာ့သည္.. ။ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မႈမ်ား ၊ အတၱမ်ားျဖင့္ အနည္က်ေနေသာ ဘ၀တစ္ခုမွာ ကၽြန္မပိုမိုတိတ္ဆိတ္လာသည္မွာ မဆန္းခဲ့ .. ။

မည္သည့္အမွားတစ္ခုကိုမွ် မလုပ္ခဲ့ဖူးေသာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အခ်ိန္ျပည့္စစ္ေဆးခံေနရေသာ အျဖစ္အပ်က္ၾကီးက တရားမွ်တမႈမရွိဟု ကၽြန္မေသခ်ာေဆြးေႏြးေျပာမိတိုင္းလည္း ရလဒ္ကေတာ့ သုညသာ။ ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားလည္း လမ္းဆံုးခဲ့ရင္း မထူးျခားေသာအေျခအေနကို သည္းခံက်ိတ္မွိတ္ရင္း ထိုဖုန္းျမည္သံကိုမၾကားခ်င္လွစြာ စိတ္ကုန္ေနမိသည္ .. ။ ထိုဖုန္းသံက ကၽြန္မ၏ေျခလွမ္းမ်ားကို အျမဲတမ္းခ်ဳပ္ကိုင္ထားသလို ကၽြန္မ၏ေန႕ရက္အားလံုးကို အခ်ဳပ္သဖြယ္ပိတ္ေလွာင္ထားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မနားထဲ ထိုဖုန္းသံျမည္လာတိုင္း `ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာအသံ´အျဖစ္သာ ၾကားေနမိပါသည္ .. ။