ဘ၀လက္တြဲေဖာ္

`ဘ၀လက္တြဲေဖာ္´တဲ့ .. ။ ေခါင္းစဥ္ေလးက ႏူးညံ့သလို အေၾကာင္းအရာေလးကလည္း စိတ္ကူးေတြနဲ႕ေရးဖြဲ႕ႏိုင္တာမို႕ မမစိုး၀ွက္ TAG လုပ္လုပ္ခ်င္း ေရးခဲ့ခ်င္တယ္။ ရင္ထဲမွခံစားမႈနဲ႕ပဲေရးခဲ့ခ်င္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္ယူျပီး အခုမွပဲေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

စိတ္ကူးထဲက ဘ၀လက္တြဲေဖာ္

စိတ္ကူးေလးေတြယဥ္တတ္တဲ့အခ်ိန္ကစ မိန္းကေလးတိုင္းရင္ထဲမွာ သူမတစ္ေန႕လက္တြဲရမယ့္ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ဆုိတာ အခ်က္ကေလးေတြနဲ႕စဥ္းစားထားမိမွာပါ။ အင္မတန္မွ စိတ္ကူးအေတြးေတြႏွင့္ ဘ၀ကိုလွလွပပတည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္မစိတ္ကူးထဲမွာလည္း ကၽြန္မသတ္မွတ္ထားတဲ့ စံႏႈန္းေလးေတြေတာ့ ရွိခဲ့ပါရဲ႕ .. ။ အဲဒီစံႏႈန္းေလးေတြထဲက အေရးၾကီးေသာအခ်က္ကေလး တစ္ခ်က္ခ်က္ကိုလက္ေတြ႕ျမင္မွသာလွ်င္ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ႏွလံုးသားကလည္း `အခ်စ္´ဆိုတာကို စတင္ခံစားႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ကူးထဲက သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံႏႈန္းေလးေတြအားလံုးက အမွတ္စဥ္လိုက္အေရးၾကီးတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးတေျပးညီထားထားတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။ ဘ၀ဆိုတာ ကၽြန္မဖန္တီးပံုေဖာ္ခ်င္တဲ့အရာေတြ မရွိေသးပါလားဆုိျပီး ကၽြန္မဘ၀မွာ အနည္းငယ္စိတ္လြင့္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ၾကိဳးစားျပန္လည္တည္ေဆာက္ရင္း မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ သူနဲ႕ ဘ၀လမ္းခရီးေပၚမွာ ဆံုဆည္းခဲ့တယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိလိုက္ခ်ိန္မွာ ရင္ထဲကေနရာတစ္ခုက သူ႕အတြက္ ျပင္ဆင္မိသလို ျဖစ္မိသြားတယ္.. ။ ႏွလံုးသားရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ ၊ စိတ္ကူးသတ္မွတ္ခ်က္ေတြအားလံုးေပါင္းျပီးမွ `အခ်စ္´ဆိုတာ ေမြးဖြားခဲ့ရင္း ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္လာဖို႕အတြက္ စဥ္းစားခန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္ .. ။

ကၽြန္မရဲ႕ဘ၀လက္တြဲေဖာ္အတြက္ စိတ္ကူးထားတာေလးေတြက

၁) ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူျဖစ္ရပါမယ္။ ကၽြန္မကိုလည္း သိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ ျဖစ္ရမယ္။

အခ်စ္တစ္ခုတည္းအတြက္ အျခားစံႏႈန္းေတြ တစ္ခုမွမရွိဘဲ ကၽြန္မလက္မတြဲသလို အခ်စ္မပါဘဲနဲ႕လည္း ကၽြန္မ လက္တြဲလို႕ရမည္မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္မရဲ႕အခ်စ္ကလည္း ကၽြန္မသေဘာက်တဲ့ အခ်က္ေတြကပဲ စတင္ခဲ့တာမို႕ ဒီအရာမွာ ကၽြန္မဆႏၵျပည့္ခဲ့တယ္လို႕ ဆိုရမွာေပါ့။

၂) ျမန္မာလူမ်ိဳး ၊ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရပါမယ္။

ျမန္မာလူမ်ိဳးဆိုတာ တိုင္းရင္းသားေတြလဲ အကုန္ပါ၀င္ပါတယ္။ ကၽြန္မက ျမန္မာလူမ်ိဳးအစစ္ဆုိေတာ့ ျမန္မာေသြးျဖစ္ရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တိုင္းရင္းသားေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ျမင္ရင္လည္း အရင္တုန္းက စိတ္၀င္စားဖူးပါတယ္ :D ။ လူမ်ိဳးမတူသူကို အခ်ိဳ႕က လက္ခံလုိ႕ရေပမယ့္ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ႏွလံုးသားက လႈပ္ရွားလို႕ေတာင္မရပါဘူး။ ဘာသာတိုင္းကို ကၽြန္မေလးစားပါတယ္။ ကၽြန္မဘ၀လက္တြဲေဖာ္ကို ကၽြန္မ ဘာေၾကာင့္ ဘာသာတူခ်င္လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕ဘ၀ခရီးေတြ ၊ စာေပေတြႏွင့္ပတ္သတ္ စကားအျဖစ္ေဆြးေႏြးဖလွယ္တိုင္း ဘာသာမတူရင္ စကားအျမဲေျပာရခက္ေနမွာ ကၽြန္မ မလိုလားလို႕ပါ။ အလွဴအတန္းျပဳလုပ္တာေတြ ၊ ဘုရားေစတီအတူတည္ခ်င္တာေတြ ကၽြန္မစိတ္ကူးထဲမွာရွိတဲ့အတြက္ ဘာသာတူဖို႕က အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ ကၽြန္မက ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး၀တ္ ၊ ကၽြန္မခ်စ္သူဘ၀လက္တြဲေဖာ္ကလည္း ခပ္ရိုးရိုးေလး၀တ္ျပီး ဘုရားအတူတက္ဖို႕ပဲ ကၽြန္မ ဆႏၵရွိပါတယ္။

၃) ပညာတတ္ ၊ ထူးခၽြန္သူျဖစ္ရမယ္။ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာရပ္ အလုပ္ကိုင္ေကာင္းတစ္ခုရွိရမယ္။

`ပညာ´ဆုိတာ ဘ၀အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာအရာတစ္ခုပါ။ ပညာတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္မွာ အမွား ၊ အမွန္ ၊ ျဖစ္သင့္တာ ၊ မျဖစ္သင့္တာကို အတိုင္းတာတစ္ခုထိ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ ထူးခၽြန္တဲ့အပိုင္းက်ေတာ့ ကၽြန္မနည္းနည္းေလာဘပိုၾကီးတယ္ေျပာရမလား မသိ ။ ကၽြန္မက ကၽြန္မထက္အနည္းဆံုး ၂ဆေလာက္ထူးခၽြန္တဲ့ေယာက်္ားမွ သေဘာက်ေလ့ရွိတယ္။ အလြန္အကၽြံကြာသြားရင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးေပါ့ေနာ္။ သိပ္လည္းမကြာ ၊ ထပ္တူလည္းမက် ထူးခၽြန္တဲ့ေယာက်္ားဆိုရင္ ကၽြန္မစိတ္က ေလးစားမႈတစ္ခုပိုတိုးသြားလို႕ပါ။ တစ္ေန႕ ကၽြန္မဘ၀မွာ မိသားစုဆုိတာေလးရွိလာခဲ့ရင္ ကၽြန္မရဲ႕သားသမီးေတြအားလံုးက မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္တည္မႈကို ေလးစားခ်စ္ခင္သလို သူတုိ႕အေဖရဲ႕ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္မႈ ၊ အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြအားလံုးကို အတုယူအားက်ရတဲ့ သူပဲျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။

၄) ကၽြန္မထက္ အနည္းဆံုး ၃ႏွစ္ေလာက္အသက္ၾကီးရပါမယ္။

ကၽြန္မက အိမ္မွာ သမီးအၾကီးဆံုးျဖစ္ေနလို႕လား မသိဘူး။ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ကၽြန္မထက္ နည္းနည္းေလး အသက္အရြယ္ပိုၾကီးမွ ၾကိဳက္တယ္။ ဒါမွ ကၽြန္မျပန္မွီလို႕ရေအာင္ထင္ပါတယ္။ အၾကီးပီပီ ဆရာလုပ္တာ ကၽြန္မမွာလည္း မရွိတဲ့အတြက္ ကၽြန္မဘ၀လက္တြဲေဖာ္ကလည္း ကၽြန္မကို ဆရာလုပ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မသိတာဆိုရင္ စိတ္ေစတနာျဖင့္ ရွင္းလင္းေျပာျပေပးတာကိုလည္း ကၽြန္မစိတ္ကူးမိပါတယ္။

၅) စိတ္ဓါတ္ေကာင္းရပါမယ္။ ေယာက်္ားပီသရမယ္။ ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ရမယ္။

လူေတြက ရဟန္းတာေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္ အျပည့္မ၀မေကာင္းေပမယ့္ အထိုက္အေလ်ာက္ စိတ္ဓါတ္ေကာင္းဖို႕ေတာ့ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္မႏွင့္ပတ္သတ္ ရိုးသားရမယ္ ၊ စိတ္ႏွလံုးသားႏူးညံ့ရမယ္ ၊ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္စြာ ေျပာတတ္ဆိုတတ္ လုပ္ကိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြပါပဲ။ ေယာက်္ားပီသရမယ္ဆိုေသာအခ်က္ေတြက စိတ္ဓါတ္ေပၚကိုပဲ ျပန္အေျခခံေျပာတာပါ။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေလးစားအထင္ၾကီးရိုေသႏိုင္တာမို႕ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းဖုိ႕လည္း လိုပါတယ္။ ကၽြန္မဘက္က အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ခဲ့သည့္တိုင္ အျပန္အလွန္ေပးႏိုင္ဖုိ႕အတြက္ အဆင္သင့္ရွိပါတယ္။

၆) တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျပီး သစၥာရွိသူလည္းျဖစ္ရမယ္။

သစၥာဆိုတာကို ဦးေခါင္းေပၚရြက္တင္တဲ့အထိ လိုခ်င္တဲ့ကၽြန္မအတြက္ သစၥာတရားက မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာအရာတစ္ခုပါ။ သစၥာတရားကိုထိရင္ ရန္သူျဖစ္ေလာက္တဲ့အထိ စိတ္ၾကီးတဲ့ကၽြန္မအတြက္ ကၽြန္မဘ၀လက္တြဲေဖာ္က သစၥာတရားနဲ႕ပတ္သတ္ အင္မတန္ေစာင့္ထိန္းလိုက္နာႏိုင္သူျဖစ္ရမယ္။

၇) နားလည္မႈအျပန္အလွန္ေပးႏိုင္ရမယ္။ သူ႕၀ါသနာ ၊ ကၽြန္မ၀ါသနာ နားလည္ႏိုင္သူျဖစ္ရမယ္။

`နားလည္မႈ´ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ရေသာအရာတစ္ခုပါ။ တစ္ေယာက္ရဲ႕အက်င့္ ၊ စိတ္ဓါတ္ ၊ ျပဳမူေနထိုင္ပံုအစရွိတာေတြကို အေသးစိပ္နားလည္ေပးရတာကအစ နားလည္မႈက ေနရာတိုင္းလိုအပ္ပါတယ္။ ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ ၊ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္ေသာအရာေတြကို နားလည္မႈေပးျပီး ကၽြန္မေဘးကေန ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ေပးႏိုင္တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ရပါမယ္။ သူ႕၀ါသနာ ၊ သူျဖစ္ခ်င္တာ ၊ သူလုပ္ႏိုင္တာေတြကိုလည္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ေျပာဆိုျပီး ကၽြန္မဘက္ကလည္း အျပန္အလွန္နားလည္ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဖို႕ အေကာင္းဆံုးစိတ္ကိုေမြးျမဴထားရပါတယ္။

၈) ေယာက်္ားပီသတဲ့ရုပ္ရည္ပံုစံရွိရပါ့မယ္။

ကၽြန္မက အဆိုေတာ္ရဲေလးတို႕လို ႏုဖတ္ေနေအာင္ေခ်ာတဲ့ ေယာက်္ားေတြကို ခ်စ္လို႕မရဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ပင္ကုိယ္အက်င့္ကိုက အျဖစ္သဲျပီး သ၀န္တိုတတ္တဲ့အက်င့္ရွိတာေၾကာင့္ အရမ္းေခ်ာတဲ့ေယာက်္ားေလးေတြကို သြားခ်စ္မိရင္ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႕ပဲ ေသႏိုင္ပါတယ္။ ေယာက်္ားပီသတဲ့ရုပ္ရည္ပံုစံကုိေတာ့ ကၽြန္မက သေဘာက်တယ္။ ခပ္တည္တည္ပံုစံနဲ႕ Smart က်တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ပံုစံမ်ိဳးက ကၽြန္မဘ၀လက္တြဲေဖာ္မွာ ရွိေနရပါမယ္။ ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ သေဘာေကာင္းသလို မ်က္ႏွာခ်ိဳသလိုေယာက်္ားမ်ိဳးကိုဆိုရင္ ကၽြန္မ စိတ္မ၀င္စားႏိုင္ပါဘူး။ မိန္းမပီသတယ္မဟုတ္ခဲ့သည့္တိုင္ မိန္းကေလးဆန္စြာ ျပဳမူေနထိုင္တတ္တဲ့ကၽြန္မနဲ႕ ေယာက်္ားပီသတဲ့ ေယာက်္ားမွသာလ်င္ လိုက္ဖက္ညီမွာေပါ့ေနာ္။

၉) ရိုးသားပြင့္လင္းရမယ္။

ကၽြန္မက ပြင့္လင္းမႈကို သေဘာက်တယ္။ ကၽြန္မနဲ႕တစ္ဘ၀လံုးလက္တြဲသြားရမယ့္ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္က သူ႕ဘ၀မွာ သူကုိယ္တိုင္ျပီးရင္ ေကာင္းတာ ၊ ဆိုးတာ အားလံုးကို သိရွိနားလည္သူက ကၽြန္မပဲျဖစ္ရမယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကလည္း ဖြင့္ဟမေျပာဘဲ စိတ္ထဲမွာ သိမ္းထားတတ္တဲ့ အက်င့္မရွိသူမို႕ ပြင့္လင္းသူကို သေဘာက်တယ္။ ျမံဳစိျမံဳစိေယာက်္ားေတြကို ကၽြန္မ သေဘာမက်သလို တစ္ခုခုဆို မေျပာဘဲ စိတ္ထဲမွာ သိမ္းထားတာကိုလည္း ကၽြန္မ သေဘာမက်ဘူး။ ဘ၀မွာ ေကာင္းတာ ၊ ဆိုးတာ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ၊ စိတ္ညစ္စရာ ၊ ၀မ္းနည္းစရာ အားလံုးကို ကၽြန္မနဲ႕မွ်တူခံစားႏိုင္ဖုိ႕အတြက္ ရိုးသားပြင့္လင္းစြာ တိုင္ပင္တတ္ ၊ အသိေပးတတ္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။

၁၀) မိသားစုကိုခင္တြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူျဖစ္ရမယ္။

မိသားစုကိုဦးစားေပးျပီး မိသားစုအတြက္ အျမဲတမ္းထိပ္ဆံုးေနရာေပးထားတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကလည္း ကၽြန္မမိသားစုကို အျမဲပထမေပးထားတဲ့အတြက္ မိသားစုကိုေနာက္မွာခ်န္ထားျပီး အျခားအရာေတြကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္ထားမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မ အခ်စ္က ကြယ္ေပ်ာက္လာပါလိမ့္မယ္။

၁၁) ကၽြန္မကိုခ်စ္ခင္အလိုလိုက္ ၊ အေလွ်ာ့ေပးရမယ္။ ကၽြန္မႏွင့္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္နာစြာေနထိုင္တာကို သေဘာက်ပါတယ္။

ကၽြန္မက အငယ္လုပ္ခ်င္သူပီပီ နည္းနည္းေတာ့ ဆိုးႏြဲ႕တတ္ပါတယ္။ အဲဒီအရာေတြကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႕အလိုလိုက္ႏုိင္သူျဖစ္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာဆိုရင္ အနည္းငယ္ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္ျပီး အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး လိုက္ေလ်ာတတ္တာမို႕ ဒီႏွစ္ခုလံုးၾကားမွာ ကၽြန္မအက်င့္ကို နားလည္ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ကၽြန္မပိုစိတ္ခ်မ္းသာမွာေပါ့။ ကၽြန္မကုိယ္တိုင္က ကၽြန္မခ်စ္ေသာသူဆုိရင္ အလိုလိုက္ ၊ ဦးစားေပးေသာ အက်င့္ရွိသူမုိ႕ အျပန္အလွန္ေပးႏိုင္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။

၁၂) စစ္ဗိုလ္ ၊ စစ္သား လံုး၀မျဖစ္ရ .. ။ အိမ္ႏွင့္ကင္းကြာစြာ အလုပ္လုပ္သူလည္းမျဖစ္ရပါ။

အာဏာရွင္အသိုင္း၀ိုင္းက စစ္ဗိုလ္ ၊ စစ္သားမျဖစ္ရသလို ထိုသူမ်ား၏ သားသမီးလည္းမျဖစ္ရပါ။ ထိုအခ်က္က ကၽြန္မ တစ္စက္မွ ထည့္သြင္းစဥ္းစားမည္မဟုတ္ေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္။ မိမိအိမ္ႏွင့္ကင္းကြာစြာ အျခားအရပ္မွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနရသူလည္း မျဖစ္ရပါ။

၁၃) အေသာက္အစား ၊ ေလာင္းကစား မလုပ္ရပါ။

ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သူဆုိရင္ ကၽြန္မက အနားေတာင္မကပ္ႏိုင္သူ .. ။ ေဆးလိပ္ ၊ အရက္ ၊ ေလာင္းကစား ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစြဲသူလံုး၀မျဖစ္ရ။ ေသာက္လာပါက ကၽြန္မက ျပန္ျပီး တုျပိဳင္လိုက္ေသာက္ေပးျပီး ရစ္ပါလိမ့္မည္။

၁၄) ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကို ရိုေသေလးစားရမယ္။

သူ႕မိဘေတြကိုလည္း ကၽြန္မဘက္က ခ်စ္ခင္ေလးစားရိုေသမွာျဖစ္သလို ကၽြန္မမိဘေတြကိုလည္း သူ႕ဘက္က ရိုေသေလးစားဖုိ႕လိုပါတယ္။

၁၅) ခ်မ္းေျမ႕ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈ သီးသန္႕အခ်ိန္တစ္ခုလည္းရွိရမယ္။

အခုေခတ္အေျခအေနအရေရာ ၊ လူေတြရဲ႕ဘ၀ေတြေၾကာင့္ေရာ အားလံုးက အလုပ္သိပ္မ်ားၾကပါတယ္။ အလုပ္ေတြၾကားထဲနစ္ျမဳပ္ျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနထိုင္သူေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။ အရာအားလံုးေကာင္းမြန္ေနျပီး စိတ္ခံစားေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၊ ခ်စ္သူႏွင့္အတူရွိေနခ်ိန္ေတြကို မေပးႏိုင္ရင္လည္း ကၽြန္မက စိတ္ထဲၾကည္လင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ သတ္မွတ္ထားျပီး အခ်ိန္တစ္ခုေပးႏိုင္ရမယ္။ ကၽြန္မဘက္က အလြန္အကၽြံအလုပ္မ်ားေနရင္လည္း သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုအျဖစ္ထားရွိျပီး မိသားစုအတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ခ်စ္သူအတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပံုမွန္အခ်ိန္တစ္ခုကို ဖယ္ထားရပါတယ္။ ခ်မ္းေျမ႕တဲ့ဘ၀ေလးတစ္ခု ၊ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအခ်ိန္ေလးေတြက ပံုမွန္သီးသန္႕တစ္ခုအျဖစ္ ရွိေနေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုးက စီစဥ္ရမွာပါ။ ဒါက မရွိမျဖစ္ တင္းက်ပ္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုပါပဲ။

၁၆) စိတ္ကူးလွလွေလးေတြနဲ႕ အမွတ္တရေတြကိုပံုေဖာ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မအက်င့္ကို သေဘာက်ႏွစ္သက္သူျဖစ္ရမယ္။

ကၽြန္မက အမွတ္တရေန႕ေတြ ၊ စိတ္ကူးလွလွေတြနဲ႕ ကဗ်ာဆန္တာေတြ ၊ surprise လုပ္တဲ့အက်င့္ေတြရွိတာေၾကာင့္ ထိုအက်င့္ေလးေတြကိုလည္း သေဘာက်ႏွစ္သက္ေပးႏိုင္သူျဖစ္ရမယ္။ စိတ္ကူးခံစားမႈေတြကိုလည္း အခ်ိန္တစ္ခုေပးႏိုင္ရမယ္။ ကၽြန္မေမြးေန႕တို႕ ၊ ခ်စ္သူမ်ားေန႕တုိ႕ အစရွိေသာေန႕ရက္ေတြမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနွင့္ပတ္သတ္ေသာ အရာတစ္ခုခု ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ပိုျပည့္စံုသြားမွာပါ။

၁၇) တစ္ခါတစ္ေလ ၊ ရံဖန္ရံခါ စိတ္ေကာက္ရင္ ေခ်ာ့ႏိုင္ရမယ္။

မိန္းကေလးတိုင္းစိတ္ေကာက္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ေကာက္ရင္ ခဏေလးပါပဲ။ အဲဒီအခိ်န္ေလးမွာ စိတ္ရွည္ႏိုင္ရပါမယ္။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ေကာက္တယ္ဆိုတာ ျပႆနာၾကီးမဟုတ္ပါဘူး။ အလုိမက်မႈေသးေသးေလးေတြ နဲ႕ ေသးငယ္ေသာျပႆနာတစ္ခုခုေၾကာင့္ပါ။ အရမ္းေကာက္တတ္တဲ့လူမ်ိဳးကို ဘယ္သူမဆို သေဘာမက်ပါဘူး။ အမ်ားစုအခ်ိန္မွာ ပြင့္လင္းစြာေျပာဖို႕က လိုအပ္ပါတယ္။ အျမဲတမ္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းခ်ည္း ေျပာေနေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ အခ်ိဳ႕အရာေလးေတြမွာ စိတ္ေကာက္ဖို႕ သင့္ေလ်ာ္တာေလးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ကို နားလည္ေပးျပီး ေဒါသမပါဘဲ ေျဖရွင္းတတ္တဲ့ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကၽြန္မ အခ်စ္က ပိုတိုးလာမွာေပါ့ေနာ္။

----------------
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ကိုေရြးခ်ယ္ရမွာ အေျခခံအေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ေတြက တူညီၾကပါတယ္။ အျခားအခ်က္ေတြက စိတ္ကူးေတြေပၚမွာပဲ ကြာျခားသြားၾကတာပါ။ `အခ်စ္´ဆုိတာ ဘ၀မွာ အေရးပါေသာအရာတစ္ခုျဖစ္သလို ဘ၀မွာလည္း အျခားအေရးၾကီးတဲ့အရာေတြ ရွိေနျပန္တယ္။ `အခ်စ္´ဆိုေသာ အရာကို ႏွလံုးသားမွာ နန္းတင္ေပးထားတာေၾကာင့္ ကၽြန္မဘက္က အိမ္ေထာင္တာ၀န္ဆိုတာေတြကို စိတ္၀င္စားလာခဲ့တယ္။ ေခါင္းမာမႈေတြ တေျဖးေျဖးေလ်ာ့လာခဲ့တယ္။ အေကာင္းဆံုး ၊ အေျပလည္ဆံုးကို မလုပ္ေပးႏိုင္ေသးေပမယ့္ သူ စိတ္မခ်မ္းသာရင္ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာကို မလုပ္ရက္ခဲ့တာက `ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ´ေၾကာင့္လားဆိုတာ ေတြးမိပါတယ္။

ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ပါရမီျဖည့္ေပးေနတဲ့ သူ႕လုပ္ရပ္ ၊ ကုိယ္သတ္မွတ္ထားတဲ့စံႏႈန္းေတြထဲ အမ်ားစုအခ်က္ေတြမွာ တူညီေနတာ `ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္´လို႕ ကုိယ့္ဘက္က ေက်နပ္ရမွာေပါ့။ စိတ္ကူးေတြနဲ႕သတ္မွတ္ထားျပီး လိုခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြအားလံုး ျဖစ္မလာခဲ့ေပမယ့္ အမ်ားဆံုးျဖစ္လာတာကိုပဲ ေက်နပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ အခ်ိဳ႕အရာေလးေတြမွာ `နားလည္မႈ´ဆုိတာေလးကို ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ေပးေနရင္း ကုိယ့္ဘက္ကလိုအပ္ခ်က္ေတြကိုလည္း ျပဳျပင္ေနရဆဲ။ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ဆိုတာ ကံစမ္းရတဲ့ ကံစမ္းမဲအတိုင္းပါပဲ။ သူ႕ဘက္ ၊ ကုိယ့္ဘက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြပိုျမင့္မားေလ .. ရလဒ္က အနည္းငယ္ကြဲလြဲလာခဲ့ရင္လည္း ခံစားရတာေတြရွိတတ္ပါတယ္။ မိမိလိုခ်င္ေသာ အရာေတြရွိသလို မိမိဘက္က ေပးႏိုင္ဖို႕လည္း အေရးၾကီးတဲ့အတြက္ အေကာင္းဆံုးေပးအပ္ႏိုင္ေသာအရာေတြအတြက္လည္း ၾကိဳးစားရပါမယ္။ အေရးၾကီးဆံုးက ဘ၀မွာ ကိုယ္စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ထားမႈတစ္ခုက ဘာပဲျဖစ္လာလာ အေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္ျပီး ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖုိ႕ပါပဲ ......... ။

Read More...

Collapse...

မိန္းမႏွင့္အခ်စ္ ၊ ပတ္၀န္းက်င္ ၊ လက္ထပ္ျခင္း

ဆရာမဂ်ဴးရဲ႕စာအုပ္တိုင္းကို ႏွစ္သက္လွတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ အႏွစ္သက္ဆံုးစာအုပ္ေတြက `မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္´ ၊ `ပင္လယ္ႏွင့္တူေသာမိန္းမမ်ား ၊ `ခ်စ္သူလား စကားတစ္ပြင့္ ပြင့္ခဲ့တယ္´စာအုပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္စာအုပ္ထဲက ကၽြန္မအၾကိဳက္ဆံုး စာသားေတြကို အမွတ္တရျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

မိန္းမႏွင့္အခ်စ္

ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အတြက္ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ေယာက်္ားအတၱကို စိတ္ေက်နပ္ေရာင့္ရဲမႈေပးႏိုင္စရာ အခိုက္အတန္႕ၾကားခံနယ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ေျခစံုပစ္၀င္လိုက္ရေသာ နယ္ပယ္သစ္တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီမိန္းမနဲ႕ပတ္သတ္သမွ် အရာရာကို သူတစ္ဦးတည္း စိုးမိုးပိုင္ဆိုင္လိုျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူခ်စ္တဲ့မိန္းမ သူတစ္ေယာက္တည္းအေပၚ စြဲလမ္းတမ္းတေအာင္ သူဘယ္လိုဆြဲေဆာင္ၾကိဳးစားရမလဲဆိုတဲ့ ေလာဘနဲ႕အတၱဟာ ေယာက်္ားရဲ႕အခ်စ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္က ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ျပီဆိုတဲ့အခါ မိန္းမရဲ႕ဘ၀ဟာ ေယာက်္ားရဲ႕ ဘ၀ထဲကို အလိုအေလ်ာက္ စီး၀င္သြားရတယ္။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ကိုယ္ဘာေတြေပးႏိုင္မလဲဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ မိန္းမတိုင္းမွာရွိေနပါတယ္။ ဒါဟာ မိန္းမရဲ႕ဗီဇစိတ္သာျဖစ္တယ္။ စြန္႕လႊတ္အနစ္နာခံမႈလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚတဲ့ အညံ့ခံစိတ္ပါ။ ဒါကို ျမင့္ျမတ္မႈလို႕ ကုိယ္မေျပာလိုပါဘူး။ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ရင္ ဒါဟာ မိုက္မဲမႈသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

မိန္းမေတြကို မိုက္မဲတဲ့သတၱ၀ါေတြ ၊ အမွားအမွန္ကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ သတၱ၀ါေတြအျဖစ္ ဟိုးေရွးကာလေတြကတည္းက စကားပံုေတြ ၊ ပံု၀တၳဳေတြနဲ႕ ခိုင္းႏိႈင္းကိုးကားေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာ မိန္းမေတြဘက္က နာစရာလို႕ထင္ရေပမယ့္ အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့လည္း မွန္ကန္ေနျပန္ပါတယ္။ ေယာက်္ားေတြရဲ႕အခ်စ္ဟာ ဘ၀မွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုသာျဖစ္တယ္။ မိန္းမေတြရဲ႕အခ်စ္ကေတာ့ သူမရဲ႕ဘ၀တစ္ခုလံုးသာျဖစ္တယ္။ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ပံုအပ္ရင္းႏွီးျပီးခ်စ္လိုက္ရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္မွာ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မႈအပိုင္းက ဘယ္မွာလဲဲ ၊ ဘယ္ေနရာမွာမ်ားရွိေနႏိုင္ဦးမွာလဲကြယ္ ..။

မိန္းမႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္

မိန္းမေတြရဲ႕ ဂုဏ္သေရကို ပတ္၀န္းက်င္က အကဲျဖတ္သတ္မွတ္ေပးတတ္တဲ့အတြက္ မိန္းမေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္အကဲျဖတ္မႈကို စိုးရြံ႕တြန္႕ဆုတ္ၾကလိမ့္မယ္လို႕ ထင္စရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဖိအားကို ေသြးေအးေအးနဲ႕ အာခံတြန္းလွန္သူေတြဟာ ေယာက်္ားေတြမဟုတ္ဘဲ မိန္းမေတြျဖစ္တယ္လို႕ ကုိယ္ေကာက္ခ်က္ခ်ရင္ ေမာင္အံ့ၾသသြားမွာလား။ ကုိယ့္ခ်စ္သူသာ ကုိယ့္ဘက္မွာ ရပ္တည္ပါေစ။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ၊ ေလာကတစ္ခုလံုးနဲ႕ ဆန္႕က်င္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မိန္းမေတြဟာ ဆန္႕က်င္ရဲတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕သူမၾကားမွာ ခ်စ္သူရွိေနသေရြ႕ ခ်စ္သူဟာ အဲဒီမိန္းမအတြက္ မဟာရံတံတိုင္းၾကီးတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီေလာက္အထိ မိန္းမေတြဟာ ခ်စ္သူအေပၚ အားကိုးယံုၾကည္ၾကပါတယ္။

မိန္းမႏွင့္လက္ထပ္ျခင္း

ေယာက်္ားႏွင့္မိန္းမအၾကား တစ္သက္တာ အတိုင္းအဆမဲ့ရင္းႏွီးစြာ တာ၀န္ယူႏိုင္ရန္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ကတိသစၥာျဖင့္ လက္ထပ္ၾကေသာ္လည္း လက္ထပ္ျခင္းအေပၚ နားလည္ခံစားပံုျခင္း အလြန္ကြာျခားပါသည္။ ေယာက်္ားသည္ မိန္းမကို မိမိပိုင္ဆိုင္သည့္ ပစၥည္းဥစၥာ ေျမယာတို႕အနက္ တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ တပ္မက္ဂုဏ္ယူစြာ ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္ ပစၥည္းသစ္တစ္ခုျဖစ္လာရန္ လက္ထပ္ယူေလ့ရွိျပီး မိန္းမသည္ ေယာက်္ားကို တစ္သက္တာ မိမိအားအကာအကြယ္ေပးမည့္ ေလးစားျမတ္ႏိုးဖြယ္ ေကာင္းကင္သစ္တစ္ခုအျဖစ္ လက္ထပ္ျခင္းျဖစ္သည္။

အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ အခ်စ္ဆုိတာ ေယာက်္ားနဲ႕မိန္းမ ႏွစ္ေယာက္တြဲဖက္ျပီးကရတဲ့ သိမ္ေမြ႕နက္နဲတဲ့ ကၾကိဳးကကြက္ေတြနဲ႕ တူပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ အေပးအယူမွ်ဖို႕အတြက္ တစ္ေယာက္က ေရွ႕ကိုေျခလွမ္းတစ္လွမ္းရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေနာက္ကို တစ္လွမ္းဆုတ္ေပးရလိမ့္မယ္။ ကကြက္ကိုဦးေဆာင္သူက ေယာက်္ားျဖစ္ျပီး ေနာက္ကလိုက္တဲ့သူဟာ မိန္းမျဖစ္တယ္။ ဦးေဆာင္သူရဲ႕ ပီတိေက်နပ္မႈကို ေနာက္ကလိုက္သူကသာ စြမ္းေဆာင္ေပးအပ္ရေလ့ရွိတယ္။

ေယာက်္ားေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္ေပၚမွာ လိုက္ေလ်ာရလို႕ က်ဆင္းသြားတဲ့ေယာက်္ားမာနေတြ ၊ လူသားမာနေတြကို သူ႕ဇနီးဆီကေန ျပန္ျပီးျဖည့္ယူေလ့ရွိပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ ခ်စ္ျခင္းအႏုပညာမွာ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ ဖန္တီးပံုသြင္းမႈအတတ္ပညာက အေရးၾကီးတယ္ဆိုရင္ ဇနီးသည္ရဲ႕ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလိုက္ေလ်ာမႈ အတတ္ပညာဟာလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ဇနီးသည္ကို မာေက်ာတဲ့ အဖိုးတန္ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးျဖစ္ဖို႕ထက္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျပီး ပံုသြင္းဖို႕လြယ္ကူတဲ့ ရႊံ႕ေစးတံုးကေလးျဖစ္ဖို႕ ပိုျပီးဆႏၵရွိတယ္ဆုိတာ ကိုယ္သိတယ္။

ကုိယ္တို႕မိန္းမေတြဟာ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ အတၱနဲ႕မာနကို အျမဲထည့္သြင္းစဥ္းစားေပးခဲ့သေလာက္ ေယာက်္ားေတြကေတာ့ မိန္းမေတြရဲ႕အတၱနဲ႕မာနကို နည္းနည္းမွ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ၾကဘူး။ မိန္းမေတြဟာ သူတုိ႕ခ်စ္တဲ့ ေယာက်္ားေတြအေပၚ ဘယ္ေလာက္ပဲ သည္းညည္းခံလိုက္ေလ်ာေနေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာ ငုပ္လ်ိဳးေနတဲ့ မိန္းမသားမာနဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒီမာနကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ထိပါးခံရတဲ့အခါ မိန္းမဟာ သူခ်စ္တဲ့ ေယာက်္ားအေပၚ မထင္မွတ္တဲ့ တံု႕ျပန္မႈမ်ိဳးေပးလိုက္မိတတ္ပါတယ္။ မိန္းမေတြဟာ အႏုိင္မယူခ်င္ၾကပါဘူး။ သူတို႕လိုခ်င္တာ မွ်တမႈ ၊ သူ႕ဘက္ကုိယ့္ဘက္ အျပန္အလွန္ နားလည္လိုက္ေလ်ာမႈပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္အတိုင္းအတာေလးေတာင္ ကိုယ္တို႕မရခဲ့ၾကပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ရေလမလားလို႕ ေစာင့္ဆိုင္းရတဲ့ ကာလၾကာရွည္လာတာနဲ႕အမွ် ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိႏိုင္တဲ့ အတၱဟာ တျဖည္းျဖည္းၾကီးထြားလာခဲ့တယ္။

မိန္းမတစ္ေယာက္က ေယာက်္ားအေပၚ အႏိုင္ရတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အလြန္ဆံုးစိတ္ခံစားမႈကိုသာ အႏိုင္ရတာပါ။ အဲဒီေယာက်္ားရဲ႕ဘ၀နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚမွာေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ အႏိုင္မရႏိုင္ပါဘူး။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က မိန္းမအေပၚအႏိုင္ရျပီဆိုရင္ေတာ့ မိန္းမရဲ႕စိတ္ခံစားမႈကိုသာမက ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသြင္သ႑ာန္ကိုပါ အႏိုင္ရလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္မိန္းမရဲ႕ ဘ၀နဲ႕မိန္းမအေပၚ အကဲျဖတ္ေကာက္ခ်က္ခ်မယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပါ အႏိုင္ရလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရံႈးဟာ အခ်ိန္ကာလ ကန္႕သတ္ခ်က္ရွိေပမယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရံႈးကေတာ့ အခ်ိန္ကာလ ကန္႕သတ္လို႕မရတဲ့ တစ္ဘ၀စာအရံႈးပါပဲ။ ကိုယ္တို႕မိန္းမေတြဟာ မိန္းမျဖစ္ေနသမွ် ေယာက်္ားေတြနဲ႕ ညီမွ်တဲ့ အခြင့္အေရးကို ဘယ္ေတာ့မွ ရႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကုိယ္ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ခဲ့ရပါျပီ။

`လက္ထပ္ျခင္းဟာ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္တယ္ဆိုရင္ သည္ၾကိဳးဟာ ၊ ေယာက်္ားကိုခ်ည္ေႏွာင္တဲ့ၾကိဳးမဟုတ္ဘဲ ဇနီးျဖစ္သူကိုသာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ၾကိဳးျဖစ္တယ္´

Read More...

Collapse...

စကၤာပူတြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ေဖ်ာ္ေျဖမည့္ သီးေလးသီးႏွင့္ေဆးေရာင္စံုအျငိမ့္

Read More...

Collapse...

ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာအသံ

I'm tired of being what you want me to be ~~~ feeling so faithless ~~~ lost under the surface ~~~ I don't know what you're expecting of me ~~~ put under the pressure ~~ of walking in your shoes ~~ [caught in the undertow, just caught in the undertow] ~~~ every step that I take is another mistake to you ~~~ [caught in the undertow, just caught in the undertow] ~~

၁)
သီခ်င္းက ကၽြန္မအၾကိဳက္သီခ်င္းျဖစ္သလို ခံစားခ်က္ႏွင့္တူညီေသာသီခ်င္းကို ဖုန္းသံအျဖစ္လုပ္ထားရင္း ထိုအသံၾကားတိုင္း စိတ္ကမႈန္မိႈင္းသြားသည္။ ျမည္ေနေသာဖုန္းကိုၾကည့္ရင္း လက္ရွိအေျခအေနက ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာမို႕ ဖုန္းကိုင္၍လံုး၀မျဖစ္ .. ။ အျပင္ဘက္ကိုအျမန္ထြက္ျပီး ဖုန္းကိုင္လိုက္မွ

`ဘယ္ေရာက္ေနလဲ´

`သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ရုပ္ရွင္ခဏၾကည့္ေနလို႕ပါ´

`ဘာမွ မၾကည့္နဲ႕ ။ ခ်က္ခ်င္းအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့´

သက္ျပင္းေမာေမာသာခ်လိုက္ျပီး အတန္းထဲမွသူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုသာ ေဆာရီးေျပာျပီး ၾကည့္လက္စရုပ္ရွင္ကို ေက်ာခိုင္းကာ ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွ ကၽြန္မ ေလးကန္စြာထြက္လာခဲ့ရသည္။

၂)
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေမြးေန႕မို႕ လက္ေဆာင္ေလးအျမန္ေပးျပီး မ်က္ႏွာျပေလးသြားဖို႕အတြက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ကၽြန္မ ထြက္လာခဲ့သည္ .. ။ အိမ္မွထြက္လာတာ ၁၅မိနစ္ခန္႕ရွိေနျပီ .. ။ အေရးထဲ ဘတ္စ္ကားက လံုး၀မလာေသး။ စိတ္မရွည္မႈမ်ားစြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ ၄မွတ္တိုင္ခန္႕ေ၀းေသာ ရထားဆီသို႕ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးလမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္သည္ .. ။ ရထားေပၚသို႕ေရာက္ျပီး ရထားအျမန္စထြက္မွပဲ စိတ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေအးသြားသည္။ တစ္ဘူတာျပီးတစ္ဘူတာေက်ာ္လြန္သြားကာ လမ္းတစ္၀က္ခန္႕ေရာက္ခ်ိန္မွာ သီခ်င္းသံႏွင့္အတူ ျမည္လာေသာဖုန္းသံေၾကာင့္ ၾကည္လင္ေနေသာ စိတ္အားလံုး ေနာက္က်ိသြားရသည္။

`ဟုတ္ .. အခုပဲ ေရာက္ပါေတာ့မယ္ .. ျပီးတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္ ... အခုကလမ္းမွာပဲရွိေသးလို႕ပါ ... ´ အစရွိေသာ ရွင္းျပခ်က္တစ္ေထြၾကီးမ်ားႏွင့္အတူ ထိုဘ၀ကို မုန္းတီးလာမိသည္။

၃)
အျပင္ကိုမလိုအပ္ဘဲ သြားရမွာ ၀ါသနာမပါေသာ ကၽြန္မအတြက္ အျမဲလိုလိုေရာက္ျဖစ္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာေနရာမွာ စာၾကည့္တိုက္သာျဖစ္သည္ .. ။ Jurong Regional Library က ကၽြန္မအိမ္ႏွင့္နီးသလို ကၽြန္မစိတ္ၾကိဳက္စာအုပ္မ်ား ငွားယူရာေနရာလည္း ျဖစ္သည္။ အဲကြန္းျဖင့္ ေအးစက္ကာ အလြန္အမင္းတိတ္ဆိတ္ေနေသာ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ သက္ေတာင့္သက္သာခံုမ်ားျဖင့္ စာဖတ္ရတာကို ကၽြန္မ သိပ္ႏွစ္သက္သည္။ အိမ္တြင္စာဖတ္ရတာ ပိုမိုလြတ္လပ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ ဆူညံမႈမ်ားက ကၽြန္မစိတ္ကိုေနာက္က်ိေစသည္ .. ။ စကားေျပာသံပင္မၾကားရေသာ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ စာၾကည့္တိုက္သို႕ လာရင္း လိုခ်င္ေသာစာအုပ္မ်ားကိုယူကာ ခံုမွာ၀င္ထိုင္ရင္း စာအုပ္ထဲမွာ စိတ္၀င္သြားသည္မွာ မည္မွ်ပင္ၾကာသြားသည္မသိ .. ။ Vibration Mode ေျပာင္းထားေသာ ဖုန္းက အိတ္ထဲမွ တတူတူျဖစ္ေနမွ သတိထားမိေတာ့သည္။

စာအုပ္မ်ားကို ကပ်ာကယာ ခံုေပၚတင္ထားခဲ့ရင္း ဖုန္းေျပာလို႕ရသည့္ သန္႕စင္ခန္းထဲသို႕ အျမန္ေျပးသြားရသည္။ ထိုဖုန္းလာတိုင္း စိတ္ေမာေမာျဖင့္သာ

`ဟုတ္ .. စာၾကည့္တိုက္မွာ စာဖတ္ေနလို႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္မေရာက္တာပါ .. ခ်က္ခ်င္းျပန္မလာခ်င္ေသးလို႕ပါ .. အိမ္မွာစာဖတ္ရတာဆူတယ္´ အစရွိေသာ ရွင္းလင္းခ်က္ၾကီးမ်ားကို တေထြၾကီးရွင္းျပေသာ္လည္း ဆူပူမႈကလြဲ ဘာမွမရသည့္အတြက္ စိတ္ေလးကန္စြာျဖင့္သာ စာၾကည့္တိုက္မွ လိုခ်င္ေသာစာအုပ္ကိုသာ ေသခ်ာပင္မေရြးႏိုင္ ၊ ေတြ႕ရာသာေကာက္ဆြဲကာ အျမန္ျပန္လာခဲ့ရေတာ့သည္ .. ။

ဆက္သြယ္ေရးပစၥည္းတစ္ခုအျဖစ္ မရွိမျဖစ္ အသံုး၀င္လိုအပ္ေသာ `ဖုန္း´ႏွင့္ပတ္သတ္ျပီး စိတ္ေက်နပ္မႈ ၊ မေက်နပ္မႈမ်ားက ကၽြန္မအတြက္ အစဥ္အျမဲဒြန္တြဲေနလ်က္ရွိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဖုန္းမ်ားလာလ်င္ မ်က္လံုးမ်ားက ျပံဳးလဲ့သြားတတ္ျပီး အခ်ိဳ႕ဖုန္းမ်ားလာလ်င္ေတာ့ ေခါင္းကိုက္ရခ်ိန္မ်ားလည္းရွိသည္။ ျမန္မာျပည္မွာေနစဥ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ား လက္ကိုင္ဖုန္းေလးမ်ား ကိုင္ထားလ်င္ ကိုယ္တိုင္လည္း လိုခ်င္ခဲ့ဖူးသည္။ ျပည္ပသို႕ေရာက္ခ်ိန္ ျမန္မာျပည္ထက္ ေစ်းႏႈန္းပိုသက္သာစြာ ကိုယ္ပိုင္လက္ကိုင္ဖုန္းေလးရွိလာခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားႏွင့္အတူ စိတ္ညစ္မႈမ်ားကိုပါ ေတြ႕လာခဲ့ရသည္။

လက္ကိုင္ဖုန္းတစ္ခုကိုင္ေဆာင္ထားသည့္အတြက္ အျပင္သို႕သြားခ်ိန္မ်ားမွာ မိမိကိုအခ်ိန္ျပည့္ စစ္ေဆးေထာက္လွမ္းေနမည့္ ကိရိယာတစ္ခု တပ္ဆင္ထားသလို ခံစားရသည္ .. ။ ရံဖန္ရံခါ အိမ္မွထြက္ျပီး အျပင္သို႕ တစ္နာရီေလာက္ပဲေရာက္ေနခ်ိန္ ထိုဖုန္းသံျမည္လာတိုင္း စိတ္ေမာရသည္ .. ။ လြတ္လပ္မႈအျပည့္အ၀ကို မခံစားရသလို ထိုဖုန္းကို ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ .. ။ ဖုန္းလာတိုင္း မကိုင္ခ်င္လ်င္ရေပမယ့္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္မၾကားခ်င္၍ ခ်က္ခ်င္းကိုင္လုိက္ရသည္က မ်ားသည္ .. ။ ၾကာလာေတာ့ လူက ထိုကိရိယာကို မျဖစ္မေနတပ္ဆင္ထားရမည္ဆိုေသာ ဥပေဒေအာက္မွာ ေနေနရသလို ခံစားလာရသည္။တစ္ခါတစ္ေလ မအား၍ျဖစ္ေစ ၊ မၾကား၍ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဖုန္းမကိုင္လိုက္မိလ်င္ မိုးျပိဳတာထက္ဆိုးရြားသြားႏိုင္ေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ ကၽြန္မႏွလံုးသားက ေမာပန္းရသည္ . ။ မြန္းက်ပ္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္က်ပ္ေနေသာ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲမွာ မ်က္ရည္စိုလဲ့လဲ့ျဖင့္ အနာအားလံုးကိုမ်ိဳသိပ္ရံုမွတစ္ပါး ထိုဆက္သြယ္ေရးကိရိယာကို ဘာမွ်လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိ .. ။ အလြန္အကၽြံစိတ္ညစ္မႈမ်ား ျပည့္က်ပ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုဆက္သြယ္ေရးကိရိယာကို ၂၄နာရီလံုးပိတ္ျပီး အရာအားလံုးကိုေမ့ပစ္ထားလိုက္သည္။ ထိုသို႕လုပ္မိတိုင္း ရလဒ္မ်ားကေတာ့ တစ္ခါမွ်သက္သာဖြယ္မရွိခဲ့ .. ။

ရန္ကုန္မွာေနစဥ္က ကၽြန္မစိတ္ထဲ အျပင္သြားတိုင္း လြတ္လပ္မႈကိုပိုခံစားရသည္ .. ။ ကၽြန္မအေၾကာင္းကိုသိျပီး ယံုၾကည္ေသာ မာမီႏွင့္ ကၽြန္မၾကားမွာ ဘာျပႆနာမွ မရွိခဲ့ .. ။ ကစားကြင္းမ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအိမ္ကို သြားတိုင္း တဂြမ္ဂြမ္ျမည္ေနတတ္ေသာ ဖုန္းတစ္ခုမရွိခဲ့ေသာအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မစိတ္ထဲ မည္မွ်အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းခဲ့လဲ စဥ္းစားမိလိုက္တိုင္း ပိုမိုနားလည္သေဘာေပါက္လာခဲ့ရသည္ .. ။ ေျပာထားသည့္အခ်ိန္ႏွင့္ကြက္တိျပန္ေရာက္ျပီး သြားခ်င္ေသာ ေနရာမ်ားကိုလည္း သြားခဲ့ျပီး၍ ရန္ကုန္မွာေနခဲ့စဥ္က စိတ္လြတ္လပ္မႈပိုမ်ားခဲ့သည္.. ။ ပိုမုိေခတ္မွီတိုးတက္ေသာ ျခေသၤ့ကၽြန္းကိုေရာက္ျပီးခါမွ ကၽြန္မအတြက္ အခ်ဳပ္က်ရေတာ့သည္.. ။ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မႈမ်ား ၊ အတၱမ်ားျဖင့္ အနည္က်ေနေသာ ဘ၀တစ္ခုမွာ ကၽြန္မပိုမိုတိတ္ဆိတ္လာသည္မွာ မဆန္းခဲ့ .. ။

မည္သည့္အမွားတစ္ခုကိုမွ် မလုပ္ခဲ့ဖူးေသာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အခ်ိန္ျပည့္စစ္ေဆးခံေနရေသာ အျဖစ္အပ်က္ၾကီးက တရားမွ်တမႈမရွိဟု ကၽြန္မေသခ်ာေဆြးေႏြးေျပာမိတိုင္းလည္း ရလဒ္ကေတာ့ သုညသာ။ ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားလည္း လမ္းဆံုးခဲ့ရင္း မထူးျခားေသာအေျခအေနကို သည္းခံက်ိတ္မွိတ္ရင္း ထိုဖုန္းျမည္သံကိုမၾကားခ်င္လွစြာ စိတ္ကုန္ေနမိသည္ .. ။ ထိုဖုန္းသံက ကၽြန္မ၏ေျခလွမ္းမ်ားကို အျမဲတမ္းခ်ဳပ္ကိုင္ထားသလို ကၽြန္မ၏ေန႕ရက္အားလံုးကို အခ်ဳပ္သဖြယ္ပိတ္ေလွာင္ထားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မနားထဲ ထိုဖုန္းသံျမည္လာတိုင္း `ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာအသံ´အျဖစ္သာ ၾကားေနမိပါသည္ .. ။

Read More...

Collapse...

ဇာတိေျမ (သို႕မဟုတ္) အိမ္

မမစိုး၀ွက္က အားရပါးရ အေၾကာင္းအရာႏွစ္ခုေတာင္ Tag လုပ္လိုက္ေတာ့ ပထမတစ္ခုကို ကၽြန္မ အရင္ဆံုးေရးရပါေတာ့တယ္။ ပထမတစ္ခု Tag ထားတာက ဇာတိေျမ(သို႕မဟုတ္)အိမ္တဲ့ .. ။ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းေျပာရရင္ ဒုတိယတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ဆိုတာကို အရင္ေရးခ်င္တာပါ :P ။ အေၾကြးေတြပံုသြားမွာစုိးလို႕ ပထမတစ္ခုကို အရင္ရွင္းလိုက္ပါျပီ။

ဇာတိေျမ(သို႕မဟုတ္)အိမ္

ေညာင္ပြင့္ေလးေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနတဲ့ လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႕ ခေရပြင့္ေတြက်ဲထားသလို သဘာ၀အလွေလးေတြ၀န္းရံထားတဲ့ ဟသၤာေျမ ပဲခူးတိုင္းရဲ႕ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ခုဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိေျမျဖစ္ခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္-ေမာ္လျမိဳင္ကားလမ္းမၾကီးေဘးမွာ တည္ရွိေနတဲ့ ေသးငယ္ေသာ ျမိဳ႕ကေလးဟာ ကၽြန္မမိဘႏွစ္ပါးလံုးရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမျဖစ္သလို ကၽြန္မအေမကလည္း ေမြးရပ္ေျမမွာပဲ ျပန္လည္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ကၽြန္မတို႕ညီမေတြကေတာ့ တစ္ေက်ာင္းတည္းသာရွိတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီးမွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ိဳးအမ်ားဆံုးရွိေသာ နယ္ျမိဳ႕ေလးမွာ ကၽြန္မတို႕မိသားစုဘ၀ ေဆြမ်ိဳးမ်ားျဖင့္ သိုက္သိုက္၀န္း၀န္းေနထိုင္ခဲ့ရတယ္။

ပဲခူးတိုင္းရဲ႕ နာမည္ၾကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဟသၤာကုန္းဘုရားဟာ ကၽြန္မစိတ္ကို အစြဲေဆာင္ႏိုင္ဆံုးေနရာတစ္ခုပါ .. ။ ရာဇ၀င္ထဲမွအမ်ိဳးသမီးေတြထဲမွာ ကၽြန္မႏွလံုးသားကို အစဲြေဆာင္ႏိုင္ဆံုး ၊ အလႊမ္းမိုးႏိုင္ဆံုး အမ်ိဳးသမီးက ဥႆပဲခူးမွ မဏိစႏၷာပါပဲ .. ။ ေသးငယ္တဲ့နယ္ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ ကၽြန္မမိဘေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ အိမ္ၾကီးတစ္လံုးဟာ ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕အျမတ္ႏိုးဆံုး အိမ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္ .. ။ ေရနံေတြ၀ေအာင္သုတ္ထားတဲ့ ပ်ဥ္ေထာင္၂ထပ္အိမ္ၾကီးဟာ မဲနက္ေမွာင္ေနသလို ျခံတစ္ခုလံုးမွာ စိုက္ထားတဲ့ သီးပင္စားပင္နဲ႕အလွပန္းပင္မ်ားက ကၽြန္မတို႕တစ္ျခံလံုးကို ေအးျမသာယာေစခဲ့ပါတယ္ .. ။ အိမ္ရဲ႕ေဘးမွာ မာလကာပင္မ်ားကို ကၽြန္မအဘြားကစိုက္ပ်ိဳးေလ့ရွိတယ္။ ကၽြန္မတို႕အိမ္ရဲ႕ အေရွ႕ျခမ္းကို အလယ္မွာလူသြားလမ္းေလးျပဳလုပ္ထားျပီး ေဘးဘယ္ႏွစ္ျခမ္းမွာေတာ့ အလွပင္မ်ားႏွင့္သီးပင္စားပင္မ်ားကို အေမကစိုက္ပ်ိဳးေလ့ရွိတယ္။ ရြက္လွ ၊ ႏွင္းဆီ ၊ စံပယ္ ၊ ဂမုန္းပန္း အစရွိတဲ့ ပန္းပင္ေတြႏွင့္ အျခားပန္းပင္ေသးေသးေလးေတြကို ကၽြန္မအေမက ေသခ်ာစိုက္ပ်ိဳးထားျပီး ကၽြန္မတို႕ငယ္ငယ္က ပန္းပင္လွလွေလးေတြၾကားမွာ ကစားရာေနရာျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ သီးပင္စားပင္ေတြကို ကၽြန္မအဘြားက ဒိုင္ခံစိုက္ပ်ိဳးျပီး သူစိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့အသီးေတြကို သူ႕ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ခူးမိရင္ စိတ္ဆိုးေလ့ရွိပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ညမွာ လူငယ္ေတြက ေနာက္တဲ့သေဘာျဖင့္ ကၽြန္မအဘြား ေသခ်ာစိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ဗူးပုပင္ေလးက ဗူးသီးေတြအားလံုးကို တစ္ျခမ္းစီပဲ ခူးသြားတာပါ။ ကၽြန္မတို႕အိမ္က သစ္ပင္ၾကီးေတြႏွင့္အုပ္မိုးေနတာေၾကာင့္ အိမ္ဘက္အျခမ္းကေန ဗူးသီးတစ္ျခမ္းကိုပဲျမင္ရျပီး လမ္းမဘက္မွာေတာ့ ဗူးသီးတစ္ျခမ္းမရွိတာကို အိမ္ထဲကေန မျမင္ရပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ့ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႕ ကၽြန္မအဘြားက ျခံေရွ႕က သူ႕ဗူးပင္ေတြကို ဆူးခက္ေတြႏွင့္ ၀ါးျခမ္းျပာေတြႏွင့္ ကာထားပါေတာ့တယ္။

ေန႕ခင္းဘက္မွာ ကၽြန္မတို႕တစ္ျခံလံုးမွ အပင္မ်ားက ေအးျမမႈေပးျပီး ညခင္းဘက္မွာေတာ့ ညေမႊးပန္းရနံ႕မ်ားႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို ရရွိေစပါတယ္။ အျပင္ကျပန္လာျပီး ကၽြန္မတို႕ျခံထဲကို ၀င္လိုက္တုိင္း ေအးျမတဲ့အရိပ္ကို နင္းလိုက္ရသလို ခံစားရတာေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းႏွင့္နီးေသာ ကၽြန္မတို႕အိမ္ျခံထဲကို သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ားက လာနားခိုေလ့ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ရပ္ကြက္ထဲမွာ ကၽြန္မအေမစိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ သံပုရာပင္ၾကီးက လူသိမ်ားပါတယ္။ ၾကီးမားရႊန္းလဲ့၀ါ၀င္းေနတဲ့ သံပုရာခိုင္အတြဲလိုက္ၾကီးမ်ားက ျမင္ရသူတိုင္းကို လိုခ်င္ေစလွပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ဥပုသ္လာေစာင့္တဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို ကၽြန္မတို႕အိမ္က သံပုရာသီးမ်ား လွဴဒါန္းေလ့ရွိတာေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလာသူမ်ားက ကၽြန္မတို႕အိမ္မွာ၀င္ျပီး သံပုရာသီး၀င္ေတာင္းတာ အက်င့္လိုျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္။ `ေဟာ္လန္သံပုရာ´လို႕ အမည္တြင္တဲ့ သံပုရာၾကီးက ေရေသာက္တအားမ်ားပါတယ္။ ေရေသာက္ဖို႕အတြက္ ေျမၾကီးေတြကို အျမစ္ေနရာမွာ တစ္ေတာင္ေလာက္ျမင့္ေအာင္ ဖို႕ထားရျပီး ထိုေရေသာက္ျမစ္ေနရာကို မနက္ေစာေစာတစ္ေခါက္ ၊ ညေနခင္းတစ္ေခါက္ ကၽြန္မတုိ႕ ေရအျပည့္ျဖည့္ေပးရပါတယ္။ သံပုရာပင္တစ္ပင္ၾကီးကပဲ ျခံရဲ႕အေရွ႕ဘက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမွာ အကိုင္းခက္ၾကီးမ်ားစြာႏွင့္ ေနရာယူထားတာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေနရာမွာ ၀ါးလံုးအခ်ိဳ႕ႏွင့္ေဒါက္ေထာက္ထားရပါတယ္။

ကၽြန္မတို႕အိမ္မွာ ကၽြန္မအဘြား ၊ ကၽြန္မအေမ ၊ ကၽြန္မအေဒၚေမာင္ႏွမႏွင့္ကၽြန္မတို႕ညီမေတြ စုေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ငယ္စဥ္က ကၽြန္မအေဖက ျမန္မာျပည္မွာ အရာရွိအင္ဂ်င္နီယာအျဖစ္ တာ၀န္လွည့္ထမ္းေဆာင္ေနျပီး ကၽြန္မေက်ာင္းေနအရြယ္မွာပဲ ျပည္ပကို ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။ ျပည္ပမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကၽြန္မအေဖက ကၽြန္မတို႕ႏွင့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အတူမေနခဲ့ရပါဘူး။ မနက္ေစာေစာမွာ ကၽြန္မတို႕ညီမေတြက ကၽြန္မအေဒၚေမာင္ႏွမ လိုက္ပို႕ေပးတဲ့ စက္ဘီးေနာက္က ထိုင္လိုက္ျပီး ေက်ာင္းကိုသြားရတဲ့အခ်ိန္ေတြ ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ေညာင္ပြင့္ေတြ ခေရပြင့္ေတြ ေကာက္ခ်င္တိုင္း ေက်ာင္းကိုလမ္းေလွ်ာက္သြားခဲ့ရတဲ့ မနက္ခင္းေတြကို ကၽြန္မ အျမဲသတိရေလ့ရွိပါတယ္။

ကၽြန္မတို႕အိမ္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ျခမ္းကေတာ့ အေရွ႕ျခမ္းရဲ႕၂ဆေလာက္ ပိုမိုက်ယ္၀န္းပါတယ္။ အိမ္ေနာက္ဘက္ကေန ၾကည့္လိုက္ရင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ရထားလမ္းၾကီးကို ျမင္ရပါတယ္။ ရထားလာတိုင္း ကၽြန္မတုိ႕ငယ္စဥ္က တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္အေနာက္ဘက္က ထိုးထြက္ျပီး ရထားေပၚကလူေတြကို တာ့တာသြားျပကစားေလ့ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕အိမ္ေနာက္ဘက္မွာေတာ့ သရက္ပင္မ်ိဳးစံုက ေနရာယူထားပါတယ္။ အမ်ိဳးအစားေတြမ်ားလြန္းလို႕ ကၽြန္မက နာမည္ေတြ အျမဲမမွတ္မိပါဘူး။ ကၽြန္မအၾကိဳက္ဆံုးသရက္ပင္တစ္မ်ိဳးနာမည္ `မခ်စ္စု´ကိုပဲ ကၽြန္မ မွတ္မိတယ္။ သေျပပင္ႏွစ္ပင္ႏွင့္ ကဒတ္ပင္တစ္ပင္ကလည္း ကၽြန္မတို႕အၾကိဳက္ဆံုးအပင္ေတြပါပဲ။ ေရေတြၾကီးျပီး သေျပသီးေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနတဲ့ ျမင္ကြင္းက ကၽြန္မအတြက္ မရိုးႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပါပဲ။ ကဒတ္ရြက္ႏုႏုေလးေတြကို အခ်ဥ္ခံစိမ္ျပီး ေသခ်ာလုပ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မအဘြားေၾကာင့္ ကဒတ္ရြက္ကို ကၽြန္မစားတတ္ခဲ့တယ္။ သရက္ပြင့္ေတြေ၀ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႕ညီမေတြက ေပ်ာ္လို႕ သရက္ပြင့္ေတြကို ခူးျပီးကစားတိုင္း အဘြားဆူေလ့ရွိတာေတြကို ကၽြန္မ သတိရေနမိပါတယ္။ သရက္ကင္းႏုႏုေလးေတြကို မနက္ေစာေစာ ျခံထဲမွာ အဘြားႏွင့္အတူလိုက္ေကာက္ရင္း သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလွည္းျပီး စကားစျမည္ေျပာခဲ့တဲ့ မနက္ခင္းေတြက ကၽြန္မအတြက္ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အုန္းတံျမက္စည္းကို အဘြားကကိုယ္တိုင္လုပ္ျပီး ကၽြန္မတို႕အားတိုင္း အဘြားႏွင့္အတူ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလွဲရပါတယ္။ အုန္းပင္ေအာက္မွာ ကၽြန္မတုိ႕ကစားတိုင္း အုန္းသီးျပဳတ္က်မွာစိုးလို႕ အျမဲမွာၾကားတတ္တဲ့ ကၽြန္မအေဒၚေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လံုးကိုလည္း ကၽြန္မ သတိရမိတယ္။ အလုပ္တစ္ဖက္ ၊ အိမ္တစ္ဖက္ႏွင့္ စီမံခန္႕ခြဲမႈေတြၾကား အလုပ္မ်ားေနတတ္တဲ့ ကၽြန္မအေမကို ကၽြန္မတို႕ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသရတယ္။ စည္းကမ္းၾကီးျပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ေနေလ့ရွိတဲ့ အေမ့ရဲ႕အက်င့္စာရိတၱေၾကာင့္ အေမက ကၽြန္မတို႕နယ္ျမိဳ႕ေလးမွာ လူသိမ်ားထင္ရွားတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ကၽြန္မတို႕ဇာတိျမိဳ႕ေလးက ႏွစ္စဥ္ ရိုးရာပြဲလမ္းသဘင္ေတြႏွင့္ စည္ကားေလ့ရွိျပီး ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားက အရိုးခံစိတ္ထားရွိၾကတယ္။ ျမိဳ႕ျပင္ကိုထြက္ၾကည့္လိုက္တိုင္း စိမ္းလန္းေနတဲ့လယ္ကြင္းေတြက ေအးျမလန္းဆန္းေသာ ေလကို ေပးျပီး ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ကို ေလ့လာၾကည့္ရႈႏိုင္ပါတယ္။ မြန္လူမ်ိဳး ၊ ထား၀ယ္လူမ်ိဳးႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစု စုေပါင္းေနထိုင္တဲ့ ကၽြန္မတို႕ဇာတိျမိဳ႕ေလးရဲ႕ စကားသံအခ်ိဳ႕ကလည္း ရန္ကုန္ေလသံႏွင့္ အနည္းငယ္ကြာျခားပါတယ္။ ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႕ျမိဳ႕ေလးမွာ သီတင္းကၽြတ္လႏွင့္တန္ေဆာင္မုန္းလမ်ားက အစည္ကားဆံုးပါပဲ။ တစ္ျမိဳ႕လံုးမွာရွိေသာ ေစတီၾကီးမ်ားတြင္ ဆီမီးတစ္ေထာင္ထြန္းညွိျပီး ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားက ပူေဇာ္ရွိခိုးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ငွက္ေပ်ာတံုးမ်ားကို အျပားလိုက္လွီးျဖတ္ထားေသာ ငွက္ေပ်ာအခ်ပ္မ်ားေပၚတြင္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားထြန္းညွိျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားရွိ ကန္ေရျပင္မ်ားတြင္လည္း ပူေဇာ္ထြန္းညွိေလ့ရွိပါတယ္။

နာမည္ၾကီး ၾကံဳတူဘုရားၾကီးကေတာ့ ျမိဳ႕ျပင္နားမွာ က်ယ္၀န္းစြာတည္ရွိေနျပီး တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ ဘုရားပြဲေတာ္ကို စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႕ညီမေတြက ဘုရားပြဲေတာ္လုပ္တိုင္း ရွားရွားပါးပါးေရာင္းေသာ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္တစ္ခုကိုပဲ ႏွစ္သက္စြာ၀ယ္စားရင္း ေက်နပ္ေလ့ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ဥစာၧေစာင့္ေတြေပါမ်ားတယ္လို႕ ေရွးလူၾကီးေတြ ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ ၾကံဳတူဘုရားၾကီးမွာ လူေတြမထိုင္ရသတ္မွတ္ထားတဲ့ လႊဲဒန္းေတြကိုလည္း ျပဳလုပ္ထားတယ္။ ထိုဒန္းေလးေတြရဲ႕ၾကိဳးမွာ ပန္းေတြကို စြပ္ထားျပီး လူေတြက အလိုက္တသိ ေရွာင္သြားေလ့ရွိတယ္။ ကေလးဘ၀ငယ္စဥ္က ကၽြန္မက နားမလည္ဘဲ အဲဒီဒန္းမွာ သြားထိုင္ ပန္းကံုးေတြကိုခၽြပ္ယူျပီး ေခါင္းမွာစြပ္ခဲ့မိလို႕ ကၽြန္မေဆြမ်ိဳးေတြႏွင့္ အေဒၚေတြက ထိတ္လန္႕စြာ ရွိခိုးေတာင္းပန္ခဲ့ပံုကို ကၽြန္မ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ကားေမာင္းသမားေတြက ကၽြန္မတို႕ျမိဳ႕ေလးကို နတ္ၾကီးတယ္လို႕ ယူဆၾကျပီး သတိထားၾကတာေတြလည္း မ်ားၾကတယ္။ ကၽြန္မအေတြးထဲမွာေတာ့ သတိမရွိသူမ်ား အသက္အႏၱရာယ္ႏွင့္ၾကံဳရျခင္းကို နတ္ၾကီးတယ္ဟု လူအခ်ိဳ႕က ထင္ေယာင္ထင္မွားတလြဲေတြးၾကတယ္လို႕ပဲ ယံုၾကည္ခဲ့တယ္။

ရိုးသားျခင္း ၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေစတနာထားျခင္းတုိ႕ျဖင့္ ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းေသာ ျမိဳ႕ေလးကို ကၽြန္မ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀မွာပဲ အျပီးပိုင္ခြဲခဲ့ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကို ကၽြန္မ ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ေပမယ့္ တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ အလည္ပတ္ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္က ကၽြန္မအိမ္မွာ ေလးႏွစ္ေလာက္ ကၽြန္မေနခဲ့ရတာမုိ႕ ကၽြန္မရဲ႕ဒုတိယအိမ္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ .. ။ ကၽြန္မရဲ႕ဇာတိေျမနဲ႕ကြာျခားစြာ ဆူညံရႈပ္ေထြးေနတဲ့ ေက်ာက္ေျမာင္းရပ္ကြက္မွာ ကၽြန္မေနထိုင္ခဲ့ရင္း တကၠသိုလ္၀င္တန္းကို ျပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္။ အခုခ်ိန္မွာ ပထမအိမ္ကိုေရာ ၊ ဒုတိယအိမ္ကိုေရာ ကၽြန္မလြမ္းဆြတ္မိပါတယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္းမွာ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကလည္း ကၽြန္မအတြက္ မေမ့ႏိုင္စရာေတြပါ။ ေရမလာလို႕ ေရ၀ယ္သံုးခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြ ၊ စိတ္ညစ္လြန္းလို႕ နယ္ျပန္ေျပးခ်င္ခဲ့တဲ့ မီးမလာခဲ့တဲ့ရက္ေတြ ၊ ခဏခဏ သန္းေခါင္စာရင္းလာစစ္လြန္းလို႕ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့တဲ့ညေတြ ၊ မၾကာခဏ ဘာမွန္းမသိ အလွဴလာခံလြန္းတဲ့ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြ အားလံုးကလည္း မေမ့ႏိုင္တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြပါ .. ။ နယ္ႏွင့္ရန္ကုန္အေျပာင္းအေရႊ႕ၾကားမွာ ရန္ကုန္ကို ပံုစံ(၁၀)ေနထုိင္ခြင့္ေျပာင္းခ်ိန္က လူၾကီးေတြ၏အရစ္ရွည္မႈ ၊ မလိုအပ္ေသာ ဟိန္းေဟာက္မႈမ်ားျဖင့္ အလွဴေငြေတာင္းမႈေတြကို ကၽြန္မတို႕မိသားစု စိတ္ညစ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ထိုစိတ္ညစ္မႈမ်ားေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ အမိေျမကေန အျပင္ကိုေရာက္လာခဲ့ရပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ၊ တရားမွ်တစြာ ေနခ်င္မႈ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္အျဖစ္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ႏွင့္ အလွမ္းေ၀းစြာ တျခားတစ္ေနရာကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကင္းမဲ့စြာ ကၽြန္မတို႕ေရာက္ရွိလာခဲ့ရတယ္ .. ။ ကၽြန္မတုိ႕အားလံုးဟာ လြင့္ေမ်ာေနေသာ တိမ္တိုက္ေတြႏွင့္တူေနပါတယ္ .. ။ ဟိုတစ္စု ၊ ဒီတစ္စု ေရာက္ရွိေနၾကရင္း ျခစားေနတဲ့ အိမ္ၾကီးကို ေကာင္းေအာင္ မျပဳျပင္ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္နဲ႕ေ၀းေလေလ ၊ လြင့္ေမ်ာရတဲ့ဘ၀ေန႕စြဲဒိုင္ယာရီေတြက တေျဖးေျဖးပိုမ်ားလာေလပါပဲ .. ။ ရိုးသားေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႕ဇာတိေျမေလးမွာေရာ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အခက္ခဲေပါင္းမ်ားစြာ အားလံုးရင္ဆိုင္ေနရမွာပါ .. ။ ဇာတိေျမကိုမခြဲခ်င္ၾကေပမယ့္ အားလံုးဟာ တိမ္တစ္စလို႕ လြင့္ေမ်ာရင္း ေနရာအႏွံ႕မွာ ေျခဆန္႕ခဲ့ၾကရျပီ။ အမွတ္တရလို႕ မေတြးခဲ့မိတဲ့ ေအးခ်မ္းစြာေနခဲ့ရတဲ့ရက္ေလးေတြက ဘ၀ဒိုင္ယာရီစာမ်က္ႏွာေတြမွာ လြမ္းဆြတ္ျခင္းဒိုင္ယာရီအျဖစ္ ေနရာယူတတ္ခဲ့ျပီ .. ။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြ တေဖာက္ေဖာက္ရြာသြန္းေနခ်ိန္ ၊ ရြက္၀ါေတြေၾကြလြင့္ခ်ိန္ ၊ ခ်မ္းေအးတဲ့ မနက္ခင္းေတြ အစရွိတဲ့ ရာသီစက္၀န္းမ်ားျဖင့္ လည္ပတ္ေနေသာ ေမြးရပ္ေျမႏွင့္ ကၽြန္မေျခလွမ္းေတြက ယခုတိုင္ေ၀းကြာေနဆဲ .. ။ မခ်မ္းသာခဲ့ေပမယ့္ ေႏြးေထြးလံုျခံဳစြာ ဘ၀အဓိပၸါယ္အခ်ိဳ႕ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တဲ့ ရက္ေတြက တေျဖးေျဖးေ၀းကြာခဲ့ျပီး လူသားမဆန္တဲ့ စက္ရုပ္ေတြၾကားမွာ ရွင္သန္ေနရတိုင္း ဘယ္ဘက္ရင္ေထာင့္က တိုးတိုးတိတ္တိတ္ အလြမ္းေတြႏွင့္ ငုိေၾကြးခဲ့ရပါတယ္။ ကံၾကမၼာႏွင့္ဘ၀ဆိုတာၾကီးကို အံတုရင္ဆိုင္ေနခ်ိန္ အျပံဳးစစ္စစ္ျဖင့္ဟန္မလုပ္ထားတဲ့ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္တမ္းတခဲ့မိပါတယ္ .. ။

ေမြးရပ္ေျမႏွင့္အိမ္အေၾကာင္း ေရးခ်င္တာေရးဖို႕အတြက္

၁) မမဂ်စ္တူး

၂) မမခြန္ျမလိႈင္

၃) ကိုဗမာျပည္သား

၄) ေမာင္ေလးထူးျမတ္တို႕ကို TAG လုပ္လိုက္ပါတယ္ :)

Read More...

Collapse...

သစ္ပင္ႏွင့္တူေသာမိန္းမ

အခုတစ္ေလာ စာေတြလည္း သိပ္မေရးျဖစ္ဘူး .. ။ စာေရးဖို႕ထက္ စာဖတ္ေနတာပဲမ်ားေနတယ္ .. ။ စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ ေရးေနတဲ့စာေတြက အမ်ားၾကီးပဲ . ။ လက္ကေတာ့ ဘာစာမွ မရိုက္ျဖစ္ေသးဘူး .. ။ စာဖတ္သူေတြကိုလည္း အားနာသလို တာ၀န္ေတြပိေနတဲ့ ေန႕စဥ္၀တၱရားေတြၾကားမွာလည္း တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ေျပးထြက္ခ်င္သား ... ။ (၇)ရက္ေန႕ေတြတိုင္း အမွတ္တရ၀တၳဳတိုတစ္ခုခု တင္ေပးေလ့ရွိတဲ့ ကၽြန္မ အခုလေတြမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဘာ၀တၳဳတိုတစ္ခုမွ မတင္ေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး .. ။ အဲဒီ၀တၳဳတိုေလးေတြကို ေတာင္းဆိုေလ့ရွိတဲ့ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕အတြက္ လက္ရွိအဆင္သင့္စာစီထားတဲ့ ၀တၳဳတိုတစ္ခုကိုပဲ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။ အမွတ္တရ(၇)ရက္ေန႕အေၾကြးေတြအားလံုးအျဖစ္ ဒီတစ္ခုတည္းနဲ႕ပဲ ျပန္ဆပ္လိုက္ပါတယ္။

သစ္ပင္ႏွင့္တူေသာမိန္းမ
(ဂ်ဴး)

`သူမ၏အသုဘကို ကၽြန္ေတာ္လုိက္ပါပို႕ေဆာင္ခဲ့သည့္အတြက္ မည္သူမွ် မအံ့ၾသပါ။ ထို႕ျပင္ မည္သူမွ်လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ထူးျခားျပီး သတိမထားပါ။ သူမ၏အသုဘသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕တြင္ေတာ့ အစည္ကားဆံုး အသုဘျဖစ္ပါသည္။ သူမ မေသဆံုးမီ ညေနခင္းကမွ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ေနာက္ဆံုးျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေသးသည္။ အျမစ္တြယ္ေနေသာ သစ္ပင္တစ္ခုကဲ့သို႕ အျမဲတမ္းလိုလို ျပတင္းေပါက္အနီး စားပြဲမွာ ထိုင္ထိုင္ေနတတ္သည့္ သူမ ထိုညေနကေတာ့ ျခံထဲဆင္း၍ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ရွိခဲ့သည္။

သူမ၏ဆံပင္မ်ားမွာ အညိဳေရာင္လိႈင္းမ်ားအျဖစ္ ေ၀့ဖြာလ်က္ ေနာက္ေက်ာဆီတြင္ က်ေန၏။ ကၽြန္ေတာ္ရွိရာ ျခံ၀င္းအျပင္ဘက္သို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ယခင္ကလို ေလာကအေပၚ စူးစမ္းမႈ ၊ စိတ္၀င္စားမႈ ၊ အံ့ၾသမႈမ်ားလံုး၀မပါ၀င္ေတာ့ပါ။ သူမမ်က္၀န္းမ်ား၏ နက္ရိႈင္းေသာ အဓိပၸါယ္တို႕ကို တစ္စံုတစ္ရာက ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ျပီ။ ထိုတစ္စံုတစ္ရာသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕ေလးလား ၊ သူမ၏ခင္ပြန္းသည္လား ၊ သူမသာလွ်င္ သိႏုိင္ေပလိမ့္မည္။´

အျပည့္အစံုဖတ္ရႈရန္ Download Here

Read More...

Collapse...

ျမန္မာ့လူ႕အခြင့္အေရးေန႕အထိမ္းအမွတ္ ဆြမ္းေကၽြးအလွဴမဂၤလာဖိတ္ၾကားလႊာ

ျမန္မာ့လူ႕အခြင့္အေရးေန႕အထိမ္းအမွတ္ ဆြမ္းေကၽြးအလွဴမဂၤလာဖိတ္ၾကားလႊာ

ျမန္မာ့လူ႕အခြင့္အေရးေန႕အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တိုပါးရိုး ဗုဒၶဘာသာျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ဆြမ္းေကၽြးအလွဴျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ပါ၍ စကၤာပူမွ ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ၾကြေရာက္ခ်ီးျမွင့္ၾကပါရန္ ေလးစားစြာ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။


အခမ္းအနားအစီအစဥ္

ေန႕ရက္ ။ ။ မတ္လ (၁၆)ရက္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ တနဂၤေႏြေန႕

အခ်ိန္ ။ ။ နံနက္ ၉း၃၀ နာရီမွ ေန႕လည္ ၁း၃၀ နာရီထိ
9:30 AM - 10:30 AM
ဆြမ္းအႏုေမာဒနာ တရားနာၾကားျခင္း

10:30 AM - 12:00 AM
ျမတ္စြာဘုရားအမႈးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္း ၊ ခဲဘြယ္ ၊ ေဘာဇဥ္တို႕ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျခင္း။ ၾကြေရာက္လာေသာ ဧည့္ပရိတ္သတ္တို႕အား ေန႕လည္စာ (မုန္႕ဟင္းခါး ၊ အခ်ိဳပြဲတို႕ျဖင့္) ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံျခင္း။

12:00 PM - 1:30 PM
လူထုဆႏၵခံယူပြဲ ၊ အေျခခံဥပေဒတို႕ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ျပည္သူလူထုအျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးဖလွယ္ျခင္း

`စစ္ကၽြန္အျဖစ္ ႏြံနစ္မခံ ၊ ဒါ .. ျပည္သူ႕ဆႏၵအစစ္အမွန္´

`တစတစ စြန္႕၀ံ့မွလွ်င္ ေနာင္ဘ၀ေနာက္ေႏွာင္း ဆက္တိုင္းေကာင္း၏´

သာသနာ့ဥေသွ်ာင္အဖြဲ႕(စကၤာပူ)အားအမွဴးထား၍ စကၤာပူေရာက္ျမန္မာဒီမုိကေရစီအင္အားစုမ်ား

Read More...

Collapse...

I'm Back !!!

ခင္မင္ေလးစားရပါေသာ မိတ္ေဆြေမာင္ႏွမ ၊ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား

ကၽြန္မ အိမ္အေျပာင္းအေရႊ႕ၾကားမွာ အရမ္းအလုပ္မ်ားေနခဲ့တာေရာ ၊ အင္တာနက္လိုင္းခ်က္ခ်င္းျပန္မရေသးတာေရာ ၊ ကၽြန္မရဲ႕ ကိစၥေတြေရာ အားလံုးေပါင္းျပီး အြန္လိုင္းေပၚမွ ေပ်ာက္သြားခဲ့ရတဲ့အတြက္ အားလံုးကို ေတာင္းပန္လိုပါတယ္။ ကၽြန္မဆီကို ေမးလ္ပို႕ ၊ ဖုန္းေတြဆက္ျပီး ဘေလာ့ခ္ဆက္ေရးဖို႕ တိုက္တြန္းေနသူ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကိုလည္း ကၽြန္မ ဘေလာ့ခ္ေရးတာ ရပ္သြားျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း အေလးအနက္ေျပာလိုပါတယ္ .. ။ ယခုမွ ကၽြန္မကိစၥေတြအားလံုး အဆင္ေျပ ၊ အင္တာနက္ျပန္ရတာမို႕ ယခင္အတိုင္း ကၽြန္မ စာျပန္လည္ေရးႏိုင္ပါျပီ .. ။ ကၽြန္မ၀ါသနာအလုပ္မ်ားအားလံုးက ကၽြန္မ မိသားစုတစ္ခုလံုးကိုဆန္႕က်င္ျပီး လုပ္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေန႕စဥ္ အျခားဘေလာ့ခ္မ်ားအားလံုးကို အခ်ိန္မေလာက္လို႕ မလည္ပတ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ နားလည္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ .. ။

ကၽြန္မ အခ်ိန္ရတိုင္း သြားေနက် ဘေလာ့ခ္အားလံုးကို အလည္ပတ္ေရာက္ရွိအားေပးသြားမွာပါ .. ။ အခက္ခဲေတြၾကံဳရတိုင္း မိတ္ေဆြေကာင္းႏွင့္မိတ္ေဆြတု ၊ အမွန္တကယ္ေစတနာရွိသူႏွင့္ ေခ်ာက္တြန္းလိုသူ ... အစရွိသည္တို႕ႏွင့္ပတ္သတ္ သင္ခန္းစာေတြ ၊ အေတြ႕အၾကံဳေတြကလည္း တေျဖးေျဖးရလာတာမို႕ အဆိုးထဲက အေကာင္းအားလံုးကိုလည္း ေလ့လာသင္ယူခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မ အြန္လိုင္းမတက္ႏိုင္ခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ ေမးလ္ေတြမျပန္ျဖစ္ ၊ စီေဗာက္စ္မွာ ရဂ်စ္စတာလုပ္လုိသူမ်ားအားလံုးကို ျပန္မဆက္သြယ္ျဖစ္ခဲ့တာအားလံုးအတြက္လည္း အခု ကၽြန္မ ၾကိဳးစားလုပ္ေပးေနပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႕ေရးထားတဲ့ စာတစ္ခုခု သို႕မဟုတ္ ရဂ်စ္စတာေမးလ္မ်ားကို ကၽြန္မ တစ္ေစာင္တစ္ေလ မေတာ္တဆ မ်က္စိေမွာက္ခဲ့လို႕ မျပန္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေက်းဇူးျပဳျပီး ထပ္မံပို႕ေပးၾကဖို႕အတြက္လည္း ကၽြန္မ ေတာင္းဆိုလိုပါတယ္ရွင္။

ေလးစားလ်က္
လင္းလက္ၾကယ္စင္

Read More...

Collapse...