ေက်းငွက္သံေလးမ်ား တစာစာျဖင့္ ညံေနေသာ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ အိပ္မႈန္စံုမႊားျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္မ ဖုန္းသံသီခ်င္းေလးခပ္တိုးတိုးထြက္ေပၚေနတာကို လက္နဲ႕မျမင္မစမ္း ဆြဲယူလိုက္ျပီး မဖြင့္ႏိုင္ေသးေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြကို ၾကိဳးစားဖြင့္ယူလိုက္ရသည္။
“ေမာနင္း ညီမ ေနေကာင္းလား”
ၾကည္လင္ေသာ ခ်စ္သူအသံကုိၾကားရခ်င္း စိတ္ကေတာ့လန္းသြားျပီး လူကေတာ့ မထခ်င္ေသး .. ။ မနက္တိုင္း အိပ္ေရး၀ခ်ိန္ေလာက္မွ ဖုန္းျဖင့္ အိပ္ယာလွမ္းႏိႈးတတ္ေသာ ခ်စ္သူအေၾကာင္း သိျပီးသားမို႕ အိပ္ယာထထခ်င္း မသဲကြဲေသာ အသံစူးစူးျဖင့္သာ
“ေမာနင္း ကိုကို … ။ ေနေကာင္းပါတယ္ .. ။ ကိုကိုဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကႏိုးလဲ”
“ႏိုးတာၾကာေနျပီ။ ကိုယ္အလုပ္ေတြလုပ္ေနတယ္။ ညီမ မနက္စားစားဖို႕ မေမ့နဲ႕ေနာ္။ ျပီးရင္ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ျပီး လိမၼာေအာင္ေန”
အဲဒီလိုေျပာသံေတြၾကားရတိုင္း ကၽြန္မစိတ္ထဲကေန “ဟြန္းးးးးး ငါ့ကိုအျမဲဒါခ်ည္းပဲမွာေနတယ္”ဆုိျပီး စူပုပ္ပုပ္ျဖစ္ေနရသည္။
အျပင္ပန္းမွာေတာ့ “ဟုတ္ကဲ့ကိုကို။ စိတ္ခ်ေနာ္။ ညီမ လုပ္စရာရွိတာအကုန္လုပ္ျပီး ေကာင္းေကာင္းေနပါတယ္ . ျပီးေတာ့ ………….. ”
ဆြဲဆန္႕ထားေသာ စကားသံကို တစ္ဖက္မွ “ျပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ညီမ”
“ျပီးေတာ့ သတိရေနမယ္လို႕ ”
ခပ္တိုးတိုးခၽြဲမယ္ၾကံစည္ျပီး ေနာက္စကားတစ္ခြန္းထပ္စမယ္ဆိုကာမွ “ကိုယ္လည္း အျမဲသတိရပါတယ္ .. ။ အဲ ညီမ ေနာက္မွ ကုိယ္ဖုန္းျပန္ေခၚလိုက္မယ္ .. ။ ဒီမွာ Business Call တစ္ခု လာေနလို႕ေနာ္ .. ။ မနက္စာ ေသခ်ာစားေနာ္ ဘိုင္ဘိုင္”
“အမ္”
ကၽြန္မ ႏႈတ္မွခပ္တိုးတိုးသာထြက္သြားေသာ စကားသံေတာင္မဆံုးခင္ တစ္ဖက္မွေတာ့ ဖုန္းကခ်သြားျပီ ျဖစ္သည္။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခပ္တိုးတိုးသာခ်လိုက္ျပီး အလုပ္မ်ားလြန္းလွေသာ သူ႕ကို နားလည္ေပးလိုက္ျပီး အိပ္ရာမွထ ၊ မ်က္ႏွာသစ္ ၊ သြားတိုက္ရင္း မွန္ေရွ႕ ၁၀မိနစ္ေလာက္ ခဏထိုင္ရင္း တစ္ေန႕တာ အစီစဥ္ေတြကို စျပီးဆြဲရသည္ .. ။ အခ်ိန္သိပ္မလင့္ခင္မွာပဲ ကၽြန္မၾကိဳက္တတ္ေသာ ဘီစကစ္ေတြယူ ၊ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ဖို႕ လုပ္မွ
“ဟိုက္ ထည့္ဖု႕ိႏို႕မရွိပါလား”
ဘလက္ေကာ္ဖီေတာ့ ကၽြန္မလည္း မေသာက္ႏိုင္ ။ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ “ဒီအိမ္မွာလည္း ပစၥည္းတစ္ခုခု ငါ၀ယ္ဖို႕မ်ားေမ့ေနရင္ ဘယ္သူမွ သတိမရဘူး။ ဟူးးးးးး ေမာတယ္ ေမာတယ္”
စိတ္ကေမာတယ္လို႕ ကၽြန္မေရရြတ္ေနရင္း စားစရာရွိတာကိုပဲ ျမန္ျမန္ျဖစ္သလို စားလိုက္ျပီး တံျမက္စည္းကို စကိုင္လိုက္သည္။ တစ္အိမ္လံုးကို တစ္ခန္းမွမက်န္ေအာင္ လွည္းက်င္းျပီးခ်ိန္မွ ဖုန္စုပ္ယူျပီး မေတာ္မဆ က်တတ္ေသာ ေခ်ာင္ထဲမွ အမိႈက္စေတြကိုပါ ဆြဲထုတ္ရသည္ .. ။ ကုတင္ေပၚမွာ မိဘေတြႏွင့္ အေဒၚေတြ ခၽြတ္ထားခဲ့ေသာ အက်ီေတြကို ေလွ်ာ္မည့္ထဲ အကုန္ထည့္ရင္း လက္ကလည္း ရွင္းစရာရွိတာကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ရွင္းလိုက္သည္ .. ။
“လင္းလက္ ကေလာင္တံ ထက္္လား မထက္လားေတာ့ မသိဘူး .. ။ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္တဲ့ လက္ကေတာ့ သြက္သထက္ ပိုသြက္ေနျပီ သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ”
ခပ္တိုးတိုးရြတ္ရင္း ကၽြန္မဘေလာ့ခ္ေလးကို လြမ္းမိျပန္သည္ .. ။ ကၽြန္မ၏ ခံစားခ်က္အစစ္ ၊ ဆႏၵအစစ္တို႕ ေပါင္းစပ္ထားေသာ http://linletkyalsin.blogspot.com ဘေလာ့ခ္ေလးကို ကၽြန္မ သိပ္ျမတ္ႏိုးတြယ္တာသည္။ ထိုဘေလာ့ခ္ေလးအတြက္ ကၽြန္မ တစ္ခုခုဆက္ေရးမည္ဆိုျပီး စိတ္ထဲေတြးေနတာေတာ့ ၾကာပါျပီ ..။ လက္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္မွာလဲဆိုတာ ကၽြန္မ မသိရွိႏိုင္ေသး ။ ခင္မင္ရေသာ မိတ္ေဆြ ၊ သူငယ္ခ်င္း ဘေလာ့ခ္ေတြ ၊ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြ ကၽြန္မႏွင့္ ေ၀းကြာေနခဲ့တာ ၾကာေနျပီဆိုတာေတြးရင္း ပင္ပန္းေနေသာ စိတ္ေတြကလည္း မလွည့္ႏိုင္ေသး .. ။
အေတြးေတြကို ဆက္မေတြးႏိုင္ဘဲ ေစ်းထဲဆင္းဖို႕ ျပင္ရျပန္သည္။ ေနနည္းနည္းျမင့္သြားရင္ ပစၥည္းအက်န္ေတြ ရတာ ကၽြန္မ မၾကိဳက္သလို ကၽြန္မ ေမေမကလည္း ဆူမွာကို ၾကိဳသိေနသည္။ ရပ္ကြက္ေစ်းထဲဆင္းရင္း ၀ယ္ရမည့္ဟင္းလ်ာစဥ္းစားရတာလည္း စာတစ္ပုဒ္ေရးတာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုခက္သည္ .. ။ မဆီမဆိုင္ အေတြးထဲမွလည္း ေယာက်္ားယူရမွာ ေၾကာက္မိျပန္သည္။ ကုိယ့္ႏိုင္ငံလည္းမဟုတ္သည့္အျပင္ ၊ ၀ယ္ျခမ္းရတာ သိပ္အဆင္မေျပလွတာႏွင့္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ဟင္းမထပ္ေအာင္ စဥ္းစားရေသာ ဦးေႏွာက္လည္း Accounts ေတြကို တြက္ခ်က္ရတာထက္ ပုိေခါင္းေျခာက္ရသည္။
ျမန္မာျပည္မွာေနစဥ္က ကၽြန္မ ဘယ္တုန္းကမွ ေစ်းထဲမဆင္းခဲ့ .. ။ ေျခေထာက္ကေလးေတြ ေပသြားမွာ ၊ ေခၽြးနံ႕ေတြျပည့္ေနေသာ အိမ္ရွင္မၾကီးေတြၾကား သြားရမွာကို ကၽြန္မ သိပ္ေၾကာက္ပါသည္ .. ။ အထပ္ထပ္ ျပဳျပင္ထားရေသာ ဆံပင္ေတြမွာ ငါးနံ႕ေတြစြဲသြားမွာ ကၽြန္မ သိပ္ေၾကာက္ပါသည္ .. ။ အမိေျမနဲ႕ ခြဲခြာျပီး ေတာ္ရာမွာ ေျခလာခ်ခ်ိန္မွာေတာ့ ဒါေတြကို ခ၀ါခ်ျပီး ေစ်းဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မႏွင့္ အလြန္ရင္းနွီးေနျပီ ။ ရန္ကုန္မွာေနစဥ္က ကုိယ့္ထမင္းပန္းကန္ေလာက္သာ ေဆးေလ့ရွိေသာ အက်င့္ေတြက အခုေတာ့ တစ္အိမ္လံုးတာ၀န္ ကုိယ့္ေခါင္းေပၚခ်ည္း ပံုေနခဲ့ျပီ ။ တိုးက်ပ္ေနေသာ လူေတြၾကားမွာ ၀ယ္ျခမ္းစရာရွိတာ ၀ယ္ျပီး အိမ္ကိုခပ္သြက္သြက္ျပန္လာကာ ပစၥည္းေတြကို သူ႕ေနရာနဲ႕သူ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ရင္း နဖူးမွ ေခၽြးကို သုတ္ရသည္ ။
ကြန္ျပဴတာကိုသာ ကစားေလ့ရွိေသာ လက္ေတြက ပန္းဥယ်ာဥ္ျမိဳ႕ေတာ္ေရာက္မွ အသားငါး ၊ အသီးအရြက္ေတြျဖင့္သာ လံုးလည္ခ်ာလည္ လုိက္ေနရသည္ ။ ေက်ာင္းမသြားခင္ အျပီးစီစဥ္ရမွာမို႕ ကၽြန္မ ခ်က္တတ္ေလာက္ေသာ အသီးအရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိသာ ေၾကာ္ခ်က္လိုက္ျပီး ငါးေတြကိုေတာ့ နႏြင္း ၊ ဆားေတြ နယ္ကာ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားလိုက္သည္ .. ။ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ရွင္းရခ်ိန္ကေတာ့ အခ်ိန္အၾကာဆံုး ျဖစ္သည္ .. ။ အိုးခြက္ေတြ ေဆးေၾကာ ၊ လွည္းက်င္း ၊ ၾကမ္းျပင္ကို ျဖဴေဖြးေအာင္တိုက္ျပီးခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေက်ာင္းသြားဖို႕ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ကလည္း နီးေနျပီ .. ။ ေန႕လည္စာအတြက္ ေအးေအးေဆးေဆး ဇိမ္နဲ႕ေလေျပထိုး မစားႏို္င္ေသး ။ ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚမွာ အိမ္သားေတြ ခ်ခ်င္သလိုခ်သြားေသာ ပစၥည္းေတြကိုလည္း သြက္သြက္ေလး ျပန္ရွင္းရင္း တစ္အိမ္လံုးၾကမ္းျပင္ကို ေျပာင္လက္ေအာင္ တိုက္ျပီးခ်ိန္မွာ ေခၽြးမ်ားရႊဲေနျပီ … ။
နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲအျမန္၀င္ျပီး ေရေအးေအးနဲ႕ ေခါင္းေလွ်ာ္ ၊ ေရခ်ိဳးျပီးခ်ိန္မွာ လူက ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္လန္းဆန္းသြားရသည္။ အလွပကို တအားၾကိဳက္ေသာ ကၽြန္မက ေရခ်ိဳးခန္းတစ္ခုလံုးမွာ ကၽြန္မပစၥည္းေတြႏွင့္ခ်ည္း ေနရာအျပည့္ယူထားတာကို ေဖေဖနဲ႕ေမေမက မ်က္လံုးေနာက္သည္ .. ။ မွန္ေရွ႕မွာ ထိုင္ျပီး Toner မွတဆင့္ ေနာက္ဆံုး Powder ရိုက္ျပီးခ်ိန္မွာ နာရီလက္တံေလးကလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ေရြ႕ေနျပီ .. ။ မ်က္လံုးေထာင့္ေတြေတာ့ ကၽြန္မ လိုက္နာဆြဲေလ့မရွိ . ။ အစိမ္းႏုႏုအေရာင္ေလာက္သာ ခပ္ဖြဖြေလး တင္ေလ့ရွိသည္ .. ။ မွန္ေရွ႕မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ျပီးခ်ိန္မွာ အခ်ိန္အမ်ားဆံဳးေပးရေသာ ကၽြန္မ ဆံပင္ေတြအတြက္ တေခ်ာင္းခ်င္း ရွင္းလင္းျပီး ေသခ်ာျပင္ရသည္မွာ အခ်ိန္အလြန္ၾကာသည္ .. ။ ကၽြန္မ ဆံပင္ေတြကို တခ်ိန္လံုးသေနေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မခ်စ္သူေတာင္ စေနာက္ေလ့ရွိသည္ .. ။ အေတြးထဲမွာ သူ႕႕ကို သတိရသြားျပီး နီးနီးေလးႏွင့္ေ၀းေနေသာ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ဘ၀ကို တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္နာမိသည္ .. ။
အားလံုးျပင္ဆင္ျပီး အက်ီေသခ်ာေရြးျပီးခ်ိန္မွာ အိမ္ေသာ့ခတ္ ၊ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို အျမန္ဆံုးေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေရြ႕ရေတာ့သည္ … ။ ေက်ာင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မလိုပဲ သုတ္သုတ္လာေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးကုိ ၾကည့္ရင္း “ျခေသၤ့ကၽြန္းေပၚမွစက္ရုပ္မ်ား”ဟု ကၽြန္မစိတ္ထဲမွ အမည္တိတ္တဆိတ္ေပးထားသည္ ။ ေက်ာင္းမွ စာသင္ခ်ိန္မ်ားကို ဂရုတစိုက္ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ညေနေမွာင္ရိပ္သန္းခ်ိန္မွာ ျပီးဆံုးသြားသည္ .. ။ တစ္ေန႕တာ ဘယ္အခ်ိန္ကိုအေပ်ာ္ဆံုးလဲေမးရင္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဟုေျဖလွ်င္ အားလံုးမ်က္ေစာင္းထိုးမည္လား မသိ .. ။
ေက်ာင္းေပၚကဆင္းျပီး ေက်ာင္းေရွ႕ထြက္လာခ်ိန္မွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ပံုရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္ျပံဳးသြားလဲ ျမင္ေသာသူသာ သိမယ္ထင္ပါတယ္ .. ။ ညေနခင္းေလေျပၾကားမွာ ခ်စ္သူနားရွိရခ်ိန္က တစ္ေနကုန္အေမာမ်ားကို လြင့္သြားေစသည္ .. ။ ညေနစာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူႏွင့္သာ အတူစားေလ့ရွိေသာ ကၽြန္မ .. သူ မရွိေသာေန႕ရက္မ်ားဆို ညေနစာေတာင္ စားခ်င္စိတ္မရွိတာကို ကၽြန္မကို ခ်စ္ေသာ ၊ ခင္ေသာ ၊ ေလးစားေသာသူမ်ားသိလွ်င္ ရီမွာလား မသိ .. ။ ကိစၥေတာ့မရွိ .. ။ တည္တ့ံျပီး အျမဲတမ္း မာနေလးတစ္ခုတင္ထားရေသာ ကၽြန္မဘ၀မွာ လြတ္လပ္ျခင္းအျပည့္ျဖင့္ စိတ္ထင္သလို ေနရေသာအခ်ိန္က ဒီတစ္ခ်ိန္သာရွိသည္ .. ။
ကၽြန္မမွာ တာ၀န္ေတြအမ်ားၾကီးရွိေနသည္ . ။ မိသားစုတာ၀န္ ၊ ကၽြန္မလုပ္ခ်င္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္တာ၀န္ ၊ ကၽြန္မတို႕ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ရဦးမည့္ ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္ … ။ ဒီတာ၀န္ေတြၾကားမွာ တစ္ခါတစ္ေလ အားလံုးကိုခ၀ါခ်ျပီး ကေလးတစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္းစင္စြာ ရီေမာခ်င္သည္ .. ။ အြန္လိုင္းႏွင့္ အျပင္ေလာက အားလံုးမွာ ကၽြန္မကလည္း ပုန္းေရွာင္ေနေလ့မရွိတာနဲ႕ မိတ္ေဆြအမ်ားၾကားမွာ ကၽြန္မပံုစံက လင္းလက္ၾကယ္စင္၏ ပံုစံ … ။
သိပ္မိုးမခ်ဳပ္ခင္ ျပန္ခ်ိန္ေရာက္တာႏွင့္ အိမ္ျပန္လမ္းအတိုင္း လွည့္ရသည္ .. ။ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားေသာ သူ႕ပံုရိပ္ကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္မအိမ္ေပၚတက္လာခဲ့သည္ .. ။ ခဏအနားယူျပီးခ်ိန္မွာ မိဘေတြႏွင့္ ခဏစကားေျပာရင္း ေနာက္တစ္ရက္အတြက္ေရာ ၊ အျခားအ၀တ္အထည္မ်ားအားလံုးကုိပါ မီးပူတိုက္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ရျပန္သည္ .. ။ အေတြးထဲမွာေတာ့ ကၽြန္မေရးခ်င္ေသာ စာေတြက အျပည့္ .. ။ လက္ေတြကေတာ့ ဒီအလုပ္ေတြၾကားက မထြက္ႏိုင္ေသး … ။ အပူခ်ိန္ခပ္ျမွင့္ျမွင့္တင္ထားေသာ မီးပူကို တိုက္ရင္း စိတ္ကေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ အစီအရီျဖစ္ေနေသာ မဖတ္ရေသးေသာ ကၽြန္မစာအုပ္မ်ားကို ေရာက္ေနမိသည္ .. ။ သံလြင္အိပ္မက္ ဇူလိုင္အမွတ္အတြက္ ဇူလိုင္၁၉အေၾကာင္းအနည္းငယ္ပါေသာ ဇတ္လမ္းေလး ေရးခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဟိုးအရင္လေတြကတည္းက ကၽြန္မရွာယူထားေသာ စာအုပ္မ်ားစြာအပါအ၀င္ ၊ ေလာဘတၾကီး ၀ယ္ယူထားေသာ စာအုပ္ပံုမ်ား ၊ ကၽြန္မခ်စ္သူထံက အပိုင္စီးထားေသာ အိတ္၃လံုး၀င္ စာအုပ္မ်ား ….. ။ အကုန္လံုးက စာအုပ္စင္ေပၚမွာ ျပည့္က်ပ္ေနျပီး ကၽြန္မေတာ့ ဘယ္စာအုပ္မွ ေကာက္မကိုင္ႏိုင္ေသးေသာ အျဖစ္ .. ။ မႏွစ္ကႏွင့္မတူေသာ အျဖစ္ကိုေတြးမိတိုင္း စိတ္က ဘာကိုမေက်နပ္မွန္းမသိေအာင္ မေက်နပ္ျဖစ္ေနရသည္။
အားလံုးလုပ္ေပးျပီးခ်ိန္မွာ လက္က်န္အျဖစ္ ခြက္ေယာက္မ်ားကိုေဆးေၾကာျပီး တဖန္ျပန္လည္ သန္႕ရွင္းေရးကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုပ္လိုက္သည္ .. ။ အားလံုးျပီးဆံုးသြားမွ ေရေႏြးေႏြးျဖင့္ ေရသြက္သြက္ခ်ိဳးလိုက္ျပီး အိပ္ခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းစာအခ်ိဳ႕ကို လုပ္ရန္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္ .. ။ ေက်ာင္းစာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပီးဆံုးသြားေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မည္ .. ။ စားပြဲေပၚမွာ ကၽြန္မဖတ္ခ်င္ေသာ စာအုပ္မ်ားထဲမွာ တစ္အုပ္တစ္အုပ္ကိုဆြဲယူျပီး တစ္ရြက္ ၊ ႏွစ္ရြက္ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ တစံုတခုကို ကၽြန္မသတိရသြားသည္ .. ။ မအိပ္ခင္ ဖုန္းဆက္ဖို႕ ေမ့ရန္မျဖစ္ .. ။ အေတြးႏွင့္တျပိဳင္နက္ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ယူလိုက္ခ်ိန္မွာ ဦးသြားေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ကၽြန္မျပံဳးမိသည္ .. ။ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနသလား ထင္ရေသာ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ဦး ဖုန္းဆက္ရန္ စိတ္ကူးကလည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အျမဲတူေနတာကို ခဏခဏေတြ႕ၾကံဳရသည္ ..။
ခဏခန္႕စကားေျပာျပီးခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ မ်က္ခြံေတြကလည္း ေလးလွျပီ .. ။ အိပ္စက္ရန္ မီးပိတ္ဖုိ႕ ျပင္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ
“သမီးေရ” ဟုေခၚသံႏွင့္အတူ ကၽြန္မေျခလွမ္းေတြ အခန္းျပင္သို႕ ခပ္သြက္သြက္ထြက္သြားရသည္ .. ။ ထိုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ အခုန ကိုင္ထားေသာ ကၽြန္မ ဖတ္ခ်င္ေသာ စာအုပ္ႏွင့္ ၊ ကၽြန္မဘေလာ့ခ္အတြက္ စာမူကုန္ၾကမ္းမ်ားကေတာ့ စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ ဒီအတိုင္းေလးရွိေနဆဲ ……….. ။
5 comments:
bar twe yay htar tar lal ha yuu nay lar ma thi bu arrrrrrrr sate nyit sa ya gyi
အလုပ္ေတြမ်ားျပီး ဘေလာ့ဂ္ေတြေတာင္ လိုက္မဖတ္ႏုိင္ေတာ့ ထင္တယ္ဗ်.. အခ်ိန္ရရင္ လာလည္ဦးေလ..
မလင္းလက္ေရ... မေရာက္တာႀကာလို႔ လာလည္တယ္ဗ်ာ။ ဒီမွာ နာမည္တူတေယာက္ေတြ႔တယ္... ကၽြန္ေတာ္္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်. ကၽြန္ေတာ္ေရးရင္ ပရုိဖုိင္းလ္ပါ ျပေလ႔ရွိတယ္ေနာ္. အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ.
Thu ka Pal Kga ko fake phit ag loke nay tay tal di name phit lar tar 3 year loke shi nay p
Ma Yay, You are very smart naw. I feel very impressed by you. You can find your way no matter what.
Keep it up Sis. :)
Post a Comment
အၾကံျပဳ comment ၀င္ေရးေပးတဲ့အတြက္ လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ရွင္ ။ မဖြယ္မရာ စကားမ်ား ၊ ဆဲဆိုျခင္းမ်ား ၊ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္စကားမ်ား ၊ တစ္စံုတစ္ဦး၏ ကုိယ္က်င့္တရားသိကၡာကို ထိခိုက္ေစေသာ စကားမ်ား ျဖစ္ပါက ထို comment မ်ားကို လက္ခံမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္ ။ အလည္လာေရာက္ အၾကံျပဳေရးသားျခင္းမ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ စာမ်ား ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရဖုိ႕အတြက္ Space မ်ား ထည့္ရိုက္ေပးၾကပါရွင္။