ရင္ထဲကေရႊႏိုင္ငံ(၃)

ရင္ထဲကေရႊႏိုင္ငံ (၁) နဲ႕ (၂)အျပီး အမွတ္(၃)ကို မေရးတာ ၾကာခဲ့ျပီ။ အခုေတာ့ ရင္ထဲက ေရႊႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို လက္သုပ္စံုတစ္ပြဲလို ေရးလိုကိ္ပါတယ္ရွင္။

က်မ စင္ကာပူေရာက္ကာစက IELTS ေျဖဖို႕အတြက္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တုန္းက တျခားအတန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ မေန႕က ျပန္ေတြ႕တယ္။ သူနဲ႕ကလည္း ၂၀၀၄ကတည္းက မေတြ႕တာဆုိေတာ့ အေတာ္ၾကာေနတာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ရင္း စကားေျပာျဖစ္ၾကတာေပါ့။ က်မလည္း စာေမးပြဲအေၾကာင္း ေျပာျပရင္း သူ႕အေၾကာင္းေတြ ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ သူလည္း စိတ္ညစ္စရာေတြ ရင္ဖြင့္တယ္။ ေနာက္ စကားၾကံဳရင္း သူက ျမန္မာျပည္ကို သူအလည္သြားခဲ့ေၾကာင္းေျပာေတာ့ က်မလည္း မ်က္ခံဳး၂ဖက္ျမင့္သြားတယ္။ ဘုရား ဘုရား ငါေတာ့ ဘာေတြၾကားရအုန္းမလည္းဆိုျပီး ရင္ေတာ့ေလးမိသား။ သူက ျမန္မာျပည္က သိပ္လွေၾကာင္းေျပာေတာ့ သေဘာက်လို႕ မဆံုးခင္ သူဆက္ေျပာတဲ့စကားက `မင္းတို႕ႏိုင္ငံက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆင္းရဲတယ္ဆုိတာ ငါအရင္ကတည္းက သိပါတယ္။ ငါထင္တာက အစိုးရလညး သိပ္မေကာင္းဘူး။ ေနာက္ ေရေျမေတာေတာင္လည္း ပါေနတယ္လို႕ထင္ေနတာ။ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးလည္း ငါျမင္ခဲ့တယ္။ စိုက္ခင္းေတြ ေရနံတြင္းေတြ ရွိတယ္ဆိုတာလည္းသိခဲ့တယ္။ သစ္ေတာ အကုန္ရွိေနတာ ဘာမ်ားက်န္ေသးလည္း။ ႏိုင္ငံကေရႊပါ´တဲ့။ သူသိခ်င္တာေတြေမးေတာ့ က်မလည္း ဒီေပါင္ကိုျပန္လွန္ေထာင္းရမယ္ဆိုတာ နားလည္လိုက္ပါတယ္။ သူက အစိုးရ သိပ္မေကာင္းတာ လီကြမ္ယုတို႕ မေကာင္းသလိုမ်ိဳးထင္ေနတာကိုး။ လီကြမ္ယုထက္ အဆ ၁သိန္းဆိုးတဲ့ ျမန္မာျပည္အစိုးရကို အခုမွသိသူအဖုိ႕ အေတာ္ေလးလန္႕သြားမွာေပါ့။ ငပလီကမ္းေျခက သိပ္လွတယ္လုိ႕ သူေျပာတာက နဂါးပလီက သိပ္လွတယ္တဲ့။ စာလံုးေပါင္းျပင္ေပးရင္း သူဆက္ေျပာတာက `မင္းတို႕ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္မွာ လူကူးမ်ဥ္းၾကားက ဘာလုပ္ဖို႕အတြက္လည္း´လို႕ ဆက္ေမးပါတယ္။ က်မလည္း ေအာ္တိုသေဘာေပါက္လိုက္ပါျပီ။ ဆူးေလလမ္းမွာ လူကူးမ်ဥ္းၾကားကေန သူက ကူးဖုိ႕လုပ္ေတာ့ စင္ကာပူလို႕ ထင္ေနခဲ့မွာေပါ့။ ဟုိမွာ ကားေတြက မရပ္ေပးေတာ့ သူလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ သူမ်ားကူးမွ အသကုန္ေျပးကူးခဲ့ရတယ္လုိ႕ ရယ္ရယ္ေမာေမာျပန္ေျပာေပမယ့္ က်မေတာ့ မ်က္ႏွာနီရဲေနျပီ။ `ရန္ကုန္မွာ အိမ္သာ၀င္ခ်င္တာ အိမ္သာရွာမရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းဘူး´လို႕ သူေျပာေတာ့ အျမဲ စကားကို ဒတ္ခနဲျပန္ေျပာတတ္တဲ့က်မ အဲဒီတစ္ေခါက္ အသြားပါတယ္။ ဘာျပန္ေျပာရမွႏ္းမသိေတာ့ သြားေလးပဲေပၚေအာင္မခ်ိျပံဳးေလးနဲ႕ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရတယ္။ စင္ကာပူမွာေတာ့ အေပါဆံုးက အိမ္သာနဲ႕ဖုန္းပါ။ ေနရာတိုင္းမွာ Toilet ေတြက ရွိေနျပီး ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ ဖုန္းက ကမာၻေပၚမွာအေပါဆံုးျဖစ္ေအာင္ ထားထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေသးေတာ့ သူတို႕လုပ္ႏိုင္တာကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာလိုပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕လမ္းေဘး အိမ္သာမရွိတာေတာ့ ဒြတ္ခ။ သမီးမဂၤလာေဆာင္တာေတာ့ ၁ သန္းကုန္ေအာင္ေဆာင္တယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအရွက္ကိုေတာ့ ကမာၻကသိေအာင္ ခြဲရက္ေလစ နအဖရယ္။ ျမန္မာျပည္က ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ကိုၾကည့္ျပီး သူငယ္ခ်င္းက မငး္တို႕ႏိုင္ငံက ေရႊအေတာ္ေပါတယ္လို႕ ေျပာတဲ့တခ်က္ေလးကိုပဲ ၾကည္ႏူးခဲ့ရပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းနဲ႕လမ္းခြဲျပီး အိမ္ျပန္လာေတာ့ အေတြးေတြ အမ်ားၾကီးရမိတယ္။ သ ူမ်ားႏိုင္ငံသားေတြနဲ႕ စကားခ်င္းယွဥ္ေျပာတိုင္း ေအာက္က်လိုက္ရတဲ့ ဒီမ်က္ႏွာ ဘယ္နားသြားထိုးထည့္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ေသာၾကာေန႕ညေနတိုင္း စာၾကည့္တိုက္မွာ က်မ စာသြားဖတ္ပါတယ္။ နယူးေရာက္သတင္းစာေတြအပါအ၀င္ နိုင္ငံစံုသတင္းစာေတြ စာၾကည့္တိုက္မွာရတဲ့အျပင္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အေဆာက္အအံုထဲမွာ အဲကြန္းနဲ႕ေအးေဆး စာဖတ္ရတာကို က်မႏွစ္ျခိဳက္တယ္။ စာၾကည့္တိုက္မွာ ေသာၾကာေန႕ညေနတိုင္း စာလာဖတ္တဲ့ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႕ တခါတုန္းက စကားတိုးတိုးေျပာရင္း အန္တီတေယာက္က မငး္တို႕ႏိုင္ငံသတင္းစာ မရွိဘူးလားတဲ့။ က်မလည္း `ငါတို႕ႏိုင္ငံသတင္းစာက နာမည္ၾကီးလြန္းျပီး ေရာင္းအားသိပ္ေကာင္းေတာ့ ျပည္ပကို ျဖန္႕ဖုိ႕မေလာက္ဘူး´လို႕ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဘးက ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းက ရီေနပါတယ္။ အန္တီၾကီးကလည္း က်မ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာကိုမသိဘဲ အင္တာနက္ကေန ဆြဲလုိ႕မရဘူးလားတဲ့။ က်မလည္း `အင္တာနက္ေပၚက သတင္းစာေတြက ငါတို႕ဘာသာစကားဆုိေတာ့ မငး္နားမလည္ဘူး´လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကို္ယ့္ႏိုင္ငံ သတင္းစာကို သူတို႕မသိေသးလို႕ပါ။ သိရင္ တသက္လံဳးလွည့္ၾကည့္ေတာ့မွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ အစိမ္းနဲ႕ အ၀ါပဲ ရွိတဲ့ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္လံုး၀မရွိတဲ့ သတင္းစာက စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးလုပ္ဖို႕ေလာက္ပဲ အသံုး၀င္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းကဆို ၈နာရီထိုးတာနဲ႕ အားလံုးက TV ကိုပိတ္လိုက္ပါတယ္။ သူတုိ႕ေတြျမင္ရတာ က်က္သေရ တံဳးလြန္းလို႕ပါ။

စကားမစပ္ --- ေမာင္ေလး ထူးျမတ္ဘေလာ့ခ္ စီေဗာက္စ္က ဗံဳးက်ဲခံထားရတဲ့ ကိစၥေတြ တခါတည္း ထည့္ေျပာသြားအုန္းမယ္။ သူ႕ဘေလာ့ခ္ေတာင္ မေရာက္တာ အေတာ္ကိုၾကာခဲ့ေပါ့။ ဘာတဲ့ လငး္းလက္မ်က္လံဳးထဲ အခုထိျမင္ေယာင္ေနတာ လူတစ္ေယာက္ေျပာသြားတဲ့ ` ငါလည္းစစ္သားပဲ။ မငး္တုိ႕ေျပာေနတဲ့ စစ္သားမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါတုိ႕ႏိုင္ငံမွာ စစ္သားေတြက သူမ်ားေတြနဲ႕မတူတဲ့ လမ္းေဖာက္တာေတြလုပ္တယ္။ ငါသိတာေတာ့ ျပည္သူေတြက ငါတို႕ကိုျမင္ရင္ ဟိုဟာေလးကူညီပါ ဒါေလးရြက္ေပးပါ´တဲ့။ အမည္မေဖာ္လုိသူ ဘယ္တိုင္းျပည္ကမွန္းမသိတဲ့ စစ္သားတစ္ဦးေျပာသြားခ်က္ပါ။ က်မ အခုမွအခ်ိန္ရတာနဲ႕ အဲဒီစကားကို အခုရွင္းမယ္ေနာ္ ကိုအ၀ွာ။ က်မတို႕အားလံုးေရးသားခ်က္ေတြမွာ စစ္သားအားလံုးလို႕ မဆိုလုိခဲ့ပါဘူး။ စစ္သားေတြဆိုေသာ အသံဳးအႏႈန္းနဲ႕ စစ္သားအားလံုးဆုိေသာ အသံဳးမွာ သိပ္ကုိကြာပါတယ္။ စာတတ္သူဆိုရင္ နားလည္မွာပါေနာ္။ ငါးခံုးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုပ္ဆိုသလိုပဲ။ အာဏာရွင္ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုးက လူေတြစိတ္ဓါတ္ကိုဖ်က္ဆီးျပီး တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္ေသာ တကယ့္စစ္သားေတြအားလံုးကိုပါ ဖ်က္ဆီးခဲ့ေတာ့ အမ်ားစုက က်မတို႕ေျပာသလိုစိတ္မ်ိဳး၀င္ေနတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ အခုလုိ ထူးျမတ္ဘေလာ့ခ္မွာ လာေျပာသြားတဲ့ ကုိအ၀ွာစစ္သားက အိမ္တြင္းပုန္းထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မတို႕ေျပာေနတာေတြ နားမလည္တာပါ။ တစ္တပ္လံုးနီးပါး ဒီအဖြဲ႕အစည္းေတြအားလံုး မေကာင္းေတာ့ ေကာင္းသူေတြလည္း ဒီလိုပဲထင္ခံရမယ္္ဆုိတာ သဘာ၀ပါ။ က်မ ဥပမာေပးမယ္။ ဥပမာ -- ရွင္က သူခိုးအဖြဲ႕အစည္းနဲ႕ တအိိမ္တည္းေနတယ္ဆိုပါစို႕။ ရွင့္ကို ပတ္၀န္းက်င္ကျမင္ရင္ သူခိုးေလးလုိ႕ပဲ သတ္မွတ္ၾကမွာပဲေလ။ ရွင္တို႕ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ ရွင္တို႕ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာ ေဘးက အကုန္ ဘယ္သိမွာလည္းရွင္။ ဒီပုတ္ထဲေနရင္ ဒီပဲလို႕ပဲ အမ်ားစုက သတ္မွတ္ၾကပါပဲ။ ဒါကို ရွင္က မေက်နပ္ရင္ ဘာလုပ္မွာလည္း။ ထြက္လုိက္ေပါ့။ ထြက္ရင္လည္း စစ္ေျပးပဲေလဆုိတာ မေမ့နဲ႕အုန္း။ အဲဒီေတာ့ ၀ဋ္ရွိသမွ် ေကာင္းေသာစစ္သားေတြလည္း ခံလိုက္ၾကပါအုန္း။ စစ္သားေတြ လမ္းေဖာက္တယ္ တံတားေဆာက္တယ္ဆုိတာ ေအာက္ေျခက စစ္သားေတြပဲေလ။ သူတို႕ကုသုိလ္ေတာ့ရပါတယ္။ ဒါကို လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္ပမွာ ဒါမ်ိုဳးေတြမရွိဘူး မသတ္မွတ္ပါနဲ႕။ ျပည္ပမွာ လမ္းေဖာက္ဖုိ႕က စစ္သားေတြ မလုပ္ပါဘူး။ စည္ပင္သာယာက သူ႕အလုပ္သူ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္တဲ့အတြက္ မလိုအပ္တာကို အပုိမရႈပ္ၾကပါဘူး။ ဒီက လူကို လူလိုသေဘာထားျပီး အားလံဳးအဆင္ေျပေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ျမန္မာလူမ်ိဳးကို လူလုိ႕မသတ္မွတ္တာ အားလံဳးသိပါတယ္ရွင္။ ရွင္တို႕စစ္သားေကာင္းေတြ ေျပာစကားအရ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္သားေတြျမင္ရင္ အေမအိုေတြက ဟိုဟာေလးကူညီပါေျပာေသာစကားဆုိရင္ ရွင္တုိ႕နဲ႕အတူ သူတို႕လည္း ေျမၾကီးလိုက္သယ္ေနရပံုပဲ။ ဒီမွာ ဘယ္ေျမၾကီးမွသယ္စရာမလုိတဲ့အတြက္ အဲဒီစကားကိုမသံုးဘူးဆိုတာ နားလည္ထား ကိုအ၀ွာေရ။ တအိမ္ကိုတေယာက္ ထြက္ျပီးေျမၾကီးက်င္းတူးရမယ္ဆိုေသာ ျပႆနာေၾကာင့္ မစုစုေႏြးတစ္ေယာက္ ကမာၻေက်ာ္သြားတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႕ေနာ္။ အဲဒီလိုမ်ားမ်ားဖိႏွိပ္ေလ မစုစုေႏြးလို လူေတြ အမ်ားၾကီးထြက္ေပၚလာမယ္ဆိုတာ မေတြးတတ္တဲ့ ရွင္တို႕ဦးေႏွာက္ေတြကို မစင္တြင္းထဲ စိမ္ထားခ်င္ပါ့။

က်မ General ကုိေျပာမယ္။ ျမန္မာျပည္စစ္တပ္ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္း အၾကီးအကဲေတြကို နမူနာအျဖစ္ၾကည့္ပါ။ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီး ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကား တတ္ပါသလား။ ပညာေရးဌာနအၾကီးအကဲ ဘယ္ႏိုင္ငံက အသိမွတ္ျပဳထားေသာ ဘြဲ႕ကိုပိုင္ဆိုင္ထားျပီး ျမန္မာျပည္ပညာေရးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါသလည္း။ စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဌာနက ထိပ္ဆံုးအၾကီးအကဲက Harvest University ကမ်ား ဆင္းလာပါသလား။ သူမ်ားႏိုင္ငံအစိုးရေတြ ကမာၻနဲ႕ယွဥ္စကားေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္က သန္းေရႊက ျပံဳးျပံဳးၾကီးနဲ႕ Guide စကားကုိနားေထာင္ျပီး လိမ္ဖို႕အသင့္ပါပဲ။ ကုိေမာင္ေအးကေတာ့ အရက္ၾကားမွာ ေမ်ာေနတာပါပဲ။ ဒါက ထိပ္ပိုင္းပါ။ ေအာက္ပိုင္းကလူေတြအဆင့္ကေန က်မ ျပန္ေထာက္ျပမယ္။ စစ္သားေတြထဲမွာ ဆရာ၀န္ေတြ ပါသလား။ အင္ဂ်င္နီယာေတြပါသလား။ ျမန္မာျပည္ဇတ္ကားေတြမွာေတာင္ ရိုက္ၾကတယ္ေနာ္။ ဖဲရံႈးလို႕ ထြက္ေျပးရင္း စစ္ထဲေရာက္သြားေသာလူ ၊ ဆိုးလြန္းလို႕ မိဘေတြက စစ္တပ္ထဲ ထည့္ခံရေသာသူ ၊ ၾကက္ခိုးရင္း စစ္ထဲေရာက္သြားသူေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ အမ်ားစုက ဒါေတြခ်ည္းပါပဲ။ ျမန္မာစစ္တပ္ကို သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႕ သိပ္ကုိထူးခၽြန္ေသာ ဦးေႏွာက္ရွိသူမ်ား ဘယ္သူမ်ား စစ္တပ္ထဲ၀င္သြားသလည္း။ ရွိရင္ လာျပပါ။ ဒိုင္းဆုေပးလိမ့္မယ္။ အေပၚမေရာက္ ေအာက္မေရာက္ဘဲ အလယ္အဆင့္မွာ ပညာတတ္သူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ က်မနဲ႕ အျပင္မွာ ေတာ္ေတာ္ခင္ခဲ့တဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ကေတာ့ ဟိုးတုန္းကတည္းက စစ္တပ္ထဲ ေရာက္သြားခဲ့သူေတြပါ။ သူတုိ႕ကိုယ္တိုင္က နအဖကို မုန္းေပမယ့္ စစ္ေျပးမျဖစ္ခ်င္တဲ့ဘ၀မွာ သည္းခံျပီး ေနေနရတာပါပဲ။ တကယ္ကို မွန္ကန္သူဆုိရင္ ဒီလုိေျပာပါတယ္ `ျပည္သူေတြက စစ္သားေတြကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕တအားခံစားရတယ္ဗ်ာ´တဲ့။ မယံုရင္ ယူနီေဖာင္း၀တ္ျပီး ဘတ္စ္ကား တေယာက္တည္းသြားစီးၾကည့္။ အားလံဳးက ရွင္နဲ႕ခပ္ခြာခြာေနလိမ့္မယ္။ ထိရမွာ သိပ္ကိုရြံၾကလိမ့္မယ္။

အရင္တစ္ခ်ိန္ ခင္ညြန္႕ဆိုေသာ အေျခာက္ေကာင္းစားခ်ိန္က စသံုးလံဳးထဲမွာ က်မဦးေလးျဖစ္သူရဲ႕ အထက္အရာရွိအေၾကာင္းကို သိျပီးခ်ိန္မွာ ရာထူးျမင့္သူမ်ားအဆင့္ကို တန္းကနဲ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္မွာ ခိုင္းတာလုပ္ ၊ ေကၽြးတာစား ၊ အမိန္႕ကိုနာခံသူဆိုရင္ အေပၚကလူေတြက သိပ္ၾကိဳက္တယ္။ ျမန္မာျပည္စစ္တပ္စနစ္က `မင္းအမွန္ကိုသိျပီးတကယ္ကိုထူးခၽြန္ေနလား ေဂ်ာင္း ၊ ဟိုေကာင္ ခိုင္းတာအကုန္လုပ္ ဘာမွမသိ ဘာမွျပန္မေျပာေသာ ငတံုးလား လာခဲ့ ရာထူးျမင့္ျမင့္ယူ´ ဆိုေသာ စနစ္ပါပဲ။ ေထာက္လွမ္းေရးက အရာရွိဆိုလို႕ အေဖနဲ႕စကားေျပာေနတာ နားေထာင္မိပါတယ္။ ဘာကိုမွ အသိဥာဏ္မရွိသူဆိုတာ အေဖနဲ႕ေျပာေနတာ နားေထာင္ကတည္းက တန္းကနဲ သေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္။ က်မအေဖက က်မကို အဲဒီတုန္းက `ေတြ႕လားသမီး ။ အဲဒါ အရာရွိတဲ့´ ဆိုျပီး အထာနဲ႕ေျပာေတာ့ က်မက ရီလိုက္ပါတယ္။ က်မတို႕အိမ္မွာေတာ့ စည္းကမ္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ ျခံရိပ္ကိုေတာင္ စစ္သားမနင္းရ။ အမ်ိဳးေတြထဲက သူလည္းမလာရ။ အျပင္မွာဆို စကားေျပာတယ္။ အိမ္ကို အလာမခံပါဘူး။ စစ္သားတစ္ေယာက္လာရင္ ပတ္၀န္းက်င္က အဲဒီအိမ္ကိုစိမ္းသက္သက္ဆက္ဆံတဲ့အျပင္ ခပ္ခြာခြာေနတာကို က်မတို႕မလိုခ်င္ပါဘူး။

ရင္ထဲကေရႊႏိုင္ငံက ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အညစ္ေၾကးေတြဖံုးလႊမ္းေနပါတယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕ ယုတ္မာမႈေတြက ေျပာမကုန္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာကို က်ဴပ္တို႕အားလံုး လ်စ္လ်ဴရႈေနလို႕မရပါဘူး။ မိမိနဲ႕သက္ဆိုင္ရာ ၊ မိမိတတ္ႏိုင္ရာဘက္ကေန အေကာင္းဆံဳးထိ ၾကိဳးစားသြားရမယ္ဆိုတာ ရင္ထဲမွာအားလံဳးရွိေနပါေစဟု ေတာင္းဆုုျပဳရင္း အမွန္ေျပာသူ ေရးသူမ်ားကို မေက်နပ္သူမ်ား တိုင္နဲ႕ေခါင္းသာ ေဆာင့္လိုက္ပါဟု အၾကံျပဳရင္း

ေလးစားလ်က္

လင္းလက္ၾကယ္စင္