မတူညီေသာကြာျခားမႈမ်ား

သိပ္မၾကာေသးခင္ကပါ။ က်မ ျမန္မာသံရံုးကို ကိစၥရွိတာနဲ႕ ခဏသြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သံရံုးေရွ႔မွာ ကပ္ထားေသာ

`အခြန္ခမ်ား မတိုးေသးပါ။ တိုးလ်င္ အေၾကာင္းၾကားပါမည္´ဆိုေသာ စာတန္းကိုျမင္တာနဲ႕ အခြန္ေတြ တိုးမွာလားဆုိတာ ေတြးမိပါတယ္။ ျမန္မာေတြလည္း အခြန္နဲ႕ပိျပီးျပားေနပါျပီ။

သံရံုးကုိသြားေတာ့ က်မက စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ပဲလာျပန္ေပးတာပါ။ ဘာမွ သူတို႕နဲ႕ ေျပာဖုိ႕ အေၾကာင္းမရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီစာရြက္ေလးကို သူတို႕ကုိေပးျပီး လက္မွတ္ေလးထိုးျပီး ျပန္လာဖို႕အေရးကို ဘယ္သူမွလည္းမရွိဘဲ ၂နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ ေစာင့္လိုက္ရပါတယ္။ က်မက ` စာရြက္လာေပးတာပါရွင္´လို႕ သြားေျပာေတာ့ ခဏေစာင့္အုန္းခ်ည္း ေျပာေနပါတယ္။ တကယ္ဆို မၾကာသင့္ဘဲၾကာေနတာပါ။ ျမန္မာျပည္အတိုင္း အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူတို႕ကိုၾကည့္ျပီး စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ က်မလည္း စိတ္တိုတိုနဲ႕ထိုင္ေစာင့္ေနရပါတယ္။ တကယ္ဆုိရင္ အားလံုးက အခ်ိန္နဲ႕သြားလာေနရတာပါ။ လူေတြကို အဆင္ေျပသက္သာေအာင္ သူမ်ားအစိုးရေတြက ေဆာင္ရြက္ေပးေနခ်ိန္မွာ နအဖနဲ႕ ဆက္ႏြယ္ေသာရံဳးေတြအားလံဳးကေတာ့ လူေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးစိတ္ေရာ လူေရာ ဒုကၡေပးထားၾကပါတယ္။ ဥပမာ - ျပန္အပ္ရေသာ စာရြက္စာတန္းေတြဆို SG ICA ရံုးေတြလို သက္ဆိုင္ရာ BOX ေတြနဲ႕ ထားရွိလိုက္ရင္ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သက္သာမလည္း။ အခုဆို သံရံုးလာရင္ ဘာကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုင္ေစာင့္ အနည္းဆံုး ၂နာရီ။ ျပီးရင္ သူတို႕နဲ႕ေျပာျပီးရင္ လိုခ်င္တဲ့ စာရြက္တို႕ စာအုပ္တို႕ရွီရင္ ထပ္ေစာင့္ ၂နာရီ။ ျပီးရင္ လာခဲ့ ပါတာအကုန္ထုတ္ အကုန္ဆက္သေပေတာ့။ အားလံုးလည္း ရင္ထဲမွာအမုန္း မ်က္ႏွာမွာေတာ့အျပံဳးေလးဆင္ထားရတာေပါ့။ ေကာင္တာမွာလည္း တစ္ေယာက္မွမထိုင္ေနေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္သြားလည္ဖုိ႕ဗီဇာလာယူတဲ့ အျဖဴေကာင္ ၁ေကာင္လည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ဆုိရင္ ေကာင္တာမွာ လူရွိေနသင့္တယ္ေလ။ အခုေတာ့ ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ လူေတြကို သက္သက္နဲ႕ ဒုကၡေပးထားတာ။ ေနာက္ေတာ့ ထိုင္စရာက က်မေဘးက တခံုပဲရွိတာနဲ႕ အဲဒီအျဖဴေကာင္လည္း က်မနားလာထိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ ဘယ္သူမွမရွိဘူးလား က်မကိုေမးပါတယ္။ က်မလည္း ထမင္းစားခ်ိန္လုိ႕ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္က ၄နာရီေလာက္ရွိေနျပီ။ လိမ္တာကလည္း သိသာတယ္ေနာ္ဟိး။ သူက ျမန္မာျပည္သြားလည္ဖုိ႕ေျပာျပေတာ့ က်မလည္း နားေထာင္ေနလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ ျမန္မာေငြနဲ႕ပတ္သတ္ သိသင့္သေလာက္ ရွင္းျပေပးလိုက္တယ္။ သူလည္း ျမန္မာျပည္နဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ငဒူထင္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားတယ္။ သူ႕ေဘးက အန္တီၾကီးတစ္ေယာက္ကပါ က်မစကားကို ၀င္ေထာက္ခံေျပာေပးမွ သူက ယံုေတာ့တယ္။ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ လွန္ေထာင္းသလိုပါပဲေလ။

ေနာက္ က်မလည္း သံရံုးကကိစၥျပီးမွ အိမ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ သံရံဳးနဲ႕ က်မအိမ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေ၀းပါတယ္။ က်မလည္း တေနကုန္ သံရံုးသြားခဲ့တာေရာ ၊ က်ဴရွင္တက္ခဲ့တာေရာ ေပါင္းျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ သတိအေတာ္ရွိျပီး ဥစၥာေျခာက္လုိ႕ က်မကို သူငယ္ခ်င္းေတြသတ္မွတ္ထားခဲ့တာ အဲဒီေန႕မွာေတာ့ wallet ဘယ္နားက်န္ခဲ့မွန္းမသိေအာင္ က်ေပ်ာက္ခဲ့ေရာ။ က်မက အိမ္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ဖုန္းနဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ကို စစ္ေဆးေလ့ရွိေတာ့ ေပ်ာက္မွန္းသိျပီး အေတာ္စိတ္ညစ္သြားခဲ့တယ္။ cash ကေတာ့ ၃၀ေလာက္ပဲ ပါသြားပါတယ္။ က်န္တာေတြက ATM Card & Student Card & IC ေတြဆုိေတာ့ အေရးၾကီးသလို တခါေပ်ာက္ရင္ ဒဏ္ေငြေဆာင္ရမွာတြက္ျပီး ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ဖိထားရတယ္။ ဘဏ္ကဒ္ေတြနဲ႕ ပတ္သတ္ ျပႆနာေတြက သိပ္ေပၚလြန္းေတာ့ က်မလည္း ေနာက္တစ္ရက္ ဘဏ္သြားဖို႕ စိတ္ကူးထားမိတယ္။ အိုင္စီ ေပ်ာက္သြားတာေတာ့ ငယ္ထိပ္မိုးၾကိဳးပစ္သလိုပါပဲ။ အိုင္စီမရွိရင္ ဒီမွာက ေရလည္ကြိဳင္ပါပဲ။ ပါသြားတာကလည္း အေဖကဒ္ေတြလည္းပါေတာ့ က်မေတာ့ အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓါတ္ပါက်သြားတယ္။ သိရင္ အိမ္က ဘိုးေတာ္ က်မကို အိမ္ကကန္ခ်မွာသိေနတယ္ေလ။ စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႕ စာပါက်က္မရဘဲ အဲဒီညက လူလည္း သက္ျပင္းပါခဏခဏခ်မိတယ္။ အိမ္ကိုေတာ့ အသိမေပးဘဲ က်မဘာသာ အကုန္ျပန္၇ေအာင္လုပ္ဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္ျပီး အိပ္ယာ၀င္ခဲ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ က်မလည္း ဘဏ္သြားဖို႕ေရခ်ိဳးေနတုန္း အိမ္က အေဒၚက Bukit Batok Police Station က က်မကို ဖုန္းေခၚတယ္လို႕လာေအာ္ေတာ့ ရုတ္တရက္က်မေၾကာင္သြားတယ္။ အေဒၚအပ်ိဳၾကီးကေတာ့ က်မကို သံရံဳးမွာ ဘာလုပ္ခဲ့လည္း ၊ နင္ေတာ့ ရဲစခန္းကေတာင္ ေခၚေနျပီ ဘုရား ဘုရားဆုိျပီး ဘာေတြေအာ္ေနမွန္းမသိပါဘူး။ က်မလည္း ပိုက္ဆံအိတ္ ကိစၥပဲထင္ျပီး ဖုန္းကိုအေျပးအလႊားသြားကိုင္တာေပါ့။ ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ က်မပိုက္ဆံအိတ္ကို လာေရာက္ထုတ္ယူဖို႕အတြက္ ေခၚတာပါ။ က်မလည္း အရမ္း၀မ္းသာသြားပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္ရင္ ျပန္ရဖုိ႕ေနေနသာသာ ဘယ္နား အစသြားရွာရမွန္းေတာင္မသိပါဘူးဆိုတာပါ တဆက္တည္းေတြးမိပါတယ္။ က်မဆုိလိုခ်င္တာက သူမ်ားႏိုင္ငံကို ျမွင့္တင္ျပီး ကုိယ့္ႏိုင္ငံကို ႏွိမ့္ခ်ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားႏိုင္ငံရဲ႕ ေလးစားစရာေလးေတြကို ေျပာျခင္းပါ။ က်မ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ကားသမားက ေတြ႕ျပီး နီးရာရဲစခန္းကို ၀င္အပ္ေပးခဲ့တာပါ။ ရဲစခန္းက က်မအိုင္စီကေနတဆင့္ က်မ အိမ္ဖုန္းနာပါတ္ကို ရွာယူရတာလြယ္ေတာ့ အိမ္ကို တန္းအေၾကာင္းၾကားတာပါ။ က်မ အံ့ၾသသြားတာက က်မအိတ္ထဲမွာ ဘာမွ ေပ်ာက္ရွျခင္းမရွိတာပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္ကို အံ့ၾသမိတာပါ။ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္ တစ္ကဒ္တစ္ေလမွ မေလ်ာ့တာကို အေတာ္ အံ့ၾသမိတယ္။ ယူသြားလို႕ရတဲ့ Cashcard တို႕ ၊ Shopping Discount Card တုိ႕ ဘာမွ မယူသြားပါဘူး။ ရဲစီကေန လက္မွတ္ထိုးယူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မွတ္မွတ္ရရ အေဒၚက ဘာေတြသြားေျပာလည္းမသိ။ အိမ္က အေဖ အလုပ္ကေန က်မေနာက္လိုက္လာျပီးရဲစခန္းထဲ ၀င္လာပါတယ္။ သူ႕အလုပ္ကေနဆို ရဲစခန္းကလည္း သိပ္မေ၀းေတာ့ သူလည္း ေရာက္လာတယ္။က်မက ဘာမွမေျပာမဆိုဘဲ ရဲစခန္းက ကိစၥရွိလို႕ဆုိျပီး ထြက္လာေတာ့ အေဖကို သြားေျပာတယ္ထင္ပါတယ္။ ရဲစခန္းထိဆိုေတာ့ ဘာျပႆနာလည္းဆိုျပီး လိုက္လာျပီး အေၾကာင္းစံဳလည္းသိေရာ မွတ္မွတ္ရရ အေခါက္ခံလိုက္ရေသာ ေန႕ပါ။ အဆူလည္း အေတာ္ခံလိုက္ရျပီး အေဖ သူ႕အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြေျပာျပပါတယ္။

တခါတုန္းက အေဖက ရန္ကုန္ကိုျပန္ဖို႕အတြက္ Changi Airport ကို Cap နဲ႕ သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက Passport ကုိ ကားေပၚမွာ ထုတ္စစ္ျပီး ပစၥည္းေတြမ်ားၾကားထဲ ျပဳတ္က်သြားတာ မသိလိုက္ပါဘူးတဲ့။ အဲဒီတုန္းက သူက က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႕ ျပန္လာခ်ိန္ပါ။ ကားေပၚကေနသူဆင္းျပီး ေလဆိပ္၀င္းထဲမွာ ထိုင္ျပီးအနားယူေနရင္း ၀င္ခ်ိန္ေရာက္ခါနီးေတာ့ သူ႕ Passport မရွိမွန္းသူသိလိုက္ရျပီး အေတာ္ကို လန္႕သြားခဲ့တယ္။ သူလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ သူ႕အထုပ္ေတြေျဖ ၊ ေလဆိပ္၀င္းထဲပဲ လိုက္ရွာေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ Terminal 2 ထဲက Speaker ေတြကေန တဆင့္ သူ႕နာမည္နဲ႕ ေကာင္တာမွာ ပါ့စ္ပို႕လာျပန္ထုတ္ဖို႕အတြက္ ေအာ္ေခၚပါတယ္။ အေဖလည္း အေတာ္၀မ္းသာသြားျပီး စိတ္ေအးျပီး သူ႕ကုိယ္သူ အျမဲ တအားသတိထားဖို႕အဲဒီအခ်ိန္ကစ ေလ့က်င့္ခဲ့တာပါပဲတဲ့။ သူ႕ passport ကို ကားသမားက အေ၀းၾကီးေရာက္မွ က်ခဲ့မွႏ္းသိလုိ႕ လာျပန္ေပးတာပါ။ ျမန္မာျပည္ Taxi ေပၚမွာ က်န္ခဲ့ရင္ေတာ့ ျပန္ရဖို႕ေနေနသာသာ ေလယဥ္ကြင္းကေန လွည့္ျပန္ရမယ္ဆိုတာေတာ့ လူတိုင္းသိၾကမွာပါ။ တဆက္တည္း Passport နဲ႕ပတ္သတ္ က်မေျပာခ်င္တာက သူမ်ားႏိုင္ငံသားေတြ မေတာ္တဆ ပါ့စ္ပို႕ေပ်ာက္သြားခဲ့ရင္ နီးစပ္ရာ သံရံုးကိုသြားျပီး အေၾကာင္းၾကားရင္ အခေၾကးေငြအနည္းငယ္ေလးနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းအဆင္ေျပေအာင္ သံရံုးကသူေတြက ေဆာင္ရြက္ေပးၾကတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ျပည္ပကသူမ်ား ပါ့စ္ပုိ႕ေပ်ာက္ရင္ ဘယ္လုိဘ၀ျဖစ္လည္း အားလံဳးသိပါတယ္ေနာ္။ အနည္းဆံုး ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ေဆာင္ရပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ သံရံုးကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ေတာင္းပန္ရမယ္။ ေနာက္ ခဏခဏ သြားျပီး သံရံုးကို သြားေတာင္းရမယ္။ ဒါက မထူးဆန္းေသာ အမိေျမက ရံဳးေတြရဲ႕ စနစ္ေတြပါ။ က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာသလုိေပါ့ `မေက်နပ္ရင္ လူကိုေျပာပါ။ ျမန္မာပါ့စ္ပုိ႕ကုိေတာ့ခ်မ္းသာေပးပါရွင္´တဲ့။