အတၱေရာင္ျပန္

လတိုင္းရဲ႕ ၇ ရက္ေန႕တိုင္း တစ္ခုခုမွတ္သားစရာ စြဲက်န္ရစ္တတ္တဲ့ ၀တၳဳတိုေလးေတြကို ကၽြန္မ စာဖတ္သူေတြအတြက္ ၾကိဳးစားေဖာ္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရသ၀တၳဳတုိေလးေတြကေတာ့ ကၽြန္မကုိယ္တိုင္ ေရးျဖစ္သလို အခ်ိဳ႕၀တၳဳတိုေတြကိုေတာ့ ကၽြန္မႏွစ္သက္ဖတ္ရႈမိတာေတြထဲကေန ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ အမွတ္တရဆုိတာလူတိုင္းမွာ ရွိစျမဲပါပဲ .. ။ (၇)ရက္ေန႕တစ္ရက္ဟာ ကၽြန္မအတြက္ ေမတၱာေရးႏွင့္ပတ္သတ္ အမွတ္တရေန႕တစ္ခုျဖစ္တာမို႕ ထိုေန႕ေတြတိုင္းမွာ ေမတၱာေရးနွင့္ပတ္သတ္ မွတ္သားဖြယ္အေၾကာင္းအရာကိုပဲ ကၽြန္မေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပေပးေလ့ရွိပါတယ္ ။

ဒီတစ္လမွာေတာ့ ခါတိုင္းေဖာ္ျပေနက် စာေရးဆရာေတြမဟုတ္ဘဲ လူၾကိဳက္မ်ားသလို မၾကိဳက္သူလည္းမ်ားတဲ့ စာေရးဆရာမ လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)ရဲ႕ `အတၱေရာင္ျပန္´ ၀တၳဳတိုေလးကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ဇတ္လမ္းေတြေရးတိုင္း မိုးေခါင္ေနေအာင္ ျမင့္ျမင့္မားမားေတြေရးတတ္တဲ့ ဆရာမလြန္းထားထားကို လူတိုင္းေ၀ဖန္ေလ့ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္က သိုင္း၀တၳဳေတြကလြဲ က်န္ေသာျမန္မာစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈေလ့ရွိသူပီပီ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ေရးသမွ်ထဲမွာ ၾကည့္တတ္ရင္ မွတ္သားစရာေတြရွိတာမို႕ ဆရာမလြန္းထားထားေရးထားသည့္စာအုပ္မ်ားထဲမွ မွတ္သားဖြယ္အေၾကာင္းအရာေလးေတြကိုလည္း အားေပးဖတ္ရႈေလ့ရွိပါတယ္။ အစားထိုးလို႕ရသည့္ အရာနွင့္ အစားျပန္ထိုးမရသည့္ အရာမ်ားကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ရင္း ေမတၱာႏွလံုးသားမ်ားအားလံုး ဖူးပြင့္လန္းဆန္းေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစရွင္။

အတၱေရာင္ျပန္

"သူ႕ေလာကေလးထဲမွာ .. သူ႕စာအုပ္ေတြသာ ပထမ ၊ သူ႕စာအုပ္ေတြသာ ဒုတိယ ၊ သူ႕စာအုပ္ေတြသာ တတိယ ၊ အဲဒီေလာက္ သူျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားတတ္တာေလ .. ။ အဲ .. သူျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားရမယ့္ အရာတစ္ခု ရွိရဦးမွာေပါ့ .. ။ ဟုတ္သားပဲ .. သိပ္ျမတ္ႏိုးစရာေကာင္းလွတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ခႏၶာပါးလ်လ်နဲ႕ မာနၾကီးပံုရတဲ့ မ်က္ႏွာလွလွကေလးနဲ႕ ေကာင္မေလးေပါ့ .. ။ သူမကလည္း သူ႕ရဲ႕က်ဥ္းေျမာင္းလွတဲ့ ကမာၻေလးထဲမွာ အေရးပါ အရာေရာက္တဲ့ သူ႕ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကေလးတစ္ခုေပါ့ .. ။

သူမကို သူ ခ်စ္စကားေျပာတဲ့ေန႕တုန္းကဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရယ္ေမာဖြယ္ေကာင္းသလဲဆိုတာ ၀တၳဳေတြထဲကလို လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ ေအးတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္။ မ်က္ႏွာပူေႏြးတယ္ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မရွိဘဲ ရင္ထဲတရွိန္းရွိန္း တဖိန္းဖိန္းနဲ႕ ဓါတ္လိုက္ခံရသလို ခံစားေနရတာေလ။ ရင္ေတြခုန္ျပီး ေခၽြးေတြျပန္လိုက္တာလည္း အလြန္ပဲ။ အဲဒီတုန္းက လက္ထဲမွာ ဆရာေအာင္လင္းရဲ႕ `အရိုင္းစံပယ္´ ၀တၳဳစာအုပ္ကို တင္းတင္းဆုပ္ျပီး အထဲက `မ´ကို သူမနဲ႕တူေစခ်င္ေနခဲ့မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ေလ သူမက `မ´ထက္ပိုျပီး မာနၾကီးတယ္။ `မ´လို ေအးေဆး ေရာင့္ရဲတက္မွာ မဟုတ္တာလည္း ေသခ်ာတယ္။ စိတ္ကူးထက္ လက္ေတြ႕ကို ပိုျပီးသေဘာက်တဲ့ပံုပဲ။ ျပီးေတာ့ သူ႕လက္ထဲကစာအုပ္ကုိၾကည့္ျပီး

`ရွင့္ၾကည့္ရတာ စာသိပ္ဖတ္မဲ့ပံုပဲေနာ္´

လို႕စကားလႊဲေျပာတယ္။ တကယ္တမ္း သူေျပာေနတာက သူမကို ခ်စ္တဲ့စကားပဲ။ သူမဟာ သူဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက မိန္းကေလးေတြလို `အို´ခနဲ ေအာ္ျပီး ေခါင္းေလးငံု႕ရွက္ေသြးျဖာသြားတဲ့ အမူအရာမ်ိဳး ဘာလို႕ မလုပ္တာပါလိမ့္။ သူမၾကည့္ရတာ ထမင္းစားေရေသာက္စကားတစ္ခြန္းကို နားေထာင္ေနသလိုပဲ။ ရင္ခုန္ပံုလည္း မရပါဘူး။ ဘယ္လိုမိန္းမမ်ိဳးပါလိမ့္။

ဒါေပမဲ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ သူက စာၾကမ္းပိုးမဟုတ္လား။ သူဟာ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္းကို အမွ်င္မျပတ္ ေျပာမိသြားတာ။ သူမကိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာဖို႕ေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားတဲ့အထိပါပဲ။ ဓာတ္လိုက္သလို ခံစားရတဲ့ ရင္ခုန္မႈဆိုတာဟာလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူမက

`ရွင့္ၾကည့္ရတာ .. ကၽြန္မထက္ စာအုပ္ေတြကို ပိုစိတ္၀င္စားသလိုပဲေနာ္။ ဟုတ္လား´တဲ့။

အမယ္ေလး။ သူ ကံေကာင္းသြားတာက ေယာင္ယမ္းျပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္မိေတာ့မလို႕ဗ်ိဳ႕။ သူ ရွက္ရယ္ရယ္ျပီး `မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ´လို႕ လိမ္လိုက္ရတယ္။ သူမက မလိုတမာနဲ႕ သူ႕မ်က္လံုးေတြထဲ ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့ သူ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္ျပီး လႊတ္ခနဲထြက္သြားတဲ့စကားက

`မမိုးေရာ ဘာစာအုပ္ေတြၾကိဳက္တတ္လဲဟင္´ တဲ့ေလ .. ။ သူမက ႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့ျပီး `ျငိမ္းေက်ာ္စာအုပ္ေတြ´လို႕ ေျဖတယ္။ သူတုိ႕ခပ္ျငိမ္ျငိမ္ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကျပီး လမ္းခြဲၾကခါနီးမွာမွ သူမက

`ရွင္ ကၽြန္မကိုခ်စ္တာအမွန္ပဲလား´

`ဟာ အမွန္ပဲေပါ့´

သူ တက္တက္ၾကြၾကြ ေျဖလိုက္တယ္။ သူ ေျဖခ်င္တာက အမွန္ေတာ့ အဲဒီစကားမဟုတ္ဘူး။ ျငိမ္းေက်ာ္၀တၳဳေတြ အိမ္မွာ စီးရီးအစအဆံုး ရွိတဲ့အေၾကာင္း ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားခ်င္တဲ့စကားပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ိဳသိပ္ထားလိုက္ရတယ္။ သူမ ၾကည့္ရတာ သူ႕စာအုပ္ေတြကို သဲသဲလႈပ္ စြဲလမ္းမက္ေမာတာကို သိပ္ၾကည့္လို႕ရတဲ့ ပံုစံမေပၚဘူး။ မိန္းကေလးေတြဟာ သ၀န္တိုတတ္တယ္လို႕ေတာ့ ၾကားဖူးသား။ ဒါေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ မရွိဘူး။ သူမဟာ စာအုပ္ေတြကိုေတာင္ ဖက္ျပိဳင္သ၀န္တိုေနပံုပဲ။ ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ မိန္းမေတြဟာ အေတာ္ရယ္စရာ ေကာင္းတာပဲေနာ္ ။ ဒါေပမဲ့ သူ မေ၀ဖန္ရဲဘူး .... "

အျပည့္အစံုဖတ္ရႈရန္ ဤေနရာတြင္ ေဒါင္းေလာ့ခ္ဆြဲယူပါ။