ေဒၚသန္းေအးေရးသားေသာ “စု”ႏွင့္မိတ္ဆက္ျခင္း

ေဒၚသန္းေအး ပညာေတာ္သင္အျဖစ္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံသို႕ေရာက္ရွိေနစဥ္ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ သူမသည္ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ မိတ္ေဆြျဖစ္လာျပီး ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူျဖစ္သည္။ ေဒၚသန္းေအးကို ထုိေခတ္က အဆိုေတာ္ “ဘိလပ္ျပန္သန္း”ဟု လူသိမ်ားခဲ့သည္။ ဆရာမအျဖစ္၎ ၊ အသံလႊင့္သူအျဖစ္၎ ၊ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ျပီးေသာအခါတြင္ ကမာၻကုလသမဂၢ၌ ပထမဦးဆံုး အမႈထမ္းေသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးျဖစ္လာသည္။ ကုလသမဂၢတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ႏွစ္ၾကာ အမႈထမ္းျပီးေနာက္ အျငိမ္းစားယူကာ ယခုအခါ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။

ေဒၚသန္းေအးေျပာေသာ “စု”

စၾတာစ္ေဘာက္ျမိဳ႕၌ ၁၂ႏိုင္ငံပါ၀င္ေသာ ဥေရာပပါလီမန္သည္ ၁၉၉၁ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ေန႕တြင္ တည္ျငိမ္သိကၡာရွိေသာ အထူးစည္းေ၀းပြဲက်င္းပကာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚမႈအတြက္ ၁၉၉၁ခုႏွစ္ ဆာခါေရာ့(Sakharov) ဆုကို ခ်ီးျမွင့္လိုက္သည္။ ယခင္ႏွစ္မ်ားက ေတာင္အာဖရိကမွ နယ္ဆင္မန္ဒဲလား ( Nelson Mandela ) ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုမွ အနာတိုလီမာခ်န္ကို (Anatoly Marchenko) ႏ်င့္ ခ်က္ကိုဆလိုဗက္ကီးယားႏိုင္ငံမွ အလက္ဇႏၵားဒုဗ္ခ်က္ (Alexander Dubcek) တို႕အား အလားတူဂုဏ္ျပဳခဲ့သည္။ ပါလီမန္ဥကၠဌျဖစ္သူ ဘာရြင္ခရက္(စ္)ပို ( Baron Crespo ) က ခန္႕ညားထယ္၀ါေသာ စပိန္ဘာသာစကားႏွင့္ ျမြက္ၾကားလိုက္ေသာ ေၾကျငာခ်က္ကို က်မတို႕ နားၾကပ္မ်ားထဲမွ ဘာသာျပန္က အဂၤလိပ္ဘာသာစကားႏွင့္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္မွာ က်ေနာ္တို႕သည္ ဤဆုကို ရဲရင့္ေသာ အာရွသူတစ္ဦးအား ခ်ီးျမွင့္လိုက္ပါသည္။ ဤအမ်ိဳးသမီးအမည္သည္ လြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အၾကမ္းမဖက္ေသာနည္းႏွင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ျခင္းတို႕ႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်ပင္ျဖစ္ပါသည္။ မိန္႕ခြန္းအျပီးတြင္ ဥကၠဌၾကီးသည္ အခမ္းအနားစင္ျမင့္ေပၚ၌ ဖခင္ႏွင့္အတူထို္င္ေနေသာ ကင္မ္(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သားငယ္ ေမာင္ထိန္လင္း)အား ဆုလက္မွတ္ကို အပ္ႏွင္းလိုက္ျခင္းျဖင့္ တိုေတာင္းေသာ္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္အတိျဖစ္ေသာ အခမ္းအနားကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါသည္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက “စု”ဟု ေခၚေလ့ရွိေသာ သူမသည္ကား ဤဆုကို ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ လက္မခံႏိုင္ရွာပါ ။ သူသည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ အက်ဥ္းက်ခံတစ္ဦးအေနႏွင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၌အထိန္းသိမ္းခံဘ၀ကို ရင္ဆိုင္လ်က္ရွိပါသည္။

ဤဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းႏွင့္ ဤဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမွင့္ျခင္းတို႕ကို ျဖစ္ေပၚလာေစခဲ့ေသာ စု၏ဘ၀လမ္းေၾကာင္းကို စဥ္းစားသံုးသပ္ရင္း က်မကိုယ္က်မေမးခြန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္ေနမိပါသည္။ “ဒါေတြဟာ ဘယ္လိုကဘယ္လို ျဖစ္ေပၚခဲ့တာပါလိမ့္ ၊ ဒီလိုအေျခအေနဆိုးေတြ ၊ ဖိစီးခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကို ခံႏိုင္စြမ္းေပးတဲ့ ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္ဟာ ဘာပါလိမ့္ ။ ဘယ္ကမ်ား ထြက္ေပၚလာပါလိမ့္ ။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာဦးမယ္မသိေအာင္ ဆက္လက္ထိ္န္းသိမ္းခံေနရဦးမွာနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးဇတ္ကြင္းထဲ သူမစြမ္းေဆာင္ခဲ့သမွ်ကို စစ္အစိုးရက တမင္တကာတိုက္ဖ်က္ေနတာေတြကို သူမဘယ္လိုမ်ားျမင္ပါလိမ့္” ။ သူမသည္ ထိုဇတ္ကြင္းထဲသို႕ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ရပ္ တည္ေထာင္စဥ္က ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ သူမအား ဖမ္းဆီးလိုက္ျပီး ၁၀လခန္႕အၾကာတြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ထုိပါတီက အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရခဲ့ပါသည္။

က်မ၏အထင္အျမင္အရ ၊ စု၏အႏိုင္မခံ အရံႈးမေပးစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ အမ်ားႏွင့္မတူ တမူထူးေသာ သေဘာသဘာ၀တို႕၏ ခိုင္ျမဲေသာဇစ္ျမစ္သည္ ေမ့ေပ်ာက္၍မရႏိုင္ေသာ သူမ၏ဖခင္ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သတိရတမ္းတဖြယ္ရာ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ သူမ၏ထူးျခားေသာမိခင္ ေဒၚခင္ၾကည္၏ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈတို႕ပင္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဘ၀ဇတ္လမ္းသည္ ျမန္မာ့သမိုင္း၏ တစိတ္တပိုင္းျဖစ္၍ အမ်ားကသိျပီး ၊ မွတ္တမ္းတင္ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ျဗိတိသွ်လက္ေအာက္ခံ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႕ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္ႏွင့္အတူ ေရွ႕ဦးမွခ်ီတက္မည့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဂ်ပန္တုိ႕ထံမွ စစ္ပညာသင္ၾကားခဲ့ပံု ၊ ဂ်ပန္တို႕လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ ေနခဲ့ရေသာ္ အတုအေယာင္လြတ္လပ္ေရးကာလ ေနာက္ပိုင္း၌ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ရန္ ၀င္ေရာက္လာေသာ မဟာမိတ္တပ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ပံု ၊ ေနာက္ဆံုးစစ္ျပီးေခတ္၌လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျဗိတိသွ်တို႕ လိုက္ေလ်ာရသည္အထိ အပတ္တကုတ္ၾကိဳးပမ္းလႈပ္ရွားခဲ့ပံု စသည္တို႕ကို စာေရးဆရာအမ်ားက အေသးစိတ္ေရးသားတင္ျပျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚခင္ၾကည္၏အတၱဳပၸတၱိကုိမူ ေစ့ေစ့ငွငွမွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း မရွိပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုမႈ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ က်မသတိရေနေသာ အခ်က္အခ်ိဳ႕မွာ အထူးေအာက္ေမ့လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးကိစၥမ်ားကို အတၱလီအစိုးရႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကုိ ေခါင္းေဆာင္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္တက္ေရာက္လာေသာ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွာ အဂၤလန္ႏုိင္ငံ၌ အဆိုးဆံုးေဆာင္းကာလ၏ ရာသီဒဏ္ကို အလူးအလဲခံေနရခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ လန္ဒန္ျမဳိ႕လယ္၌ ႏွင္းစိုင္ႏွင္းခဲမ်ားသည္ ရွင္းလင္း၍ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ထူထပ္စြာပံုေနျပီး ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ တည္းခိုရာ ေဒၚခ်က္(စ္)တာဟိုတယ္ (Dorchester Hotel) သြားလမ္းကိုပင္ ပိတ္ဆို႕လုမတတ္ျဖစ္ေနပါသည္။ စစ္ျပီးစေခတ္ ျခိဳးျခံစြာေနထိုင္ေရးစနစ္သည္ အားလံုးအေပၚ သက္ေရာက္မႈ၇ွိသျဖင့္ ျမန္မာမ်ားလည္း အျခားလန္ဒန္တြင္ ေနထိုင္သူအမ်ားနည္းတူ ေန႕စဥ္နာရီေပါင္းမ်ားစြာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားျဖတ္ေတာက္ခံရသည့္ဒုကၡကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး ရင္ဆိုင္ေနၾကရပါသည္။ ဟိုတယ္ခန္းမ်ားတြင္ မီးေသြးမီး ၊ ထင္းမီးတို႕ႏွင့္ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနေသာ မီးလင္းဖိုၾကီးမ်ား မရွိပါ။ ေသးငယ္ေသာ ဓါတ္မီးလင္းမီးဖိုေလးမ်ားသာ ရွိပါသည္။ အေနရအထိုင္ရ မသက္သာလွေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႏွင္ စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြျခင္းတို႕ ျမင့္မားေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လန္ဒန္ရွိ ျမန္မာမ်ားအားလံုးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုႏိုင္ရန္ ဂရုတစိုက္စီစဥ္ခဲ့၏. လန္ဒန္ရွိ ျမန္မာမ်ားဆုိသည္မွာ ပညာသင္ေနသူမ်ား ၊ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ေနသူမ်ား ၊ ခရီးသြားရင္းလာရင္း ခဏတျဖဳတ္ရပ္နားေနသူမ်ားႏွင့္ က်မကဲ့သို႕ ခပ္ၾကာၾကာ အလည္အပတ္ ေရာက္ေနေသာဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ စိုဟိုရပ္ကြက္(Soho) ရွိ ျမန္မာထမင္းဆိုင္တဆိုင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားဂုဏ္ျပဳသည့္ ဧည့္ခံပြဲက်င္းပၾကပါသည္။ အေတာ္အတန္ျပည့္က်ပ္ေနေသာ ဧည့္ပရိတ္သတ္ကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကားေျပာျပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်မတို႕တဦးခ်င္းႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ စကားေျပာပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရနံ႕သင္းေသာ ဂုဏ္သတင္းမ်ား က်မတို႕ထံ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ အတန္ၾကာပါျပီ ။ လူအမ်ား အသိမွတ္ျပဳရေသာ သူ၏အရွိန္အ၀ါ ၊ ေတာက္ေျပာင္လွေသာ သူ၏တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္မႈ ၊ အတိုက္အခံမ်ားအား ကိုင္တြယ္ရာတြင္ လိမၼာပါးနပ္ပံု ၊ ဂ်ပန္ေခတ္အတြင္းက ဂ်ပန္မ်ားႏွင့္ စစ္ျပီးခါနီးႏွင့္ စစ္ျပီးေခတ္၌ အဂၤလိပ္မ်ားအပါအ၀င္ ၊ သူႏွင့္ဆက္ဆံလုပ္ကိုင္ရသူမ်ားႏွင့္ အဆင့္အျမင့္ဆံုး အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေလးစားျခင္းကုိရယူႏိုင္ပံု ၊ သူလိုလားသည့္ လြတ္လပ္ေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားအား အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္သည့္ အဆင့္တိုင္ေအာင ္ျမန္မာႏိုင္ငံကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့ေသာ သူ၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားစသည့္ ကိစၥအေပါင္းကုိ အားလံုးသိႏွင့္ၾကျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဤအမ်ိဳးသားသူရဲေကာင္းၾကီးသည္ က်မတို႕တဦးခ်င္းစီ၏ နက္ရိႈင္းေသာ ရိုေသေလးစားမႈကို ရရွိျပီးျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ရိုးသား၍ ဟန္ပန္မပါေသာ ခင္မင္မႈသည္ က်မတို႕၏ အသဲႏွလံုးမ်ားကုိပါ သိမ္းၾကံဳးလိုက္ပါေတာ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၀င္မ်ား အလုပ္တာ၀န္မွ အားလပ္ေသာ ညေနမ်ားတြင္ က်မကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႕ တည္းခိုေနေသာ ဟိုတယ္ဧည့္ေဆာင္၌ ထမင္းစားရန္ ဖိတ္ေခၚေလ့ရွိပါသည္။ ထမင္းစားေသာက္ျပီးေသာအခါ ဓါတ္မီးလင္းဖို ခပ္မွိန္မွိန္ေလးကို ၀ိုင္းရံကာ စစ္မျဖစ္မီက အေၾကာင္းမ်ား ၊ ဂ်ပန္မ်ားထံမွ စစ္ပညာသင္ၾကားစဥ္က အေၾကာင္းမ်ား ၊ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားႏိုင္ေသာ ပစၥဳပၸန္ကာလအေၾကာင္းမ်ား စသည္တုိ႕ကို ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ စစ္အတြင္း ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းႏွင့္ စစ္ျပီးစကာလ၌ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို လက္ခံလာေစရန္ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ခဲ့ရပံုအေၾကာင္းတို႕ကုိကား မ်ားစြာေျပာေလ့ေျပာထ မရွိပါ။ အဖြဲ႕တဖြဲ႕လံုးအတြက္ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ သက္သာေစရန္ အပန္းေျဖခ်ိန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အတြင္း ကာလတြင္ က်မက နယူးေဒလီရွိ အိႏိၵယျပည္လံုးဆိုင္ရာ အသံလႊင့္ဌာန၌ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ပါသည္။ ထုိဌာနမွ ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဂ်ပန္မ်ား သိမ္းပိုက္ထားေသာ အာရွနယ္ေျမမ်ားသို႕ အသံလႊင့္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ဆန္ဖရန္စစၥကို ( San Francisco ) သို႕သြား၍ ယခု ဗြီအိုေအ ( VOA ) ေခၚ ထုိစဥ္အခါက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု စစ္ျပန္ၾကားေရးရံုး၌ အလားအတူအလုပ္မ်ိဳးလုပ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွ ေရာက္လာေသာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ မေတြ႕ရသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီျဖစ္၍ ကြဲကြာေနၾကရစဥ္အတြင္း ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္တဲ့ကုန္စင္ေအာင္ ေျပာရန္အခ်ိန္ပင္ မေလာက္ႏိုင္ပါ ။

ထိုဓါတ္မီးလင္းဖို မွိန္မွိန္ေလးကို ၀ိုင္းရံေနၾကသည့္ လူစုထဲပါ၀င္သူမ်ားမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ သူ၏ကိုယ္ရံေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၀င္အခ်ိဳ႕ ၊ ဘီဘီစီ၌အလုပ္လုပ္ေနေသာ ျမန္မာတဦးႏွင့္ ရံဖန္ရံခါ က်မကဲ့သို႕ေသာ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္တစ္ဦးျဖစ္ျပီး ၊ ဂ်ပန္ေခတ္ကာလအတြင္းက အမည္ခံအရ လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စစ္သံမႈးအျဖစ္ တိုက်ိဳတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္စၾကၤာလည္း ထိုလူစုထဲတြင္ပါ၀င္သည္။ စကားအနည္းငယ္စဲေသာအခ်ိန္မ်ား၌ သူက ဂ်ပန္တြင္ေနစဥ္က တတ္ခဲ့ေသာ အလြမ္းအေဆြးသီခ်င္းမ်ားဆိုျပီး က်မတို႕က ျမန္မာသီခ်င္းမ်ား ဆိုၾကပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ၏မိသားစု ၊ ဇနီးႏွင့္ သားသမီးသံုးေယာက္အေၾကာင္း ၊ အငယ္ဆံုးမွာ မိန္းကေလးျဖစ္ေၾကာင္းတို႕ကို ေျပာေလ့ရွိျပီး ၎တုိ႕အတြက္ လက္ေဆာင္မ်ား၀ယ္ေပးပါဟု က်မကုိေျပာပါသည္။ သို႕ႏွင့္ ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕အလုပ္ကိစၥမ်ား ျပီးစီး၍ လန္ဒန္မွ ျပန္သြားေသာအခါ သူ၏မိသားစု၀င္တဦးခ်င္းစီအတြက္ က်မ၀ယ္ေပးလိုက္ေသာ လက္ေဆာင္မ်ား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အတူပါသြားပါသည္။ စုအတြက္ အရုပ္ၾကီးတခု ၀ယ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေသာအခါ ထိုအရုပ္ၾကီးကို စုက မပ်က္မဆီး ေကာင္းမြန္စြာ ထိန္းသိမ္းထားလ်က္ ရွိေသးသည္ကို ေတြ႕ရ၍က်မ ေက်နပ္အံအားသင့္ရပါသည္။

ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ မျပန္မီရက္အနည္းငယ္အလုိတြင္ မိမိတို႕ျပီးစီးလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ကိစၥအ၀၀ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဘီဘီစီျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္မွ အသံလႊင့္ရန္ စာတမ္းတေစာင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပင္ဆင္ထားပါသည္။ အသံလႊင့္မည့္ေန႕တြင္ က်မတို႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္သူ၏ကုိယ္ရံေတာ္တို႕အား ဘီဘီစီစားေသာက္ဆိုင္၌ဆံုျပီး ေန႕လယ္စာ အတူစားရန္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေန႕လယ္စာ စားပြဲမွာ အားရေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ မဟုတ္ခဲ့ပါ ။ ထမင္းစားစားပြဲသည္ ဆိတ္ျငိမ္ေနျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏မ်က္ႏွာမွာ ျခိမ္းေတာ့မည့္ မိုးကဲ့သို႕ အံု႕မိႈင္းေန၏။ ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ဌာနမႈးျဖစ္သူ (အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသားတဦး)က အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႕ခြန္း၏ အစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕ကုိ ျဖတ္ေတာက္ျပင္ဆင္ခဲ့ျပီး မူရင္းျမန္မာစာတမ္းကိုလည္း အလားတူျပင္ဆင္မည္ဟု အၾကပ္ကိုင္ေနပါသည္။ ဘီဘီစီမွ ထုတ္လြင့္ေသာ မိန္႕ခြန္းမ်ားပါ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ထားရွိေသာစည္းမ်ဥ္းကန္႕သတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီရန္ျဖစ္သည္ဟု ရွင္းလင္းျပပါသည္။ ဤအျဖတ္အေတာက္မ်ားကို လက္ခံလိုက္ရမည္ေလာ ၊ အသံလႊင့္အစီအစဥ္ကိုပဲ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရမည္ေလာႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွာ စိတ္ဒြိဟျဖစ္ေန၏ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မိသားစုအတြက္ လက္ေဆာင္မ်ားယူလာေသာ က်မက စားေသာက္ခန္းသို႕ အနည္းငယ္အေရာက္ေနာက္က်ပါသည္။ က်မေရာက္သြားျပီးေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္းတင္းမာမႈႏွင့္ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕မႈမ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားကာ ေန႕လယ္စာစားပြဲ စတင္ပါေတာ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ားထံ အသံလႊင့္အစီရန္ခံရန္ ထြက္သြားပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ၾကိဳတင္အသိေပးျခင္း မရွိဘဲႏွင့္ သူ၏စာတမ္းကုိ မျပဳလုပ္သင့္သည္ဟု သူယူဆေသာ တည္းျဖတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ မည္မွ်မေက်နပ္မႏွစ္ျမိဳ႕ျဖစ္ရေၾကာင္းကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကီး သိသာေစခဲ့၏။ ဤသည္ကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အသြင္တပံု။

ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕တဖြဲ႕၏ အလုပ္လည္းျပီးဆံုး၍ ျပန္ခ်ိန္လည္းနီးလာေလျပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ဧည့္ခံၾကည့္ရႈခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအတြက္ ဧည့္ခံပြဲၾကီး က်င္းပပါသည္။ ဧည့္ပရိတ္သတ္မ်ားလည္း အေတာ္မ်ားပါသည္။ ျဗိတိသွ်ပါလီမန္အမတ္မ်ား ၊ ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၏ အလုပ္ကိစၥအ၀၀ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစရန္ တာ၀န္ယူခဲ့ေသာ အဆင့္ျမင့္အရာရွိၾကီးမ်ား ၊ သတင္းစာအယ္ဒီတာမ်ား ၊ သတင္းေထာက္မ်ား ၊ စာေရးဆရာမ်ား ၊ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္၏ အနာဂတ္တြင္ စိတ္၀င္စားၾကသူမ်ားႏွင့္ လာေရာက္ႏိုင္ေသာ ျမန္မာမွန္သမွ်တို႕ အသီးသီးပါ၀င္ၾကပါသည္။ ဧည့္ခံပြဲမတိုင္မီညက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်မကို ဧည့္ခံပြဲ၌ သီခ်င္းဆုိရန္ ေျပာပါသည္။ က်မက လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ ဟုတ္မည္မထင္ဟုေျပာကာ ျငင္းခဲ့၏။ ဧည့္ခံပြဲေန႕၌ ဂ်ပန္မ်ား၀င္လာသည္အထိ ျမန္မာျပည္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိအျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္မိတ္ေဆြေဟာင္း တေယာက္ထံ က်မအလည္သြားခဲ့၏။ သူ၏အိမ္ရွိရာအရပ္မွ လန္ဒန္သို႕ အျပန္ခရီးမွာ ေႏွးေကြးလွ၍ က်မႏွင့္အတူပါလာေသာ မိတ္ေဆြမွာ ဧည့္ခံပြဲအေရာက္ေနာက္က်မည္စိုးကာ ရင္တမမျဖစ္ေန၏။ ဧည့္ခံပြဲမမွီလိုက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႕ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ရမည့္ အခြင့္အေရးလြတ္ထြက္သြားမည္ထင္က က်မတို႕ ပူပန္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကမန္းကတန္းအ၀တ္အစားလဲျပီး ေရာက္သြားေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေစာင့္ေနပါသည္။ အခ်မ္းေျပမုန္႕အနည္းငယ္ စားေသာက္ျပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်မကို စင္ျမင့္ေလးေပၚတင္ထားေသာ စႏၵယားရွိရာသို႕ေခၚသြားျပီး “ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလး တေယာက္က သီခ်င္းဆိုဧည့္ခံမည္”ဟု ပရိတ္သတ္အား ေၾကျငာလိုက္ပါသည္။ က်မလည္း သီခ်င္းဆုိရပါေတာ့သည္။ ထုိညက ဆိုခဲ့ေသာသီခ်င္းမ်ားမွာ အဂၤလိပ္သီခ်င္းတပုဒ္ ၊ ျပင္သစ္သီခ်င္းတပုဒ္ႏွင့္ ျမန္မာသီခ်င္းတပုဒ္တို႕ ျဖစ္ပါသည္။ ယခု ျပန္လည္ေတြးၾကည့္ေသာအခါ ေနာက္ဆံုးတပုဒ္ကိုသာ ဆုိခဲ့သင့္သည္ဟု က်မထင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ထိုသီခ်င္းကို ျမန္မာမ်ားကသာ နားလည္ႏွစ္သက္ၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသီခ်င္းမွာ က်မတို႕အားလံုးသိၾကေသာ လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္၏ “စိန္ျခဴးၾကာေညာင္” ေဘာလယ္ျဖစ္ပါသည္။ ပရိတ္သတ္က ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ၾသဘာေပးၾကပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်မကို စင္ျမင့္ေပၚမွ ဆင္းရန္လာေခၚျပီး က်မ၏အဆိုကို သူမည္မွ်သေဘာက်ႏွစ္သက္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ အထူးေလယဥ္ႏွင့္ လန္ဒန္ျမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္းရွိ စစ္ဖက္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္မွ ထြက္ခြာသြားခ်ိန္၌ တတိုင္းျပည္လံုး ႏွင္းစိုင္ႏွင္းခဲမ်ားႏွင့္ ဖံုးလႊမ္းထားဆဲျဖစ္ပါသည္။ ႏႈတ္ဆက္ရန္ အဆင့္ျမင့္အဂၤလိပ္အရာရွိမ်ား အဖြဲ႕ၾကီးတဖြဲ႕ ေရာက္ေနပါသည္ ။ က်မတို႕ျမန္မာအခ်ိဳ႕လည္း ကုိယ္စားလွယ္မ်ား ၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္အတူ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနသည့္ မီးလင္းဖိုၾကီး၏ အပူရွိန္ႏွင့္ ေႏြးေနေသာ ဧည့္ၾကိဳခမ္းမၾကီး၌ သြားေရာက္စုေ၀းပါသည္။ က်မတို႕အားလံုး ၀ိုင္းထိုင္စကားေျပာၾကပါသည္ ။ ခဏၾကာေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဂၤလိပ္မ်ားအၾကားမွ ထလာျပီး က်မတို႕ႏွင့္ စကားေျပာပါသည္ ။ က်မကုိျပံဳးျပီး “က်ေနာ္တို႕နဲ႕ ဗမာျပည္ကို လိုက္ခဲ့ပါလား”ဟု ေျပာပါသည္။ ထို႕ေနာက္ က်မတို႕အေပါင္းေဖာ္တစု ႏွင္းခဲမ်ားအၾကားရပ္ျပီး ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ေလယာဥ္ရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္၍ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားသည္ကို ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း လက္မ်ားေ၀ွ႕ရမ္းႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ေဆာင္းေန႕ကေလး၏ လြမ္းဖြယ္အသြင္ႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ခြဲခြာရျခင္း ၊ အထးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ခြဲခြာရျခင္းတုိ႕ေၾကာင့္ က်မတို႕တေတြ ၀မ္းနည္းတသသျဖစ္ေနမိပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ တိုေတာင္းလွေသာ ဘ၀သက္တမ္းေလးမွ်သာ က်န္ေတာ့သည္ကုိကား က်မတို႕ မည္ကဲ့သို႕မွ် မမွန္းဆမိခဲ့ၾကပါ.။

ဆက္ရန္ ………..