ေျခမခ်ဖူးတဲ့ငါ့တိုင္းျပည္
လူေတြကေျပာတယ္
ငါတုိ႕တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး
သိပ္သာယာလွပတယ္…။
လူေတြကေျပာတယ္
ေစတနာကရုဏာအျပည့္နဲ႕
ငါတုိ႕တိုင္းျပည္ကလူေတြ
ေမတၱာတရားျပည့္၀ၾကတယ္…။
လူေတြကေျပာတယ္
ေအးျမတဲ့ေစတီေတာ္ေတြနဲ႕
ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းတဲ့
ငါတို႕ေရႊႏိုင္ငံၾကီးက
ျငိမ္းခ်မ္းလွပတယ္…။
လူေတြကေျပာတယ္
လူမ်ိဳးေပါင္းစံုနဲ႕
၀န္းရံေနထိုင္ၾကတဲ့
ငါတို႕တိုင္းျပည္ကလူေတြ
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ၾကတယ္…။
…………………..
…………………
…………………..
……………………
တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး
ေပါင္းစံုလြမ္းဆြတ္ေျပာၾကရင္း
ခပ္လွမ္းလွမ္းကေတာအုပ္ကို
ငါတုိ႕တိုင္းျပည္ေျမအျဖစ္
တမ္းတစြာငါလွမ္းၾကည့္ရင္း
ေျခမခ်ဖူးတဲ့ဒီနယ္ေျမကို
တစ္ေန႕ငါအေရာက္ျပန္လာခဲ့မယ္………..။
ဒီကဗ်ာက ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမွာပါ .. ။ ထူးထူးျခားျခားမျဖစ္ေပမယ့္ လင္းလက္နဲ႕သိပ္ခင္တဲ့ ထိုင္းမွာေမြးျပီး ထိုင္းမွာၾကီးျပင္းေသာ ၊ ျမန္မာျပည္ကိုအလြန္သြားခ်င္ေနေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးတစ္ဦး ခံစားမႈကို သူ႕ေနရာမွေနျပီး ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
3 comments:
I felt sad after reading this poem.
It would be like a person who had never been to his own warm home.
I feel sorry for all myanmars who hav never been to their own country. More than that, I feel sorry for all myanmars who loves their country and who sadly have to leave from it.
Nice poem. I wish the best for your friend and many people like him/her all over the world.
Post a Comment
အၾကံျပဳ comment ၀င္ေရးေပးတဲ့အတြက္ လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ရွင္ ။ မဖြယ္မရာ စကားမ်ား ၊ ဆဲဆိုျခင္းမ်ား ၊ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္စကားမ်ား ၊ တစ္စံုတစ္ဦး၏ ကုိယ္က်င့္တရားသိကၡာကို ထိခိုက္ေစေသာ စကားမ်ား ျဖစ္ပါက ထို comment မ်ားကို လက္ခံမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္ ။ အလည္လာေရာက္ အၾကံျပဳေရးသားျခင္းမ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ စာမ်ား ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရဖုိ႕အတြက္ Space မ်ား ထည့္ရိုက္ေပးၾကပါရွင္။