သူတစ္ပါးနာမည္အလြဲသံုးစားယူျခင္း

က်မေလာေလာဆယ္ ခရစ္စမတ္ဆိုေတာ့ ခရစ္စမတ္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ၾကား ျမဳပ္ေနတာ မနက္ကမွ အသိေတြဖုန္းဆက္ေတာ့ ၾကားလိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးအံ့ၾသသြားတယ္။

က်မနာမည္သံုးျပီး က်မလူရင္းေတြရဲ႕ ဘေလာ့ခ္စီေဗာက္စ္ေတြမွာ မိုက္ရိုင္းစြာသြားဆဲဆိုထားၾကသတဲ့။ အခ်ိဳ႕ကလည္း က်မနဲ႕တအားမခင္ေတာ့ က်မထင္ျပီး ျပန္ေျပာၾကသတဲ့။ က်မအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိသူမ်ားကေတာ့ က်မ မဟုတ္မွန္း တန္းကနဲသေဘာေပါက္ၾကတယ္။ က်မ ရီခ်င္တာေပါ့။ အဲဒီလို က်မနာမည္ကိုလိုက္ဖ်က္ေနသူရင္ထဲမွာ က်မနဲ႕ပတ္သတ္ျပီး ဘယ္ေလာက္မ်ား ပူေလာင္ေနၾကလည္း။ က်မအေပၚ အျငိဳးေတြ ၊ အမုန္းေတြ စုပံုထားတာ သိပ္ပင္ပန္းေနမွာပါ။ က်မကေတာ့ ေအးေဆးပါ။ ဘာမွ မျဖစ္သြားပါဘူး။ က်မနာမည္ၾကီးနဲ႕ သူမ်ားကုိသြားတက္ဆဲထားလည္း က်မျပံဳးေနတာ မပ်က္သြားဘူးေလ။ အကုသိုလ္ပြားေနတဲ့ သူတို႕ကိုပဲ သနားမိပါတယ္။ blog comments ေတြေပးရင္လည္း က်မ ကိုယ့္အေကာင့္ကို ေလာ့အင္၀င္ျပီးမွ ေပးေလ့ရွိတာေတာ့ ေျပာေနဖို႕လိုမွာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ နာမည္ဆိုတာ လက္ကေရးလိုက္ရင္ ျဖစ္လာတာပဲ။ ဒီလူ ဟုတ္သလား မဟုတ္ဘူးလားဆုိတာ ၾကည့္တာနဲ႕သိပါတယ္။

က်မလုပ္ခဲ့တဲ့အရာေတြအားလံုးမွာ က်မယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုက ျပည္သူေတြအားလံုးဆႏၵနဲ႕ ထပ္တူျဖစ္သလို ေကာင္းေသာအရာတစ္ခုကို မွ်တစြာေထာက္ခံထားျခင္းအျဖစ္ စာေတြေရးခဲ့တာ အမွားယြင္းတစ္ခုမွ မလုပ္ဘူးဆိုတာ လံုး၀စိတ္ခ်ပါတယ္။ က်မသင္ယူရမည့္ အသိပညာဗဟုသုတပိုင္း ၊ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ လက္ရွိအေျခအေနေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။ က်မသိတာ ျမဴတစ္ပြင့္ေလာက္ပဲရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီျမဴတစ္ပြင့္ကိုေတာင္ ဒီေလာက္ဆတ္ဆတ္ခါနာေနၾကတာ လက္တစ္ဆုပ္ေလာက္ဆုိ အိမ္ထိ လာသတ္မလားေတာင္ မသိဘူး။

ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္ျခင္း မတူတဲ့ ဆန္႕က်င္ဘက္လူသားေတြ ဘယ္အရာက ပိုအျမင့္ျမတ္ဆံုးလည္း သိခ်င္ရင္ သက္ေသေတြအားလံုးနဲ႕တကြ မွ်တစြာ ယွဥ္ျပိဳင္ရမွာပါ။ အခုလိုမ်ိဳး သူတစ္ပါး နာမည္သံုးျပီး အမ်ားစာဖတ္သူမ်ား အထင္လြဲေအာင္ လိုက္လုပ္ေနတဲ့လုပ္ရပ္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေအာက္တန္းက်ပါတယ္။ အဲဒီလို လိုက္လုပ္သူအေနနဲ႕ ကိုယ္ဘယ္သူဆုိတာ အမ်ားမသိေပမယ့္ ကိုယ့္အဆင့္အတန္း ၊ အက်င့္စာရိတၱကို တစ္ခ်က္ေလာက္ ျပန္ငဲ့ၾကည့္ပါလားရွင္။ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနလည္းဆုိတာ ဘုရားသိတယ္။ ကိုယ္ေစာင့္နတ္သိတယ္။ ေနာက္ဆံဳး ကိုယ့္လိပ္ျပာသိတယ္။ ကိုယ့္လိပ္ျပာေရာ ကိုယ္လံဳရဲ႕လားလို႕။ အခုလို လိုက္ျပီးနာမည္ဖ်က္ေနတာ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ က်မသိပါတယ္။ က်မေတာ့ စကားထဲ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး။

မမေမဓါ၀ီက သူ႕ခံစားခ်က္ကို အမွန္အတိုင္းေရးတယ္။ ကိုေမ်ာက္၇ေကာင္က သူတို႕အျမင္ အေတြးေတြကို ေဖာ္ျပတယ္။ ေမာင္ေလးသက္ႏိုင္က သူ႕ခံစားခ်က္နဲ႕အမွန္တရားကို ေပၚလြင္ေအာင္ ရွင္းလင္းေအာင္ ေရးတယ္။ ျမန္မာဘလူးအကိုၾကီးက လက္ရွိအေျခအေနေတြကို တစ္ခါတစ္ရံ လူသားခ်င္းစာနာစိတ္နဲ႕ေရးတယ္။ ကေဒါင္းညင္သာက သူ႕အေတြးအေခၚနဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကို ေရးတယ္။ ကိုဂ်န္နေရးရွင္းက သူ႕ခံစားမႈနဲ႕ အေတြးအျမင္ကိုေရးတယ္။ ကုိသံလြင္က သူ႕ဘ၀နဲ႕သူ႕စိတ္ခံစားမႈ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေရးတယ္။ ဒီလိုပဲ လင္းလက္ကလည္း လင္းလက္ခံစားမႈ ၊ အေတြးအျမင္ ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ၊ ဆႏၵေတြကိုေရးတယ္။ က်မ ဒီစာေတြကို ေရးခ်င္ခဲ့တာ ရင္ထဲမွာကိန္းေအာင္းေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လင္းလက္ ေရးဖို႕ အြန္လိုင္းမွာ ေနရာ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ဖုိရမ္ေတြမွာ မေတာ္တဆ စကားခဏခဏ မွားလို႕ေတာင္ အက္ဒမင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕ က်မျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ျမန္မာဆိုဒ္ေတြမွာ ဖိုရမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးရင္း ေမာ္ဒရိတ္တာနဲ႕လည္း စကားမ်ားရ ၊ အက္ဒမင္ကလည္း သတိေပးနဲ႕ ဘယ္သူ႕႕ကို စိတ္ပ်က္ရမွန္း မသိေအာင္ စိတ္ပ်က္ခဲ့ရဖူးတယ္။ က်မ သတင္းဌာနေတြကို ေဆာင္းပါးအျဖစ္ေရးပို႕ဖို႕အတြက္ကလည္း က်မကုိယ္က်မ ဗဟုသုတနည္းေသးတယ္လုိ႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့အတြက္ ဘယ္ျပိဳင္ပြဲကိုမွ မ၀င္ခဲ့ေသးဘူး။ က်မလိုခ်င္တာက က်မ ရင္ထဲျဖစ္တည္တာကို ဖြင့္ဟဖို႕အတြက္ပါပဲ။ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္လို႕ ၊ လူသိေအာင္လို႕ ေလွ်ာက္ေရးခ်င္သူ မဟုတ္တဲ့အတြက္ က်မအတြက္က ဘယ္ေနရာေရးေရး အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဘေလာ့ခ္ဆိုတာနဲ႕ စတင္မိတ္ဆက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာဘေလာ့ခ္ဂါေတြနည္းေသးသလို က်မလည္း ဘယ္သူနဲ႕မွ မသိပါဘူး။ က်မေရးခ်င္တာကို ေနာက္မဆုတ္ဘဲဆက္ေရးရင္း မိတ္ေဆြေတြတိုးပြားလာတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကို အြန္လိုင္းေပၚမွာတင္သိလာရတယ္။ က်မ ဘေလာ့ခ္ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာေတြကို က်မ အမ်ားၾကီးရင္ဆုိင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ က်မလူရင္းအခ်ိဳ႕နဲ႕ေတာင္ ကြဲရတဲ့အထိပါ။ လူသစ္ေတြတိုးသလို လူေဟာင္းေတြလည္း ေလ်ာ့သြားတာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။ က်မ boyfriend နဲ႕ေတာင္ ဘိုင္ဘိုင္လုပ္ရတဲ့အထိပါ။ က်မကလည္း နအဖလုပ္ရပ္ေတြကို အရိုးထဲမွာ စြဲေနေအာင္ ခါးသက္ေနေအာင္ မုန္းေတာ့ လူသာေပ်ာက္သြားမယ္ မုန္းတာက မေပ်ာက္ေတာ့ ဒါေတြမလုပ္နဲ႕ မိဘေတာင္ တားခြင့္မရွိခဲ့ပါဘူး။

က်မ စီေဗာက္စ္မွာ စကားရွည္ရင္ သိပ္မေျပာပါဘူး။ က်မ ဒီေနရာကေန ကုိသံလြင္ကိုေျပာခ်င္တာေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။ စကားေျပာဆို ခင္မင္ခဲ့တဲ့သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ က်မစိတ္ဓါတ္ ၊ က်မ အေျပာအဆို ၊ က်မအက်င့္ကို ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့ အကိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ စီေဗာက္စ္မွာ ဒီလိုစကားေတြကို က်မေျပာသလား မေျပာသလားဆိုတာ တန္းကနဲ သေဘာေပါက္သင့္ပါတယ္။ က်မလို႕ ထင္ျပီး ျပန္ေျပာတဲ့ စကား၁ခြန္းကို ေတာ္ေတာ္ေလးမၾကိဳက္ပါဘူး။ “နာမည္နဲ႕လင့္ခ္”ဆိုတာ ဘယ္သူမဆို ရိုက္ထည့္လို႕ရတဲ့ အရာတစ္ခုဆုိတာ ေမ့ေနသေလာ။ က်မက ေနရာတိုင္း လိုက္ျပီးေျပာတတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြ မ်က္ႏွာလႊဲပါမ်ားေတာ့ အခြင့္ေကာင္းယူတာ ခဏခဏၾကံဳရပါတယ္။ က်မကို လာမေမးမခ်င္း မေျဖတဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္းရွိပါတယ္။ က်မက နအဖနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္သာ က်မေရးတဲ့ စာအခ်ိဳ႕ျပင္းခ်င္ျပင္းမယ္။ က်မက စစ္ဗိုလ္ စစ္သားေတြကိုလည္း မဆဲသလို ဘယ္လူစားမ်ိဳးကုိမွ ဆဲေလ့မရွိပါဘူး။ က်မတို႕က ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြပါ။ သူမ်ား အရိုးကိုက္တိုင္း လိုက္မကိုက္တတ္တဲ့ လူစစ္စစ္ပါ။

ျမန္မာလူမ်ိဳးျပည္သူလူထုမွာ ေရးတဲ့စာေတြ ၊ ခံစားမႈေတြ ၊ အေတြ႕အၾကံဳေတြသာ မတူခ်င္ မတူမယ္။ ရည္ရြယ္ရာ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္က အတူတူပါပဲ။ အားလံုးက လြတ္လပ္တရားမွ်တေသာ ဒီမုိကေရစီ တန္းတူအခြင့္ေရး စနစ္ကို လိုလားေနခ်ိန္မွာ လမ္းေၾကာင္းတူသူေတြကို ေလးစားသလို ဆိတ္ဆိတ္ေနသူေတြကို မွန္ေနရင္ ေလးစားပါတယ္။

ပလန္းနက္ေျမက ျမန္မာယူစာေပါင္း အမ်ားဆံုးတည္ရွိတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ။ အဲဒီေနရာကို သြားတိုင္း က်မ စိတ္ထဲေအးျမရပါတယ္။ သူတို႕ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံကလူေတြ မ်ားသလို က်မလိုခ်င္တဲ့ အခ်က္လက္ေတြကိုလည္း လိုလိုလားလား ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။ အခက္ခဲေတြကိုလည္း ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။ က်မက နအဖ အသိုင္း၀ိုင္းနဲ႕ ၂ဖက္ခြလူစားေတြကလြဲရင္ က်န္ေသာသူမ်ားကို တစ္ေျမတည္းေမာင္ႏွမေတြအျဖစ္ ေလးစားခ်စ္ခင္ပါတယ္။