ဘ၀ခရီးတစ္ခု၏ ခံစားမႈပံုရိပ္ မွတ္တမ္းေလးမ်ား (လင္းလက္ၾကယ္စင္): July 2009

ဖုန္းေလးထဲမွ နာရီႏိႈးစက္သံသီခ်င္းေလး ထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာ မနက္(၆)နာရီတိတိ။ ညက ခ်စ္သူ အလုပ္ေတြမျပီးမခ်င္း မအိပ္ႏိုင္ခ်ိန္ .. ကုိယ္လည္း စာဖတ္လို႕ ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတြက ခပ္က်ိန္းက်ိန္း။ ပုခံုးေပၚ လက္ကေလးလာတင္တဲ့ ခ်စ္သူကို က်ီစယ္ရင္း အိပ္ယာထသြားခ်ိန္မွာ မနက္စာအတြက္ ကုိယ္သြားျပင္ဆင္ ၊ ခ်စ္သူရံုးသြားဖို႕ အ၀တ္တစ္စံုကို မီးပူတိုက္ေပးလိုက္တယ္။ သြားခါနီးမွ ကုိယ္က မီးပူတိုက္တာ ပိုသေဘာက်တာေၾကာင့္ ၾကိဳတင္မီးပူတိုက္ေလ့ မရွိဘူး။ ေခါက္ရိုးမျပန္႕မွာ ၊ အနည္းငယ္ေၾကမြသြားမွာ စိုးရိမ္တာ ကိုယ့္အက်င့္တစ္ခု။

ဒီရက္ပိုင္းေတြ မျဖစ္မေန ခ်စ္သူ ရံုးသြားရမွာမို႕ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ၾကိဳလြမ္းေနမိေသးတယ္။ တမိုးေအာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္အတူရွိရင္း တစ္ေယာက္က အလုပ္ေတြလုပ္ ၊ တစ္ေယာက္က ေက်ာင္းစာႏွင့္ အိမ္အလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္ရင္း ခြဲခြာရေသာ အခ်ိဳ႕ရံုးသြားရမယ့္ရက္ေတြ ၊ အစည္းအေ၀းရွိေသာရက္ေတြ ၊ စင္မနာတက္ရေသာရက္ေတြ ၊ ကိုယ္ေက်ာင္းသြားရေသာ အခ်ိန္ပိုင္းေလးေတြကလြဲရင္ မခြဲမခြာ ကုိယ္တို႕ အတူတည္ရွိခဲ့တာ ကုိယ္ဟာ ေဖ်ာက္မရတဲ့ အက်င့္တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။ ျမင္လႊာေအာက္မွာ ျမင္ေနရမွ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ေသာ ကိုယ့္အက်င့္ေၾကာင့္ ခ်စ္သူဟာ ကိုယ့္ကို အျမဲအလိုလိုက္ခဲ့ပါတယ္။ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ ကုိယ့္အတြက္ မိသားစုအခ်ိန္အျဖစ္ သီးသန္႕ေပးရင္း .. အလုပ္ကိစၥအတြက္ ခရီးထြက္ရရင္လည္း ေဘးနားမွာ အျမဲရွိေနတဲ့ ကုိယ့္ကုိ အျပံဳးမပ်က္ ဂရုတစိုက္ေခၚေဆာင္မႈေတြေၾကာင့္ ကုိယ္ဟာ အခ်ိန္ပိုင္းေက်ာင္းတက္ဖို႕ပဲ ဦးစားေပးစဥ္းစားခဲ့တယ္။

မနက္ခင္း မိုးေသာက္ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႕ “အိမ္ေထာင္ေရး”ဆိုတာကို ကုိယ္ အေတြးျပန္႕ပြားေနမိတယ္။ ခ်စ္သူနဲ႕လက္ထပ္ဖုိ႕ မေမာမပန္းျပင္ဆင္ခဲ့ရင္း ကုိယ္တို႕ရဲ႕ မဂၤလာအခမ္းအနား ၊ ဟန္းနီးမြန္းခရီးအားလံုးျပီးသြားခ်ိန္မွ ကုိယ္တို႕ရဲ႕ “ခ်စ္ျခင္းေမတၱာခရီးသစ္”တစ္ခု ထပ္မံဖြင့္လွစ္ခဲ့ရတယ္။ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႕ မဂၤလာဦးေန႕ရက္မ်ားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတစ္ဖက္ ၊ ၾကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ နားလည္မႈကတစ္ဖက္ .. အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ ကုိယ္ စိတ္အနည္းငယ္ပင္ပန္းခဲ့ရပါတယ္။ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ႏွစ္ေတြခ်ီ .. နားလည္ခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးအတြက္ .. အတူေနရမွ ပိုနားလည္ေပးရတဲ့ ေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြက ဒုနဲ႕ေဒးျဖစ္ခဲ့တာမို႕ ကုိယ့္အတြက္ ပိုမိုရင့္က်က္ေပးရတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုလည္း ေမြးဖြားလာခဲ့ပါရ႕ဲ႕။ တစ္ေယာက္ ေနပံုထိုင္ပံုေလးေတြကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးနားလည္ခဲ့ၾကရင္း ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုက ကုိယ္တို႕က စိတ္ထဲမွာ ဒြိဟေတြ ထားျခင္းမရွိတာပဲ။

ကုိယ့္မွာ ခ်စ္သူကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ ၊ အစြဲအလမ္းၾကီးမားတဲ့ “ႏွလံုးသားတစ္စံု”နဲ႕ သင္ယူေလ့လာဖို႕ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့ “ဆံုးျဖတ္ခ်က္”တစ္ခုေပါင္းျပီး လက္ထပ္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ပထမဆံုး ကိုယ္အခက္အခဲျဖစ္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာက “ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းအတတ္ပညာ”။ လက္မထပ္ခင္ ကုိယ္အနည္းငယ္ ၾကိဳတင္ေလ့လာထားေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ကိုယ္အေတာ္ေလးၾကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။ ေဆးေၾကာသန္႕စင္ ၊ သိမ္းဆည္းျခင္းေလာက္ကိုပဲ ၀ါသနာပါတဲ့ ကုိယ့္အတြက္ ခ်စ္သူရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈေအာက္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းစိတ္မပါတဲ့ ကုိယ့္အက်င့္က ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါရဲ႕။ ေန႕ေန႕ညည ကိုယ္အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားရင္း (၁)လၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာ သာမန္အရသာေလာက္ ကုိယ္ႏိုင္နင္းခဲ့တယ္။ “အေလ့အက်င့္”က လူကိုေျပာင္းလဲေစခဲ့ရင္း စာေရးဖုိ႕ပဲ စိတ္၀င္စားတဲ့ ကုိယ့္လက္ေခ်ာင္းေတြက “မီးဖိုေခ်ာင္”ကိုလည္း စာအုပ္ေတြလို ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္။ အျမဲတမ္း ကုိယ့္ေဘးနားမွာ အားေပးရင္း ၊ ကုိယ္ခ်က္သမွ် ေက်ေက်နပ္နပ္စားရင္း .. ပိုေကာင္းမြန္ဖို႕ အျမဲအၾကံေပးတဲ့ ခ်စ္သူေၾကာင့္ ကုိယ္လံုး၀မအားေသာရက္မ်ား ၊ ေနမေကာင္းေသာရက္မ်ားကလြဲ … ေန႕စဥ္ခ်က္ျပဳတ္ၾကိဳးစားသမွ် ကုိယ္တိုင္ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။

ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ကုိယ့္ကို “အိမ္ရွင္မၾကီး”လို႕ ေနာက္ေျပာင္ၾကေပမယ့္ ကုိယ္ဟာ အရင္လို စိတ္မဆိုးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ေပးရတဲ့ ၾကိဳးစားမႈအခ်ိန္ေတြအားလံုးရဲ႕ ရလဒ္အျဖစ္ ကုိယ္ဟာ အရင္းႏွီးဆံုးေသာ ႏွလံုးသားတစ္စံုကို အျပည့္အ၀ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ျပီေလ။ ကုိယ့္ရဲ႕ငယ္ရြယ္စဥ္ဘ၀မွာ ဖခင္နဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခြဲခြာရျခင္းေတြက “ဖခင္ေမတၱာ”ကို အနီးကပ္လိုအပ္သေလာက္ မရခဲ့တာေၾကာင့္ ခ်စ္သူဟာ ကုိယ့္အတြက္ “ဖခင္ေမတၱာ”ကိုလည္း သယ္ေဆာင္လာေပးခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ျမန္တဲ့ ကုိယ့္အက်င့္ ၊ စိတ္ၾကီးတဲ့ ကုိယ့္ခံစားခ်က္ေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသခ်ာနားလည္ေပးရင္း ေဒါသထြက္တတ္တဲ့ ကုိယ့္စိတ္ႏွလံုးသားကို အျမဲႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူကို စိတ္ေဒါသၾကားက ျပန္သနားမိရင္း ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ပိုမိုထိန္းခ်ဳပ္သင္ၾကားျဖစ္ခဲ့တယ္။

ကုိယ္လိုခ်င္ေသာအရာမွန္သမွ်ကို ခ်က္ခ်င္းမေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ .. မေ၀းေသာအခ်ိန္တစ္ခုမွာ ေပးတတ္တဲ့ ခ်စ္သူေၾကာင့္ ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ၾကီးမႈေတြကို မိဘေတြကလည္း ခ်စ္သူဘက္မွ ဆံုးမေပးခဲ့တယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ စရိုက္သဘာ၀ဟာ ကုိယ့္ထက္အမ်ားၾကီး စိတ္ပုိၾကီးျပီး ၊ သိပ္ independent ျဖစ္လြန္းေပမယ့္ ကုိယ့္အတြက္ စိတ္အားလံုးေလွ်ာ့ေပးခဲ့တာ ကုိယ္တိုက္ရိုက္ မေျပာေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ အျမဲတမ္း ေက်နပ္စြာ အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္ စီးပြားေရးေတြမွာ အေသးစိပ္ လက္ေတြ႕က်က် ၊ ျပတ္ျပတ္သားသား အေကာင္းဆံုးလုပ္ကိုင္တတ္တဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးသားဟာ “အခ်စ္”နဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ မထင္မွတ္ထားစြာ ႏူးညံ့မႈကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတတ္တာ ၊ စိတ္ႏွလံုးသားတခုလံုး ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံျပီး ပါရမီျဖည့္ေပးတတ္တာေတြက ကုိယ္အျမဲအတုယူရပါတယ္။ စကားအေျပာအဆိုေလး ကုိယ့္အၾကိဳက္ လွေအာင္မေျပာတတ္ေပမယ့္ စိတ္ႏွလံုးသားဟာ ကုိယ္နဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းညင္သာစြာ ဆက္ဆံပံုကိုပဲ ကုိယ့္မွာ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။

အေသးစိပ္ ခံစားတတ္တဲ့ ကုိယ့္စိတ္ႏွလံုးသားဟာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စိတ္ေလွ်ာ့ရင္း ကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ မိသားစုအိမ္ေလးအတြက္ အေကာင္းဆံုးၾကိဳးစားခဲ့တာ “ခ်စ္သူ”ကလြဲရင္ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ စာေတြ႕ ၊ လက္ေတြ႕ ႏွစ္ခုလံုး အေရးၾကီးတာေၾကာင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ၊ အိမ္ေထာင္ေရးအားလံုးနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ေလ့လာဖတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္း ကုိယ္အမ်ားၾကီး သင္ယူရပါတယ္။ ခိုင္ျမဲေသာ ခ်စ္ျခင္းေတြ အေျခခံအျဖစ္ တည္ျမဲစြာ ရွိေနေပမယ့္ “မယိုင္နဲ႕ေသာ .. မျပိဳကြဲေသာ အိမ္ကေလး”အျမဲတမ္း အသက္၀င္ေနဖို႕အတြက္ အေရးၾကီးေသာ အခ်က္ေတြအားလံုးကို ကုိယ္အျမဲသတိျပဳေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ကုိယ္နားလည္တဲ့ သီအုိရီတစ္ခုက အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုမွာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစြာ လက္ထပ္ထားျပီးရင္ ထိုအိမ္ေထာင္ေရး တည္တံ့ခိုင္ျမဲဖို႕ အခ်က္အလက္ ၊ အႏုပညာအားလံုးကို ဖန္တီး .. ထိန္းသိမ္းသြားဖို႕ အခြင့္အေရးေတြအားလံုးက မိန္းမလက္ထဲမွာ အမ်ားဆံုးတည္ရွိပါတယ္။ ဒီအတြက္ ကိုယ္တို႕ၾကားမွာ ကုိယ္ထင္ထားတဲ့ “မာန”ေတြ မရွိခဲ့တာ အံ့ၾသခဲ့ရပါတယ္။ ကုိယ့္အက်င့္စရိုက္ ၊ အၾကိဳက္အားလံုးကို ေလ့လာျပီး ၾကိဳးစားျဖည့္ဆည့္ေပးတဲ့ ခ်စ္သူကို တခါတေလ ကုိယ္စိတ္အလိုမက်ရင္ အနည္းငယ္ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာမိတာလည္း မခ်စ္လို႕ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ေပးလြန္းရင္ .. ထံုသြားမွာ ၊ ရိုးသြားမွာစိုးလို႕ ရံဖန္ရံခါ ခပ္ေအးေအးေနရင္း ၊ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနတာလည္း မခ်စ္ေတာ့လို႕ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။

ခ်စ္သူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ကိုယ့္အေပၚ ပါရမီျဖည့္ ၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးမႈအရာအားလံုး စိတ္ေက်နပ္ေပမယ့္ “ေစတနာ”တစ္ခုကိုပဲ ကုိယ္ မခံႏိုင္ေသးတာပါ။ ကုိယ့္ကိုျဖစ္ထြန္းေစခ်င္စိတ္ေတြမ်ားတဲ့ ခ်စ္သူေစတနာေတြကို ကုိယ္ဟာ အျမဲခပ္လန္႕လန္႕နဲ႕ “အဲဒီေလာက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေနာ္ ကိုကို။ မီးမီးကို အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္ မလုပ္ခိုင္းနဲ႕”လို႕ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားရတယ္။ ကုိယ့္ကို အသိဥာဏ္ပညာေတြ ပိုမိုျဖစ္ထြန္းေစခ်င္ ၊ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေအာင္ျမင္ေစခ်င္ ၊ စိတ္ခံစားမႈေတြ ပိုမိုရင့္က်က္ေစခ်င္ ၊ သူ႔အေပၚမွာလည္း ရင့္က်က္မႈႏွလံုးသားႏွင့္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းတာေတြ ရွိေစခ်င္ ၊ အခ်စ္ႏွင့္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေသာ ပါရမီျဖည့္ဖက္ အိမ္ရွင္မေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္ ၊ အနာဂတ္မွာရွိလာမယ့္ သားသမီးေတြအေပၚလည္း အခ်ိန္ေပး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္မည့္ မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္ အစရွိတာေတြနဲ႕ “ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ေစတနာ”ေတြမ်ားလြန္းလို႕ ကုိယ္လည္း မ်က္ခံုးေတြ ေတာ္ေတာ္လႈပ္မိတယ္။

“အခ်စ္”ဆိုတာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရွင္သန္ရတာေၾကာင့္ ခ်စ္ျခင္းအဆင့္ေလးေတြလည္း လူသားေတြၾကားမွာ ကြဲျပားေနတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္နဲ႕စတင္ခင္မင္သိကၽြမ္းကတည္းက “ကုိယ္နဲ႕တူေသာ သမီးေလးတစ္ေယာက္ လို္ခ်င္မိတယ္”လို႕ ရိုးသားစြာ ၀န္ခံကတည္းက ခပ္တင္းတင္းပံုစံကိုယ့္မွာ ေျခလွမ္းေတြေတာင္ မွားကုန္ခဲ့ရင္း ရင္ခုန္သံေလးတစ္ခု စတင္ျဖစ္ထြန္းခဲ့တယ္။ ဒီရင္ခုန္သံေတြ မေပ်ာက္ဆံုးဖို႕ … ႏွစ္ေတြၾကာလာရင္ .. သံေယာဇဥ္ကလြဲ ခ်စ္ျခင္းေတြ ေအးခဲလို႕ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႕ကုိယ္ အလုပ္ေတြရႈပ္ ၊ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ စံုတြဲစာရင္းထဲ ကုိယ္မပါ၀င္ခ်င္တာေၾကာင့္ လိုအပ္ေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ .. ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈ ၊ ၾကိဳးစားမႈေတြကို ကုိယ္အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ စိုက္ပ်ိဳးသြားမွာပါ။

အေတြးေလးေတြၾကားမွာ မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြလည္း ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးမွာ ညိဳေမွာင္ျပီး ရြာသြန္းလာပါရဲ႕။ မိုးစက္ေတြဟာ အလြမ္းေတြကို ပိုမိုျဖစ္ထြန္းေစတယ္ဆိုရင္ … ဒီရက္ပိုင္းေလး မိုးမရြာပါနဲ႕လားကြယ္။ ကုိယ့္အလြမ္းေတြကို ဖတ္မိသူေတြ မ်က္လံုးေနာက္ခ်င္ေနာက္ႏိုင္ပါတယ္ .. ။ ဒါေပမယ့္လည္း … ေရေျမေတြျခား ခြဲေနသူေတြမွ လြမ္းခြင့္ရွိတာလားကြယ္။ ေခတၱခဏေလး ခြဲခြာသူေတြလည္း လြမ္းခြင့္ရွိတယ္လို႕ ကုိယ္ယံုၾကည္တာေၾကာင့္ …….. ျမစ္ႏွစ္ခု၏ေပါင္းဆံုရာ သီခ်င္းေလးကို ခပ္တိုးတိုးညည္းဆိုရင္း ေရာင္နီလာေသာ မနက္ခင္းမွာ အလြမ္းေတြက မိုးစက္ေတြၾကား ျပန္႕က်ဲလ်က္ .. ။

မွတ္ခ်က္။ ဓာတ္ပံုမ်ားအား google မွ ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။