Thursday, July 26, 2007

TLAM issue 11


http://www.thanlwin.com/thanlwinainmat/

၃လတစ္ၾကိမ္ မအားတဲ့ၾကားက သံလြင္အိပ္မက္အမွတ္စဥ္တစ္ခု ထြက္ရွိဖို႕ၾကိဳးစားတဲ့အယ္ဒီတာမ်ားကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ပထမဦးစြာေျပာပါရေစ။

သံလြင္အိပ္မက္ထြက္တာ သိေပမယ့္ မအားလို႕ မေၾကျငာျဖစ္ခဲ့လို႕ပါ။ ကုိယ္တိုင္လည္း ဖတ္လို႕ မျပီးေသးပါဘူး။

ကၽြန္မ သံလြင္အိပ္မက္မွာ ခံစားမႈနဲ႕ဘ၀အျဖစ္အပ်က္ေတြပဲ ေရးေလ့ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မေရးတာ အႏုပညာ ခံစားမႈနဲ႕ေရးထားတယ္ဆိုတာ မေမ့ဖို႕ေတာ့ အားလံုးကိုေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ရွင္။


“အရံႈးေတြ အျမတ္ေတြ အႏိုင္ရမႈေတြနဲ႕ တြက္ခ်က္သင္ၾကားေနရတဲ့ ငါ့သင္ခန္းစာေတြၾကားမွာ မင္းအခ်စ္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕အတြက္ ရွယ္ရာေတြလို၀ယ္ယူလို႕ရမယ္ဆိုရင္ တစ္သက္တာစည္းစိမ္ေတြပံုေအာျပီး ထာ၀ရအရံႈးခံ သိမ္းပိုက္ထားမိမွာပဲ ။ လက္ေတြ႕က်က်ဖန္တီးယူမွရတဲ့ လွည့္ကြက္မ်ားတဲ့လူေတြၾကားမွာ လက္တစ္လံုးျခား အႏိုင္ယူခဲ့ဖူးေပမဲ့ မင္းနဲ႕ပတ္သတ္သမွ်ေတာ့ ေရွ႕တစ္ကြက္ေက်ာမျမင္တဲ့ ခပ္ည့ံညံ့လူတစ္ေယာက္ ငါျဖစ္ေနတာေတာ့ ျငင္းမရခဲ့ဘူး ။ မင္းသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေတြ ေရရြတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားနဲ႕အတူ မင္းရင္ခုန္သံေတြအသက္၀င္ေနတယ္လို႕ ေျပာခဲ့တဲ့ အင္းေလးဆိုင္တစ္ေနရာမွာ ညေနခင္းေတြတိုင္း ငါတစ္ေယာက္တည္းထိုင္ရင္း ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမယ္မွန္းမသိတဲ့ မင္းကို တိတ္တခိုးေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲေလ ။ စကၤာပူမိုးကေတာ့ ငါ့ကိုခဏခဏေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ရြာခ်ေနရင္း မာနၾကားက ငါ့မ်က္ရည္ေတြက မင္းသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ခြက္ထဲ ျပည့္လွ်ံေနခဲ့တာ ျပကၡဒိန္ရက္ေတြ လက္ခ်ိဳးမေရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။

အခ်စ္မွာမာနမထားသင့္ဘူးလို႕ ဘယ္အခ်စ္ဆရာေတြဖြင့္ဆိုခဲ့လည္းေတာ့ ငါမသိဘူး ။ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက မင္းမသိတဲ့ အခ်စ္ေတြကေတာ့ မာနတစ္စက္မွမထားခဲ့မိေတာ့ အႏိုင္ရမႈေတြနဲ႕အတူ မင္းက ငါ့အသဲႏွလံုးကုိ စားသံုးခဲ့တယ္ ။ ”


အျပည့္အစံုဖတ္ရႈရန္...

Read More...

Thursday, July 19, 2007

မိုးစက္မ်ားၾကားကေသြးမ်က္ရည္ (ဇူလိုင္၁၉)


တ၀ုန္း၀ုန္းရြာခ်လာေသာ မိုးသီးမိုးေပါက္သံမ်ားၾကားၾကားခ်င္း အေျပးအလႊား တံခါးေပါက္ေတြအားလံုး ကၽြန္မ လိုက္ပိတ္လိုက္ရသည္ .. ။ အိပ္ေရးေတာ့မ၀ေသးေပမယ့္ မိုးၾကိဳးပစ္သံေတြ ျပင္းထန္စြာ ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚေနတာနဲ႕ အိပ္ရာမွ အျမန္ထလိုက္သလို အေတြးထဲမွာလည္း ၀င္လာသည္က “ဒီေန႕ အာဇာနည္ေန႕ပါလား” ……. ။


အစိုးမရေသာ စင္ကာပူအေၾကာင္းသိေပမယ့္ ဇူလိုင္၁၉ရက္ မနက္အေစာၾကီးအခ်ိန္မွစျပီး ျပင္းထန္စြာ ရြာသြန္းပစ္ခတ္ေနတဲ့ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြကိုၾကည့္ျပီး က်ဆံုးသြားေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား အားလံုးကို ေလးစားရိုေသစြာျဖင့္ ရင္ထဲမွ အေလးျပဳမိသည္ .. ။


တစ္ႏိုင္ငံလံုး ယူၾကံဳးမရစြာျဖင့္ အစားထိုးေျဖသိမ့္မရႏိုင္ခဲ့ေသာ ရက္ၾကီးတစ္ရက္ကို ဘယ္လိုမ်ား ေမ့လို႕ရမွာလဲ။ လက္နက္ေတြအားကိုးနဲ႕ ႏိုင္ငံကိုခ်ုဳပ္ကိုင္ထားေပမယ့္ ျပည္သူေတြရင္ထဲက ေလးစားဂုဏ္ယူခ်စ္ျမတ္ႏိုးရေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြအားလံုးကိုေတာ့ ေမ့သြားေအာင္ အာဏာရွင္ေတြမွာ လုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ .. ။

ဒီေန႕ တစ္ေန႕လံုးေတာ့ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လံုး မႈန္မိႈင္းျပီး ေအးစိမ့္ေနသလို အရာအားလံုးက မိႈင္းပ်ပ် .. ။ ျငိမ္သက္စြာရပ္ေနေသာ မိနစ္ပိုင္းခန္႕အခ်ိန္ခါမွာ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လံုး မိုးခ်ဳန္းသံေတြက စဥ္ဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚေနသလို ေသြးဖံုးခဲ့ေသာ ဒီမိုးတစ္ေန႕ ၁၉ဇူလိုင္က ရင္ထဲကို စူးရွစြာ ဆက္လက္ထိုးေဖာက္ေနဆဲ … ။





Read More...

Sunday, July 15, 2007

“လြတ္လပ္ျခင္းအႏုပညာ”



“လြတ္လပ္ျခင္းအႏုပညာ”

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တကယ့္ကို ေလးစားထိုက္ေသာ ၊ ထူးခၽြန္ၾကေသာ စာေရးဆရာၾကီးမ်ားကို ျမင္တိုင္း ၊ သူတုိ႕ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္တိုင္း ရင္ထဲမေကာင္းရတဲ့အခ်က္က “စာေပလြတ္လပ္ခြင့္မရွိျခင္း”ပါပဲ .. ။ စာေပကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားတဲ့ စာေပအႏုပညာသမားေတြအားလံုးရင္ထဲမွာ မတူညီတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ေျမာက္ျမားစြာ ရွိႏိုင္ပါတယ္ .. ။ သူတုိ႕ေတြ ဘာေတြကို ေ၀ဖန္ၾကမလဲ .. ။ ဘာေတြကို ပုိလိုလားမလဲ .. ။ ဘယ္လို တန္ဖိုးရွိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ အျမင္မတူတာေတြကို လြတ္လပ္စြာ ဖလွယ္ၾကမလဲ .. ။ အဲဒါေတြကို ကၽြန္မ ဖြင့္ေပးေစခ်င္မိတယ္ .. ။ ျမင္လိုက္တိုင္း ေဘာင္တစ္ခုနဲ႕ ကန္႕သတ္ျပီး ေရးေနရတဲ့ဘ၀ကို စိတ္ပ်က္မိတယ္ .. ။ စာမူတည္းျဖတ္ေရးအဖြဲ႕ကလဲ တစ္ခ်က္ကေလး မွားလိုက္တာနဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘူးဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အက်ပ္ရိုက္ရမွာပါ .. ။ အရည္အေသြးေတြစုေနတဲ့ ရတနာေတြကို တြင္းထဲပိတ္ေလွာင္ထားတာ ဘယ္လိုလူစားေတြပါလိမ့္ .. ။
အခု ဘေလာ့ခ္ဂါစာအုပ္ထုတ္ဖို႕လုပ္ၾကတယ္ .. ။ ဖတ္ျပီးတည္းျဖတ္ေရးလုပ္ၾကသူမ်ားလဲ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းေျခာက္ရမွာပါ .. ။ မလြတ္လပ္တဲ့ စာေပေရးသားျခင္းကိုေတာ့ ေရးရတာ ရင္ထဲ က်ဥ္းက်ပ္မိပါတယ္ .. ။ အစိုးရကိုေ၀ဖန္တယ္ဆိုတာထက္ မိမိရင္ထဲက မေက်နပ္ျခင္း ၊ လူငယ္ လူၾကီးေတြ အားလံုး၇င္ထဲက လိုအပ္ခ်က္ … အဲဒါေတြအားလံုးကိုေရးတဲ့ စာေတြကို ဖတ္ခ်င္သလို ကိုယ္တိုင္လည္း ေရးခ်င္တယ္ .. ။ ကၽြန္မ ဒီဘေလာ့ခ္စာအုပ္နဲ႕ပတ္သတ္ျပီး လုပ္ခ်င္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ပူးေပါင္းပါ၀င္သူ လက္တစ္ဖက္ေတာင္ ျပည့္ပါ့မလား မသိဘူး .. ။ မိမိရင္ထဲက ခံစားခ်က္အစစ္ေတြ ၊ ျမန္မာျပည္နဲ႕ပတ္သတ္ျပီး ေတြ႕ၾကံဳရတဲ့ အျဖစ္ပ်က္စာေတြ ၊ ျပည္ပေရာက္ အခက္ခဲ အေတြ႕အၾကံဳ ခံစားမႈေတြ ၊ လူေတြရဲ႕ ရင္ထဲက လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ခံစားမႈ အႏုပညာေပါင္းျပီး လြတ္လပ္စြာေရးထားတဲ့ ပုိ႕စ္ေတြ … အားလံုးေပါင္းျပီး ဘယ္စာမူတည္းျဖတ္ေရးအဖြဲ႕မွ မတင္ဘဲ ရေအာင္ထုတ္ခ်င္တယ္ .. ။ “စာေပ”ဆုိတာ လူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသား ၊ ေသြးထဲက ျဖစ္လာတဲ့ ရတနာတစ္ခု .. ။ အဲဒီလို ရတနာမ်ိဳးကို အာဏာရွင္ကို ဘာလို႕ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးရမွာလဲ .. ။ ထိုင္းလို ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာဆို ျမန္မာေတြ ပိုမတရားခံရတာ မ်ားပါတယ္ .. ။ ေနာက္ မမခင္မင္းေဇာ္ေရးတဲ့ “ေသာင္ရင္းျမစ္ကိုျဖတ္ခဲ့ျပီ” စာမ်ိဳးေတြ ပါ၀င္ေစခ်င္တယ္ .. ။ အဲဒီဘက္ကေန ေတြ႕ၾကံဳရတဲ့ ဘ၀ခါးခါးေတြအားလံုးကို ျမန္မာျပည္မွာ သိေစခ်င္တယ္.. ။ ကၽြန္မတို႕လူငယ္ေတြက စာေပလြတ္လပ္ခြင့္မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ မိမိရင္ထဲက လိုအပ္ခ်က္ ၊ ခံစားခ်က္ ၊ ေတာင္းဆုိမႈေတြအားလံဳးကို ရဲ၀ံ့စြာ တင္ျပရတဲ့ အျဖစ္ပ်က္တစ္ခုကို အားလံုးေရွ႕က လမ္းျပလုပ္ေဆာင္ခ်င္တယ္ … ။ ကန္႕သတ္ျပီး ရင္ထဲရွိတာကို တရားမွ်မွ်တတ လုပ္ခြင့္မျပဳတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြေအာက္မွာ ေရးရတာ ဘာမွလဲ မထြက္လာဘူး .. ။ အဲဒီဘ၀မ်ိဳးကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္ဘူး .. ။ ကေလာင္တံအားလံုးကို ၾကိဳးႏွင့္ခ်ဳပ္ထားတာကို ကၽြန္မ သိပ္မုန္းတယ္ .. ။ “ဓါးသြားထက္ ကေလာင္သြားက ပိုထက္္တယ္”ဆိုတဲ့စကားပံုအတုိင္း ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ .. ။
လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ Freedom ဆုိတာ ရွိကိုရွိသင့္တယ္ .. ။ နံရံေတြၾကား ေလးဘက္ေလးရံ ညွပ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ လူျဖစ္ရတဲ့ဘ၀က ဘယ္ေလာက္ အက်ည္းတန္ရုပ္ဆိုးလဲ တေျဖးေျဖးပိုသိလာမိတယ္ .. ။ ဟိုဟာ လုပ္ခ်င္လဲ မလုပ္ရ ၊ ဒီဟာျဖစ္ခ်င္လဲ အဆင္မေျပ ၊ ဟုိဟာတင္ျပလဲ ပယ္ခ် စိတ္ကုန္တယ္ .. ။ ေနာက္ဆံဳး ဘာမွလုပ္စရာကို မက်န္ေတာ့ဘူး .. ။ အကုန္ေခ်ာင္ပိတ္ျပီး မ်က္လံဳးကို အ၀တ္နဲ႕စည္းထားတာ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္တယ္ .. ။ တႏိုင္ငံနဲ႕တႏိုင္ငံက စီးပြားေရးအရ ဆက္ဆံ ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကုိယ္ အားလံုးက ေကာင္းသထက္ ပိုပိုေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာေတြကို ၾကည့္တိုင္း ကၽြန္မႏိုင္ငံအတြက္ ရင္ထဲမွာ တႏံု႕ႏံု႕ ျဖစ္ရတယ္ .. ။ ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံက ကမာၻၾကီးက ခြဲထြက္ေနတဲ့ ကၽြန္းတစ္စုနဲ႕ တူေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ .. ။
ကၽြန္မရင္ထဲကျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခုကို မေ၀းတဲ့အခ်ိန္တစ္ခုအတြင္းမွာပဲ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္တယ္ .. ။ လြယ္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္မွန္းသိေပမယ့္ ရေအာင္ေတာ့ လုပ္ခ်င္မိတယ္ .. ။ ကၽြန္မ ရင္ထဲမွာ ျမန္မာျပည္ ျပန္ဖို႕ Target ထားထားတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုရွိတယ္ .. ။ အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ အားလံုးကို ျပီးေအာင္လုပ္ခ်င္စိတ္က တားမရေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္ .. ။ ဘယ္သူေတြ ကၽြန္မနဲ႕ေလွ်ာက္ရဲလဲေတာ့ ကၽြန္မ မသိဘူး .. ။ အတူတူ လက္တြဲရင္ေတာ့ အတိုင္းမသိ ေလးစားမိမွာပါ .. ။
ရင္ထဲက ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေတြကို ဘာလို႕မ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ရမွာလဲ .. ။ စိတ္ထဲရွိတဲ့ အမွန္တရားဆုိတာ ေဖာ္ျပသင့္တယ္ .. ။ ဒီအတိုင္းဆက္သြားေနရရင္ေတာ့ ကၽြန္မကုိယ္ကၽြန္မ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္တယ္လို႕ မထင္မိဘူး။ အခု ကၽြန္မအသက္ ၁၈ ေက်ာ္ျပီ .. ။ ဘာတစ္ခုမွ မလြတ္လပ္ေသးဘူး .. ။
အလင္းေရာင္မမ်ားရင္ေတာင္ မေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ခပ္မွိန္မွိန္ အလင္းေရာင္ပ်ပ်တစ္ခုအျဖစ္ … လြတ္လပ္ျခင္းအႏုပညာတစ္ခုကိုေတာ့ မွင္အိုးေတြကုန္ဆံုးသြားတဲ့အထိ ကၽြန္မ ဖန္တီးခ်င္မိသည္ … ။

Read More...

Saturday, July 14, 2007

ကိုေဒြး ေကာင္းရာ သုဂတိလားပါေစ







ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေဒြး heart attack နဲ႕ကြယ္လြန္သြားတယ္လို႕ သတင္းၾကားခ်ိန္မွာ အမ်ားၾကီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ..။ လင္းက သူ႕ရဲ႕ ပရိတ္သတ္တစ္ဦးပါ ..။ သဘာ၀ဆန္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ သရုပ္ေဆာင္ပံုေတြကို အမ်ားၾကီး ႏွစ္သက္ပါတယ္ .. ။ ေသျခင္းတရားက အရိပ္မျပဘဲ ခ်က္ခ်င္း ေခၚေဆာင္သြားတတ္တာပါလားဆိုတာ သေဘာေပါက္လာမိတယ္.. ။

ေဒြးရဲ႕အရိုးျပာကို ေဒြးယံုၾကည္ကိုးကြယ္ေသာ ေခ်ာင္း၀ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ ေက်ာင္းတိုက္၀င္းအတြင္းမွာ လြမ္းေစတီတည္ထားမည္လို႕ ၾကားသိရပါတယ္ .. ။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ေသဆံုးသြားတာ အမ်ားၾကီးစိတ္မေကာင္းပါဘူး .. ။ ေကာင္းရာ သုဂတိလားပါေစ ကုိသားၾကီး .. ။

ဖန္သားျပင္ေပၚမွာအၾကိမ္ၾကိမ္လြမ္းေဆြးခြဲခြာ

ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္

ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့

အားလံုးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုယူေဆာင္

တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ ထာ၀ရခြဲခြာသြားခဲ့ျပီ .. ။

အကုိ႕ရဲ႕ပီျပင္တဲ့သရုပ္ေဆာင္မႈ

ပရိတ္သတ္ရဲ႕ခ်စ္ခင္အားေပးမႈ

နာမည္ဆိုးမ်ားကင္းေ၀းျခင္းစတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႕

ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာရွင္ေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္

အားလံုးရင္ထဲ “ေဒြး”ဆိုတာ အျမဲရွင္သန္ေနမွာပါ … ။


လင္းလက္ၾကယ္စင္




Read More...

Tuesday, July 10, 2007

အမွန္တရားမ်ား

™ Cuteberries.com - Cartoon Dolls, Cute Disney Graphics, Saniro Graphics, Myspace Pictures, Myspace Codes, Myspace Layouts, Myspace goodies, Myspace stuff and more ! ™

အမွန္တရားမ်ား


အတၱေတြအတြက္
လူထုတစ္ရပ္လံုးကုိႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္း
ဂုတ္ေသြးကိုစုပ္ယူ
ဒီလူတန္းစားတစ္ရပ္ကို
ေတာ္လွန္ေနၾကတာလဲ အမွန္တရား … ။


ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ျဖစ္သင့္တာၾကား
ျဖစ္ခ်င္တာေတြရင္မွာသို၀ွက္
ျဖစ္သင့္တာအားလံဳးနဲ႕
ဘ၀ကိုလက္ပစ္ကူးေနရတာလဲ အမွန္တရား .. ။


ေငြေၾကးဓနေတြအားလံုးအတြက္
အခ်င္းခ်င္းလိမ္လည္လွည့္ျဖား
မုသာ၀ါဒေတြဦးခိုက္ေနတဲ့
လူသားေတြရွိေနတာလဲ အမွန္တရား .. ။


သူတစ္ပါးမေကာင္းေၾကာင္း
တီးတိုးတိတ္တဆိတ္ေျပာဆို
ေရွ႕တင္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းျပ
သတၱိမဲ့ငေၾကာင္ေတြအေၾကာင္းကလဲ အမွန္တရား … ။


မကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ့ၾကင္နာျခင္းေတြနဲ႕
ခ်စ္သူဘ၀မွာအခ်စ္ကုန္
ေျပာင္းလဲသြားတဲ့အခ်ိန္တစ္ခုေနာက္မွာ
ေအးခဲသြားတဲ့မာယာေတြနဲ႕
အက္ဆစ္ေတြ၀င္ေနတဲ့ႏွလံုးသားလဲ
ျငင္းမရတဲ့ အမွန္တရား ……… ။


လင္းလက္ၾကယ္စင္



Read More...

ရင္တြင္းျဖစ္


“မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး သမီးရဲ႕ ”

ေတြေ၀စြာေျပာဆိုလာေသာ ကၽြန္မ ဒယ္ဒီ စကားအဆံုးမွာ ကၽြန္မ တစ္စံုတစ္ခုကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ရျပီ။ ကၽြန္မ အားလံုးကုိအျပစ္မတင္ပါ .. ။ ကၽြန္မ မငိုပါ .. ။ ကၽြန္မမွာ ငိုစရာမ်က္ရည္လည္း မရွိေတာ့ပါ … ။ ကၽြန္မမွာ ၀မ္းနည္းစရာ ဘာတစ္ခုမွလဲ မရွိေတာ့ပါ .. ။ ခံစားဖို႕ ႏွလံုးသားပင္ ေသဆံုးသြားခဲ့ျပီ .. ။

ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ရသည့္အတြက္ ယခုထိ ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူေနျမဲပင္ျဖစ္သည္ ။ ကၽြန္မဂုဏ္ယူေသာ ထို ပါ့စ္ပုိ႕ေလးက မိသားစုတစ္ခုလံုးကို ေျမလွန္ေအာင္ လုပ္ေနခဲ့တာကို သိလ်က္ႏွင့္ ကၽြန္မ ေခါင္းထဲတြင္ တြန္းလွန္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္ … ။

ကၽြန္မ၀ါသနာေတြအားလံုးကို စြန္႕လႊတ္ရေတာ့မည့္ လမ္းစေတြကို ေတြ႕ေနရခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ လက္ထဲမွ ေဖာင္တိန္ေခ်ာင္းေလးကို စြဲျမဲစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္ .. ။ ကၽြန္မဘ၀တြင္ အလိုခ်င္ဆံဳးေသာအရာ (၄)ခု ရွိခဲ့သည္။ ထုိ (၄)ခုလံုးကို ကၽြန္မ စြန္႕လႊတ္ရေတာ့မည့္လမ္းစကို သေဘာေပါက္လာခ်ိန္မွာ ကၽြန္မမွာ ငိုစရာ အသဲႏွလံုးပင္မရွိေတာ့ပါ။ တစ္စံုတစ္ခုကို စြန္႕လႊတ္ရတာထက္ အရာအားလံုးကို စြန္႕လႊတ္ရေသာ ကၽြန္မရင္ထဲက အသဲႏွလံုးမွာ ဘာကိုလက္ခံရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါ ။ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာမွ ကၽြန္မ ျပန္ေကာက္ယူခြင့္ ရမည္ဆိုတာေတာ့ သိေပမယ့္ ကၽြန္မလက္ေခ်ာင္းေတြကား ထိုအရာကို လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိခဲ့။

လူေတြက မိမိဘ၀အေၾကာင္း ၊ မိမိခံစားခ်က္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက လြတ္လပ္စြာ ေပါက္ကြဲေလ့ရွိသည္.. ။ ထိုသံစဥ္စကားလံုးမ်ားေနာက္ကြယ္မွာ ကၽြန္မ မ်က္ရည္ေတြ ကပ္ျငိေနသည္ . ။ ျဖစ္သင့္တာနဲ႕ ျဖစ္ခ်င္တာၾကား ျဖစ္ခ်င္တာေတြ သို၀ွက္ျပီး ျဖစ္သင့္တာေတြၾကား အျမဲ လက္ပစ္ကူးေနရေသာ ဘ၀ကို ကၽြန္မ တစ္ခါတစ္ေလ စက္ဆုပ္မိသည္ .. ။

ခ်စ္သူက ေျပာခဲ့ဖူးသည္ .. “ကၽြန္မအတြက္ အျမဲဂုဏ္ယူသည္”ဟု … ။ ေမာင္ႏွမေတြက ေျပာဖူးသည္ “ညီမေလးအတြက္ ဂုဏ္ယူသည္”ဟု … ။ အားေပးသူေတြက ေျပာဖူးသည္ “ေလးစားသည္”ဟု … ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မက တစ္စက္မွ အသံုးက်သူ မဟုတ္ပါ .. ။ ကၽြန္မကိုကၽြန္မ ဘယ္တုန္းကမွ ေကာင္းသည္ဟုလဲ မျမင္ခဲ့ဖူးပါ .. ။ ဘာေကာင္းက်ိဳးမွ ေပးတတ္သူ မဟုတ္ပါ .. ။ ကၽြန္မကို ခ်စ္ေသာသူအားလံုးႏွင့္ဆန္႕က်င္ေသာအရာကိုမွ လုိခ်င္တတ္ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္ .. ။ ကၽြန္မက ေတာ္၀င္သဇင္ မဟုတ္ပါ .. ။ စံပယ္ျဖဴလို အျမဲ မေအးျမေနပါ .. ။ ခေရပန္းလို အျမဲမေမႊးပ်ံ႕ေနပါ .. ။ ျမက္ရိုင္းၾကားမွ ၾကိဳးစားထိုးထြက္ေနေသာ ပန္းရိုင္းတစ္ပြင့္သာလ်င္ ျဖစ္သည္ .. ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မ မထူးခၽြန္ပါ .. ။ ေငြေၾကးေတြ တြက္ခ်က္ဖို႕ထက္ ကၽြန္မလက္ေတြက စာေရးဖို႕ပဲ သိသည္ .. ။ လူ႕ေလာကထဲမွာ လူပီသစြာ အေျခအေနအလိုက္ လွည့္ျဖားေနတတ္ဖို႕ထက္ ကၽြန္မစိတ္ထဲရွိတာကို လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုဖို႕ပဲ ကၽြန္မ သိသည္ .. ။ ဦးေႏွာက္ေတြႏွင့္ တြက္ခ်က္ လုပ္ယူေနေသာ လူ႕ေလာကထဲမွာ ကၽြန္မကေတာ့ ႏွလံုးသားက ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုသာ နားလည္သည္ .. ။ ကၽြန္မ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ထက္ ကၽြန္မကို ခ်စ္ေသာသူမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ကိုသာ ကၽြန္မ သိသည္ .. ။ ကၽြန္မလိုခ်င္တာထက္ အမ်ားလိုခ်င္တာကိုပဲ ကၽြန္မ ေခါင္းညိတ္ေလ့ရွိသည္ .. ။ ဓနေတြထက္ အႏုပညာဖန္တီးမႈကိုသာ စိတ္၀င္စားသည္ .. ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မသည္ လူမျဖစ္သင့္ဘဲ ေက်ာက္ရုပ္သာ ျဖစ္သင့္သည္ .. ။

လက္ရွိအသိုင္း၀ိုင္းၾကားမွာ ကၽြန္မ ဘယ္သူ႕လုပ္ရပ္ကို သေဘာက်လဲဟု ေျပာရလ်င္ “အကိုညီလင္းဆက္” ျဖစ္သည္ .. ။ ကၽြန္မ သူႏွင့္စသိခ်ိန္က ကၽြန္မ စင္ကာပူေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာခ်ိန္ .. ။ “လိုခ်င္တာတစ္ခုရဖို႕ထက္ ျဖစ္သင့္တာေတြေနာက္ အရင္လိုက္ရင္း ျဖစ္ခ်င္တာေတြက ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ေရာ”ဟု သူေျပာခဲ့ေသာ စကားတစ္ခြန္းက ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ ယေန႕တိုင္ စြဲေနဆဲ .. ။ ကၽြန္မ မလုပ္ႏိုင္ေသာ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူလုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ ေလးစားေနျမဲ .. ။

ျဖစ္ခ်င္တာ (၄)ခုၾကားမွာ တစ္ခုမွ မရႏိုင္တာ သိလ်က္နဲ႕ ေရွ႕ဆက္တိုးေနတာကို “အရူး”လို႕ ေခၚခဲ့ရင္ အဲဒီအရူးက ကၽြန္မပဲ ျဖစ္မွာပါ .. ။ လူဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အသက္ရွင္ၾကတယ္လို႕ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကရင္ တစ္သက္လံုး ျဖစ္ခြင့္မေပးတဲ့ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြၾကားမွာ ကၽြန္မက ဘာကိုမ်ား ထပ္ျပီး ေမွ်ာ္လင့္ရမွာလဲ ………. ။

Read More...

Sunday, July 08, 2007

၁၉ဇူလိုင္မေမ့ႏိုင္

(Photo Credit: http://luminarymagazine.files.wordpress.com/2010/07/burma-martyr-day-copy.jpg ) 
updated on 18 July 2013

ဇူလိုင္၁၉ဆိုသည္မွာ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားတို႕အတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ေဖ်ာက္မရႏိုင္ေသာ ေန႕ရက္တစ္ရက္ျဖစ္သလို ထိုအေၾကာင္းစာေတြဖတ္လိုက္ရတုိင္းလည္း ရင္ထဲ မေကာင္းခဲ့ .. ။  
၁၉ဇူလိုင္မေမ့ႏိုင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား လူသတ္သမားမ်ားက လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကျပီးေနာက္ အခန္းထဲသို႕ ပထမဆံဳး ေရာက္ရွိလာေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လဲက်ေနရာမွ ထူၾကည့္ခဲ့ရာ ရင္ဘတ္တြင္ ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ခန္႕ေတြ႕ရသည္။
သို႕ရာတြင္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးသို႕ ေရာက္ရွိသြားျပီးေနာက္ ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားက အေသအခ်ာ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ကိုယ္တြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၁၃ခ်က္တိတိကို ေတြ႕ၾကရသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ဦးတည္း မွ်ေသနတ္ဒဏ္ရာ အမ်ားအျပား ထိမွန္ရျခင္းမွာ လူသတ္သမားမ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို “မဲ”ပစ္ခတ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
လူသတ္သမားမ်ား ၀င္ေရာက္ပစ္ခတ္ၾကသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အခန္းမွာ တံခါးေပါက္ သံုးေပါက္ရွိသည့္ အခန္းက်ယ္ၾကီးျဖစ္ လက္ယာဘက္တြင္ အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ အခန္း ၊ လက္၀ဲဘက္တြင္ အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္၏အခန္း စသျဖင့္ အသီးသီးရွိၾကသည္။
အဆိုပါ အခန္းက်ယ္ၾကီးအတြင္း အေရွ႕ေျမာက္ေထာင့္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အလုပ္လုပ္ေသာ စားပြဲရွိသည္။ ေတာင္ဘက္နံရံတြင္မူ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀း က်င္းပေသာ စားပြဲၾကီးရွိသည္။
၀န္ၾကီးမ်ား၏ အစည္းအေ၀း က်င္းပရာ စားပြဲၾကီးမွာ စားပြဲရွည္ၾကီး ၃ခုကို (ဂ)ငယ္ပံဳအတိုင္း ထိပ္မွတစ္ခု ၊ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွ တစ္ခုစီေထာင့္ခ်ိဳး ဆက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိပ္မွ စားပြဲမွ အလ်ား၁၀ေပ ၊ အနံ ၃ေပ ခန္႕က်ယ္ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွ ဆက္ထားေသာ စားပြဲမ်ားမွာ ၁၈ေပ ၊ ၃ေပခန္႕ ရွိၾကသည္။
ထိုေန႕က အစည္းအေ၀းသို႕ ၀န္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္း ၊ ဆမားဒူး၀ါးဆင္း၀ါးေနာင္ ၊ ေစာစံဖိုးသင္ႏွင့္ ဦး၀မ္ကုိေဟာတို႕မွ တစ္ပါး က်န္၀န္ၾကီးမ်ားအားလံုး တက္ေရာက္လာၾကသည္။ ၀န္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္းမွာ ထိုစဥ္က အဂၤလန္သို႕ေရာက္ေန အျခား၀န္ၾကီးသံုးဦးမွာလည္း နယ္မ်ားသို႕ ခရီးထြက္ေနၾကသည္။
အစည္းအေ၀းက်င္းပရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိပ္စားပြဲ၏ အလယ္တည့္တည့္တြင္ ထိုင္လ်က္ရွိသည္။ လက္ယာဘက္ စားပြဲတြင္ သခင္ျမ ၊ ဦးဘခ်ိဳ ၊ ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ ၊ ဦးဘ၀င္း ၊ မန္းဘခိုင္ စေသာ ၀န္ၾကီးမ်ား အစဥ္အတိုင္းထိုင္ၾက လက္၀ဲဘက္ စားပြဲတြင္မူ ဦးဘဂ်မ္း ၊ ဦးေအာင္ဇံေ၀ ၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင့္ မိုင္းပြန္ေစာ္ကြားၾကီး စပ္စံထြန္း စသည့္၀န္ၾကီးမ်ားယွဥ္ ထိုင္ေနၾကသည္။
၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္မွာ အစည္းအေ၀းက်င္းပစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ၊ ဖိုင္တြဲမ်ားစသည္တို႕ကို အဆင္သင့္ရွာေဖြႏိုင္ရန္ ထိပ္စားပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ လက္၀ဲဘက္ ရွိေနသည္။
အစည္းအေ၀းမွာ ၁၀နာရီ ၊ ၁၅မိနစ္တြင္ စတင္က်င္းပခဲ့ရာ အစီအစဥ္အတိုင္း ဌာနလိုက္ဆိုင္ရာ အေရးၾကီးေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးလာခဲ့ၾကသည္။
အေတာအတြင္း ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ အစည္းအေ၀း ခန္းမထဲသို႕ ႏွစ္ၾကိမ ္သံုးၾကိမ္မွ် ၀င္လာျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ေပးခဲ့သည္။
သို႕ႏွင့္ပင္ ဌာနဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကို အစည္းအေ၀း အစီအစဥ္အရ တင္ျပေဆြးေႏြးလာခဲ့ၾကရာ ၁၀မိနစ္ ၊ မိနစ္ ၃၀ သာသာခန္႕တြင္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဌာနဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးရန္ အလွည့္က်လာခဲ့သည္။ တြ္ အဆိုပါဌာနမွ ဒုတိယအတြင္း၀န္ အိုင္စီအက္ဦးအုန္းေမာင္သည္ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
သူသည္ လက္ယာဘက္ စားပြဲထိပ္မွ သခင္ျမအနီးတြင္ ၀င္ထိုင္ကာ လုိအပ္လာပါက တင္ျပရန္ ဖိုင္တြဲမ်ားကို အသင့္ျပင္ဆင္ေနခဲ့သည္။
အခ်ိန္မွာပင္ လူသတ္သမားမ်ားသည္ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ မ်က္ႏွာစာရွိ တံခါးမၾကီး ၃ခုအနက္ ေျမာက္ဘက္ဆံုး တံခါးမၾကီးမွ ၀င္ေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။
လူသတ္သမားမ်ားသည္ ၁၂နံပါတ္ တပ္မေတာ္တံဆိပ္မ်ားျဖင့္ ယူနီေဖာင္းမ်ား အျပည့္အစံု ၀တ္ဆင္လာၾကသည္ျဖစ္ရာ ရုတ္တရက္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ အလြန္အေရးၾကီးေသာ အေၾကာင္းထူး ကိစၥရပ္တစ္ခု ေပၚေပါက္လာသျဖင့္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသို႕ တိုက္ရိုက္အစီရင္ခံရန္ ၀င္လာၾကသည္ဟု ထင္လိုက္ရသည္။
သို႕ေသာ္ ထိုသုိ႕မဟုတ္ဘဲ လူသတ္သမားမ်ားသည္ (ဂ)ငယ္ ပံုသဏၭာန္ သံုးဖက္၀ိုက္ထားေသာ စားပဲြဲသံုးခု၏အတြင္းဘက္ အလယ္သို႕ တန္းစီ၀င္လာၾကျပီး ေရွ႕ဆံုးမွ ၀င္လာသူသည္ “ဟိတ္”ဟု တစ္ခြန္းခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္လုိက္ကာ ေအာ္ရင္းပစ္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ေတာ္မီဂန္းျဖင့္ စပစ္လိုက္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိုင္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ထကာ လူသတ္သမားမ်ားကို လက္ကာျပရင္း တစ္စံုတစ္ရာ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပါးစပ္မွ ေျပာလိုက္ေသာစကားသည္ ဘာဟူ သဲသဲကြဲကြဲ မပီမသဘဲ စကားမဆံုးမီ “ဒိုင္း .. ဒိုင္း .. ဒိုင္း”ဟူေသာ ေတာ္မီဂန္း ပစ္ခတ္သံမ်ားအၾကားတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ ေနာက္သို႕ ပက္လက္လန္ကာ လူေရာကုလားထိုင္ပါ လဲက်သြားရွာသည္။
ထို႕ေနာက္ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ လူသတ္သမားမ်ားသည္ လက္၀ဲဘက္ႏွင့္ လက္ယာဘက္ စားပြဲတြင္ ထိုင္ေနၾကေသာ ၀န္ၾကီးမ်ားကို အနီးကပ္ခ်ိန္ရြယ္ စတင္းဂန္း ၊ ေတာ္မီဂန္းမ်ားျဖင့္ တရစပ္ ပစ္ခတ္ၾကရာ ယမ္းခိုးယမ္းေငြ႕မ်ား အၾကားတြင္ ၀န္ၾကီးမ်ားမွာ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ အတံုးအရံုးလဲက်ကုန္ၾကရွာသည္။
၀န္ၾကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင့္ အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္တို႕မွာမူ ႏွစ္ေယာက္သား ယွဥ္ထိုင္ေနရာမွ ေရွ႕ဆံုးလူသတ္သမားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား စတင္ပစ္ခတ္လွ်င္ပစ္ခ်င္း သူတို႕၏ ေက်ာဘက္ရွိ ျပတင္းေပါက္မွ အခ်ိန္မီ ခုန္လႊားေက်ာ္ေျပးၾကသျဖင့္ လံုး၀ဒဏ္ရာမရဘဲ အခန္းျပင္ဘက္သို႕ လြတ္ေျမာက္ေရာက္ရွိသြားၾကသည္။ ၀န္ၾကီး ဦးဘဂ်မ္းမွာလည္း ရုတ္ခနဲ သတိရွိစြာျဖင့္ သူ၏ လက္၀ဲဘက္မွ ဦးေအာင္ဇံေ၀၏လက္ကို တအားေဆာင့္ဆြဲကာ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ျပိဳင္တူလဲွခ်လိုက္သည္။
လူသတ္သမားမ်ားသည္ (ဂ)ငယ္ ပံုသဏၭာန္ စားပြဲသံုးခ အလယ္မွေန ပထမတြင္ မတ္တပ္ရပ္ပစ္ၾကျပီး ေနာက္တစ္ဖန္ မုဆိုးဒူးေထာက္ေထာက္ကာ ဆက္ပစ္ၾကျပန္သည္။ စိတ္တိုင္းက် အားရပါးရပစ္ျပီးမွ ျဗံဳးခနဲ အပစ္ရပ္ကာ ျပန္ထြက္သြားၾကသည္။
လူသတ္သမားမ်ားသည္ အေပၚထပ္မွ ဆင္းေျပးရန္ ေလွကားဆီသို႕ တဟုန္ထိုးေျပးၾကရာ လမ္းခုလတ္တြင္ ဗိုလ္ထြန္းလွအခန္းမွ ေျပးထြက္လာေသာ ဗိုလ္သန္း၀င္းႏွင့္ ပက္ပင္းပါ တိုးမိၾကသည္။ လူသတ္သမားမ်ားက “ေဟ့ မဆိုင္သူ မကပ္ၾကနဲ႕ကြ”ဟု ေအာ္ဟစ္ျခိမ္းေျခာက္ရင္း ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ခ်ိန္ရြယ္လာသည္။ ဗိုလ္သန္း၀င္းကလည္း စစ္ယူနီေဖာင္း အျပည့္အစံု၀တ္ဆင္ထားေသာ လူသတ္သမားမ်ားကို ရုတ္တရက္အားျဖင့္ တကယ့္စစ္သားမ်ားဟု ယူဆကာ တရားခံမ်ားကို လိုက္လံဖမ္းဆီးၾကသူမ်ားျဖစ္သည္ဟု ေတြးထင္လိုက္မိသည္။
ထုိအခိုက္မွာပင္ ေလွကားထိပ္ရွိ အခန္းထဲမွ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ ကုိေထြးဆိုသူ ရုတ္တရက္ ထြက္လာရာ လူသတ္သမားမ်ားသည္ ကိုေထြးအား စတင္းဂန္းျဖင့္ တစ္ခ်က္မွ် ဆြဲေမႊ႕လိုက္ျပီး ေလွကားမွ တရွိန္ထိုး ေျပးဆင္းသြားၾကသည္။
အျဖစ္အပ်က္မွာ လ်င္ျမန္လွျပီး မ်က္စိတစ္မွိတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အစည္းအေ၀းသို႕ တက္ေရာက္လာၾကေသာ ၀န္ၾကီးမ်ားအနက္မွ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင့္ ဦးေအာင္ဇံေ၀တို႕မွာ ကံအားေလ်ာ္စြာ လံဳး၀ဒဏ္ရာမရဘဲ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင့္အတူ ျပတင္းေပါက္မွ ေက်ာ္လႊားခုန္ခ်ခဲ့ေသာ အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္မွာလည္း လံုး၀ထိခိုက္ျခင္းမရွိခဲ့။
ဦးေအာင္ဇံေ၀တို႕မွာ ဦးဘဂ်မ္းက လက္ကိုေဆာင့္ဆြဲၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ လွဲခ်လိုက္သျဖင့္ က်ည္ဆံတစ္ခ်က္မွ မထိခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕လက္ကို ေဆာင့္ဆဲြျပီး သူႏွင့္အတူ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ လွဲခ်ခဲ့ေသာ ဦးဂ်မ္းမွာမူ လက္၀ဲဘက္ နံပါးတြင္တစ္ခ်က္ ၊ လက္ယာဘက္ လက္သူၾကြယ္တြင္တစ္ခ်က္ ထိမွန္ခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ ဒဏ္ရာမွာ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မဟုတ္ဘဲ အေပၚယံရွပ္မွန္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
စင္စစ္အားျဖင့္ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ထိုေန႕က ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသို႕ တက္ရန္မရည္ရြယ္ခဲ့ .. ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအခ်ိန္က သူသည္ ဟသၤာတခရိုင္သို႕ ခရီးထြက္ရာမွ ျပန္ေရာက္စျဖစ္ အေအးမိကာ အနည္းငယ္ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
သို႕ေသာ္ သူသည္ ထိုစဥ္က အေရးၾကီးေသာ သတင္းထူးတစ္ခု ရရွိထားခဲ့သည္ျဖစ္ရာ အဆိုပါသတင္းကို ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ အျမန္ဆံုး တင္ျပအစီရင္ခံရန္ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆကာ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသို႕ ၾကိဳးစား တက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
၀န္ၾကီးဦးဘဂ်မ္း ရရွိခဲ့သည္ဆိုေသာ သတင္းမွာ သို႕ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ဇြန္လ ေနာက္ဆံဳးပတ္အတြင္းက ဗိုလ္တေထာင္ ဘီအိုဒီ ( Base Ordnance Depot ) ေခၚ စစ္ပစၥည္း သိုေလွာင္ေရးတပ္ဖြဲ႕မွ ဘရင္းဂန္း အလက္ ၂၀၀ေက်ာ္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္။ သို႕ေပ်ာက္ဆံဳးသြားခဲ့သည္မွာ ေဖာက္ထြင္းခိုးယူျခင္းမဟုတ္ဘဲ သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိေသာ စစ္ဖက္အရာရွိမ်ား၏ လက္မွတ္အတု ၊ တံဆိပ္တံုးအတုမ်ားျဖင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က က်က်နန ၊ ပိပိရိရိ လိမ္ထုတ္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အဆုိပါ ဘရင္းဂန္း ၂၀၀ လိမ္ထုတ္ျခင္းခံရသည့္ သတင္းမွာ အျပင္သို႕ ေပါက္ၾကားရံုမွ်မက ေန႕စဥ္သတင္းစာမ်ားတြင္ပင္ စာလံုးမည္းၾကီးျဖင့္ ေဖာ္ျပပါရွိေနျပီး ယခုအထိ မည္သူက မည္သို႕ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ထုတ္သြားသည္ကို တရားခံမေပၚ ၊ လက္သည္ရွာမရေသးဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
၀န္ၾကီးဦးဘဂ်မ္းသည္ အဆိုပါ “ဘရင္းဂန္း ၂၀၀ လိမ္ထုတ္သြားသည့္” အမႈၾကီးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း အေရးၾကီးေသာ သတင္းထူးတစ္ခုကို ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူရေသာ သတင္းကား အျခားမဟုတ္။ အရင္း ၂၀၀ကို ပိပိရိရိ လိမ္ထုတ္သြားသူမွာ ဂဳန္ဦးေစာပင္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ သတင္းေပတည္း။
သို႕ျဖစ္ရာ ဦးဘဂ်မ္းသည္ အဆိုပါအေရးၾကီးလွေသာ သတင္းကို ၀န္ၾကီးမ်ားအား တင္ျပအစီရင္ခံလိုသျဖင့္ အစည္းအေ၀းသို႕ တက္ေရာက္လာခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ သူသည္ တစ္ဖက္ကလည္း အေအးမိကာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနရာ အ၀တ္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် ခပ္ထူထူ၀တ္ အစည္းအေ၀းသို႕ ထြက္လာခဲ့သည္။
အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္ အစည္းအေ၀း က်င္းပသည့္ အခန္းထဲတြင္ ဦးဘဂ်မ္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆို ျပိဳင္တူေရာက္လာၾကရာ ခါတိုင္းကဲ့သို႕ ေခါင္းစုတ္ဖြားျဖင့္မဟုတ္ဘဲ ဆံပင္ညွပ္ျပီးစ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေန ျမန္မာ၀တ္စံုမ်ားကို ယေန႕မွ ထူးထူးျခားျခား ၀တ္ဆင္လာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုၾကည့္ကာ
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဒီလိုေတာ့ အေခ်ာၾကီးပဲ”ဟူပင္ ဦးဘဂ်မ္းက လွမ္းေနာက္လိုက္ေသးသည္။
ထို႕ေနာက္ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ ၀န္ၾကီးမ်ား အစံုအညီ ေရာက္ေနၾကသျဖင့္ အစည္းအေ၀းကို စတင္က်င္းပခဲ့ၾကရာ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အၾကာတြင္ လူသတ္သမားမ်ား ျဗံဳးခနဲ၀င္ေရာက္လာျပီး အထက္ပါအတိုင္း ပစ္ခတ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးဘဂ်မ္းသည္ ဦးေအာင္ဇံေ၀ကိုဆြဲကာ ႏွစ္ေယာက္သား လွဲခ် ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေမွာက္ေနခိုက္ လက္၀ဲဘက္ နံပါးႏွင့္ လက္ယာဘက္လက္သူၾကြယ္တို႕တြင္ ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ ထိမွန္ခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ ကံအားေလ်ာ္စြာ နံပါးတြင္ ထိေသာဒဏ္ရာမွာ သူ႕ကိုယ္တြင္ အထပ္ထပ္၀တ္ဆင္လာေသာ အ၀တ္အစားမ်ားေၾကာင့္ က်ည္ဆံသည္ အသားထဲသို႕ မ၀င္ဘဲျဖစ္ေနခဲ့သည္။ အဆိုပါ က်ည္ဆံထိမွန္ေသာေနရာတြင္ သူ၀တ္ဆင္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားမွာ အေပၚဆံုးမွ သကၠလပ္တိုက္ပံုအက်ီ ၊ ထို႕ေနာက္ လံုခ်ည္ ၊ ေဘာင္းဘီ ၊ ရွပ္အက်ၤ ီ၊ ဆြယ္တာလက္ျပတ္၂ထည္ႏွင့္ စြပ္က်ယ္ စသည္ျဖင့္ စုစုေပါင္း ၇ ထပ္ရွိေနသျခင့္ အသက္မေသဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
လမ္းပန္းအေဆာက္အအံုႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ၾကီးျဖစ္သူ ဦးဘဂ်မ္းအေနႏွင့္ အသက္ေဘးမွ ထိုကဲ့သို႕ သီသီကေလး လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕ဌာနမွ အတြင္း၀န္ျဖစ္သူ ဦးအုန္းေမာင္မွာမူ ေသေန႕ေသရက္ေစ့သည္ဟု ဆုိရမည္လားမသိ ၊ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ သူ၀င္လာ သူ႕ဌာနဆိုင္ရာ ဖိုင္တြဲ ၊ စာတြဲမ်ားကို လိုအပ္လွ်င္ တင္ျပရန္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ ႏွစ္မိနစ္ သံုးမိနစ္အၾကာတြင္ လူသတ္သမားမ်ား ေရာက္ရွိလာၾကျပီး ပစ္ခတ္ျခင္းခံလုိက္ရသျဖင့္ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းျပီး ေသဆံုးခဲ့ရရွာသည္။
ဦးအုန္းေမာင္ကဲ့သို႕ပင္ ေသမင္းႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးမိသလို ျဖစ္ရေသာ အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးမွာ ၀န္ၾကီး ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာင္ေစာင့္ ကုိေထြးပင္ျဖစ္သည္။ ကုိေထြးမွာ လူသတ္သမားမ်ား ပစ္ခတ္ေနစဥ္က အစည္းအေ၀း ခန္းမထဲတြင္ မရွိေသာ္လည္း အခန္းထဲမွအထြက္ ေလွကားအနီးတြင္ ရင္ဆုိင္တိုးမိရာမွ စတင္းဂန္းျဖင့္ အပစ္ခံရရွာျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုေထြးမွာ ဒဏ္ရာ ၄ ခ်က္ထိ ေဆးရံုတြင္ ေသဆံုးသြားရွာသည္။ သူ႕အသက္မွာ ထိုအခါက ၁၈ ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။
ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳႏွင့္ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီးတို႕မွာလည္း ေဆးရံုေရာက္ျပီးမွ ဒဏ္ရာျပင္းထန္လွသျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ၾကရွာသည္။ အျခား၀န္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၊ သခင္ျမ ၊ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္ ၊ မန္းဘခိုင္ႏွင့္ ဦးဘ၀င္းတို႕မွာမူ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းျပီး အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ၾကရွာသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ ထိုအခ်ိန္က ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕၏ ဒုတိယ သဘာပတိျဖစ္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း ၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း တာ၀န္ယူေနရသည္။ ၁၉၁၅ ခု ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ ( ၁၂၇၆ ခု ၊ တေပါင္းလဆန္း ၁ ရက္ ) စေနေန႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လူသတ္သမားလက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးရွာသည့္အခ်ိန္တြင္ အသက္ ၃၃ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။
သခင္ျမမွာ ဘ႑ာေရး၀န္ၾကီးျဖစ္ အသက္ ၄၃ ႏွစ္ရွိျပီ ျဖစ္သည္။ လူသတ္သမားမ်ား၏ က်ည္ဆံျဖင့္ အဆုတ္တြင္ ဒဏ္ရာရကာ ေနရာတြင္ပင္ က်ဆံုးခဲ့ရွာသည္။
ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳမွာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးျဖစ္သည္။ သူကုိယ္တိုင္ ဦးစီးထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ “ဒီးဒုတ္” ဂ်ာနယ္ကို အေၾကာင္းျပဳ “ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ”ဟု အမည္တြင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သတင္းစာဆရာ ၊ စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္ အျဖစ္သာမက ထင္ရွားေသာ ဂီတပညာရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ တပည့္တပန္း ေပါမ်ားလွသူျဖစ္ရာ အမ်ားပင္ “ဆရာ ၊ ဆရာၾကီး”ဟူ ေခၚေလ့ရွိၾကသည္။ ဆရာတြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၅ ခ်က္ထိခဲ့ရာ တစ္ခ်က္မွာ ဦးေခါင္းတြင္ျဖစ္၍ ဦးေႏွာက္ကိုပါ ေဖာက္သြားခဲ့သည္။ သို႕တိုင္ေအာင္ ဆရာသည္ ရုတ္တရက္ အသက္မေသဘဲ ေဆးရံုေရာက္ျပီး ထုိေန႕ညေနဘက္တြင္မွ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရွာသည္။
ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္မွာ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသား စီမံကိန္းဌာနဆိုင္ရာ၀န္ၾကီး ျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းမွာ အဗၺဒူလ္ရာဇတ္ ( Mr Abdul Razak ) ျဖစ္သည္။ မႏၱေလးျမိဳ႕ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းအုပ္ၾကီးအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ကိုင္လာခဲ့သျဖင့္ အမ်ားကပင္ ဆရာၾကီးဟု ေခၚၾကသည္။ ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္မွာ လူသတ္သမားမ်ား လက္ခ်က္ျဖင့္ ဒဏ္ရာ ၆ ခ်က္ရကာ ေနရာတြင္ပင္ က်ဆံုးခဲ့ရွာသည္။
မန္းဘခိုင္မွာ စက္မႈလက္မႈႏွင့္ အလုပ္သမားဌာနဆိုင္ရာ၀န္ၾကီးျဖစ္သည္။ ထင္ရွားေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကို ရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဒဏ္ရာ ၁၅ ခ်က္တိတိရရွိခဲ့၍ အမ်ားဆံုး ထိမွန္ျခင္း ခံရသည္။ အသည္းတစ္ခုလံုး ေၾကမြျပီး ေနရာတြင္ပင္ ခ်က္ခ်င္း က်ဆံုးခဲ့ရွာသည္။
မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီး စပ္စံထြန္းမွာ နယ္ျခားေဒသဆိုင္ရာ၀န္ၾကီး ျဖစ္၍ ရွမ္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဦးေခါင္းတြင္ ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ရရွိ၍ ေဆးရံုတြင္ ေကာင္းစြာသတိရေနခဲ့ေသးသည္။ ဇူလိုင္လ ၂၀ ရက္ေန႕ မြန္းတည့္ခ်ိန္ေလာက္မွ ကြယ္လြန္သြားရွာသည္။
ဦးဘ၀င္းမွာ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးႏွင့္ ေထာက္ပံ့ေရး၀န္ၾကီး ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အစ္ကိုအရင္းျဖစ္၍ ယခင္က ေက်ာင္းဆ၇ာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္စြာ ေနထိုင္လာသူျဖစ္သည္။ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၈ ခ်က္တိတိထိမွန္၍ သူ၏ခ်စ္လွစြာေသာ ညီျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ က်ဆံုးခဲ့ရွာသည္။
ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ထိုေန႕ထိုရက္က တစ္မ်ိဳးသားလံုး၏ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးယံုၾကည္ကိုးစားျခင္း ခံရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ အေပါင္းပါေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားသည္ မသမာလူသတ္သမားမ်ား လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ၾကသည္ျဖစ္ရာ ထိုမည္ေသာ ၁၉ဇူလိုင္ကို အဘယ္မွာလွ်င္ ေမ့ႏိုင္ပါေတာ့မည္နည္းးးးးးးးးးးးးးးးးး ။။။။။။။။။။။။

Read More...

Monday, July 02, 2007

ျဂိဳလ္ေမႊေသာထိုစေန ( July 19 )


ဇူလိုင္မိုးစက္ေလးမ်ားဖြဲဖြဲက်တိုင္း ရင္ထဲ ၊ အေတြးထဲ ၀င္လာသည္က “ဇူလိုင္၁၉” .. ။ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ က်ဆံုးခဲ့ေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား အျဖစ္အပ်က္ကို ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းတင္သည့္အေနျဖင့္ ထပ္မံေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ျဂိဳလ္ေမႊေသာထိုစေန

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊ နက္ျဖန္ ၀န္ၾကီးအစည္းအေ၀းလုပ္ဖို႕ ခ်ိန္းထားတယ္။ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းကလည္း နက္ျဖန္ ၁၀နာရီပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”

“ေဟ ဟုတ္လား ဒါျဖင့္ နက္ျဖန္ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီကိုပဲ တက္မယ္။ အီးစီ (ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕)ကို စေနေန႕မနက္ ေျပာင္းလုပ္လိုက္ကြာ”

အထက္ပါေမးခြန္းကို ေမးသူမွာ ဗိုလ္ထြန္းလွ (တကၠသိုလ္ေန၀င္း)ျဖစ္ျပီး အေျဖႏွင့္တကြ ညႊန္ၾကားခ်က္ပါ တစ္ပါတည္း ေပးလိုက္သူမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပင္ျဖစ္သည္။

ထုိေန႕ထုိရက္မွာ ၁၉၄၇ခု ၊ ဇူလိုင္လ ၁၅ရက္ အဂၤါေန႕ျဖစ္သည္။ ျဗိတိသွ်တို႕သည္ ဒုတိယကမာၻစစ္ၾကီး ျပီးဆံုးခဲ့သည့္ (၁၉၄၅ခုႏွစ္)ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္အား ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံတစ္ဦး ေခါင္းေဆာင္သည့္ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကို ဘုရင္ခံ၏အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ဟု အမည္ေပး အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည္။

အဆိုပါ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕ အစည္းအေ၀းမ်ားကို ၁၉၄၆ခုႏွစ္အထိ အဖြဲ႕၏သဘာပတိျဖစ္ေသာ ဘုရင္ခံ၏အိမ္ေတာ္တြင္ က်င္းပလာခဲ့ရာမွ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ျပီးေနာက္ ဘုရင္ခံအိမ္ေတာ္မွ အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕က်င္းပခဲ့ၾကသည္။

ထုိ႕ျပင္ အထက္ပါ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဗိတိသွ်အစိုးရတို႕က လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနခဲ့ရာ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕၏ သဘာပတိျဖစ္သူ ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႕စ္သည္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွစ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းသို႕ တက္ေရာက္လာျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ ဒုတိယသဘာပတိျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကပင္ သဘာပတိအျဖစ္ ေရွ႕ေဆာင္ေရွ႕ရြက္ျပဳကာ က်င္းပခဲ့ရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အပါးေတာ္ျမဲအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ အထက္ပါ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းအပါအ၀င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် မ်ားျပားလွေသာ အလုပ္တာ၀န္မ်ား ၊ ခ်ိန္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ အျခားအေရးတၾကီး ေဆာင္ရြက္ရန္ရွိသည့္ ကိစၥရက္မ်ားကို သူ႕ေန႕ႏွင့္သူ ၊ သူ႕အခ်ိန္ႏွင့္သူ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ အတိအက်စီစဥ္မွတ္သားျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံ ေန႕စဥ္တင္ျပရသည္။

သို႕ႏွင့္ပင္ ဗီုလ္ထြန္းလွသည္ သူ၏ေန႕စဥ္လုပ္ငန္းတစ္ခုအျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ “အလုပ္တာ၀န္ဇယား”ကို စီစဥ္မွတ္သားလာခဲ့ရာမွ ဇူလိုင္လ ၁၆ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႕အတြက္ အစည္းအေ၀းႏွစ္ခုမွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အခ်ိန္ခ်င္း တိုိက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕မွာ အေရးေပၚအစည္းအေ၀းမ်ားမွတစ္ပါး သာမန္အစည္းအေ၀းမ်ားကို တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ၾကိမ္က် ဗုဒၶဟူးေန႕တိုင္း နံနက္ ၁၀နာရီတြင္ က်င္းပျမဲျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ယခုအပတ္ ထုိေန႕ ထိုရက္ ထိုအခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းႏွင့္ အခ်ိန္ခ်င္းသြားတိုက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသျဖင့္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ထိုအေၾကာင္းကို တစ္ရက္ၾကိဳတင္ ဇူလိုင္လ၁၅ရက္ေန႕ အဂၤါေန႕ နံနက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား တင္ျပေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ တင္ျပခ်က္အေပၚတြင္ ေထြေထြထူးထူး ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားမေနဘဲ “အီးစီကို စေနေန႕မနက္ေျပာင္းလုပ္လိုက္ကြာ”ဟူ အဆံုးအျဖတ္ေပးကာ အမွတ္မထင္ ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။

ယင္းစေန ၊ ထိုစေနကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ျမန္မာျပည္ၾကီးအား ျဂိဳလ္ေမႊခဲ့သည့္ ဇူလိုင္၁၉ရက္ စေနေန႕ပင္တည္း။

သို႕ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အမိန္႕အရ ကတ္ဘိနက္ ( Cabinet ) အဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးအားလံုးထံ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းကို ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ မက်င္းပျဖစ္ဘဲ စေနေန႕တြင္မွ က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အခ်ိန္မီအေၾကာင္းၾကားႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ စေနေန႕

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရာသီဥတု အေနအထားအရ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရာသီဥတုအစဥ္အလာအရ ဇူလိုင္ဆိုလွ်င္ မိုးျဖိဳင္ျဖိဳင္ရြာျမဲပင္ျဖစ္သည္။

ေန႕စဥ္ သတင္းစာမ်ား “ယေန႕ ရန္ကုန္ျမိဳႏွင့္ အနီးတစ္၀ိုက္တြင္ အမ်ားအားျဖင့္ တိမ္ထူထပ္ေနျပီး မိုးတစ္ျပိဳက္ႏွစ္ျပိဳက္ ရြာမည္”ဟူ ဖတ္ရႈၾကသလို ျမန္မာ့အသံမိုးေလ၀သ သတင္းမွေန “ယေန႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတစ္၀ိုက္တြင္ မိုးသားမ်ား အံု႕ဆိုင္းျပီးမိုးတစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္ ထစ္ခ်ဴန္းရြာဖြယ္ရာ ရွိပါသည္”ဟူေသာ ေၾကျငာခ်က္ကို ေန႕စဥ္ၾကားေနၾကရသည္။

သို႕ျဖင့္ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ အံု႕ဆိုင္းမႈန္မိႈင္းေနတတ္ျပီး ညေနေစာင္းသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ အညိဳးၾကီးစြာ သဲသဲမဲမဲအခ်ိန္မွန္ရြာေလ့ရွိေသာ ရန္ကုန္မိုးသည္ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ေန႕တြင္မူ ထူးထူးျခားျခား နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထခ်ိန္မွစ ဖြဲ႕လိုက္သဲလိုက္ျဖင့္ ရြာေနခဲ့သည္။

“ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္အနီးတစ္၀ိုက္” ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မိုးသားမ်ားဖံုး ေကာင္းကင္ျပင္တစ္ခုလံုး ညိဳေမွာင္မိႈင္းပ်ေနသည္။

အခ်ိန္မွာ နံနက္ ၁၀နာရီ ထိုးလုနီးျပီျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရံုးခ်ိန္ေရာက္လာျပီ ျဖစ္သျဖင့္ အ၀တ္အစားမ်ားလဲကာ တာ၀ါလိမ္းလမ္း ( Tower Lane ) ေနအိမ္အေပၚထပ္မွ ေလွကားအတိုင္း ခပ္သြက္သြက္ကေလး ဆင္းလာသည္။

ယေန႕အဖို႕ရာ နံနက္ေစာေစာစီးစီး မိုးသားမ်ား အံု႕ဆိုင္းမိႈင္းပ် သဲလိုက္ဖြဲလိုက္ျဖင့္ ထူးထူးျခားျခား မိုးမ်ားရြာသန္းေနသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုလည္း ခါတိုင္းကဲ့သို႕ ယူနီေဖာင္း၀တ္စံုျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ေရႊဖလားေရာင္ ဗန္ေကာက္လံုခ်ည္ ၊ သနပ္ခါးေရာင္ မႏၱေလးပိုးတိုက္ပံုႏွင့္ အျဖဴေရာင္သဲၾကိဳးတပ္ထားသည့္ ေလယာဥ္ပ်ံဖိနပ္စသည္တို႕ျဖင့္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ၀တ္စားဆင္ယင္ထားသည္ကို ထူးထူးျခားျခားေတြ႕ရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေနအိမ္မွအထြက္ ကားေပၚတက္ခါနီးတြင္ အငယ္ဆံုးသမီးေထြးေလး မမစုကို ခါတိုင္းကဲ့သို႕ပင္ တယုတယ နမ္းရႈပ္နႈတ္ဆက္ခဲ့ေသးသည္။

မမစုကား ၂ခါလည္မွ်သာရွိေသး ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ တတိယေျမာက္သမီးေထြးဟု ဆိုရေသာ္လည္း မမစုေအာက္ စတုတၳသမီးကေလးတစ္ေယာက္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္က ရခဲ့ဖူးသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသမီးကေလးမွာ ေမြးဖြားျပီး ၅ရက္မွ်ႏွင့္ပင္ ကြယ္လြန္သြားရွာခဲ့ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မမစုကိုပင္ သမီးေထြးအျဖစ္ အတိုးခ် ခ်စ္ေနရသည္။

ညေနရံုးဆင္းလာသည့္အခါတိုင္း ကားေပၚမွဆင္းလွ်င္ဆင္းခ်င္း အျခားဘာကိုမွ မလုပ္ေသးမီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ “ေဖေဖျပန္လာျပီ”ဟူ မပီကလာပီျဖင့္ ၀မ္းသာအယ္လဲ ဆီးၾကိဳေလ့ရွိေသာ သမီးေထြးကေလးမမစုကို ယုယစြာ ေပြ႕ခ်ီနမ္းရႈပ္ေလ့ရွိသကဲ့သို႕ နံနက္ရံုးတက္ခ်ိန္ အိမ္မွအထြက္တြင္လည္း သမီးေထြးကေလးကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာစြာ နမ္းရႈပ္ႏႈတ္ဆက္၇သည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ နိစၥဓူ၀ ေန႕စဥ္အက်င့္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

သို႕ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တာ၀ါလိမ္းေနအိမ္မွ ၁၀နာရီခန္႕တြင္ သူ၏ကားနက္ကေလး အာရ္ေအ-၂၈၇၄ ( RA- 2874) ျဖင့္ ထြက္လာခဲ့ရာ ၁၀နာရီ ၁၀မိနစ္သာသာ အခ်ိန္တြင္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး၏ အလယ္ဗဟို ၊ ေလွကားေျခရင္းသို႕ အဆိုပါ ကားနက္ကေလးသည္ ျငိမ့္ခနဲထိုးဆိုက္လိုက္သည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္ ၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းဘက္ရွိ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး၏ ရံုးခန္းထဲတြင္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ားအားလံုး စံုစံုညီညီေရာက္ရွိေနၾကျပီျဖစ္သည္။

ရံုးအုပ္ၾကီး ဦးခ ၊ လက္ေထာက္အတြင္း၀န္ ဦးတင္အံုးႏွင့္တကြ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္တို႕မွာ ယေန႕နံနက္ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းအတြက္ လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ၊ ဖိုင္တြဲမ်ားႏွင့္ မွတ္တမ္းစာတြဲမ်ားကို ရွာေဖြစုေဆာင္းကာ အစည္းအေ၀းက်င္းပမည့္ အခန္းသို႕ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ပို႕ေပးရင္း ၀င္ေခ်ထြက္ေခ်ျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။

ခဏအၾကာတြင္ ေလွကားမွ ေျခသံမ်ားကို ၾကားၾကရျပီး ဗိုလ္ထြန္းလွႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႕ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ တက္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။

ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ေလွကားေပၚတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရွ႕ကေန တက္လာခဲ့သည္မွာ အေၾကာင္းရွိသည္။

သူသည္ ယေန႕မွသာမဟုတ္ ၊ ေန႕စဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ လိုက္ပါလာတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးလာေသာ ကားေပၚမွ သူအရင္ေရွ႕ကဆင္း အတြင္း၀န္ရံုးေလွကားေပၚသို႕ တက္ရာတြင္လည္း သူက ေရွ႕ကအျမဲတက္ခဲ့ေလ့ရွိသည္။

သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အျခားအစည္းအေ၀းမ်ား ၊ ဧည့္ခံပြဲမ်ားႏွင့္ ရံဖန္ရံခါ ညေနခင္း ဟိုဟိုသည္သည္ အလည္သြားရာတြင္ျဖစ္ေစ ၊ ယုတ္စြအဆံုးရုပ္ရွင္စေသာ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား သြားရာလာရာတြင္ျဖစ္ေစ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္၏ အပါးေတာ္ျမဲအျဖစ္ ေနာက္မွအျမဲတေစလိုက္ပါေနခဲ့ရသည္။

ထိုသုိ႕ သြားေလရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါေနရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ အစစအရာရာ အျမဲတေစသတိထား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္အတြင္း ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ၾကီး၏ ဥကၠဌအျဖစ္ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္သို႕ မီးရထား ၊ ေမာ္ေတာ္ကား စည္တို႕ျဖင့္ ကုန္းေၾကာင္းခရီးမွေသာ္လည္းေကာင္း ၊ သေဘာၤ ေလွ သမၺာန္ စသည္တို႕ျဖင့္ ေရေၾကာင္းခရီးမွ လည္းေကာင္း ၊ ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္ ေလေၾကာင္းခရီးမွလည္းေကာင္း ၊ ခရီးအတန္တန္ေန႔ေရာညပါ သြားလာ စည္းရံုးေရးဆင္းခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ မီးရထား ၊ ေမာ္ေတာ္ကား ၊ သေဘၤာ ၊ ေလယာဥ္ပ်ံ စသည္တို႕မွ တက္ရာ၌လည္းေကာင္း ၊ ဆင္းရာ၌လည္းေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အရင္တက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အရင္ ေရွ႕ကဆင္းေလ့ရွိသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္စံုတစ္ရာအႏၱရာယ္က်ေရာက္လာခဲ့ပါက မိမိသာ ေရွ႕က အေသခံမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လံုး၀မထိခိုက္ေစရ”ဟူေသာ ရဲေဘာ္စိတ္ျဖင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

အထူးသျဖင့္ မိမိအား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အျဖစ္လည္းေကာင္း ၊ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာႏွင့္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ အပါးေတာ္ျမဲ အတြင္း၀န္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အစစအရာရာ ပံုအပ္ထားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ အသက္ႏွင့္လဲ၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည္ဟူေသာ စိတ္ထားမွာ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ ရင္တြင္း၌ အျမဲတေစကိန္းေအာင္းေနခဲ့သည္။

သို႕ျဖစ္ရာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ယေန႕အဖို႕ရာ၌လည္း အတြင္း၀န္ရံုး ေလွကားမွတစ္ဆင့္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းက်င္းပရာ ခန္းမေဆာင္ထဲသို႕တိုင္ေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရွ႕မွ၀င္လာခဲ့ျပီးေနာက္ အစည္းအေ၀းအတြက္ လိုအပ္ေသာ ဖိုင္တြဲမ်ား ၊ မွတ္စုမွတ္တမ္းမ်းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထုိင္မည့္ စားပြဲထိပ္တြင္ ခ်ထားေပးလိုက္သည္။

ထုိ႕ေနာက္ စားပြဲထိပ္မွ သဘာပတိထိုင္မည့္ ကုလားထိုင္ၾကီးကို လူတစ္ေယာက္၀င္သာေအာင္ ေနာက္သို႕ အနည္းငယ္ဆြဲေပးျပီးေနာက္ ထိုကုလားထိုင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၀င္ထိုင္ျပီးသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ အစည္းအေ၀းခန္းမမွ သူ၏ရံုးခန္းရွိရာသို႕ ထြက္လာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအး အစဥ္တစိုက္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့ေသာ အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ထုိအခုိက္တန္႕ကေလးတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းခန္းမတြင္း၌ မည္သို႕မွ် အႏၱရာယ္ျဖစ္ဖြယ္မရွိဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သူ႕ရံုးခန္းထဲတြင္ စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိေနခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အစည္းအေ၀းခန္းမထဲတြင္ ယခုတစ္ၾကိမ္ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရျခင္းသည္ အသက္ရွင္လ်က္ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့ ျမင္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဟူ၍ ထုိစဥ္က စိုးစဥ္းမွ် မထင္မိခဲ့။

ထုိ႕အတူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အဖို႕ရာ၌လည္း မိမိသဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္က်င္းပေသာ ဤ၀န္ၾကီးမ်ား အ၀ည္းအေ၀းသည္ ေနာက္ဆံဳးအစည္းအေ၀းျဖစ္သည္ဟူ၍ လံုး၀ရိပ္စားမိရွာျခင္း မရွိခဲ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာလွ်င္ မဟုတ္ ၊ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ အျခား၀န္ၾကီးမ်ားသည္လည္း ဤအခ်က္ကုိ အလ်ဥ္းမစဥ္းစားမိခဲ့ၾက။

၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းကား စတင္က်င္းပေနေလျပီ။

အျပင္ဘက္တြင္မူ ရန္ကုန္မိုးသည္ ခပ္ဖြဲဖြဲကေလး ရြာေနဆဲတြင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခိုက္ မိုးထဲေရထဲတြင္ ဂ်စ္ကားတစ္စီးသည္ ေမာင္ဂိုမာရီလမ္း (ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း)အတိုင္း ပန္းဆိုးတန္းထိပ္ နာရီစင္ကိုျဖတ္၍ အေနာက္မွအေရွ႕သို႕ ေမာင္းႏွင္လာျပီးေနာ္ စပတ္လမး္ (ယခု ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း)သို႕ ေရာက္ေသာအခါ ညာဘက္သို႕ ခ်ိဳးလိုက္သည္။

ကားေပၚတြင္ ေမာင္းသူအပါအ၀င္ လူ၅ေယာက္ လိုက္ပါလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကားေမာင္းသူမွာ ရွပ္အက်ီလက္တိုအျဖဴ ၊ စစ္ေဘာင္းဘီရွည္ အစိမ္းရင့္ေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ထား၍ က်န္၄ေယာက္စလံုးမွာမူ အစိမ္းရင့္ေရာင္ ယူနီေဖာင္းမ်ားျဖင့္ ျဖစ္ၾကသည္။

ဂ်စ္ကားကေလးသည္ စပတ္လမ္း (ယခု ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမး္)ထဲသို႕ ခ်ိဳး၀င္လာခဲ့ရာမွ တစ္ဖန္ ဖေရဇာလမ္း (ယခု အေနာ္ရထာလမ္း)ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့သည္။

ထို႕ေနာက္ အတြင္း၀န္ရံုး ေတာင္ဘက္ဂိတ္၀သို႕ ေရာက္လာသည္တြင္ စက္အရွိန္ကိုေလွ်ာ့ကာ အတြင္း၀န္မ်ား ရံုး၀င္အတြင္းသို႕၀င္ရန္ ကားစက္ေခါင္းကို ဘယ္ဘက္သို႕ဦးတည္လိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာ ရံုးတက္စအခ်ိန္ ၁၀နာရီခြဲခန္႕သာ ရွိေသးသည္ျဖစ္ရာ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး ေတာင္ဘက္ဂိတ္၀တြင္ အရာရွိၾကီးငယ္တို႕ ကားၾကီး ကားငယ္မ်ား ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၀င္ေနၾကသျဖင့္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္ ဂိတ္၀တြင္ ေခတၱမွ် ရပ္ေစာင့္ေနရသည္။

ခဏအၾကာတြင္ မိမိေရွ႕မွ ကားမ်ား တစ္စီးျပီးတစ္ျပီး ၀င္သြားၾကသျဖင့္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္လည္း ဘီးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းလွိမ့္ကာ အတြင္း၀န္မ်ားရံုးသို႕ ၀င္လာခဲ့သည္။

ဂ်စ္ကားကေလးသည္ အတြင္း၀န္မ်ား ရံုး၀င္းအတြင္း တစ္ေနရာသို႕အေရာက္တြင္ စက္မရပ္ဘဲ အရွိန္သတ္လိုက္ရာမွ လူ၄ေယာက္သည္ ကားေပၚမွ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ခုန္ဆင္းလာၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

သူတို႕၄ေယာက္စလံုးသည္ အစိမ္းရင့္ရင့္ စစ္ယူနီေဖာင္းမ်ား ၀တ္ဆင္ထားၾက၍ ပခံုးတြင္လည္း ၁၂ နာပါတ္ စစ္တပ္ ( X11 Army ) တံဆိပ္တပ္ဆင္ထားၾကသည္။ သို႕ရာတြင္ သူတို႕စီးလာၾကေသာ ဖိနပ္မ်ားမွာ ကင္းဗတ္ဖိနပ္ရွည္ ( Canva Shoes ) မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။

သူတို႕၄ေယာက္အနက္ ၃ေယာက္မွာ ေတာ္မီေသနတ္ ( Tomy Gun ) မ်ား ကိုင္ထားၾကျပီး က်န္တစ္ေယာက္၏ လက္ထဲတြင္မူ စတင္းေသနတ္ ( Sterm Gun ) တစ္လက္ကို ေတြ႕ရသည္။

ဂ်စ္ကားကေလးသည္ သူတို႕၄ေယာက္ကို ခ်ထားခဲ့ျပီး ထိုေနရာတြင္ မရပ္ဘဲ ဆက္လက္ ေမာင္းလာခဲ့ရာ တစ္ေယာက္က ကားေမာင္းသူအား “ကားကို စက္မရပ္ထားနဲ႕” ဟူ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

လက္နက္ကိုင္ ယူနီေဖာင္း၀တ္မ်ား အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္သို႕ ေျပးတက္သြားၾကေသာ အခ်ိန္တြင္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္ ရံုး၀င္းအတြင္းတစ္ေနရာ ရပ္ေစာင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကားရပ္ထားေသာ္လည္း စက္သံကိုမူ ခပ္အုပ္အုပ္ကေလး ၾကားေနရဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

မၾကာမီ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းခန္းမဆီမွ “ ဒိုင္း .. ဒိုင္း . ဒိုင္း … ဒက္ … ဒက္” ဟူေသာ ေသနတ္သံမ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၾကားလိုက္ရသည္။

အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလ်သည္ ေသနတ္သံမ်ားကို ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းခန္းမဆီမွ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္ႏွင့္ “၀န္ၾကီးေတြေတာ့ အပစ္ခံရျပီ”ဟု ခ်က္ခ်င္းေတြးမိကာ သူ႕ရံုးခန္းထဲမွ တစ္ဟုန္ထိုး ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။

သူႏွင့္အတူရွိေသာ ဗိုလ္သန္း၀င္းမွာလည္း အခန္းအျပင္ဘက္သို႕ ၀ုန္းခနဲ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ အစည္းအေ၀း က်င္းပေနၾကေသာ အခန္း၀သို႕ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း “ဆင္နားရြက္” တံခါးေလးကို ကမန္းကတန္းတြန္းအတြင္းသို႕ ၾကည့္လိုက္မိသည္။

ခပ္ေစာေစာက ေမာင္းျပန္ေသနတ္သံမ်ားျဖင့္ ဆူညံသြားခဲ့ေသာ အခန္းၾကီးမွာ ယခုအခါ တစ္ခန္းလံုး ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ဘဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနလ်က္ ယမ္းေငြ႕ယမ္းနံ႕မ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ထိုသို႕ ယမ္းေငြ႕တလူလူ ျဖစ္ေနဆဲပင္ ရွိေသးေသာ ခန္းမၾကီးထဲတြင္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းကား ဗိုလ္ထြန္းလွအဖို႕ သူ႕တစ္သက္တာတြင္ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ရက္စရာမရွိေသာ ျမင္ကြင္းပင္ျဖစ္သည္။

အစည္းအေ၀းစားပြဲၾကီး၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ၀န္ၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ ၊ သခင္ျမ ၊ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္ ၊ ဦးဘ၀င္း ၊ မန္းဘခိုင္ႏွင့္ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီးတို႕မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ မၾကည့္ရက္ ၊ မျမင္ရက္စရာ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ အတံုးအရံုး လဲက်ေနၾကေလျပီ။ ပြိဳင့္ ၄၅ ( .45 ) ႏွင့္ ပိြဳင့္ ( .35 ) အမ်ိဳးအစား ေသနတ္က်ည္ဆံအခြံမ်ားမွာလည္း တစ္ခန္းလံုး ၾကမ္းျပင္အႏွံ႕ ျပန္႕က်ဲေနေတာ့သည္။

လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း အိပ္မက္ပမာ ယံုႏိုင္ဖြယ္ရွာမရွိဘဲ ေၾကကြဲနာၾကည္းစရာ ေကာင္းသည္ႏွင့္အမွ် တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာ ေကာင္းလွသည့္ အနိာရံု ျမင္ကြင္းၾကီးကို ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ေတြ႕လိုက္ရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွမွာ ေခါင္းထဲတြင္ မိုက္ခနဲျဖစ္ကာ မွင္သက္မိသြားသည္။

ထိုအခိုက္ ရုတ္တရက္ အသက္မေသေသးဘဲ ရွိေနရွာေသးေသာ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီး ေစာစံထြန္းသည္ လဲက်ေနရာမွ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေသြးအလိမ္းလိမ္းျဖင့္ ဒယိမ္းဒယိုင္ထ ဗိုလ္ထြန္းလွဆီသို႕ ကေယာင္ကတမ္း ေလွ်ာက္လာရာမွ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ေစာစံထြန္းအား ျပန္လဲက်မသြားေစရန္ အတင္းပင္ အထိုင္ခိုင္းရေတာ့သည္။

ထို႕ေနာက္ သူခ်စ္ၾကည္ေလးစားလွေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လဲက်ေနေသာ ေနရာသို႕ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္လိုက္သည္။

ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ စားပြဲထိပ္တြင္ သူထိုင္ေသာ ကုလားထိုင္ၾကီးနွင့္အတူ ပက္လက္လန္ လဲက်ေနရွာေပျပီ။ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၃ ခ်က္ခန္႕ျဖင့္ ရင္အံုမွထြက္လာေသာ ေသြးမ်ားသည္ သနပ္ခါးေရာင္ ပိုးတိုက္ပံုတြင္ ရဲရဲနီေနသည္။

ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဒေရာေသာပါးျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေပြ႕ကာ ကမန္းကတန္း ကုိယ္ကုိစမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

လံုး၀ ေသြးမတိုးေတာ့ ။ လံုး၀ အသက္မရွိေတာ့။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကား က်ဆံုးခဲ့ေလျပီ။

လြန္ခဲ့ေသာ အဂၤါေန႕နံနက္က “အီးစီကို စေနေန႕မနက္ ေျပာင္းလုပ္လိုက္ပါကြာ”ဟူ ညႊန္ၾကားေျပာဆိုခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိုစေနျဖစ္ေသာ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ ၊ နံနက္ ၁၀နာရီ ၃၇မိနစ္တိတိ အခ်ိန္မွာပင္ မသာမာသူ လူသတ္သမားတို႕၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ရေပျပီ။

ထိုစေနကား ျဂိဳလ္ေမႊေသာ စေနတည္းးးးးးး ။


ေသြးစြန္းခဲ့ေသာေန႕ရက္မ်ား စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။




Read More...