ပို႕စ္ ၂၀၀ေက်ာ္ နွင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာေျခလွမ္းမ်ား

တကယ္ေတာ့ ပုိ႕စ္ ၂၀၀ျပည့္တဲ့ေန႕က ဒီစာေတြကို ေရးမလို႕ပါ ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကၽြန္မ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး ။

ကၽြန္မ ဒီဘေလာ့ခ္ကုိေရးတဲ့သက္တမ္းက ၁ႏွစ္ခြဲနီးပါးေလာက္ ရွိပါျပီ ။ အျမဲတမ္း စာေတြေရးခ်င္တဲ့ ကၽြန္မ ဘေလာ့ခ္ဆိုတာကို စတင္မိတ္ဆက္ေတာ့ သေဘာက်တာနဲ႕ စေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ ။ အစပိုင္းေတာ့ ရင္ထဲရွိသမွ် ခံစားခ်က္ အေၾကာင္းအရာအားလံုးေရးခဲ့ပါတယ္ ။ ေရးရင္းနဲ႕ ကၽြန္မ အမ်ားဆံုးစိတ္၀င္စားတာ ျဖစ္တဲ့ အမိေျမနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြခ်ည္းပဲ ေရးျဖစ္လာတယ္ ။

ကၽြန္မ ဒီဘေလာ့ခ္ကုိစေရးေတာ့ အားေပးခဲ့သူ အေတာ္နည္းခဲ့ပါတယ္ ။ ကၽြန္မနဲ႕ ပတ္သတ္ရာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြကေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ အသဲအသန္ တားခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာျပည္နဲ႕ပတ္သတ္တာ သီးသန္႕ေရးတဲ့ ဘေလာ့ခ္ဆိုတာလည္း အေတာ္ေလး နည္းပါတယ္ ။ ကၽြန္မ ဘေလာ့ခ္ကို ပထမဦးဆံုး ေလးေလးစားစား အသိမွတ္ျပဳျပီး အားလံုးေရွ႕မွာ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့သူကေတာ့ ကုိျငိမ္းခ်မ္းရာ ဘေလာ့ခ္ပါ ။ ကၽြန္မ မေမ့ပါဘူး ။ ေနာက္ ကိုျမတ္မင္းဟန္တို႕ု ကုိသန္႕ဇင္ေအာင္တို႕ပါ ေရာက္လာျပီး ကၽြန္မ လုိအပ္တာရွိရင္ ကူညီဖို႕ သူတို႕အားလံုး ေျပာခဲ့ပါတယ္ ။ ကၽြန္မ ေက်းဇူးတကယ္တင္ပါတယ္ ။

ကၽြန္မ လင္းလက္ၾကယ္စင္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ေနထုိင္ျပီး ကုိယ္မွန္တယ္လို႕ ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုၾကည္ထားရင္ အေလွ်ာ့မေပးတတ္တဲ့ ေခါင္းမာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ဦးပါ ။ ကၽြန္မ ဘေလာ့ခ္စေရးတုန္းက အသံုးအႏႈန္းေတြက သိပ္ျပင္းပါတယ္ ။ ကၽြန္မ ငယ္တာလဲ ပါပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္မအသက္က ၁၇ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္ ။ ေနာက္ ကၽြန္မ အခုနဲ႕ယွဥ္ရင္ ဘေလာ့ခ္စေရးတုန္းက ဘာအေတြ႕အၾကံဳမွ မရွိပါဘူး ။ ကၽြန္မ အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါသျဖစ္ရင္ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ အဲဒီအေၾကာင္းကုိေရးျပီး စကားလံုးဆိုရင္ သံုးတာ ျပင္းပါတယ္ ။ ဒါေတြက ကၽြန္မ မေမ့ႏိုင္တဲ့ အမွတ္တရေတြပါ ။ ကၽြန္မ စာေရးတာ ျပင္းထန္တဲ့ စကားလံုးေတြသံဳးတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မေပါက္ကြဲတာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္ ။ အဲဒါကို ေနာင္တရလားလို႕ ေမးလာရင္ ကၽြန္မ ေနာင္တ လံုး၀မရပါဘူးလို႕ ေျဖမွာပါ ။ ကၽြန္မက ကၽြန္မျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို အမွားတစ္ခုလို႕ ဘယ္တုန္းကမွ မယူဆမိေသးလို႕ပါ ။ မႏွစ္က နည္းနည္းရိုင္းခ်င္ရိုင္းမယ္ .. ကၽြန္မ မေျပာတတ္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္နဲ႕ခံစားခ်က္အေပၚ ျဖစ္ခဲ့တာေတြမို႕ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မသြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေနာက္ဆံဳးအခ်ိန္အထိ ဘာတစ္ခုကိုမွ ေနာင္တေတာ့ ရမယ့္သူ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းေပါ့ ကၽြန္မဘေလာ့ခ္ကို ဖတ္သူပိုမ်ားလာတာေတြ ၊ လူၾကီးေတြ အားေပးမႈေတြ ၊ ကၽြန္မဆိုဒ္ကို ေ၇ာက္လာသူေတြ မ်ားလာခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ အေရးအသားကို ေကာင္းေအာင္ ပုိျပဳျပင္လာခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္မက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ခ်ယ္ရီသစၥာ ၊ သံလြင္အိပ္မက္ ၊ ျမန္မာျပည္သား အစရွိတဲ့ ဆိုဒ္ေတြမွာ စာေရးေနျပီး ဒီဘေလာ့ခ္ကေတာ့ ကၽြန္မ အမ်ားဆံုးအခ်ိန္ေပးတဲ့ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္ .. ။

ကၽြန္မ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အားရင္စာအုပ္ေတြပဲ ဖတ္ေနတာမ်ားပါတယ္ ။ ဒီဘေလာ့ခ္ေရးေတာ့ ကၽြန္မ မဖတ္ဖူးတဲ့ စာေတြပါ ပုိဖတ္ျဖစ္လာပါတယ္ ။ စာအုပ္ေရြးခဲ့ဖူးတဲ့ ကၽြန္မအက်င့္ေတြက ဗဟုသုတပုိရႏိုင္တဲ့ လိုင္းဘက္ပုိေျပာင္းလာပါတယ္ ။ ေဆာင္းပါးေတြ ပိုဖတ္ျဖစ္လာပါတယ္ ။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ရွာဖတ္ျဖစ္လာပါတယ္ ။ ကၽြန္မ ဒီဘေလာ့ခ္ကိုေရးတဲ့အတြက္ ကၽြန္မ ဘ၀မွာ အေျပာင္းအလဲေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္ … ။

ကၽြန္မ ဘေလာ့ခ္ကို private counter ေလးတစ္ခု တပ္ၾကည့္ျပီး ေန႕စဥ္ အလည္လာပတ္သူေတြကို ကၽြန္မ ၾကည့္ခဲ့ခ်ိန္က ကၽြန္မ အံ့ၾသသြားခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ ကၽြန္မ ၾကြားေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ရင္ထဲက စကားပါ ။ အံ့ၾသသြားတယ္ဆုိတာ ကၽြန္မက လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတာ စာဖတ္သူေတြ နားေရာခံသာၾကရဲ႕လားလို႕ ေတြးမိသြားလို႕ပါ ။ ကၽြန္မက အမ်ားၾကည္ျဖဴဖို႕ စာေရးခဲ့ျခင္း မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္မ ၀ါသနာပါတဲ့ စာေရးျခင္းေပၚမွာ ခံစားခ်က္ေတြကို စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း လြတ္လပ္စြာ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခဲ့တာပါ ။ အဲဒီရက္ကစျပီး ကၽြန္မ နည္းနည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ေ၀ဖန္သံုးသပ္ျပီး ပုိရင့္က်က္ေအာင္ က်င့္ၾကံခဲ့ပါတယ္ ။

ကၽြန္မ အထင္ေပါ့ေလ … ။ မႏွစ္က ဒီဇင္ဘာမွာ ကၽြန္မအသက္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲသြားတယ္ ။ ကၽြန္မ အေတြးေတြကအစ ၊ ကၽြန္မလုပ္ခ်င္တာေတြ ၊ အေရးၾကီးတာနဲ႕ အေရးမပါတာ ခြဲျခားစဥ္းစားလာတာေတြ ၊ အနာဂတ္အစီစဥ္ေတြ အားလံုး အားလံုး ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္ ။ ကၽြန္မ အေတြးေတြ ၊ ကၽြန္မ လုပ္တာကိုင္တာေတြ ၊ စဥ္းစားတာေတြက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မူၾကိဳအဆင့္ပဲရွိေသးတယ္လို႕ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္မ ပုိမိုေလ့လာသင္ယူေနရင္း တစ္ဖက္တစ္လမ္းကလည္း ကၽြန္မ ပါ၀င္ကူညီႏိုင္တာေတြကို ကေလာင္တံကိုလည္း ကုိင္ ၊ ကုိယ္တိုင္လည္း ၾကိဳးစားထမ္းေဆာင္ရင္း ကၽြန္မေျခေထာက္ေတြ ခိုင္မာလာခဲ့ပါတယ္ .. ။

ကၽြန္မ ဒီဘေလာ့ခ္ကိုေရးရင္း အခက္ခဲေတြလည္း အမ်ားၾကီး ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္ ။ ကၽြန္မပုိစ္ေတြ အဖ်က္ခံရတာေတြ ၊ ကၽြန္မနာမည္ကိုဖ်က္သူေတြ စံဳေနတာပါပဲ … ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက စိတ္တိုခဲ့ဖူးေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားရင္ ေက်းဇူးတင္စရာပါ ။ ကၽြန္မကုိ ဒုကၡေပးသူေတြ မ်ားခဲ့လို႕ ကၽြန္မပိုမုိခုိင္မာလာတာပါ .. ။ အဲဒီအတြက္ ဒီေနရာကေန ကၽြန္မကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သူအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ရွိမိပါတယ္ .. ။

ဘေလာ့ခ္ေရးရင္းနဲ႕ ကၽြန္မ အရင္နဲ႕ယွဥ္လိုက္ရင္ စိတ္ပိုတည္ျငိမ္လာပါတယ္ ။ သည္းခံမႈအား ၊ ေ၀ဖန္ခံႏိုင္မႈအားေတြကအစ ပိုခံႏိုင္လာပါတယ္ .. ။ မလိုအပ္တာေတြကိုလဲ ေဘးခ်ိိတ္တတ္လာတယ္ ။ ဒါေတြက ကၽြန္မရရွိတဲ့ အျမတ္ေတြပါ … ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မ လုပ္ေနတာေတြက သဲတစ္ပြင့္ပါ .. .။ ကၽြန္မ သိတယ္ဆုိတာ တကယ္သိသူေတြနဲ႕ ယွဥ္လိုက္ရင္ မူၾကိဳအဆင့္ပါ .. ။ ဒါေပမယ့္ မေျပာင္းလဲဘဲ တည္ျမဲေနတဲ့အရာတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ေနတဲ့ ခြန္အားေတြပါ .. ။

ကၽြန္မကို တကယ္အားေပးခ်စ္ခင္ေလးစားတယ္ဆုိရင္ ကၽြန္မရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အားလံုး ေမတၱာတရားနဲ႕ ေထာက္ျပေပးဖုိ႕ ကၽြန္မ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ .. ။

ကၽြန္မကို အစဥ္အျမဲအားေပးေနတဲ့ စာဖတ္သူေတြ ၊ ကြန္မန္႕ေရးေပးသူေတြ ၊ ေမးလ္မွ တစ္ဆင့္ အၾကံျပဳေျပာသူေတြအားလံုးကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ ။ ကၽြန္မ အမ်ားၾကီး ပုိဆက္ၾကိဳးစားသြားမွာပါ .. ။ ကၽြန္မကို ခ်စ္တဲ့ အားလံုးရဲ႕ အခ်စ္ေတြနဲ႕ တန္ဖိုးထပ္တူညီမွ် ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္မ ဘက္စံုကေန ၾကိဳးစားသြားမွာပါ ။

ကၽြန္မ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ ကာလပတ္လံုးမွာ ကၽြန္မက ဒီဘေလာ့ခ္ႏွင့္အတူ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာမဆို အျမဲခိုင္ျမဲစြာ တည္ရွိေနျပီး ကၽြန္မ ႏိုင္တဲ့တာ၀န္မွန္သမွ်ကို သန္႕စင္တဲ့ ေစတနာနဲ႕ ထမ္းေဆာင္သြားမယ္ဆုိတာကိုလည္း အားလံုးကို ေလးစားစြာ ေျပာလိုပါတယ္ .. ။