စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္ေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း(၂)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူစာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္ေၾကာင္း ၁၉၄၅ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလက တစ္ၾကိမ္ေျပာခဲ့ေၾကာင္း ေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးပါျပီ။ တစ္ဖန္ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ သူစာေရးဆရာျဖစ္လိုေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပံုကိုပါ ဆက္လက္တင္ျပလိုပါသည္။
အခ်ိန္ကာလကား ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဧျပီလ။
ေနရာကေတာ့ ေမျမိဳ႕ (ျပင္ဦးလြင္)။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ရရွိရန္ အာမခံခ်က္ျဖစ္ေသာ “ေအာင္ဆန္းအက္တလီ”စာခ်ဳပ္ကို ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၇ရက္ေန႕က လန္ဒန္ျမိဳ႕တြင္ ေအာင္ျမင္စြာ လက္မွတ္ေရးထိုးခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံဟူေသာ အမည္ကို ကမာၻ႕ကုလသမဂၢရွိ ေျမပံုတြင္ ျဖစ္ေပၚေစမည့္ ”ပင္လံုညီညြတ္ေရးစာခ်ဳပ္”ကိုလည္း (၁၂-၂-၄၇)ေန႕က ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ၊ ပင္လံုကုန္းေျမျမင့္တြင္ ေအာင္ျမင္စြာ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ျပီးျဖစ္ရာ သူ၏စိတ္ထဲ၌ အနာဂတ္အေရးကို (အထူးသျဖင့္ သူ၏ကုိယ္ေရးကိုယ္တာ ဘ၀အေၾကာင္း)စဥ္းစားမိဟန္တူပါသည္။
သူသည္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ပထမအၾကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ျဖစ္ေသာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးတြင္ သူေခါင္းေဆာင္သည့္ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရရွိေရးအတြက္ ႏိုင္ငံအႏွံ႕အျပားသို႕ ခရီးလွည့္လည္ကာ စည္း၇ံဳးေဟာေျပာရင္း ဧျပီလဆန္းေသာ္ မႏၱေလးျမိဳ႕သို႕ ေရာက္ရွိေနပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေနျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႕အာဏာကို ၂၆-၉-၄၆ေန႕က လက္ခံရယူခဲ့ျပီးေနာက္ ႏိုင္ငံအႏွံ႕အျပားသို႕ စည္းရံုးေရးထြက္ရင္း တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကုိသာ ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ခဲ့သည္ ျဖစ္ရာ ခရီးထြက္လွ်င္ သူတစ္ေယာက္တည္းသာ ထြက္ေလ့ရွိျပီး ဇနီးေဒၚခင္ၾကည့္ႏွင့္ သားသမီးမ်ားကို ေခၚေလ့မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ေႏြဦးရာသီတြင္ ေ၇ြးေကာက္ပြဲအတြက္ စည္းရံုးေရးခရီးထြက္ရာတြင္ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ သူ၏ကေလးမ်ားကိုပါ သူႏွင့္အတူေခၚခဲ့ပါသည္။ အေၾကာင္းကား အထက္ျမန္မာျပည္မွအျပန္တြင္ မေကြးျမိဳ႕ဘက္မွ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ လွည့္ျပန္ရင္း သူ၏ဇာတိေျမနတ္ေမာက္ျမိဳ႕သို႕ ေခတၱ၀င္ရန္ အစီအစဥ္ရွိေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။
ဤသည္မွာလည္း အေၾကာင္းရွိေပသည္။
နတ္ေမာက္ျမိဳ႕သို႕ မေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာျမင့္လွျပီတစ္ေၾကာင္း ၊ သူ၏ခ်စ္ဇနီးေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ သားသမီးမ်ားအား မိခင္ၾကီးအေမစုအား ျပသရင္း ကန္ေတာ့လုိ၍တစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္မွ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ထြက္စဥ္ကပင္ တစ္ပါတည္းေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မိခင္ၾကီးအား ေခၽြးမႏွင့္ေျမးမ်ားကို ဂုဏ္ယူၾကြား၀င့္စြာ ျပလိုဟန္တူပါသည္။
သူ၏အစီအစဥ္အတိုင္း ရန္ကုန္သို႕အျပန္တြင္ မေကြးတိုင္း ၊ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ဇာတိရပ္ေျမ)သို႕ ေရာက္ခဲ့ပါ၏။ မိခင္ၾကီးေဒၚစုအား ရိုေသစြာလက္စံုမိုး၍ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျပီး ေခၽြးမႏ်င့္ေျမးမ်ားကိုလည္း ျပႏိုင္ခဲ့ပါ၏။ သို႕ရာတြင္ ေနာက္သံုးလခန္႕အၾကာ သူသည္ လူမသာတို႕၏ လုပ္ၾကံမႈေၾကာင္ ေရတိမ္နစ္က်ဆံုးရေတာ့မည္ဟု လံုး၀မသိရွာဘဲ ဇာတိခ်က္ေၾကြ နတ္ေမာက္နယ္ေျမသို႕ ေရာက္စဥ္ ရႊင္လန္းတက္ၾကြေနခဲ့ပံုမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖို႕ ေတြးလိုက္တိုင္း ေၾကကြဲရင္နာဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။
မႏၱေလးျမိဳ႕သို႕ ေရာက္ျပီးေနာက္ ေရြးေကာက္ပြဲစည္းရံုးေရးေဟာေျပာပြဲမ်ား အစီအစဥ္ေရးဆြဲထားသည္မွာ ရက္အေတာ္ျခားေနသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏မိသားစုႏွင့္အတူ ေမျမိဳ႕ (ျပင္ဦးလြင္)သို႕ ေခတၱသြားေရာက္ အပန္းေျဖ အနားယူခဲ့ပါသည္။
ေႏြရာသီဧျပီလ၏ ပူျပင္းေသာ အခ်ိန္ကာလတြင္ ျပင္ဦးလြင္ေခၚ ေမျမိဳ႕၏ ရာသီဥတုအေျခအေနမွာ ေအးျမသာယာျပီး အလြန္ေန၍ေကာင္းေနပါေတာ့သည္။
ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ ကေလးမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ သီးသန္႕စီစဥ္ေပးထားေသာ ကိုလိုနီေခတ္က မ်က္ႏွာျဖဴအရာရွိၾကီးမ်ားသာ ေနေသာ အဂၤလန္ျပည္မွ ဗိသုကာ လက္ရာဆန္ဆန္ ၀င္းျခံက်ယ္ႏွင့္ အိမ္တြင္ စိတ္ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိယ္တိုင္ကလည္း ရက္အနည္းငယ္မွ် နိုင္ငံေရးတာ၀န္ေတြမွ အနားယူအပန္းေျဖခြင့္ရသည္ကို ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနရွာပါသည္။
တစ္ညေနတြင္ အိမ္ေရွ႕ျမက္ခင္းျပင္၌ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ ကေလးမ်ားရွိေနရာ ကေလးမ်ားကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေဆာ့ကစားေနၾကပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာ တစ္ေနရာတြင္ ထိုင္အနားယူရင္း စကားေျပာေဖာ္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ သူႏွင့္အတူ ေခၚထားပါသည္။
လာလတၱံ႕ေသာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္း အတန္ၾကာၾကာ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုျပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အိမ္ေရွ႕ျမက္္ခင္းျပင္၌ ေဆာ့ကစားေနေသာ သူ၏ရင္ေသြးငယ္မ်ားကို ၾကည့္ရင္း ပီတိျဖစ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္အား စကားဆက္မေျပာဘဲ ကေလးငယ္မ်ားကုိသာ ေငးၾကည့္ရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို စဥ္းစားေနဟန္ တူပါသည္။
ခဏၾကာမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္လွည့္၍ မ်က္ႏွာထားခပ္တည္တည္ႏွင့္ စကားေျပာပါသည္။
“လြတ္လပ္ေရးရျပီးရင္ ငါေတာ့ ႏိုင္ငံေရးက အနားယူမယ္ စိတ္ကူးတယ္။ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႕ အရည္အခ်င္းနဲ႕ ျပည့္စံုတဲ့ ငါတို႕ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြရွိတာ မင္းလည္းသိသားပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ငါက ႏိုင္ငံေရးက အနားယူျပီး စာေရးဆရာ လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါမွလည္း ငါ့အေနနဲ႕ ငါ့အိမ္ေထာင္ မိသားစု Family အတြက္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မယ္။ ကေလးေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္ရႈႏိုင္မယ္။ မင္းကလည္း စာေရး၀ါသနာပါလို႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက စာေရးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ငါတို႕ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ စာေရးစားၾကမယ္ကြာ။ ျမန္မာလိုေရာ ၊ အဂၤလိပ္လိုေရာ ေရးၾကမယ္။ ဒါမွ ငါတို႕ မိသားစုအတြက္ ၀င္ေငြလံုေလာက္မွာကြ။ တကယ္ပါကြ ငါ့စိတ္ထဲ စာေရးဆရာလုပ္စားခ်င္တဲ့ ဆႏၵဟာ စစ္မျဖစ္ခင္ကတည္းက ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးရေရးအတြက္ ဦးစားေပးခဲ့ရတာမို႕ စာေရးဖို႕ အခ်ိန္မရွိခဲ့ဘူး။ အခု လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မွာ ေသခ်ာေနျပီမို႕ ဒီစကားကုိ ငါေျပာတာပါ”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဤသို႕လွ်င္ သူ၏ ႏွလံုးသားအတြင္း၌ ျဖစ္ေပၚခံစားခ်က္ကို အမွန္အတိုင္း ေျပာလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ၊ တကၠသိုလ္သပိတ္ အေရးေတာ္ပံုမွစ၍ သိကၽြမ္းခင္မင္ခဲ့ေသာ သူ၏ တပည့္လည္းဟုတ္ ၊ မိတ္ေဆြလည္းဟုတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အား ရင္ဖြင့္လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူေျပာသလို စာေရးဆရာ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိခဲ့သည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ စာေရးျခင္းသက္သက္ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳကာ သူ၏ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ တာ၀န္ယူႏိုင္သည္ အရည္အခ်င္းကလည္း ဧကန္အမွန္ရွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းစြာသိပါသည္။
ေအာက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။
ဒုတိယကမာၻစစ္မျဖစ္မီ သခင္ေအာင္ဆန္းအျဖစ္ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးၾကီး၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ သူသည္ ေရေက်ာ္လမ္းရွိ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးဌာနခ်ဳပ္တြင္ အလြန္ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ ေနထိုင္ခဲ့ပါသည္။ ျဖစ္သလိုအိပ္ ၊ ျဖစ္သလိုစားလ်က္ အ၀တ္အစားအေနျဖင့္လည္း ပင္နီအက်ီႏွင့္ ခ်ည္ၾကမ္းလံုခ်ည္ သံုးစံုခန္႕သာရွိခဲ့သည္။ ေရေက်ာ္ရပ္ကြက္ႏွင့္ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်း ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္ရွိ ထမင္းဆိုင္မ်ား၌ သူထမင္းအေၾကြးမစားဖူးေသာဆိုင္ မရွိသေလာက္ျဖစ္ေနရာ ရံဖန္ရံခါ နယ္မွ သခင္ကုိယ္စားလွယ္မ်ား ေရာက္လာသည့္အခါ “သခင္ေအာင္ဆန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွင့္အတူ လိုက္ထမင္းစားပါ”ဟု ေခၚသည့္အခါမ်ားတြင္သာ သူသည္ ထမင္းေကာင္း ဟင္းေကာင္းစားႏိုင္ခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္၌ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ရွိ သူ၏မိခင္ၾကီး ေဒၚစုမွာ စပါးေပး ေပး၍ ေငြတိုးေခ်းစားႏိုင္ေအာက္ ျပည့္စံုကံုလံုေနသည္။ သို႕ေသာ္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သူႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနစဥ္ မိမိေျခေထာက္ေပၚ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္လ်က္ မိခင္ၾကီးထံမွ ေငြေၾကးအကူအညီ လံုး၀မေတာင္းခဲ့ပါ။
ထုိ႕ေၾကာင့္ သူ၏၀ါသနာအတိုင္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္း အခ်ိန္ရတိုင္း စာေရးခဲ့ပါသည္။ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္က ဒဂုန္မဂၢဇင္း အေဟာင္းမ်ားကို ျပန္ၾကည့္ပါက သခင္ေအာင္ဆန္းေရးေသာ “ႏိုင္ငံေရးအမ်ိဳးမ်ိဳးေခါင္းစဥ္ျဖင့္ အခန္းဆက္ ေဆာင္းပါးမ်ား ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။ ယင္းေဆာင္းပါးမ်ားမွာ Political Science ေခၚ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံပညာဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က လူငယ္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားေလာကတြင္ အထူးေခတ္စားခဲ့ေသာ မာ့က္စ္၀ါဒမွ Dialectical Materialism ဟူေသာ ေ၀ါဟာရကုိ ျမန္မာလို “အႏုပဋိေလာမရုပ္၀ါဒ”ကို ျပန္ဆိုသူမွာ သခင္စိုးဟု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထင္မိခဲ့ေသာ္လည္း ဒဂုန္မဂၢဇင္းမွ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ “ႏိုင္ငံေရးအမ်ိဳးမ်ိဳး”ေဆာင္းပါးမ်ား ဖတ္ရေတာ့မွ သူကုိယ္တိုင္ စတင္ဘာသာျပန္ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါေတာ့သည္။
ဒဂုန္မဂၢဇင္း၏ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာမွာ ေရႊညာေမာင္ေခၚ ဦးခ်င္းစိန္ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အတြင္းက တစ္ေန႕သ၌ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စကားစပ္မိ၍ ဦးခ်င္းစိန္က သူသည္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာအျဖစ္ အျခားစာေရးဆရာမ်ားဆိုလွ်င္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အတြက္ စာမူခအမ်ားဆံုး ဆယ့္ငါးက်ပ္ႏွစ္ဆယ္သာ ေပးခဲ့ေၾကာင္း ၊ သုိ႕ေသာ္ သခင္ေအာင္ဆန္းအား ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ေလးစားၾကည္ညိဳ၍တစ္ေၾကာင္း ၊ သူ၏ေဆာင္းပါးမ်ား အလြန္အဆင့္အတန္းျမင့္၍တစ္ေၾကာင္း ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္လွ်င္ စာမူခ ေငြသံုးဆယ္က်ပ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း ဦးခ်င္းစိန္၏ ေက်းဇူးကို မေမ့ပါ။ ၁၉၄၅ခု ၊ မတ္လက ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေရွ႕တန္းစာမ်က္ႏွာသို႕ မထြက္မီ သူႏွင့္အတူ ဦးခ်င္းစိန္ကို ေခၚသြားလိုသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား (ထုိအခ်ိန္က တိုးေၾကာင္ၾကီးရြာတြင္ ေရာက္ေနသူ) ဦးခ်င္းစိန္ကို ေခၚခိုင္းခဲ့ပါေသးသည္။ သို႕ရာတြင္ ဆရာဦးခ်င္းစိန္မွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၁၉၃၆ခုႏွစ္က အမာခံ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္သူ ဦးထြန္းအုန္ (ေနာက္ပိုင္း ျမဴနီစီပါယ္မင္းသားၾကီး) ၊ ဦးလွေအာင္ (ေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္မႈးၾကီး အျငိမ္းစားႏွင့္စာေရးဆရာ) တို႕သာလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူ သရက္ခရိုင္ အေနာက္ျခမ္း ေက်းလက္ေဒသသို႕ ပါသြားၾကပါသည္။
သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ဒဂုန္မဂၢဇင္းအျပင္ စစ္ၾကိဳေခတ္က ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတြင္လည္း ေခါင္းၾကီးပိုင္းမ်ား ေရးေပးေလ့ရွိပါသည္။ ျမန္မာ့အလင္း ဦးတင္က သခင္ေအာင္ဆန္းအား သတင္းစာ ေခါင္းၾကီးပိုင္းတစ္ပုဒ္လွ်င္ စာမူခေငြတစ္ဆယ္က်ပ္ ေပးပါသည္။ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ သံုးျပားေခတ္က ေငြတစ္ဆယ္ကလည္း တန္ဖိုးရွိပါသည္။
ထုိ႕ျပင္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ စစ္ၾကိဳေခတ္က တစ္ခုတည္းေသာ ျမန္မာပိုင္ အဂၤလိပ္ဘာသာသတင္းစာ “နယူးဘားမား”တြင္လည္း ရံဖန္ရံခါ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးမ်ား အဂၤလိပ္လိုေရးခဲ့ပါသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏စိတ္ထဲဆႏၵရွိသလို စာေရးဆရာအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ အမွန္တကယ္ အရည္အခ်င္းရွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ခဲ့ပါသည္။ သူကုိယ္တိုင္ကလည္း မိမိ၏အရည္အခ်င္း (စာေရးသားျခင္းစြမ္းရည္)ကို ယံုၾကည္၍သာ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဧျပီလ ေမျမိဳ႕တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အား စာေရးဆရာလုပ္မည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္စာအေ၇းအသား ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းသူတစ္ဦးအေနျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံပညာစာအုပ္မ်ား ၊ ဒႆနိကေဗဒဆန္ဆန္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ေရးဆိုင္ရာ စာအုပ္မ်ား ၊ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္ခံ ကိုလိုနီ (ကၽြန္ႏိုင္ငံ) ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား ၊ တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္ အၾကံေပး လမ္းညႊန္စာအုပ္မ်ား ၊ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ သူကုိယ္တိုင္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရေသာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအေၾကာင္း စာအုပ္မ်ားေရးမည္ဆိုလွ်င္ စာမူခအျဖစ္ ေဒၚလာေငြ သိန္းခ်ီ၍ ရႏိုင္မည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။
ဤသို႕လွ်င္ အရည္အခ်င္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံု ၊ ေအာင္ျမင္ရန္ အလားအလာကလည္းေကာင္း ၊ လူကုိယ္တိုင္ကလည္း ဆႏၵျပင္းျပပါလ်က္ ကံၾကမၼာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား စာေရးဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ခြင့္မေပးခဲ့ပါေခ်။
၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဧျပီလဆန္းက ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႕ (ေမျမိဳ႕)တြင္ လြတ္လပ္ေရးရျပီးရင္ ႏိုင္ငံေရးမွ အနားယူျပီး စာေရးဆရာလုပ္မည္ဟု ေျပာခဲ့သူ စေနသား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (ငယ္နာမည္ ေမာင္ထိန္လင္း)သည္ ေနာက္သံုးလမွ်အၾကာ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ (စေနေန႕)တြင္ပင္ အသက္ (၃၃)ႏွစ္ မျပည့္ေသးမီ မရႈမလွ ကြယ္လြန္ခဲ့ရရွာေလသည္။
မရဏေသျခင္းတရားကို မည္သူမွ် မလြန္ဆန္ႏိုင္။ သတၱ၀ါမွန္သမွ် ကံစီမံရာသာ လိုက္နာ နာခံၾကရသည္ခ်ည္းပါ တကားဟူေသာ အဂၤုတၱရနိကာယ္အဘိဏွာသုတ္ေတာ္လာ တရားသေဘာအတိုင္း သံေ၀ဂဥာဏ္ ပြားၾကရန္သာ ရွိပါေတာ့သတည္း။
တကၠသိုလ္ေန၀င္း ( ႏြယ္နီ ၉ / ၉၄ )
0 comments:
Post a Comment
အၾကံျပဳ comment ၀င္ေရးေပးတဲ့အတြက္ လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ရွင္ ။ မဖြယ္မရာ စကားမ်ား ၊ ဆဲဆိုျခင္းမ်ား ၊ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္စကားမ်ား ၊ တစ္စံုတစ္ဦး၏ ကုိယ္က်င့္တရားသိကၡာကို ထိခိုက္ေစေသာ စကားမ်ား ျဖစ္ပါက ထို comment မ်ားကို လက္ခံမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္ ။ အလည္လာေရာက္ အၾကံျပဳေရးသားျခင္းမ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ စာမ်ား ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရဖုိ႕အတြက္ Space မ်ား ထည့္ရိုက္ေပးၾကပါရွင္။