၁၉ဇူလိုင္မေမ့ႏိုင္

(Photo Credit: http://luminarymagazine.files.wordpress.com/2010/07/burma-martyr-day-copy.jpg ) 

updated on 18 July 2013

ဇူလိုင္၁၉ဆိုသည္မွာ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားတို႕အတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ေဖ်ာက္မရႏိုင္ေသာ ေန႕ရက္တစ္ရက္ျဖစ္သလို ထိုအေၾကာင္းစာေတြဖတ္လိုက္ရတုိင္းလည္း ရင္ထဲ မေကာင္းခဲ့ .. ။  

၁၉ဇူလိုင္မေမ့ႏိုင္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား လူသတ္သမားမ်ားက လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကျပီးေနာက္ အခန္းထဲသို႕ ပထမဆံဳး ေရာက္ရွိလာေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လဲက်ေနရာမွ ထူၾကည့္ခဲ့ရာ ရင္ဘတ္တြင္ ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ခန္႕ေတြ႕ရသည္။

သို႕ရာတြင္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးသို႕ ေရာက္ရွိသြားျပီးေနာက္ ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားက အေသအခ်ာ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ကိုယ္တြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၁၃ခ်က္တိတိကို ေတြ႕ၾကရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ဦးတည္း ဤမွ်ေသနတ္ဒဏ္ရာ အမ်ားအျပား ထိမွန္ရျခင္းမွာ လူသတ္သမားမ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို “မဲ”၍ပစ္ခတ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

လူသတ္သမားမ်ား ၀င္ေရာက္ပစ္ခတ္ၾကသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အခန္းမွာ တံခါးေပါက္ သံုးေပါက္ရွိသည့္ အခန္းက်ယ္ၾကီးျဖစ္၍ လက္ယာဘက္တြင္ အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ အခန္း ၊ လက္၀ဲဘက္တြင္ အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္၏အခန္း စသျဖင့္ အသီးသီးရွိၾကသည္။

အဆိုပါ အခန္းက်ယ္ၾကီးအတြင္း အေရွ႕ေျမာက္ေထာင့္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အလုပ္လုပ္ေသာ စားပြဲရွိသည္။ ေတာင္ဘက္နံရံတြင္မူ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀း က်င္းပေသာ စားပြဲၾကီးရွိသည္။

၀န္ၾကီးမ်ား၏ အစည္းအေ၀း က်င္းပရာ စားပြဲၾကီးမွာ စားပြဲရွည္ၾကီး ၃ခုကို (ဂ)ငယ္ပံဳအတိုင္း ထိပ္မွတစ္ခု ၊ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွ တစ္ခုစီေထာင့္ခ်ိဳး ဆက္၍ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိပ္မွ စားပြဲမွ အလ်ား၁၀ေပ ၊ အနံ ၃ေပ ခန္႕က်ယ္၍ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွ ဆက္ထားေသာ စားပြဲမ်ားမွာ ၁၈ေပ ၊ ၃ေပခန္႕ ရွိၾကသည္။

ထိုေန႕က အစည္းအေ၀းသို႕ ၀န္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္း ၊ ဆမားဒူး၀ါးဆင္း၀ါးေနာင္ ၊ ေစာစံဖိုးသင္ႏွင့္ ဦး၀မ္ကုိေဟာတို႕မွ တစ္ပါး က်န္၀န္ၾကီးမ်ားအားလံုး တက္ေရာက္လာၾကသည္။ ၀န္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္းမွာ ထိုစဥ္က အဂၤလန္သို႕ေရာက္ေန၍ အျခား၀န္ၾကီးသံုးဦးမွာလည္း နယ္မ်ားသို႕ ခရီးထြက္ေနၾကသည္။

အစည္းအေ၀းက်င္းပရာ၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိပ္စားပြဲ၏ အလယ္တည့္တည့္တြင္ ထိုင္လ်က္ရွိသည္။ လက္ယာဘက္ စားပြဲတြင္ သခင္ျမ ၊ ဦးဘခ်ိဳ ၊ ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ ၊ ဦးဘ၀င္း ၊ မန္းဘခိုင္ စေသာ ၀န္ၾကီးမ်ား အစဥ္အတိုင္းထိုင္ၾက၍ လက္၀ဲဘက္ စားပြဲတြင္မူ ဦးဘဂ်မ္း ၊ ဦးေအာင္ဇံေ၀ ၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင့္ မိုင္းပြန္ေစာ္ကြားၾကီး စပ္စံထြန္း စသည့္၀န္ၾကီးမ်ားယွဥ္၍ ထိုင္ေနၾကသည္။

၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္မွာ အစည္းအေ၀းက်င္းပစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ၊ ဖိုင္တြဲမ်ားစသည္တို႕ကို အဆင္သင့္ရွာေဖြႏိုင္ရန္ ထိပ္စားပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ လက္၀ဲဘက္၌ ရွိေနသည္။

အစည္းအေ၀းမွာ ၁၀နာရီ ၊ ၁၅မိနစ္တြင္ စတင္က်င္းပခဲ့ရာ အစီအစဥ္အတိုင္း ဌာနလိုက္ဆိုင္ရာ အေရးၾကီးေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးလာခဲ့ၾကသည္။

ဤအေတာအတြင္း ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ အစည္းအေ၀း ခန္းမထဲသို႕ ႏွစ္ၾကိမ ္သံုးၾကိမ္မွ် ၀င္လာျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ေပးခဲ့သည္။

သို႕ႏွင့္ပင္ ဌာနဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကို အစည္းအေ၀း အစီအစဥ္အရ တင္ျပေဆြးေႏြးလာခဲ့ၾကရာ ၁၀မိနစ္ ၊ မိနစ္ ၃၀ သာသာခန္႕တြင္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဌာနဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးရန္ အလွည့္က်လာခဲ့သည္။ ဤတြ္ အဆိုပါဌာနမွ ဒုတိယအတြင္း၀န္ အိုင္စီအက္ဦးအုန္းေမာင္သည္ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

သူသည္ လက္ယာဘက္ စားပြဲထိပ္မွ သခင္ျမအနီးတြင္ ၀င္ထိုင္ကာ လုိအပ္လာပါက တင္ျပရန္ ဖိုင္တြဲမ်ားကို အသင့္ျပင္ဆင္ေနခဲ့သည္။

ဤအခ်ိန္မွာပင္ လူသတ္သမားမ်ားသည္ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ မ်က္ႏွာစာရွိ တံခါးမၾကီး ၃ခုအနက္ ေျမာက္ဘက္ဆံုး တံခါးမၾကီးမွ ၀င္ေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။

လူသတ္သမားမ်ားသည္ ၁၂နံပါတ္ တပ္မေတာ္တံဆိပ္မ်ားျဖင့္ ယူနီေဖာင္းမ်ား အျပည့္အစံု ၀တ္ဆင္လာၾကသည္ျဖစ္ရာ ရုတ္တရက္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ အလြန္အေရးၾကီးေသာ အေၾကာင္းထူး ကိစၥရပ္တစ္ခု ေပၚေပါက္လာသျဖင့္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသို႕ တိုက္ရိုက္အစီရင္ခံရန္ ၀င္လာၾကသည္ဟု ထင္လိုက္ရသည္။

သို႕ေသာ္ ထိုသုိ႕မဟုတ္ဘဲ လူသတ္သမားမ်ားသည္ (ဂ)ငယ္ ပံုသဏၭာန္ သံုးဖက္၀ိုက္ထားေသာ စားပဲြဲသံုးခု၏အတြင္းဘက္ အလယ္သို႕ တန္းစီ၀င္လာၾကျပီး ေရွ႕ဆံုးမွ ၀င္လာသူသည္ “ဟိတ္”ဟု တစ္ခြန္းခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္လုိက္ကာ ေအာ္ရင္းပစ္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ေတာ္မီဂန္းျဖင့္ စ၍ပစ္လိုက္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိုင္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ထကာ လူသတ္သမားမ်ားကို လက္ကာျပရင္း တစ္စံုတစ္ရာ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပါးစပ္မွ ေျပာလိုက္ေသာစကားသည္ ဘာဟူ၍ သဲသဲကြဲကြဲ မပီမသဘဲ စကားမဆံုးမီ “ဒိုင္း .. ဒိုင္း .. ဒိုင္း”ဟူေသာ ေတာ္မီဂန္း ပစ္ခတ္သံမ်ားအၾကားတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ ေနာက္သို႕ ပက္လက္လန္ကာ လူေရာကုလားထိုင္ပါ လဲက်သြားရွာသည္။

ထို႕ေနာက္ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ လူသတ္သမားမ်ားသည္ လက္၀ဲဘက္ႏွင့္ လက္ယာဘက္ စားပြဲတြင္ ထိုင္ေနၾကေသာ ၀န္ၾကီးမ်ားကို အနီးကပ္ခ်ိန္ရြယ္၍ စတင္းဂန္း ၊ ေတာ္မီဂန္းမ်ားျဖင့္ တရစပ္ ပစ္ခတ္ၾကရာ ယမ္းခိုးယမ္းေငြ႕မ်ား အၾကားတြင္ ၀န္ၾကီးမ်ားမွာ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ အတံုးအရံုးလဲက်ကုန္ၾကရွာသည္။

၀န္ၾကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင့္ အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္တို႕မွာမူ ႏွစ္ေယာက္သား ယွဥ္ထိုင္ေနရာမွ ေရွ႕ဆံုးလူသတ္သမားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား စတင္ပစ္ခတ္လွ်င္ပစ္ခ်င္း သူတို႕၏ ေက်ာဘက္ရွိ ျပတင္းေပါက္မွ အခ်ိန္မီ ခုန္လႊားေက်ာ္ေျပးၾကသျဖင့္ လံုး၀ဒဏ္ရာမရဘဲ အခန္းျပင္ဘက္သို႕ လြတ္ေျမာက္ေရာက္ရွိသြားၾကသည္။ ၀န္ၾကီး ဦးဘဂ်မ္းမွာလည္း ရုတ္ခနဲ သတိရွိစြာျဖင့္ သူ၏ လက္၀ဲဘက္မွ ဦးေအာင္ဇံေ၀၏လက္ကို တအားေဆာင့္ဆြဲကာ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ျပိဳင္တူလဲွခ်လိုက္သည္။

လူသတ္သမားမ်ားသည္ (ဂ)ငယ္ ပံုသဏၭာန္ စားပြဲသံုးခ အလယ္မွေန၍ ပထမတြင္ မတ္တပ္ရပ္ပစ္ၾကျပီး ေနာက္တစ္ဖန္ မုဆိုးဒူးေထာက္ေထာက္ကာ ဆက္ပစ္ၾကျပန္သည္။ စိတ္တိုင္းက် အားရပါးရပစ္ျပီးမွ ျဗံဳးခနဲ အပစ္ရပ္ကာ ျပန္ထြက္သြားၾကသည္။

လူသတ္သမားမ်ားသည္ အေပၚထပ္မွ ဆင္းေျပးရန္ ေလွကားဆီသို႕ တဟုန္ထိုးေျပးၾကရာ လမ္းခုလတ္တြင္ ဗိုလ္ထြန္းလွအခန္းမွ ေျပးထြက္လာေသာ ဗိုလ္သန္း၀င္းႏွင့္ ပက္ပင္းပါ တိုးမိၾကသည္။ လူသတ္သမားမ်ားက “ေဟ့ မဆိုင္သူ မကပ္ၾကနဲ႕ကြ”ဟု ေအာ္ဟစ္ျခိမ္းေျခာက္ရင္း ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ခ်ိန္ရြယ္၍လာသည္။ ဗိုလ္သန္း၀င္းကလည္း စစ္ယူနီေဖာင္း အျပည့္အစံု၀တ္ဆင္ထားေသာ လူသတ္သမားမ်ားကို ရုတ္တရက္အားျဖင့္ တကယ့္စစ္သားမ်ားဟု ယူဆကာ တရားခံမ်ားကို လိုက္လံဖမ္းဆီးၾကသူမ်ားျဖစ္သည္ဟု ေတြးထင္လိုက္မိသည္။

ထုိအခိုက္မွာပင္ ေလွကားထိပ္ရွိ အခန္းထဲမွ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ ကုိေထြးဆိုသူ ရုတ္တရက္ ထြက္လာရာ လူသတ္သမားမ်ားသည္ ကိုေထြးအား စတင္းဂန္းျဖင့္ တစ္ခ်က္မွ် ဆြဲေမႊ႕လိုက္ျပီး ေလွကားမွ တရွိန္ထိုး ေျပးဆင္းသြားၾကသည္။

အျဖစ္အပ်က္မွာ လ်င္ျမန္လွျပီး မ်က္စိတစ္မွိတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အစည္းအေ၀းသို႕ တက္ေရာက္လာၾကေသာ ၀န္ၾကီးမ်ားအနက္မွ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင့္ ဦးေအာင္ဇံေ၀တို႕မွာ ကံအားေလ်ာ္စြာ လံဳး၀ဒဏ္ရာမရဘဲ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင့္အတူ ျပတင္းေပါက္မွ ေက်ာ္လႊားခုန္ခ်ခဲ့ေသာ အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္မွာလည္း လံုး၀ထိခိုက္ျခင္းမရွိခဲ့။

ဦးေအာင္ဇံေ၀တို႕မွာ ဦးဘဂ်မ္းက လက္ကိုေဆာင့္ဆြဲ၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ လွဲခ်လိုက္သျဖင့္ က်ည္ဆံတစ္ခ်က္မွ မထိခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕လက္ကို ေဆာင့္ဆဲြျပီး သူႏွင့္အတူ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ လွဲခ်ခဲ့ေသာ ဦးဂ်မ္းမွာမူ လက္၀ဲဘက္ နံပါးတြင္တစ္ခ်က္ ၊ လက္ယာဘက္ လက္သူၾကြယ္တြင္တစ္ခ်က္ ထိမွန္ခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ ဒဏ္ရာမွာ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မဟုတ္ဘဲ အေပၚယံရွပ္မွန္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

စင္စစ္အားျဖင့္ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ထိုေန႕က ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသို႕ တက္ရန္မရည္ရြယ္ခဲ့ .. ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအခ်ိန္က သူသည္ ဟသၤာတခရိုင္သို႕ ခရီးထြက္ရာမွ ျပန္ေရာက္စျဖစ္၍ အေအးမိကာ အနည္းငယ္ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သို႕ေသာ္ သူသည္ ထိုစဥ္က အေရးၾကီးေသာ သတင္းထူးတစ္ခု ရရွိထားခဲ့သည္ျဖစ္ရာ အဆိုပါသတင္းကို ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ အျမန္ဆံုး တင္ျပအစီရင္ခံရန္ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆကာ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသို႕ ၾကိဳးစား၍ တက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

၀န္ၾကီးဦးဘဂ်မ္း ရရွိခဲ့သည္ဆိုေသာ သတင္းမွာ ဤသို႕ျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ဇြန္လ ေနာက္ဆံဳးပတ္အတြင္းက ဗိုလ္တေထာင္ ဘီအိုဒီ ( Base Ordnance Depot ) ေခၚ စစ္ပစၥည္း သိုေလွာင္ေရးတပ္ဖြဲ႕မွ ဘရင္းဂန္း အလက္ ၂၀၀ေက်ာ္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္။ သို႕ေပ်ာက္ဆံဳးသြားခဲ့သည္မွာ ေဖာက္ထြင္းခိုးယူျခင္းမဟုတ္ဘဲ သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိေသာ စစ္ဖက္အရာရွိမ်ား၏ လက္မွတ္အတု ၊ တံဆိပ္တံုးအတုမ်ားျဖင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က က်က်နန ၊ ပိပိရိရိ လိမ္ထုတ္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အဆုိပါ ဘရင္းဂန္း ၂၀၀ လိမ္ထုတ္ျခင္းခံရသည့္ သတင္းမွာ အျပင္သို႕ ေပါက္ၾကားရံုမွ်မက ေန႕စဥ္သတင္းစာမ်ားတြင္ပင္ စာလံုးမည္းၾကီးျဖင့္ ေဖာ္ျပပါရွိေနျပီး ယခုအထိ မည္သူက မည္သို႕ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ထုတ္သြားသည္ကို တရားခံမေပၚ ၊ လက္သည္ရွာမရေသးဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

၀န္ၾကီးဦးဘဂ်မ္းသည္ အဆိုပါ “ဘရင္းဂန္း ၂၀၀ လိမ္ထုတ္သြားသည့္” အမႈၾကီးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အေရးၾကီးေသာ သတင္းထူးတစ္ခုကို ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သူရေသာ သတင္းကား အျခားမဟုတ္။ ဤအရင္း ၂၀၀ကို ပိပိရိရိ လိမ္ထုတ္သြားသူမွာ ဂဠဳန္ဦးေစာပင္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ သတင္းေပတည္း။

သို႕ျဖစ္ရာ ဦးဘဂ်မ္းသည္ အဆိုပါအေရးၾကီးလွေသာ သတင္းကို ၀န္ၾကီးမ်ားအား တင္ျပအစီရင္ခံလိုသျဖင့္ အစည္းအေ၀းသို႕ တက္ေရာက္လာခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ သူသည္ တစ္ဖက္ကလည္း အေအးမိကာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနရာ အ၀တ္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် ခပ္ထူထူ၀တ္၍ အစည္းအေ၀းသို႕ ထြက္လာခဲ့သည္။

အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္ အစည္းအေ၀း က်င္းပသည့္ အခန္းထဲတြင္ ဦးဘဂ်မ္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆို ျပိဳင္တူေရာက္လာၾကရာ ခါတိုင္းကဲ့သို႕ ေခါင္းစုတ္ဖြားျဖင့္မဟုတ္ဘဲ ဆံပင္ညွပ္ျပီးစ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေန၍ ျမန္မာ၀တ္စံုမ်ားကို ယေန႕မွ ထူးထူးျခားျခား ၀တ္ဆင္လာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုၾကည့္ကာ

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဒီလိုေတာ့ အေခ်ာၾကီးပဲ”ဟူ၍ပင္ ဦးဘဂ်မ္းက လွမ္းေနာက္လိုက္ေသးသည္။

ထို႕ေနာက္ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ ၀န္ၾကီးမ်ား အစံုအညီ ေရာက္ေနၾကသျဖင့္ အစည္းအေ၀းကို စတင္က်င္းပခဲ့ၾကရာ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အၾကာတြင္ လူသတ္သမားမ်ား ျဗံဳးခနဲ၀င္ေရာက္လာျပီး အထက္ပါအတိုင္း ပစ္ခတ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ဦးဘဂ်မ္းသည္ ဦးေအာင္ဇံေ၀ကိုဆြဲကာ ႏွစ္ေယာက္သား လွဲခ်၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေမွာက္ေနခိုက္ လက္၀ဲဘက္ နံပါးႏွင့္ လက္ယာဘက္လက္သူၾကြယ္တို႕တြင္ ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ ထိမွန္ခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ ကံအားေလ်ာ္စြာ နံပါးတြင္ ထိေသာဒဏ္ရာမွာ သူ႕ကိုယ္တြင္ အထပ္ထပ္၀တ္ဆင္လာေသာ အ၀တ္အစားမ်ားေၾကာင့္ က်ည္ဆံသည္ အသားထဲသို႕ မ၀င္ဘဲျဖစ္ေနခဲ့သည္။ အဆိုပါ က်ည္ဆံထိမွန္ေသာေနရာတြင္ သူ၀တ္ဆင္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားမွာ အေပၚဆံုးမွ သကၠလပ္တိုက္ပံုအက်ီ ၊ ထို႕ေနာက္ လံုခ်ည္ ၊ ေဘာင္းဘီ ၊ ရွပ္အက်ၤ ီ၊ ဆြယ္တာလက္ျပတ္၂ထည္ႏွင့္ စြပ္က်ယ္ စသည္ျဖင့္ စုစုေပါင္း ၇ ထပ္ရွိေနသျခင့္ အသက္မေသဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

လမ္းပန္းအေဆာက္အအံုႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ၾကီးျဖစ္သူ ဦးဘဂ်မ္းအေနႏွင့္ အသက္ေဘးမွ ထိုကဲ့သို႕ သီသီကေလး လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕ဌာနမွ အတြင္း၀န္ျဖစ္သူ ဦးအုန္းေမာင္မွာမူ ေသေန႕ေသရက္ေစ့သည္ဟု ဆုိရမည္လားမသိ ၊ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ သူ၀င္လာ၍ သူ႕ဌာနဆိုင္ရာ ဖိုင္တြဲ ၊ စာတြဲမ်ားကို လိုအပ္လွ်င္ တင္ျပရန္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ ႏွစ္မိနစ္ သံုးမိနစ္အၾကာတြင္ လူသတ္သမားမ်ား ေရာက္ရွိလာၾကျပီး ပစ္ခတ္ျခင္းခံလုိက္ရသျဖင့္ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းျပီး ေသဆံုးခဲ့ရရွာသည္။

ဦးအုန္းေမာင္ကဲ့သို႕ပင္ ေသမင္းႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးမိသလို ျဖစ္ရေသာ အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးမွာ ၀န္ၾကီး ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာင္ေစာင့္ ကုိေထြးပင္ျဖစ္သည္။ ကုိေထြးမွာ လူသတ္သမားမ်ား ပစ္ခတ္ေနစဥ္က အစည္းအေ၀း ခန္းမထဲတြင္ မရွိေသာ္လည္း အခန္းထဲမွအထြက္ ေလွကားအနီးတြင္ ရင္ဆုိင္တိုးမိရာမွ စတင္းဂန္းျဖင့္ အပစ္ခံရရွာျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုေထြးမွာ ဒဏ္ရာ ၄ ခ်က္ထိ၍ ေဆးရံုတြင္ ေသဆံုးသြားရွာသည္။ သူ႕အသက္မွာ ထိုအခါက ၁၈ ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။

ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳႏွင့္ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီးတို႕မွာလည္း ေဆးရံုေရာက္ျပီးမွ ဒဏ္ရာျပင္းထန္လွသျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ၾကရွာသည္။ အျခား၀န္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၊ သခင္ျမ ၊ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္ ၊ မန္းဘခိုင္ႏွင့္ ဦးဘ၀င္းတို႕မွာမူ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းျပီး အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ၾကရွာသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ ထိုအခ်ိန္က ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕၏ ဒုတိယ သဘာပတိျဖစ္၍ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း ၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း တာ၀န္ယူေနရသည္။ ၁၉၁၅ ခု ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ ( ၁၂၇၆ ခု ၊ တေပါင္းလဆန္း ၁ ရက္ ) စေနေန႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လူသတ္သမားလက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးရွာသည့္အခ်ိန္တြင္ အသက္ ၃၃ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။

သခင္ျမမွာ ဘ႑ာေရး၀န္ၾကီးျဖစ္၍ အသက္ ၄၃ ႏွစ္ရွိျပီ ျဖစ္သည္။ လူသတ္သမားမ်ား၏ က်ည္ဆံျဖင့္ အဆုတ္တြင္ ဒဏ္ရာရကာ ေနရာတြင္ပင္ က်ဆံုးခဲ့ရွာသည္။

ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳမွာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးျဖစ္သည္။ သူကုိယ္တိုင္ ဦးစီးထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ “ဒီးဒုတ္” ဂ်ာနယ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ “ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ”ဟု အမည္တြင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သတင္းစာဆရာ ၊ စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္ အျဖစ္သာမက ထင္ရွားေသာ ဂီတပညာရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ တပည့္တပန္း ေပါမ်ားလွသူျဖစ္ရာ အမ်ားပင္ “ဆရာ ၊ ဆရာၾကီး”ဟူ ၍ ေခၚေလ့ရွိၾကသည္။ ဆရာတြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၅ ခ်က္ထိခဲ့ရာ တစ္ခ်က္မွာ ဦးေခါင္းတြင္ျဖစ္၍ ဦးေႏွာက္ကိုပါ ေဖာက္သြားခဲ့သည္။ သို႕တိုင္ေအာင္ ဆရာသည္ ရုတ္တရက္ အသက္မေသဘဲ ေဆးရံုေရာက္ျပီး ထုိေန႕ညေနဘက္တြင္မွ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရွာသည္။

ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္မွာ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသား စီမံကိန္းဌာနဆိုင္ရာ၀န္ၾကီး ျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းမွာ အဗၺဒူလ္ရာဇတ္ ( Mr Abdul Razak ) ျဖစ္သည္။ မႏၱေလးျမိဳ႕ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းအုပ္ၾကီးအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ကိုင္လာခဲ့သျဖင့္ အမ်ားကပင္ ဆရာၾကီးဟု ေခၚၾကသည္။ ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္မွာ လူသတ္သမားမ်ား လက္ခ်က္ျဖင့္ ဒဏ္ရာ ၆ ခ်က္ရကာ ေနရာတြင္ပင္ က်ဆံုးခဲ့ရွာသည္။

မန္းဘခိုင္မွာ စက္မႈလက္မႈႏွင့္ အလုပ္သမားဌာနဆိုင္ရာ၀န္ၾကီးျဖစ္သည္။ ထင္ရွားေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကို ရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဒဏ္ရာ ၁၅ ခ်က္တိတိရရွိခဲ့၍ အမ်ားဆံုး ထိမွန္ျခင္း ခံရသည္။ အသည္းတစ္ခုလံုး ေၾကမြျပီး ေနရာတြင္ပင္ ခ်က္ခ်င္း က်ဆံုးခဲ့ရွာသည္။

မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီး စပ္စံထြန္းမွာ နယ္ျခားေဒသဆိုင္ရာ၀န္ၾကီး ျဖစ္၍ ရွမ္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဦးေခါင္းတြင္ ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ရရွိ၍ ေဆးရံုတြင္ ေကာင္းစြာသတိရေနခဲ့ေသးသည္။ ဇူလိုင္လ ၂၀ ရက္ေန႕ မြန္းတည့္ခ်ိန္ေလာက္မွ ကြယ္လြန္သြားရွာသည္။

ဦးဘ၀င္းမွာ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးႏွင့္ ေထာက္ပံ့ေရး၀န္ၾကီး ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အစ္ကိုအရင္းျဖစ္၍ ယခင္က ေက်ာင္းဆ၇ာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္စြာ ေနထိုင္လာသူျဖစ္သည္။ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၈ ခ်က္တိတိထိမွန္၍ သူ၏ခ်စ္လွစြာေသာ ညီျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ က်ဆံုးခဲ့ရွာသည္။

ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ထိုေန႕ထိုရက္က တစ္မ်ိဳးသားလံုး၏ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးယံုၾကည္ကိုးစားျခင္း ခံရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ အေပါင္းပါေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားသည္ မသမာလူသတ္သမားမ်ား လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ၾကသည္ျဖစ္ရာ ထိုမည္ေသာ ၁၉ဇူလိုင္ကို အဘယ္မွာလွ်င္ ေမ့ႏိုင္ပါေတာ့မည္နည္းးးးးးးးးးးးးးးးးး ။။။။။။။။။။။။